Το Μαρούσι απέδειξε ότι αξίζει να βρίσκεται ανάμεσα στους καλύτερους, ακριβώς γιατί μπορεί να κερδίσει τους καλύτερους. Οι «κιτρινόμαυροι» κέρδισαν την Πέμπτη τον Παναθηναϊκό και πλέον «φωνάζουν» ότι όλοι πρέπει να υπολογίζουν κι αυτούς στην υπόθεση πρόκριση. Μάλιστα, το Μαρούσι έχει προστατεύσει την έδρα του, έχει βγάλει το πιο δύσκολο ματς στον όμιλο (στην Ισπανία) και έχει μπροστά του δύο αγώνες με την Παρτιζάν, οπότε ξεκάθαρα έχει πιθανότητες πρόκρισης.
Ο Παναθηναϊκός, απ’ την άλλη, πλέον βρίσκεται σε δεινή θέση, καθώς είναι στο 0-2 έχοντας χάσει τα δύο ματς από τους πιο αδύναμους του ομίλου, έχοντας χάσει στην έδρα του, αλλά έχοντας χάσει και το ματς που στην ουσία ήταν το 4ο εντός έδρας παιχνίδι (πολυτέλεια που καμία άλλη ομάδα στο Top-16 δεν είχε) και έχει μπροστά του δύο αγώνες με την Μπαρτσελόνα, αρχής γενομένης από το ματς στην Ισπανία. Με ήττα εκεί πάει στο 0-3 και πλέον ελπίζει σε «χάρες» από τους άλλους για να περάσει, αφού μόνο με συνδυασμό θα μπορεί να ελπίζει σε πρόκριση (να μείνουν τουλάχιστον δύο άλλες ομάδες κάτω από τις 4 νίκες). Δεινή θέση, για την οποία δεν του φταίει κανείς άλλος παρά η εικόνα του.
Το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ ήταν περίεργο για το Μαρούσι που έπαιζε θεωρητικά εντός έδρας, αλλά ο περισσότερος κόσμος ήταν με τον Παναθηναϊκό (ακούγονταν και πιο πολύ), ενώ στην ουσία έπαιζε στο γήπεδο του Παναθηναϊκό, όπου εκείνο ουσιαστικά δεν κάνει καν προπόνηση μέσα στην εβδομάδα. Παρόλα αυτά, το Μαρούσι όχι μόνο στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, αλλά πέτυχε και μία από τις μεγαλύτερες νίκες στην ευρωπαϊκή του ιστορία («ρούκι» ομάδα κέρδισε τον πρωταθλητή Ευρώπης στο Top-16 της Ευρωλίγκας).
Το παιχνίδι ήταν κλειστό από την αρχή ως το τέλος. Ακόμη και στο (μοναδικό) σημείο που ο Παναθηναϊκός εκμεταλλεύτηκε τα συνεχή λάθη του Αμαρουσίου (πολλά από αυτά αβίαστα) και την καλή του άμυνα, για να μπορέσει να πάρει διαφορά 10 πόντων δέχτηκε άμεσα σερί 12-2 και το ματς πήγε στην ισοπαλία. Στα τελευταία λεπτά το Μαρούσι στηρίχτηκε στις πλάτες του παικταρά που λέγεται Μπίλι Κις, ο οποίος έδειξε την κλάση του πετυχαίνοντας τρία συνεχόμενα τεράστια τρίποντα πάνω σε άμυνα. Αυτά ήταν που έγειραν το ματς, κόβοντας τα πόδια των παικτών του Παναθηναϊκού.
Ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ κακός, δεν μπορούσε να ελέγξει το ρυθμό, δεν μπορούσε να εκμεταλλευτεί το πολύ κακό πρώτο ημίχρονο του Αμαρουσίου, αλλά ούτε και τα συνολικά 23 λάθη των παικτών του Μπαρτζώκα, που με μακράν χειρότερο και πιο απρόσεκτο στην επίθεση τον Μπατή (που στο τέλος πήγε να… χάσει το ματς με 2 κακές επιθέσεις), είχαν βαλθεί να βγάλουν τα μάτια τους μόνοι τους. Στα ριμπάουντ ο Μαρούσι είχε υπεροχή, όπως και στις ασίστ, ενώ ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος στα κλεψίματα. Το Μαρούσι ήταν πιο εύστοχο σουτάροντας με το εκπληκτικό 61% στα τρίποντα και έχοντας 64% στα δίποντα, που σε κύρια βάση δείχνει ότι είχε καλές επιλογές.
Ατομικά, ο Καϊμακόγλου ήταν πολύ καλός, κυρίως σε όσα δεν φαίνονται με αριθμούς, δείχνοντας ότι είναι στην κατάσταση που ήταν οι υπόλοιποι Έλληνες διεθνείς μετά το Ευρωμπάσκετ του 2005, ο Κις ήταν ο καλύτερος του γηπέδου και ο Χόμαν με ανάγκασε άλλη μια φορά να φάω τα λόγια που είχα προλάβει να ξεστομίσω το καλοκαίρι. Ο σέντερ του Αμαρουσίου διανύει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του και οι περισσότερες από τις εμφανίσεις του είναι ζηλευτές. Ο Μπαρτζώκας πήγε το ματς ακριβώς εκεί που ήθελε και είχε δώσει στην ομάδα του τέτοια ψυχολογία, που στο τέλος μπόρεσε και άντεξε την πίεση του Παναθηναϊκού και κέρδισε.
Απ’ την άλλη, τις περισσότερες ευθύνες για την ήττα έχει ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που ξεκάθαρα δείχνει να έχει πρόβλημα αυτόν τον καιρό και να μην μπορεί να διαχειριστεί το ρόστερ του Παναθηναϊκού. Ο (καλύτερος παίκτης του Παναθηναϊκού) Πέκοβιτς ξεχάστηκε χωρίς λόγο στον πάγκο στο μεγαλύτερο μέρος του δευτέρου ημιχρόνου, ο Χάισλιπ το ίδιο ενώ θα μπορούσε να βοηθήσει, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν άλλο: η περιβόητη περιφέρεια του Παναθηναϊκού μετατράπηκε σε περιφέρεια ενός καθαρού πλέι μέικερ, με όλες τις αξιόλογες ασίστ σε στημένη άμυνα να έρχονται από τον Νίκολας. Ο Ομπράντοβιτς δεν δείχνει να εμπιστεύεται τον Καλάθη, που πάτησε παρκέ για 24 δευτερόλεπτα, ενώ αυτό που γίνεται με τον Γιασικεβίτσιους δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα και είναι αυτό που εκθέτει περισσότερο τον προπονητή του «τριφυλλιού». Είχα πει την περασμένη εβδομάδα ότι το ρίσκο είναι τεράστιο (που τον άφησε εκτός Α1) αυτό το μήνα, αλλά ο Ομπράντοβιτς δοκίμασε το πείραμα και στην Ευρωλίγκα, όπου θεωρώ ότι του κόστισε τη νίκη. Ο Γιασικεβίτσιους τα τελευταία δύο χρόνια είναι ο βασικότερος λόγος κατάκτησης κάθε τίτλου του Παναθηναϊκού και με το να κάθεται στην άκρη του πάγκου κακό παθαίνει μόνο το «τριφύλλι», με τον Ομπράντοβιτς να «εγκληματεί».
Ο Παναθηναϊκός έχει όντως βρεθεί σε εξίσου δύσκολη περίπτωση παλιότερα, όταν ξεκίνησε με 0-3 και κατάφερε να προκριθεί ως πρώτος με 3-3, αλλά δεν γίνονται κάθε χρόνο τα ίδια, οπότε δεν αποτελεί κριτήριο αυτό… Πάντως, παρ’ όλη τη μετριότητα της ομάδας και παρ’ όλες τις ευθύνες του Ομπράντοβιτς, αυτό που έγινε στα αποδυτήρια είναι τουλάχιστον γελοίο και σίγουρα κατακριτέο. Το να μην έχει ο γιος του προέδρου της ομάδας υπομονή, σεβασμό και συναίσθηση του τι έχουν προσφέρει προπονητής και παίκτες τόσα χρόνια, αλλά να τα ισοπεδώνει όλα μετά από 2 άσχημα αποτελέσματα, δείχνει σίγουρα άνθρωπο που δεν έχει καν σχέση με τον αθλητισμό και το μπάσκετ. Δυστυχώς.
Στα άλλα ματς της ημέρας, η Κάχα Λαμποράλ πέρασε από την Κροατία και γλίτωσε το έμφραγμα, με την τύχη να της χαμογελάει διάπλατα, όταν η Τσιμπόνα στην τελευταία επίθεση (με το σκορ στο 75-76) έχασε δύο λέι απ που θα της έδιναν κατά πάσα πιθανότητα τη νίκη. Αν η Λαμποράλ έχανε, τότε η πρόκριση θα απομακρυνόταν πολύ, τώρα παίζει ματς-φωτιά με τη Χίμκι, που… έχει γλυκαθεί.
Τέλος, η Μακάμπι κέρδισε τη Ρεάλ με σχετική ευκολία, αν θεωρήσουμε ότι ουσιαστικά προηγήθηκε στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα και στο φινάλε η Ρεάλ δεν έφτασε σε κανένα σημείο σε απόσταση βολής. Έτσι, και οι τέσσερις ομάδες του ομίλου έχουν 1-1 και όλες ξέρουν ότι όποια πάρει εκτός έδρας νίκη θα πρέπει να νιώθει… βασίλισσα. Κρατήστε τις διαφορές στο μυαλό σας, αναμένεται να καθορίσουν τα πάντα.
by Rasheed.
Υ.Γ.: Το γεγονός ότι παρότι αγωνίζονταν δύο ελληνικές ομάδες μεταξύ τους, τα περισσότερα μέσα έγραφαν τίτλους και εισαγωγές μόνο για το χαμένο, λες και έπαιζε με ξένη ομάδα ή με ομάδα χωρίς στόχους στη διοργάνωση, πείραξε πολλούς φίλους του Αμαρουσίου και συμφωνώ απόλυτα μαζί τους. Εμείς προσπαθήσαμε να μην το κάνουμε.
Υ.Υ.Γ.: Παρότι οι γνωστοί φωστήρες της ελληνικής (και μόνο) δημοσιογραφίας «είδαν» αλλιώς την τελευταία φάση του Παρτιζάν-Μπαρτσελόνα, ξεκαθαρίζω σε όσους ίσως μπλέχτηκαν ότι η φάση είναι καθαρή και ότι η Παρτιζάν δίκαια κέρδισε. Όταν ο Ρόμπερτς ακουμπά την μπάλα, αυτή έχει φύγει από τη νοητή ευθεία της μπασκετας, άρα δεν είναι παράνομο. Μετά από 15 λεπτά instant replay στο γήπεδο, μετά από αμέτρητες εξηγήσεις του (ξεκάθαρα και πασίγνωστα φιλοϊσπανού) διαιτητή ΛαΜόνικα (που φαινόταν και στην κάμερα να δείχνει αυτό ακριβώς στον Πασκουάλ) το θέμα έπρεπε να έχει λήξει. Αν η Μπαρτσελόνα καταθέσει ένσταση (το νομικό τμήμα της ομάδας παρότι συνεδρίαζε 4 ώρες την Πέμπτη, δεν κατέληξε αν θα το κάνει) τότε είναι τουλάχιστον αστεία, ενώ θα έχει ενδιαφέρον να φανεί κατά πόσο η Ευρωλίγκα θα προστατεύσει το προϊόν της, κάτι που μπορεί να κάνει μόνο αν απορρίψει πάραυτα την ένσταση ή αν θα γίνει έρμαιο στις ορέξεις του «αγαπημένου της παιδιού».
Υ.Υ.Υ.Γ.: Τα highlights της ημέρας όπως τα επέλεξε η Ευρωλίγκα. Το ελληνικό παιχνίδι ξεκινά στο 1:30.
Ο Παναθηναϊκός, απ’ την άλλη, πλέον βρίσκεται σε δεινή θέση, καθώς είναι στο 0-2 έχοντας χάσει τα δύο ματς από τους πιο αδύναμους του ομίλου, έχοντας χάσει στην έδρα του, αλλά έχοντας χάσει και το ματς που στην ουσία ήταν το 4ο εντός έδρας παιχνίδι (πολυτέλεια που καμία άλλη ομάδα στο Top-16 δεν είχε) και έχει μπροστά του δύο αγώνες με την Μπαρτσελόνα, αρχής γενομένης από το ματς στην Ισπανία. Με ήττα εκεί πάει στο 0-3 και πλέον ελπίζει σε «χάρες» από τους άλλους για να περάσει, αφού μόνο με συνδυασμό θα μπορεί να ελπίζει σε πρόκριση (να μείνουν τουλάχιστον δύο άλλες ομάδες κάτω από τις 4 νίκες). Δεινή θέση, για την οποία δεν του φταίει κανείς άλλος παρά η εικόνα του.
Το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ ήταν περίεργο για το Μαρούσι που έπαιζε θεωρητικά εντός έδρας, αλλά ο περισσότερος κόσμος ήταν με τον Παναθηναϊκό (ακούγονταν και πιο πολύ), ενώ στην ουσία έπαιζε στο γήπεδο του Παναθηναϊκό, όπου εκείνο ουσιαστικά δεν κάνει καν προπόνηση μέσα στην εβδομάδα. Παρόλα αυτά, το Μαρούσι όχι μόνο στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, αλλά πέτυχε και μία από τις μεγαλύτερες νίκες στην ευρωπαϊκή του ιστορία («ρούκι» ομάδα κέρδισε τον πρωταθλητή Ευρώπης στο Top-16 της Ευρωλίγκας).
Το παιχνίδι ήταν κλειστό από την αρχή ως το τέλος. Ακόμη και στο (μοναδικό) σημείο που ο Παναθηναϊκός εκμεταλλεύτηκε τα συνεχή λάθη του Αμαρουσίου (πολλά από αυτά αβίαστα) και την καλή του άμυνα, για να μπορέσει να πάρει διαφορά 10 πόντων δέχτηκε άμεσα σερί 12-2 και το ματς πήγε στην ισοπαλία. Στα τελευταία λεπτά το Μαρούσι στηρίχτηκε στις πλάτες του παικταρά που λέγεται Μπίλι Κις, ο οποίος έδειξε την κλάση του πετυχαίνοντας τρία συνεχόμενα τεράστια τρίποντα πάνω σε άμυνα. Αυτά ήταν που έγειραν το ματς, κόβοντας τα πόδια των παικτών του Παναθηναϊκού.
Ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ κακός, δεν μπορούσε να ελέγξει το ρυθμό, δεν μπορούσε να εκμεταλλευτεί το πολύ κακό πρώτο ημίχρονο του Αμαρουσίου, αλλά ούτε και τα συνολικά 23 λάθη των παικτών του Μπαρτζώκα, που με μακράν χειρότερο και πιο απρόσεκτο στην επίθεση τον Μπατή (που στο τέλος πήγε να… χάσει το ματς με 2 κακές επιθέσεις), είχαν βαλθεί να βγάλουν τα μάτια τους μόνοι τους. Στα ριμπάουντ ο Μαρούσι είχε υπεροχή, όπως και στις ασίστ, ενώ ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος στα κλεψίματα. Το Μαρούσι ήταν πιο εύστοχο σουτάροντας με το εκπληκτικό 61% στα τρίποντα και έχοντας 64% στα δίποντα, που σε κύρια βάση δείχνει ότι είχε καλές επιλογές.
Ατομικά, ο Καϊμακόγλου ήταν πολύ καλός, κυρίως σε όσα δεν φαίνονται με αριθμούς, δείχνοντας ότι είναι στην κατάσταση που ήταν οι υπόλοιποι Έλληνες διεθνείς μετά το Ευρωμπάσκετ του 2005, ο Κις ήταν ο καλύτερος του γηπέδου και ο Χόμαν με ανάγκασε άλλη μια φορά να φάω τα λόγια που είχα προλάβει να ξεστομίσω το καλοκαίρι. Ο σέντερ του Αμαρουσίου διανύει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του και οι περισσότερες από τις εμφανίσεις του είναι ζηλευτές. Ο Μπαρτζώκας πήγε το ματς ακριβώς εκεί που ήθελε και είχε δώσει στην ομάδα του τέτοια ψυχολογία, που στο τέλος μπόρεσε και άντεξε την πίεση του Παναθηναϊκού και κέρδισε.
Απ’ την άλλη, τις περισσότερες ευθύνες για την ήττα έχει ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που ξεκάθαρα δείχνει να έχει πρόβλημα αυτόν τον καιρό και να μην μπορεί να διαχειριστεί το ρόστερ του Παναθηναϊκού. Ο (καλύτερος παίκτης του Παναθηναϊκού) Πέκοβιτς ξεχάστηκε χωρίς λόγο στον πάγκο στο μεγαλύτερο μέρος του δευτέρου ημιχρόνου, ο Χάισλιπ το ίδιο ενώ θα μπορούσε να βοηθήσει, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν άλλο: η περιβόητη περιφέρεια του Παναθηναϊκού μετατράπηκε σε περιφέρεια ενός καθαρού πλέι μέικερ, με όλες τις αξιόλογες ασίστ σε στημένη άμυνα να έρχονται από τον Νίκολας. Ο Ομπράντοβιτς δεν δείχνει να εμπιστεύεται τον Καλάθη, που πάτησε παρκέ για 24 δευτερόλεπτα, ενώ αυτό που γίνεται με τον Γιασικεβίτσιους δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα και είναι αυτό που εκθέτει περισσότερο τον προπονητή του «τριφυλλιού». Είχα πει την περασμένη εβδομάδα ότι το ρίσκο είναι τεράστιο (που τον άφησε εκτός Α1) αυτό το μήνα, αλλά ο Ομπράντοβιτς δοκίμασε το πείραμα και στην Ευρωλίγκα, όπου θεωρώ ότι του κόστισε τη νίκη. Ο Γιασικεβίτσιους τα τελευταία δύο χρόνια είναι ο βασικότερος λόγος κατάκτησης κάθε τίτλου του Παναθηναϊκού και με το να κάθεται στην άκρη του πάγκου κακό παθαίνει μόνο το «τριφύλλι», με τον Ομπράντοβιτς να «εγκληματεί».
Ο Παναθηναϊκός έχει όντως βρεθεί σε εξίσου δύσκολη περίπτωση παλιότερα, όταν ξεκίνησε με 0-3 και κατάφερε να προκριθεί ως πρώτος με 3-3, αλλά δεν γίνονται κάθε χρόνο τα ίδια, οπότε δεν αποτελεί κριτήριο αυτό… Πάντως, παρ’ όλη τη μετριότητα της ομάδας και παρ’ όλες τις ευθύνες του Ομπράντοβιτς, αυτό που έγινε στα αποδυτήρια είναι τουλάχιστον γελοίο και σίγουρα κατακριτέο. Το να μην έχει ο γιος του προέδρου της ομάδας υπομονή, σεβασμό και συναίσθηση του τι έχουν προσφέρει προπονητής και παίκτες τόσα χρόνια, αλλά να τα ισοπεδώνει όλα μετά από 2 άσχημα αποτελέσματα, δείχνει σίγουρα άνθρωπο που δεν έχει καν σχέση με τον αθλητισμό και το μπάσκετ. Δυστυχώς.
Στα άλλα ματς της ημέρας, η Κάχα Λαμποράλ πέρασε από την Κροατία και γλίτωσε το έμφραγμα, με την τύχη να της χαμογελάει διάπλατα, όταν η Τσιμπόνα στην τελευταία επίθεση (με το σκορ στο 75-76) έχασε δύο λέι απ που θα της έδιναν κατά πάσα πιθανότητα τη νίκη. Αν η Λαμποράλ έχανε, τότε η πρόκριση θα απομακρυνόταν πολύ, τώρα παίζει ματς-φωτιά με τη Χίμκι, που… έχει γλυκαθεί.
Τέλος, η Μακάμπι κέρδισε τη Ρεάλ με σχετική ευκολία, αν θεωρήσουμε ότι ουσιαστικά προηγήθηκε στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα και στο φινάλε η Ρεάλ δεν έφτασε σε κανένα σημείο σε απόσταση βολής. Έτσι, και οι τέσσερις ομάδες του ομίλου έχουν 1-1 και όλες ξέρουν ότι όποια πάρει εκτός έδρας νίκη θα πρέπει να νιώθει… βασίλισσα. Κρατήστε τις διαφορές στο μυαλό σας, αναμένεται να καθορίσουν τα πάντα.
by Rasheed.
Υ.Γ.: Το γεγονός ότι παρότι αγωνίζονταν δύο ελληνικές ομάδες μεταξύ τους, τα περισσότερα μέσα έγραφαν τίτλους και εισαγωγές μόνο για το χαμένο, λες και έπαιζε με ξένη ομάδα ή με ομάδα χωρίς στόχους στη διοργάνωση, πείραξε πολλούς φίλους του Αμαρουσίου και συμφωνώ απόλυτα μαζί τους. Εμείς προσπαθήσαμε να μην το κάνουμε.
Υ.Υ.Γ.: Παρότι οι γνωστοί φωστήρες της ελληνικής (και μόνο) δημοσιογραφίας «είδαν» αλλιώς την τελευταία φάση του Παρτιζάν-Μπαρτσελόνα, ξεκαθαρίζω σε όσους ίσως μπλέχτηκαν ότι η φάση είναι καθαρή και ότι η Παρτιζάν δίκαια κέρδισε. Όταν ο Ρόμπερτς ακουμπά την μπάλα, αυτή έχει φύγει από τη νοητή ευθεία της μπασκετας, άρα δεν είναι παράνομο. Μετά από 15 λεπτά instant replay στο γήπεδο, μετά από αμέτρητες εξηγήσεις του (ξεκάθαρα και πασίγνωστα φιλοϊσπανού) διαιτητή ΛαΜόνικα (που φαινόταν και στην κάμερα να δείχνει αυτό ακριβώς στον Πασκουάλ) το θέμα έπρεπε να έχει λήξει. Αν η Μπαρτσελόνα καταθέσει ένσταση (το νομικό τμήμα της ομάδας παρότι συνεδρίαζε 4 ώρες την Πέμπτη, δεν κατέληξε αν θα το κάνει) τότε είναι τουλάχιστον αστεία, ενώ θα έχει ενδιαφέρον να φανεί κατά πόσο η Ευρωλίγκα θα προστατεύσει το προϊόν της, κάτι που μπορεί να κάνει μόνο αν απορρίψει πάραυτα την ένσταση ή αν θα γίνει έρμαιο στις ορέξεις του «αγαπημένου της παιδιού».
Υ.Υ.Υ.Γ.: Τα highlights της ημέρας όπως τα επέλεξε η Ευρωλίγκα. Το ελληνικό παιχνίδι ξεκινά στο 1:30.
10 σχόλια:
Συγχαρητήρια για τη προσπάθεια σας παρακολουθώ τον τελευταίο μήνα και ειλικρινά είναι η πρώτη φορά συμφωνώ τόσο απόλυτα με αναλύσεις για το μπάσκετ . Καλή συνέχεια
Eίναι γνωστό ότι οι Έλληνες (και μόνο) δημοσιογράφοι έχουν απωθημένα με τους πλάβι οπότε δε θα έπρεπε να σε εκλπήσει το γεγονός..
Ο σεβασμός κερδίζεται εντός παρκε και ο καθένας οφείλει ν'αναλάβει το μερίδιο των ευθυνών που του αναλογεί!!
Ο ΠΑΟ μπορεί να προκριθεί αρκεί να υπάρχει ψυχραιμία..
Ένα τεράστιο μπράβο στο Μαρούσι για τη συνολική πορεία του όλα αυτά τα χρόνια αλλά υπάρχει κάποιος εκτός του Βωβού που χρηματοδοτεί την ομάδα του Αμαρουσίου?
Θα γεμίσει το κλειστό του Αγίου Θωμά επιτέλους για να αποθεώνει σε κάθε αγώνα τους παίκτες του Αμαρουσίου που τόσο το αξίζουν?
pos eidate pat kalathi?
Dustixws gia alli mia fora vlepoume poios kalliergei ti via sta gipeda. Ematha oti o uios giannakopulos bike sta apodutiria mainomenos kai eipe de tha afisw ton osfp na parei tous titlous! Alitheuei? Otan exeis tetoious proedrous, ti na pei kaneis? Kai den einai dustixws to monadiko peristatiko tis oikogeneias. Dekades! Tha thumaste allwste tis karpazies pou arpakse o uios apo to mega paixti ratza!!! E re ratza pou tou xreiazetai! Ntropi i upovathmisi tis omadas pou epi 10+ xronia exei parei apo panw apo 20 titlous apo kati paidarelia kai paragontes opws i oikogeneia giannakopouloi.
@ανώνυμος9:51: Σε ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Χαίρομαι που βρήκες ένα σάιτ να σε καλύπτει. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε εδώ, να καλύπτουμε τους υγιείς μπασκετόφιλους, κάτι που θεωρούσαμε ότι λείπει από την Ελλάδα.
@ανώνυμος12:03: Ισχύει αυτό, αλλά θα έπρεπε ο δημοσιογράφος να σκέφτεται πρώτα τον κόσμο που τον ακούει.
@vangel greko: Εννοείται ότι ο ΠΑΟ μπορεί να προκριθεί. Κανένας όμιλος δεν τελειώνει στο 2ο ματς. Δυστυχώς σε αυτά που ρωτάς η απάντηση δεν είναι καλή. Το Μαρούσι είναι ομάδα γειτονιάς και μάλιστα της γειτονιάς που έχει μια από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης (και μια από τις λαοφιλέστερες της Ελλάδας). Δεν βλέπω πώς θα αλλάξει η παρουσία του κόσμου, παρότι η προσπάθεια των ανθρώπων της ομάδας φέτος είναι τεράστια προς αυτή την κατεύθυνση.
@ανώνυμος14:47: Ο Π. Καλάθης έχει καλά στοιχεία. Προβλήματα έχει κυρίως στην άμυνα και τη συγκέντρωση. Τον τελευταίο καιρό έχει διορθώσει το δεύτερο πολύ και του έχουν βγει καλές εμφανίσεις. Έχει πολύ καλό ντράιβ αλλά και σουτ. Θεωρώ ότι μπορεί να κάνει καλή καριέρα αν συνεχίσει να δουλεύει.
@ανώνυμος16:57: Είναι κρίμα τέτοιες συμπεριφορές από παράγοντες. Σε κάθε ομάδα, πόσο μάλλον στην ομάδα και τον προπονητή που έχουν δώσει στον Παναθηναϊκό τόσους τίτλους.
Rasheed.
Το χθεσινό ήταν από τα ελάχιστα παιχνίδια που έχω καταφέρει να δω φέτος.
Πραγματικά ο ΠΑΟ φάινεται αγνώριστος φέτος, παίζει ρόλο σίγουρα και η μέτρια αγωνιστική κατάσταση του Διαμαντίδη καθώς και οι διάφοροι τραυματισμοί που έχει απ'την αρχή της χρονιάς (Γιάσκε, Μπατίστ κλπ).
Θέλω, όμως, να κάνω ένα σχόλιο για την παρουσία του αναχρονιστικού, κουραστικού και εκνευριστικού Σπανούλη (ακόμα και για οπαδό της ΑΕΚ που προφανώς μεταξύ Αμαρουσίου και Παναθηναϊκού δε θα έλεγα ότι υποστήριζα το δεύτερο). Τουλάχιστον 5-6 δευτερόλεπτα να κρατάει την μπάλα στην κορυφή της επίθεσης χωρίς να κάνει τίποτα, λες και είναι η τελευταία επίθεση του αγώνα και έχουν ακροβολιστεί στις 4 γωνίες οι υπόλοιποι, και άλλα 5-6 να την κρατάει πηγαίνοντας πέρα δώθε, μας κάνουν 10-12 δευτερόλεπτα. Ε βάλε και άλλα 4-5 να περάσει η μπάλα το κέντρο, δε μένει και κάτι για τους άλλους. Μάλλον γι'αυτό ο Νίκολας όποτε έπαιρνε μπάλα το μπουμπούναγε. Οι 6 ασίστ του Σπανούλη ξεγελάνε. Ο Διαμαντίδης χωρίς το Σπανούλη έπαιζε καλύτερα ενώ είναι φανερό ότι ο Γιάσκε αγωνιστικά επηρεάζεται από αυτό το μπάσκετ του '80 που παίζει ο Σπανούλης.
Καλός και χρυσός, όταν είναι σε καλή κατάσταση είναι ασταμάτητος αλλά βρε αδερφέ δε βλέπεται αυτό το θέαμα. Κουράζει και τον τηλεθεατή και το θεατή και δεν ξέρω κι εγώ ποιον άλλο.
Πρέπει να προσαρμόζεται και στις εκάστοτε συνθήκες ο παίκτης, όχι πάντα κουτουρού να κουτουλάμε με τους ψηλούς μέσα μπας και πάρουμε το φάουλ...
Για την οικογένεια Παύλου και Θανάση Γιαννακόπουλου έχω πεί τη γνώμη μου. Καμία, μα καμία θέση στον αθλητισμό.
Κανείς δεν μπορεί να πει στους παίκτες αυτούς να βγάλουν τη φανέλα με τα τα 5 αστέρια! Κανείς! Και ειδικότερα κάποιο μαμόθρεφτο.. Μάλλον δεν χόρτασε από τη σφαλιάρα του Ντίνο παλιότερα και θέλει κι άλλες…!!
“ΟΥΔΕΙΣ ΑΣΦΑΛΕΣΤΕΡΟΣ ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ ΤΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΗΘΕΝΤΟΣ”
Είναι ένα τίποτε και τον ξέρει όλη η Ελλάδα…είναι ένας άχρηστος και ζει μες τη χλιδή…όσα του έδωσε αυτό το όνομα (ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ) δε θα μπορούσε να τα αγοράσει ούτε με όλα τα εκατομμύρια του κόσμου…χθες έπαιξε και έχασε…τα πάντα (δηλαδή ΤΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥΣ)…από μένα γι’ αυτόν: ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ!
@patrick star: Συμφωνώ και για τον ΠΑΟ και για το πώς παίζει ο Σπανούλης φέτος. Όσο για τις ασίστ του, έχει έφεση, ενώ πολλές από αυτές βγαίνουν από πάσες για τρίποντο, ιδίως φέτος.
@ανώνυμος00:59 και @ανώνυμος1:00: Συμφωνούμε ως προς την κίνηση του παράγοντα, αλλά και ως προς το σεβασμό που αρμόζει στους παίκτες και τον προπονητή του Παναθηναϊκού. Ευτυχώς οι φίλοι της ομάδας έχουν περισσότερο μυαλό και το έδειξαν την Παρασκευή στο ΟΑΚΑ.
Rasheed.
Δημοσίευση σχολίου