Ολοκληρώθηκαν οι σειρές των ημιτελικών στο Κύπελλο και είτε δύσκολα, είτε εύκολα, το αποτέλεσμα ήταν το αναμενόμενο με τους δύο «αιώνιους» να δίνουν ραντεβού στον τελικό. Τα δύο αουτσάιντερ είχαν κάποια κέρδη, αλλά για διαφορετικούς λόγους ο καθένας έφυγαν από το γήπεδο ανικανοποίητοι.
Στο ΟΑΚΑ, ο αγώνας δεν είχε φυσικά αγωνία, αλλά είχε αγωνιστικό ενδιαφέρον. Κατ’ αρχήν για να δούμε αν ο Παναθηναϊκός θα τιμωρούσε τον Ηρακλή όπως άρμοζε στη συμπεριφορά των οπαδών του και έπειτα για να δούμε σε τι κατάσταση βρίσκονται οι «ρεζέρβες» των «πρασίνων». Έτσι, ο Ομπράντοβιτς μοίρασε το χρόνο δίνοντας σε όλους την ευκαιρία να διατηρήσουν το ρυθμό τους χωρίς να κουραστούν.
Ο προπονητής του Παναθηναϊκού επέμεινε (σε χρόνο και παρατηρήσεις) ιδίως σε Σερμαντίνι και Μπόγρη, ψάχνοντας να δει αν μπορούν να τον βοηθήσουν με τον τραυματισμό του Τσαρτσαρή. Ο Γεωργιανός σέντερ έπαιξε αρκετή ώρα και έδειξε τα γνωστά πλεονεκτήματα (αποτελεσματικός, με γνώση του μπάσκετ και έφεση στο ριμπάουντ) και μειονεκτήματα (αδυναμία στο κορμί και εύκολο φάουλ), ενώ ο Έλληνας ψηλός δε φάνηκε να μπορεί να βρει ρυθμό. Αυτός που ικανοποίησε πολύ ήταν ο Βεργίνης που μας θύμισε γιατί μετεγγράφηκε στο «τριφύλλι» και μας επανέφερε την αναρώτηση γιατί ένας αρκετά καλός παίκτης δε θέλει να παίζει σε μία άλλη ομάδα με περισσότερο χρόνο. Ο Καλάθης είχε την ευκαιρία να μας δείξει ορισμένα από τα απολαυστικά χαρίσματά του.
Στην τέταρτη περίοδο είδαμε ένα σχήμα που δεν πρόκειται φυσικά να ξαναδούμε ποτέ φέτος, με Καλάθη, Βεργίνη, Μπόγρη, Σερμαντίνι και την πεντάδα να συμπληρώνει ο Τέπιτς, ο οποίος (για να χαριτολογήσουμε και λίγο) πιθανώς το εξέλαβε σαν «καψώνι» με αποτέλεσμα να μην αφήνει άλλον να σουτάρει στις επόμενες φάσεις, όπου πήρε 3 επιθέσεις και έκανε 2 λάθος πάσες! Αξίζει να αναφερθούμε στο ανεπαρκέστατο σύστημα αξιολόγησης που ακολουθείται στην Ελλάδα, το tendex, με αφορμή την παρουσία του Πέκοβιτς. Για να βαθμολογηθεί κάποιος στο tendex θα πρέπει να παίξει τουλάχιστον 7 λεπτά, οπότε ο Μαυροβούνιος σέντερ που είχε 14 πόντους, με 4 κερδισμένα φάουλ και 2 ριμπάουντ σε 6,5 λεπτά, δεν έλαβε αξιολόγηση… Όπως επίσης δεν λαμβάνουν αξιολόγηση όσοι κάνουν αρνητική εμφάνιση, καθώς το μίνιμουμ (θεωρητικά) είναι το 0.001.
Η δήλωση του Κακιούση μετά τον αγώνα («δε χαρήκαμε την παρουσία μας στην τετράδα») τα λέει όλα, αφού ήταν γνωστό ότι ο Ηρακλής δε θα μπορούσε να διεκδικήσει κάτι, αλλά εκτός από αυτό, αμαύρωσε και την όλη παρουσία του στη διοργάνωση με την ανεκδιήγητη συμπεριφορά των οπαδών του στο πρώτο ματς. Ατομική ή ομαδική κριτική δε «σηκώνει» το ματς, αφού η διαφορά των δύο ομάδων είναι χαώδης. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ηρακλής χρειάστηκε σχεδόν 14 λεπτά για να φθάσει τους 10 πόντους, και μόνο όταν κατέβασε ταχύτητα ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο ημίχρονο κατάφερε να κρατήσει τη διαφορά από το να μη φτάσει σε αστρονομικά επίπεδα.
Στο Αλεξάνδρειο, ο Άρης με εμφανώς βελτιωμένη ψυχολογία αλλά και με κάποιες νέες ομαδικές προσπάθειες προσπάθησε, πιθανώς περισσότερο απ’ ό,τι περίμενε και ο ίδιος, για την πρόκριση. Δεν έφθασε σε σημείο που να χρειάζεται καλάθι ώστε να περάσει πάνω από τους 14, αλλά πλησίασε αρκετά ώστε να κερδίσει το ματς και τις εντυπώσεις, έστω και αν ο Ολυμπιακός πήρε την πρόκριση.
Ο «αυτοκράτορας» έπαιξε παθιασμένα, είχε τον Μπλατ στο ντεμπούτο του να κάνει συνεχώς αλλαγές, προσπαθώντας να κρατήσει όλους τους παίκτες του φρέσκους, αλλά και μία πολύ σημαντική ευστοχία στις βολές. Από την άλλη πλευρά, οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν στο ματς με την παράξενη ψυχολογία της ομάδας που πιθανότατα έχει εξασφαλίσει την πρόκριση αλλά έχει έναν σημαντικό αντίπαλο απέναντί της.
Ο Παπαλουκάς ήταν πολύ καλός στην επιστροφή του (δείχνοντας και τα στοιχεία… clutch που τον διακρίνουν), Μπουρούσης και Βούισιτς κέρδισαν μάχες, ενώ ο Κλέιζα ήταν μέτριος, αλλά και πάλι εύστοχος στο κρίσιμο σουτ. Τα προβλήματα πήγαζαν πιο πολύ από την έλλειψη καθαρού μυαλού του Τεόντοσιτς, τη μέτρια παρουσία του Τσίλντρες σε επίθεση (3/7 δίποντα) και άμυνα (δεν μπόρεσε καθόλου να μαρκάρει τον Ρίτσαρντσον) και τους Χαλπερίν και Πεν που δεν μπήκαν ιδιαίτερα στο κλίμα. Οι γηπεδούχοι ευτύχησαν να έχουν ξανά τον Ρίτσαρντσον σε μεγάλη ημέρα, αλλά και πολλές βοήθειες από αρκετούς παίκτες, με τους Μάιλς – Μπετς να ξεχωρίζουν και τους Ντικούδη – Κλαρκ να ακολουθούν. Ο Μπάρλος επέστρεψε από τον τραυματισμό του και έδειξε πάθος παρότι ήταν εμφανώς ανέτοιμος, ενώ ο Λάμποβιτς έμεινε ξανά εκτός.
Από το ματς ξεχώρισαν επίσης δύο φάσεις. Μία όταν ο Χατζηβρέττας κτύπησε κατά λάθος στο πρόσωπο τον Παπαλουκά και ο Μπλατ έτρεξε αμέσως πάνω από τον παίκτη του Ολυμπιακού. Ο νέος προπονητής του Άρη είναι γνωστός… φιλέλληνας αλλά και με σωστούς τρόπους. Η δεύτερη ήταν στο τέλος, όταν σε διψήφια διαφορά ο Ντικούδης είχε ευκαιρία για διείσδυση με σχετικό χώρο, και προτίμησε να πιάσει την μπάλα με το ένα χέρι από το πρώτο βήμα και να επιχειρήσει κάρφωμα. Όταν ένας παίκτης στο ξεκίνημα για το μπάσιμό του πιάνει την μπάλα στο ένα χέρι στο πρώτο βήμα του, κάνει ξεκάθαρη την πρόθεση του για κάρφωμα και ουσιαστικά δίνει την ευκαιρία στον αμυντικό του να τον ταπώσει, κάτι που φυσικά έκανε ο Μπουρούσης. Λάθος απαράδεκτο για τόσο έμπειρο παίκτη. Τέλος, με μία φράση η κριτική για τη διαιτησία, ήταν μετριότατη έως κακή και στα δύο ματς.
“Good night, and good luck”
by BEN
Στο ΟΑΚΑ, ο αγώνας δεν είχε φυσικά αγωνία, αλλά είχε αγωνιστικό ενδιαφέρον. Κατ’ αρχήν για να δούμε αν ο Παναθηναϊκός θα τιμωρούσε τον Ηρακλή όπως άρμοζε στη συμπεριφορά των οπαδών του και έπειτα για να δούμε σε τι κατάσταση βρίσκονται οι «ρεζέρβες» των «πρασίνων». Έτσι, ο Ομπράντοβιτς μοίρασε το χρόνο δίνοντας σε όλους την ευκαιρία να διατηρήσουν το ρυθμό τους χωρίς να κουραστούν.
Ο προπονητής του Παναθηναϊκού επέμεινε (σε χρόνο και παρατηρήσεις) ιδίως σε Σερμαντίνι και Μπόγρη, ψάχνοντας να δει αν μπορούν να τον βοηθήσουν με τον τραυματισμό του Τσαρτσαρή. Ο Γεωργιανός σέντερ έπαιξε αρκετή ώρα και έδειξε τα γνωστά πλεονεκτήματα (αποτελεσματικός, με γνώση του μπάσκετ και έφεση στο ριμπάουντ) και μειονεκτήματα (αδυναμία στο κορμί και εύκολο φάουλ), ενώ ο Έλληνας ψηλός δε φάνηκε να μπορεί να βρει ρυθμό. Αυτός που ικανοποίησε πολύ ήταν ο Βεργίνης που μας θύμισε γιατί μετεγγράφηκε στο «τριφύλλι» και μας επανέφερε την αναρώτηση γιατί ένας αρκετά καλός παίκτης δε θέλει να παίζει σε μία άλλη ομάδα με περισσότερο χρόνο. Ο Καλάθης είχε την ευκαιρία να μας δείξει ορισμένα από τα απολαυστικά χαρίσματά του.
Στην τέταρτη περίοδο είδαμε ένα σχήμα που δεν πρόκειται φυσικά να ξαναδούμε ποτέ φέτος, με Καλάθη, Βεργίνη, Μπόγρη, Σερμαντίνι και την πεντάδα να συμπληρώνει ο Τέπιτς, ο οποίος (για να χαριτολογήσουμε και λίγο) πιθανώς το εξέλαβε σαν «καψώνι» με αποτέλεσμα να μην αφήνει άλλον να σουτάρει στις επόμενες φάσεις, όπου πήρε 3 επιθέσεις και έκανε 2 λάθος πάσες! Αξίζει να αναφερθούμε στο ανεπαρκέστατο σύστημα αξιολόγησης που ακολουθείται στην Ελλάδα, το tendex, με αφορμή την παρουσία του Πέκοβιτς. Για να βαθμολογηθεί κάποιος στο tendex θα πρέπει να παίξει τουλάχιστον 7 λεπτά, οπότε ο Μαυροβούνιος σέντερ που είχε 14 πόντους, με 4 κερδισμένα φάουλ και 2 ριμπάουντ σε 6,5 λεπτά, δεν έλαβε αξιολόγηση… Όπως επίσης δεν λαμβάνουν αξιολόγηση όσοι κάνουν αρνητική εμφάνιση, καθώς το μίνιμουμ (θεωρητικά) είναι το 0.001.
Η δήλωση του Κακιούση μετά τον αγώνα («δε χαρήκαμε την παρουσία μας στην τετράδα») τα λέει όλα, αφού ήταν γνωστό ότι ο Ηρακλής δε θα μπορούσε να διεκδικήσει κάτι, αλλά εκτός από αυτό, αμαύρωσε και την όλη παρουσία του στη διοργάνωση με την ανεκδιήγητη συμπεριφορά των οπαδών του στο πρώτο ματς. Ατομική ή ομαδική κριτική δε «σηκώνει» το ματς, αφού η διαφορά των δύο ομάδων είναι χαώδης. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ηρακλής χρειάστηκε σχεδόν 14 λεπτά για να φθάσει τους 10 πόντους, και μόνο όταν κατέβασε ταχύτητα ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο ημίχρονο κατάφερε να κρατήσει τη διαφορά από το να μη φτάσει σε αστρονομικά επίπεδα.
Στο Αλεξάνδρειο, ο Άρης με εμφανώς βελτιωμένη ψυχολογία αλλά και με κάποιες νέες ομαδικές προσπάθειες προσπάθησε, πιθανώς περισσότερο απ’ ό,τι περίμενε και ο ίδιος, για την πρόκριση. Δεν έφθασε σε σημείο που να χρειάζεται καλάθι ώστε να περάσει πάνω από τους 14, αλλά πλησίασε αρκετά ώστε να κερδίσει το ματς και τις εντυπώσεις, έστω και αν ο Ολυμπιακός πήρε την πρόκριση.
Ο «αυτοκράτορας» έπαιξε παθιασμένα, είχε τον Μπλατ στο ντεμπούτο του να κάνει συνεχώς αλλαγές, προσπαθώντας να κρατήσει όλους τους παίκτες του φρέσκους, αλλά και μία πολύ σημαντική ευστοχία στις βολές. Από την άλλη πλευρά, οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν στο ματς με την παράξενη ψυχολογία της ομάδας που πιθανότατα έχει εξασφαλίσει την πρόκριση αλλά έχει έναν σημαντικό αντίπαλο απέναντί της.
Ο Παπαλουκάς ήταν πολύ καλός στην επιστροφή του (δείχνοντας και τα στοιχεία… clutch που τον διακρίνουν), Μπουρούσης και Βούισιτς κέρδισαν μάχες, ενώ ο Κλέιζα ήταν μέτριος, αλλά και πάλι εύστοχος στο κρίσιμο σουτ. Τα προβλήματα πήγαζαν πιο πολύ από την έλλειψη καθαρού μυαλού του Τεόντοσιτς, τη μέτρια παρουσία του Τσίλντρες σε επίθεση (3/7 δίποντα) και άμυνα (δεν μπόρεσε καθόλου να μαρκάρει τον Ρίτσαρντσον) και τους Χαλπερίν και Πεν που δεν μπήκαν ιδιαίτερα στο κλίμα. Οι γηπεδούχοι ευτύχησαν να έχουν ξανά τον Ρίτσαρντσον σε μεγάλη ημέρα, αλλά και πολλές βοήθειες από αρκετούς παίκτες, με τους Μάιλς – Μπετς να ξεχωρίζουν και τους Ντικούδη – Κλαρκ να ακολουθούν. Ο Μπάρλος επέστρεψε από τον τραυματισμό του και έδειξε πάθος παρότι ήταν εμφανώς ανέτοιμος, ενώ ο Λάμποβιτς έμεινε ξανά εκτός.
Από το ματς ξεχώρισαν επίσης δύο φάσεις. Μία όταν ο Χατζηβρέττας κτύπησε κατά λάθος στο πρόσωπο τον Παπαλουκά και ο Μπλατ έτρεξε αμέσως πάνω από τον παίκτη του Ολυμπιακού. Ο νέος προπονητής του Άρη είναι γνωστός… φιλέλληνας αλλά και με σωστούς τρόπους. Η δεύτερη ήταν στο τέλος, όταν σε διψήφια διαφορά ο Ντικούδης είχε ευκαιρία για διείσδυση με σχετικό χώρο, και προτίμησε να πιάσει την μπάλα με το ένα χέρι από το πρώτο βήμα και να επιχειρήσει κάρφωμα. Όταν ένας παίκτης στο ξεκίνημα για το μπάσιμό του πιάνει την μπάλα στο ένα χέρι στο πρώτο βήμα του, κάνει ξεκάθαρη την πρόθεση του για κάρφωμα και ουσιαστικά δίνει την ευκαιρία στον αμυντικό του να τον ταπώσει, κάτι που φυσικά έκανε ο Μπουρούσης. Λάθος απαράδεκτο για τόσο έμπειρο παίκτη. Τέλος, με μία φράση η κριτική για τη διαιτησία, ήταν μετριότατη έως κακή και στα δύο ματς.
“Good night, and good luck”
by BEN
2 σχόλια:
Και μια που αναφερθήκατε και στους μικρούς σε ηλικία παίκτες του ΠΑΟ όπως και το ότι ο Βεργίνης προτιμά να είναι εκεί και να μην παίζει ποια η γνώμη σας και για τον Κουφό;
Έχει ταλέντο και κορμί, γέννησε μεγάλες προσδοκίες όταν τον είδαμε πρώτη φορά αλλά δεν παίζει! Σίγουρα είναι μικρός ακόμα αλλά τι ευκαιρίες θεωρείται ότι θα του δωθούν στην Γιούτα; Δεν θα ήταν καλύτερα και γι αυτούς και για τον ίδιο να τον δώσουν δανεικό σε κάποια ευρωπαϊκή ομάδα όπου δύσκολα δεν θα παίζει και σίγουρα θα βελτιωθεί;
Σίγουρα οι απόψεις διίστανται, αλλά εφόσον ρωτάς τη δική μας, συμφωνούμε. Ο Κουφός θα κέρδιζε πολλά περισσότερα αν έπαιζε στην Ευρώπη τώρα και όχι στο NBA.
Η τρίλεπτη συμμετοχή κατά μέσο όρο σε 20 ματς φέτος, δεν του προσφέρει τίποτα, ενώ σίγουρα και το NBDL δεν προσφέρει τίποτα, εκτός από το να... ξεπιάνονται οι παίκτες.
Βέβαια, μιλάμε για προσωπική επιλογή καριέρας, ο Κουφός θέλει ξεκάθαρα να παίξει στο NBA, γι' αυτό και απέρριψε τόσο καλές προτάσεις από την Ευρώπη το καλοκαίρι του 2008. Ο χρόνος θα δείξει αν θα εξελιχθεί στον παίκτη που έδειχνε ότι θα γινόταν ή αν θα μείνει στάσιμος.
Rasheed.
Δημοσίευση σχολίου