Φυσιολογικά ήταν και τα τρία αποτελέσματα της πρώτης ημέρας της 12ης αγωνιστικής. Ο Ολυμπιακός έκανε περίπατο στη Λάρισα, όπου η Ολύμπια έπαιξε μέτρια, στο φετινό δόγμα του Καλαφατάκη ότι δεν… θα σκάσει για τα ματς που δεν μπορεί να χτυπήσει.
Αποτέλεσμα αυτού ήταν το σκορ να πάει ψηλά, ο Ολυμπιακός να μπορεί να δοκιμάσει μύρια όσα μέσα στον αγώνα, αλλά να χαλαρώσει κι αυτός για να «μείνει» η διαφορά στους 28 πόντους τελικά. Τρία ήταν τα σημεία στα οποία ο Ολυμπιακός πάτησε το πόδι στο γκάζι: στο ξεκίνημα όπου άρχισε με 0-12 και έβαλε τις βάσεις, στο τρίτο δεκάλεπτο όταν η Ολύμπια μείωσε στους 6 πόντους και ακολούθησε ένα 2-11 και στην αρχή της τέταρτης περιόδου όταν το 49-84 έγινε 49-82 με σερί 0-18. Νομίζω ότι και οι δύο προπονητές έμειναν ευχαριστημένοι από το ματς, ο Καλαφατάκης γιατί η διαφορά δεν πήγε σε αστρονομικά επίπεδα και ο Γιαννάκης γιατί είδε ορισμένα πράγματα που ήθελε στο παρκέ. Δεν μπορώ να πω ότι η Ολύμπια έπαιξε καλά (είχε μόνο εκλάμψεις), καθώς αναλώθηκε σε πολλές ατομικές, εκτός συστημάτων ενέργειες.
Αν ο Ολυμπιακός κέρδισε κάτι από τον αγώνα, αυτό δεν είναι άλλο από τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο, που έδειξε για πρώτη φορά φέτος να πατάει γερά στα πόδια του. Όλη η παρουσία του θύμισε τις προ τραυματισμού εποχές και σίγουρα θα ενεργήσει θετικά στην ψυχολογία του παίκτη και στην προσπάθεια που κάνει να μην φοβάται να πιέσει τον εαυτό του. Ο Βασιλόπουλος είχε 8 πόντους, 6 ριμπάουντ, 6 ασίστ και 1 κλέψιμο, με πολύ καλή παρουσία σε άμυνα κι επίθεση. Σίγουρα το παιχνίδι ήταν πολύ πιο χαλαρό από τα αντίστοιχα της Ευρωλίγκας, αλλά από τέτοια πρέπει να ξεκινήσει ο Βασιλόπουλος για να βρει τον εαυτό του.
Στη Νέα Σμύρνη, ο Πανιώνιος κατάφερε (έστω πολύ δύσκολα) να φτάσει στην 6η του νίκη, πράγμα πολύ σημαντικό ενόψει του αρκετά πιο δύσκολου δεύτερου γύρου. Αυτό που ξεχώρισε τον Πανιώνιο από τις ομάδες που βρίσκονται στις 3 νίκες αυτή τη στιγμή είναι οι 2 βαθμοί από τα αντίστοιχα ροζ φύλλα με Ολυμπιακό και Άρη. Μια εντός έδρας ήττα από ομάδα όπως τα Τρίκαλα (με την έννοια της βαθμολογικής κατάστασης) δεν θα έσβηνε αυτές τις νίκες, αλλά θα μείωνε τη βαθμολογική τους σημασία. Ο Πανιώνιος έχει βουνό να ανέβει στο δεύτερο γύρο και είναι πολύ σημαντικό που έφτασε τις 6 νίκες στον πρώτο (μένει και το ματς στην Καβάλα βέβαια).
Το παιχνίδι δεν έβγαζε κανένα απολύτως νόημα μέχρι το ημίχρονο, αφού η εξέλιξή του ήταν αλλεπάλληλα σερί εκατέρωθεν με τις δύο ομάδες να επιδεικνύουν αξιοσημείωτη… αστάθεια και συνεχή σκαμπανεβάσματα. Το ματς ξεκίνησε με σερί 1-9 για τα Τρίκαλα, μετά είχαμε 8-0 για τον Πανιώνιο (9-9), στη συνέχεια 13-0 για τον Πανιώνιο (το 13-16 έγινε 26-16), ένα 0-9 για τα Τρίκαλα (26-25) και μετά 11-2 για τον Πανιώνιο (το 28-27 έγινε 39-29). Αφού Γιαπλές και Μάρκοβιτς κατάφεραν… να επιβιώσουν, το δεύτερο ημίχρονο έγινε πιο φυσιολογικό, με τα Τρίκαλα ναείναι ιδιαίτερα αξιόμαχα. Το παιχνίδι πήγε στο 61-60 και στο 65-64, αλλά η κλάση του Καλαμπόκη και κάποια λάθη των Τρικάλων (αυτό του Ντίκελ ας πούμε) στέρησαν από την ομάδα του Κάμπου την ευκαιρία να παλέψει για τη νίκη ως το τελευταίο δευτερόλεπτο. Όπως όλα δείχνουν η κατάσταση στο τέλος δεν πρόκειται να αλλάξει αυτή την αγωνιστική (ΑΕΚ και Ηλυσιακός έχουν πολύ δύσκολα ματς), οπότε τα Τρίκαλα έχασαν μεγάλη ευκαιρία (δεδομένου του πού έφτασαν τον αγώνα).
Άφησα για το τέλος το ματς στο Αλεξάνδρειο, την αναμέτρηση του Άρη με την Καβάλα. Κακά τα ψέματα, η νίκη του Άρη δεν είναι έκπληξη, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ο Άρης θα κέρδιζε. Όπως δεν είναι έκπληξη ούτε το απίστευτα κακό μπάσκετ του Άρη στο πρώτο ημίχρονο (όχι ότι η Καβάλα έπαιζε καλύτερα, αλλά εκείνη έπαιζε εκτός έδρας, ενώ όπως και να το κάνουμε άλλες είναι οι απαιτήσεις).
Ο Πρίφτης δεν χρησιμοποίησε τον Λάμποβιτς, ο Άρης έκανε πρόταση στον Μάσεϊ, φαβορί δεν είναι για να λέμε την αλήθεια, αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί ο Λάμποβιτς τέθηκε εκτός ομάδας τόσο γρήγορα.
Βέβαια, η ερώτηση αυτή είναι άκαιρη όταν ο Λάμποβιτς (και ο Πάουνιτς, αλλά και ο Μάιλς νωρίτερα) ήρθε στην ομάδα από έναν προπονητή που αποδείχτηκε κακός επαγγελματίας. Ο Κατσικάρης έκανε κάτι ανεπίτρεπτο κατά τη γνώμη μου, αφού υπέγραψε στον Άρη, στηρίχτηκε απόλυτα (έτσι έπρεπε, το λέγαμε συνέχεια από εδώ) παρά το κακό μπάσκετ των «κιτρίνων», έκανε αλλαγές παικτών, αλλά λίγες μόλις ημέρες μετά τις τελευταίες αλλαγές του, αποφάσισε να φύγει, αφήνοντας την ομάδα στα κρύα του λουτρού και δείχνοντας ότι μάλλον δεν αντέχει την πίεση ενός τόσο «μεγάλου» πάγκου, αλλά και ότι δεν είναι φερέγγυος (μπορεί να ακουστώ σκληρός αλλά κάποια πράγματα πρέπει να ειπωθούν). Θα μπορούσε η εθνική Ελλάδας να στηριχτεί σε έναν τέτοιο προπονητή (το λέω επειδή ο Κατσικάρης έχει προαχθεί από πολλούς ως η επόμενη ελληνική λύση στον πάγκο της εθνικής); Για μένα όχι. Ξεκάθαρα όχι.
Μπορεί το όλο θέμα να πέρασε πολύ «απαλά» από την πληθώρα του τύπου, καθώς στη μέση μπαίνουν και οι δημόσιες σχέσεις (είτε οι τωρινές είτε οι… μελλοντικές), αλλά αυτό που έγινε ήταν απαράδεκτο, κατακριτέο και ντροπιαστικό για την εικόνα ενός προπονητή που θέλει να λέγεται σοβαρός. Τα περί «έμπνευσης», «timing», «προσπάθειας που δεν καρποφόρησε», «πίστευα ότι μπορούσα αλλά δεν μπόρεσα» είναι για εσωτερική κατανάλωση και για να βρει αφορμή η «αυλή» να τον δικαιολογήσει. Το θέμα είναι απλό: όταν ένας επαγγελματίας αναλαμβάνει μια δέσμευση απέναντι σε μια ομάδα, όταν η ομάδα, οι παίκτες και ο κόσμος είναι απόλυτα συνεπείς απέναντί του, τότε δεν έχει καμία δικαιολογία να φανεί ασυνεπής (εννοείται δεν μπαίνουν στη μέση θέματα υγείας).
Ο Κατσικάρης είπε τον ήξερε πριν υπογράψει (τον περίφημο προσωπικό λόγο που τον έκανε να φύγει), πίστευε όμως ότι… μπορούσε, αλλά τελικά… δεν μπόρεσε. Προφανώς, το… πίστευε μέχρι τελευταίας στιγμής, αφού με τις δύο αλλαγές (Πάουνιτς, Λάμποβιτς) σχεδόν έδεσε χειροπόδαρα τα χέρια της ομάδας και του επόμενου (που θα έχει απίστευτα περιορισμένο χώρο και χρήμα για να κάνει διορθώσεις). Η κίνησή του είναι σχεδόν μοναδική στα ευρωπαϊκά δεδομένα του μπάσκετ, σχεδόν κατέστρεψε τη χρονιά για τον Άρη, για μένα είναι αδικαιολόγητος, αφερέγγυος και κακός επαγγελματίας.
Ασχέτως αν όλο αυτό τελικά βγήκε σε καλό για τον Άρη (πάμε στον Μπλατ). Η είδηση της απόκτησης του Μπλατ έκανε κάθε φίλο του Άρη που έχει έστω και μια φορά στη ζωή του μπάσκετ να ξεχάσει αμέσως τον Κατσικάρη και τελικά να αναθαρρήσει περισσότερο από πριν, ίσως μάλιστα και να... ευχαριστήσει τον Κατσικάρη που έφυγε. Ο Μπλατ είναι η καλύτερη δυνατή λύση όχι μόνο για τον Άρη, αλλά για περίπου το… 95% των ομάδων της Ευρώπης.
Πραγματικά προκαλεί έκπληξη που ο Άρης μπόρεσε να δελεάσει έναν προπονητή τέτοιου βεληνεκούς και τέτοιων δυνατοτήτων. Προφανώς, έχοντας πει τα παραπάνω δεν χρειάζεται να σχολιάσω το αν θεωρώ καλή την απόκτηση Μπλατ, τη θεωρώ μακράν την καλύτερη δυνατή για τον Άρη. Ο Μπλατ είναι ένας προπονητής που μπορεί να πάρει μια ομάδα με μικρό ταλέντο και να κάνει τους ρολίστες να βρουν το ρόλο τους στο γήπεδο με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται η ομάδα δύο κλάσεις καλύτερη. Ο Άρης είναι (αναλογικά) καλύτερος και πιο ταλαντούχος από τη Ρωσία του 2009, που ήταν πολύ σκληρή ομάδα, ενώ ποιος μπορεί να ξεχάσει το Ευρωμπάσκετ του 2007, όταν ο Μπλατ με 3 παίκτες και 9 ξυλοκόπους πήρε το τρόπαιο;
Ο Μπλατ είναι μάλλον η απάντηση στα γράμματα των ανθρώπων της ομάδας προς... τον Άγιο Βασίλη, ή η απόδειξη ότι ο θεός του μπάσκετ αγαπά τον Έλληνα αυτοκράτορα, ή ίσως η επιβεβαίωση της φράσης "αγαπά τον κλέφτη, αγαπά όμως και τον νοικοκύρη". Ο Άρης πρέπει να τον στηρίξει απόλυτα, να τον αφήσει τελείως ελεύθερο να κάνει τη δουλειά του και θεωρώ ότι θα δει αποτελέσματα. Με τη λέξη στήριξη δεν εννοώ τη φετινή σεζόν, αυτό το θεωρώ αυτονόητο, η έλευση 3ου προπονητή σε 6 μήνες για μένα καθιστά τη χρονιά χαμένη (αν ο Άρης επιτύχει κάποιους στόχους του φέτος θα είναι πια απίστευτη υπέρβαση), εννοώ για την επόμενη και τη μεθεπόμενη περίοδο.
by Rasheed.
Αποτέλεσμα αυτού ήταν το σκορ να πάει ψηλά, ο Ολυμπιακός να μπορεί να δοκιμάσει μύρια όσα μέσα στον αγώνα, αλλά να χαλαρώσει κι αυτός για να «μείνει» η διαφορά στους 28 πόντους τελικά. Τρία ήταν τα σημεία στα οποία ο Ολυμπιακός πάτησε το πόδι στο γκάζι: στο ξεκίνημα όπου άρχισε με 0-12 και έβαλε τις βάσεις, στο τρίτο δεκάλεπτο όταν η Ολύμπια μείωσε στους 6 πόντους και ακολούθησε ένα 2-11 και στην αρχή της τέταρτης περιόδου όταν το 49-84 έγινε 49-82 με σερί 0-18. Νομίζω ότι και οι δύο προπονητές έμειναν ευχαριστημένοι από το ματς, ο Καλαφατάκης γιατί η διαφορά δεν πήγε σε αστρονομικά επίπεδα και ο Γιαννάκης γιατί είδε ορισμένα πράγματα που ήθελε στο παρκέ. Δεν μπορώ να πω ότι η Ολύμπια έπαιξε καλά (είχε μόνο εκλάμψεις), καθώς αναλώθηκε σε πολλές ατομικές, εκτός συστημάτων ενέργειες.
Αν ο Ολυμπιακός κέρδισε κάτι από τον αγώνα, αυτό δεν είναι άλλο από τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο, που έδειξε για πρώτη φορά φέτος να πατάει γερά στα πόδια του. Όλη η παρουσία του θύμισε τις προ τραυματισμού εποχές και σίγουρα θα ενεργήσει θετικά στην ψυχολογία του παίκτη και στην προσπάθεια που κάνει να μην φοβάται να πιέσει τον εαυτό του. Ο Βασιλόπουλος είχε 8 πόντους, 6 ριμπάουντ, 6 ασίστ και 1 κλέψιμο, με πολύ καλή παρουσία σε άμυνα κι επίθεση. Σίγουρα το παιχνίδι ήταν πολύ πιο χαλαρό από τα αντίστοιχα της Ευρωλίγκας, αλλά από τέτοια πρέπει να ξεκινήσει ο Βασιλόπουλος για να βρει τον εαυτό του.
Στη Νέα Σμύρνη, ο Πανιώνιος κατάφερε (έστω πολύ δύσκολα) να φτάσει στην 6η του νίκη, πράγμα πολύ σημαντικό ενόψει του αρκετά πιο δύσκολου δεύτερου γύρου. Αυτό που ξεχώρισε τον Πανιώνιο από τις ομάδες που βρίσκονται στις 3 νίκες αυτή τη στιγμή είναι οι 2 βαθμοί από τα αντίστοιχα ροζ φύλλα με Ολυμπιακό και Άρη. Μια εντός έδρας ήττα από ομάδα όπως τα Τρίκαλα (με την έννοια της βαθμολογικής κατάστασης) δεν θα έσβηνε αυτές τις νίκες, αλλά θα μείωνε τη βαθμολογική τους σημασία. Ο Πανιώνιος έχει βουνό να ανέβει στο δεύτερο γύρο και είναι πολύ σημαντικό που έφτασε τις 6 νίκες στον πρώτο (μένει και το ματς στην Καβάλα βέβαια).
Το παιχνίδι δεν έβγαζε κανένα απολύτως νόημα μέχρι το ημίχρονο, αφού η εξέλιξή του ήταν αλλεπάλληλα σερί εκατέρωθεν με τις δύο ομάδες να επιδεικνύουν αξιοσημείωτη… αστάθεια και συνεχή σκαμπανεβάσματα. Το ματς ξεκίνησε με σερί 1-9 για τα Τρίκαλα, μετά είχαμε 8-0 για τον Πανιώνιο (9-9), στη συνέχεια 13-0 για τον Πανιώνιο (το 13-16 έγινε 26-16), ένα 0-9 για τα Τρίκαλα (26-25) και μετά 11-2 για τον Πανιώνιο (το 28-27 έγινε 39-29). Αφού Γιαπλές και Μάρκοβιτς κατάφεραν… να επιβιώσουν, το δεύτερο ημίχρονο έγινε πιο φυσιολογικό, με τα Τρίκαλα ναείναι ιδιαίτερα αξιόμαχα. Το παιχνίδι πήγε στο 61-60 και στο 65-64, αλλά η κλάση του Καλαμπόκη και κάποια λάθη των Τρικάλων (αυτό του Ντίκελ ας πούμε) στέρησαν από την ομάδα του Κάμπου την ευκαιρία να παλέψει για τη νίκη ως το τελευταίο δευτερόλεπτο. Όπως όλα δείχνουν η κατάσταση στο τέλος δεν πρόκειται να αλλάξει αυτή την αγωνιστική (ΑΕΚ και Ηλυσιακός έχουν πολύ δύσκολα ματς), οπότε τα Τρίκαλα έχασαν μεγάλη ευκαιρία (δεδομένου του πού έφτασαν τον αγώνα).
Άφησα για το τέλος το ματς στο Αλεξάνδρειο, την αναμέτρηση του Άρη με την Καβάλα. Κακά τα ψέματα, η νίκη του Άρη δεν είναι έκπληξη, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ο Άρης θα κέρδιζε. Όπως δεν είναι έκπληξη ούτε το απίστευτα κακό μπάσκετ του Άρη στο πρώτο ημίχρονο (όχι ότι η Καβάλα έπαιζε καλύτερα, αλλά εκείνη έπαιζε εκτός έδρας, ενώ όπως και να το κάνουμε άλλες είναι οι απαιτήσεις).
Ο Πρίφτης δεν χρησιμοποίησε τον Λάμποβιτς, ο Άρης έκανε πρόταση στον Μάσεϊ, φαβορί δεν είναι για να λέμε την αλήθεια, αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί ο Λάμποβιτς τέθηκε εκτός ομάδας τόσο γρήγορα.
Βέβαια, η ερώτηση αυτή είναι άκαιρη όταν ο Λάμποβιτς (και ο Πάουνιτς, αλλά και ο Μάιλς νωρίτερα) ήρθε στην ομάδα από έναν προπονητή που αποδείχτηκε κακός επαγγελματίας. Ο Κατσικάρης έκανε κάτι ανεπίτρεπτο κατά τη γνώμη μου, αφού υπέγραψε στον Άρη, στηρίχτηκε απόλυτα (έτσι έπρεπε, το λέγαμε συνέχεια από εδώ) παρά το κακό μπάσκετ των «κιτρίνων», έκανε αλλαγές παικτών, αλλά λίγες μόλις ημέρες μετά τις τελευταίες αλλαγές του, αποφάσισε να φύγει, αφήνοντας την ομάδα στα κρύα του λουτρού και δείχνοντας ότι μάλλον δεν αντέχει την πίεση ενός τόσο «μεγάλου» πάγκου, αλλά και ότι δεν είναι φερέγγυος (μπορεί να ακουστώ σκληρός αλλά κάποια πράγματα πρέπει να ειπωθούν). Θα μπορούσε η εθνική Ελλάδας να στηριχτεί σε έναν τέτοιο προπονητή (το λέω επειδή ο Κατσικάρης έχει προαχθεί από πολλούς ως η επόμενη ελληνική λύση στον πάγκο της εθνικής); Για μένα όχι. Ξεκάθαρα όχι.
Μπορεί το όλο θέμα να πέρασε πολύ «απαλά» από την πληθώρα του τύπου, καθώς στη μέση μπαίνουν και οι δημόσιες σχέσεις (είτε οι τωρινές είτε οι… μελλοντικές), αλλά αυτό που έγινε ήταν απαράδεκτο, κατακριτέο και ντροπιαστικό για την εικόνα ενός προπονητή που θέλει να λέγεται σοβαρός. Τα περί «έμπνευσης», «timing», «προσπάθειας που δεν καρποφόρησε», «πίστευα ότι μπορούσα αλλά δεν μπόρεσα» είναι για εσωτερική κατανάλωση και για να βρει αφορμή η «αυλή» να τον δικαιολογήσει. Το θέμα είναι απλό: όταν ένας επαγγελματίας αναλαμβάνει μια δέσμευση απέναντι σε μια ομάδα, όταν η ομάδα, οι παίκτες και ο κόσμος είναι απόλυτα συνεπείς απέναντί του, τότε δεν έχει καμία δικαιολογία να φανεί ασυνεπής (εννοείται δεν μπαίνουν στη μέση θέματα υγείας).
Ο Κατσικάρης είπε τον ήξερε πριν υπογράψει (τον περίφημο προσωπικό λόγο που τον έκανε να φύγει), πίστευε όμως ότι… μπορούσε, αλλά τελικά… δεν μπόρεσε. Προφανώς, το… πίστευε μέχρι τελευταίας στιγμής, αφού με τις δύο αλλαγές (Πάουνιτς, Λάμποβιτς) σχεδόν έδεσε χειροπόδαρα τα χέρια της ομάδας και του επόμενου (που θα έχει απίστευτα περιορισμένο χώρο και χρήμα για να κάνει διορθώσεις). Η κίνησή του είναι σχεδόν μοναδική στα ευρωπαϊκά δεδομένα του μπάσκετ, σχεδόν κατέστρεψε τη χρονιά για τον Άρη, για μένα είναι αδικαιολόγητος, αφερέγγυος και κακός επαγγελματίας.
Ασχέτως αν όλο αυτό τελικά βγήκε σε καλό για τον Άρη (πάμε στον Μπλατ). Η είδηση της απόκτησης του Μπλατ έκανε κάθε φίλο του Άρη που έχει έστω και μια φορά στη ζωή του μπάσκετ να ξεχάσει αμέσως τον Κατσικάρη και τελικά να αναθαρρήσει περισσότερο από πριν, ίσως μάλιστα και να... ευχαριστήσει τον Κατσικάρη που έφυγε. Ο Μπλατ είναι η καλύτερη δυνατή λύση όχι μόνο για τον Άρη, αλλά για περίπου το… 95% των ομάδων της Ευρώπης.
Πραγματικά προκαλεί έκπληξη που ο Άρης μπόρεσε να δελεάσει έναν προπονητή τέτοιου βεληνεκούς και τέτοιων δυνατοτήτων. Προφανώς, έχοντας πει τα παραπάνω δεν χρειάζεται να σχολιάσω το αν θεωρώ καλή την απόκτηση Μπλατ, τη θεωρώ μακράν την καλύτερη δυνατή για τον Άρη. Ο Μπλατ είναι ένας προπονητής που μπορεί να πάρει μια ομάδα με μικρό ταλέντο και να κάνει τους ρολίστες να βρουν το ρόλο τους στο γήπεδο με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται η ομάδα δύο κλάσεις καλύτερη. Ο Άρης είναι (αναλογικά) καλύτερος και πιο ταλαντούχος από τη Ρωσία του 2009, που ήταν πολύ σκληρή ομάδα, ενώ ποιος μπορεί να ξεχάσει το Ευρωμπάσκετ του 2007, όταν ο Μπλατ με 3 παίκτες και 9 ξυλοκόπους πήρε το τρόπαιο;
Ο Μπλατ είναι μάλλον η απάντηση στα γράμματα των ανθρώπων της ομάδας προς... τον Άγιο Βασίλη, ή η απόδειξη ότι ο θεός του μπάσκετ αγαπά τον Έλληνα αυτοκράτορα, ή ίσως η επιβεβαίωση της φράσης "αγαπά τον κλέφτη, αγαπά όμως και τον νοικοκύρη". Ο Άρης πρέπει να τον στηρίξει απόλυτα, να τον αφήσει τελείως ελεύθερο να κάνει τη δουλειά του και θεωρώ ότι θα δει αποτελέσματα. Με τη λέξη στήριξη δεν εννοώ τη φετινή σεζόν, αυτό το θεωρώ αυτονόητο, η έλευση 3ου προπονητή σε 6 μήνες για μένα καθιστά τη χρονιά χαμένη (αν ο Άρης επιτύχει κάποιους στόχους του φέτος θα είναι πια απίστευτη υπέρβαση), εννοώ για την επόμενη και τη μεθεπόμενη περίοδο.
by Rasheed.
10 σχόλια:
Δε θέλω να φανώ υπερβολικός, αλλά (θα φανώ :P,) ποιες ομάδες ανήκουν στο 5% που δε θα'θελαν προπονητή τον Μπλατ; Ο ΠΑΟ έχει τον Ομπράντοβιτς (οκ), η Ρεάλ το Μεσίνα, άλλες που δε θα τον ήθελαν ποιες μπορεί να είναι;
Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω πως και γιατί έκλεισε ο Μπλατ στον Άρη. Χρηματικός δεν είναι σίγουρα ο λόγος. Καλύτερη ομάδα σίγουρα θα μπορούσε να βρει. Γιατί διάλλεξε τον Άρη; Ότι ο Θεός του μπάσκετ αγαπάει τον Άρη είναι μια άποψη, μπορείτε όμως να πάτε λίγο παρακάτω το συλλογισμό; Πως έγινε αυτό το deal?
Σίγουρα ο Μπλατ θα ήθελε να δουλέψει σε ομάδα για να μην κάθεται μεταξύ των διοργανώσεων, μάλλον λόγω της θέσης του ομοσπονδιακού δε θα ήθελε την πίεση ομάδας πρωταθλητισμού (ίσως και να μην επιτρεπόταν?) αλλά από αυτές τις δύο συνθήκες να καταλήξουμε στον ...Άρη, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Επειδή νομίζω το γεγονός είναι συνταρακτικό, αν έχετε λίγο χρόνο, πείτε μερικές σκέψεις.
Τώρα αν η χρονιά είναι χαμένη...Θεωρητικά ισχύει αυτό που λέτε, αλλά η Ρωσία στο Ευρωμπάσκετ δεν ήταν φτωχός συγγενής, και η διοργάνωση δεν ήταν πάνω κάτω... χαμένη; Κι όμως, πήγε πολύ καλά. Φυσικά για πρόκριση στο κύπελλο δε μιλάμε (εκτός αν γίνει κι άλλο θαύμα), αλλά τα play off του ελληνικού πρωταθλήματος πάντα προσφέρονται για εκπλήξεις...
Σοβαρή ομάδα με 3 αλλαγές προπονητή, δέκα αλλαγές παικτών, προετοιμασία μέσα στη σεζόν κοκ δεν κάνεις, αυτό είναι σίγουρο. Αλλά δεν είναι εύκολο να βάλεις και ταβάνι...
Όλα αυτά όμως, για να συμφωνήσω και να επαυξήσω, δε μπορούν να συγχωρήσουν τον Κατσικάρη, που ήταν απλά ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ, και λίγα λέτε.
arisff
Το προγραμμα του Πανιωνίου είναι σαφώς πιο εύκολο στον δεύτερο γύρο. Αν εξαιρέσουμε τα ματς με αιωνιους και Άρη, σε όλα τα υπόλοιπα ματς ο Πανιώνιος είναι φαβορί
Και ό,τι ήμουν έτοιμος να σας ζητήσω, παιδιά, να σχολιάσετε την απόφαση του κ. Κατσικάρη να αφήσει τον Άρη για τη Μπιλμπάο! Προσωπικά, που δόθηκε η εντύπωση, ότι ο Άρης ήταν αποφασισμένος να αφήσει τον κ. Κατσικάρη να δουλέψει την ομάδα, όπως αυτός ήθελε. Και ο τελευταίος φρόντισε να τους διαψεύσει. Κρίμα, τόσο κακή πρώτη εντύπωση από ένα προπονητή, ο οποίος έχει δείξει, ότι διαθέτει ικανότητες αλλά θα μείνει στη μνήμη αρκετών για την ενέργειά του να εγκαταλείψει τον Άρη. Βέβαια, με τόσο κοντή μνήμη, που διαθέτουμε στην Ελλάδα, μην αποκλείσετε αργοτερα ο Άρης να τον ξαναπροσλάβει.
Υ.Γ. Εδώ ολόκληρος ΠΑΣ Γιάννενα και προσέλαβε για 5η φορά τον Αναστόπουλο! Ίσως είναι αδόκιμο το παράδειγμα αλλά δείχνει πόσο κοντή μνήμη έχουμε ως Έλληνες.
Πράγματι η λύση του Μπλατ είναι η ιδανικότερη για την πλειοψηφία των ομάδων. Ωστόσο, το συγκεκριμένο δώρο δεν είναι από τον Άγιο Βασίλη, αλλά από τον Βάσκο ατζέντη Αρίντα... Κόλπο γκρόσο, που εξυπηρετεί όλες τις πλευρές.
@arisff: Το χαμένη πήγαινε στη χρονιά με βάση τα όσα λες κι εσύ, όχι επειδή προεξοφλούσε αποτέλεσμα. Σήμαινε ότι ακόμη κι αν ο Άρης δεν καταφέρει τίποτα, δεν θα φταίει ο Μπλατ. Ο Μπλατ ήρθε γιατί αυτή τη στιγμή θεώρησε ότι μπορεί να ανέβει συλλογικά επίπεδο με τον Άρη, σε μια στιγμή που καμία μεγάλη ομάδα δεν ψάχνει. Ο Άρης μπορεί να έχει μεγάλα προβλήματα φέτος, αλλά είναι ομάδα που έχει την συμπάθεια της Ευρωλίγκας, ομάδα που έχει το όνομα να προσελκύσει παίκτες, έχει κόσμο και μπορεί να αναδείξει προπονητή για να ανέβει σκαλί (στο υψηλότερο, δεν μένει άλλο).
Το 5% είναι ΟΣΦΠ, ΠΑΟ, Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, Σιένα, Λαμποράλ ας πούμε. Αυτές δεν ψάχνουν. Είναι ικανοποιημένες με αυτό που έχουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Μπλατ στο μέλλον δεν θα πάει σε κάποια από αυτές.
@ανώνυμος: Έχεις σαφώς λάθος, αλλά αν έπρεπε να διαφωνήσεις απλά για να το κάνεις, να το δεχτώ. Όταν διαβάζουμε το πρόγραμμα, το κάνουμε με βάση την αγωνιστική, τις συνθήκες και τους στόχους. Λοιπόν, ο Πανιώνιος έχει ΠΑΟ, ΟΣΦΠ, Άρη εκτός έδρας, ΑΕΚ που κυνηγά οπωσδήποτε βαθμούς εκτός έδρας, Ολύμπια που παλεύει για παραμονή στη Λάρισα, Ηλυσιακό-Τρίκαλα-Καβάλα τις 3 τελευαίες αγωνιστικές του πρωταθλήματος που και οι 3 θα παίζουν τη ζωή τους. Εντός έχει Μαρούσι, Πανελλήνιο, που θεωρώ ότι πιθανότατα θα χάσει, ενώ τα εντός με ΠΑΟΚ και Περιστέρι κάθε άλλο παρά εύκολα δεν είναι. Όπως είπα, ο δεύτερος γύρος είναι κόλαση για τον Πανιώνιο, είτε αρέσει είτε όχι αυτό.
@περιούσιος: Στην Ελλάδα έχουμε όντως κακή μνήμη.
@banou: Δώρο από ατζέντη δεν υπάρχει. Το διάβασα και αλλού αυτό. Άλλο το ποιος πρότεινε τον Μπλατ, άλλο το γιατί δέχτηκε ο Μπλατ. Άλλο το ένα άλλο το άλλο. Ο Μπλατ δεν είναι φερέφωνο καθοδηγούμενο να του υποδειχθεί πού θα πάει να προπονήσει. Άλλο το γιατί ξεκίνησαν οι συζητήσεις και άλλο το γιατί πείστηκε ο Μπλατ. Στο άρθρο εγώ μιλάω για τους λόγους που πείστηκε ο Μπλατ, όχι γιατί προτάθηκε. Δεν έχει σχέση το ένα με το άλλο. Για να τελειώνουμε με αυτό.
by Rasheed.
@Rasheed
Δεν ισχυρίζομαι ότι ο Μπλατ είναι φερέφωνο, ούτε κάνει χάρη στο μάνατζερ του που ήρθε στον Άρη. Ο Μπλατ ήθελε και αυτός προφανώς να δουλέψει κάπου επειδή κινδύνευε να μείνει ανενεργός για όλο το χρόνο, γεγονός άσχημο ομολογουμένως για την καριέρα του. Πως δεν έχει σημασία δηλαδή ποιος έκανε την επαφή; Αμφιβάλλω πολύ αν ο Άρης μπορούσε να προσεγγίσει τον Μπλατ αν δεν υπήρχε το συγκεκριμένο παρασκήνιο. Εφόσον μπορούσε να το κάνει, γιατί δεν έφερε τον Μπλατ αμέσως όταν έφυγε ο Ματζόν και προτίμησε τον (κατώτερο προπονητικά σε σχέση με τον Ισραηλινο) Κατσικάρη; Έχω την άποψη πως η Μπιλμπάο, είτε επειδή ήθελε πολύ τον Κατσικάρη είτε επειδή βρισκόταν σε αδιέξοδο στο θέμα του προπονητή, "έσπρωξε" λίγο το προξενιό Άρη-Μπλατ. Και όπως φαίνεται έχει τη δύναμη για να κάνει κάτι τέτοιο. Συμπερασματικά, αυτό που έχει πλέον σημασία είναι πως ο Άρης απέκτησε έναν τεράστιας αξίας προπονητή και νομίζω ότι μπορεί να ελπίζει σε πολύ καλύτερες μέρες.
@banou: Όσο και να έσπρωχνε θεωρητικά ο ατζέντης και η ομάδα, αν δεν ήθελε ο Μπλατ δεν ερχόταν. Οπότε δεν νομίζω ότι αυτό ήταν το καθοριστικό. Όπως δεν ήρθε ο Καζλάουσκας και ο Πέσιτς (για αμφότερους ξέρω ότι υπήρξε επαφή), έτσι δεν θα ερχόταν και ο Μπλατ. Πάντως, συμφωνούμε ότι είναι τεράστιας αξίας. Όσο για το γιατί δεν ήρθε μετά τον Ματσόν, αν θυμάσαι καλά, ο Άρης ήθελε τον Καζλάουσκας (που ήταν ουτοπικό) και μετά προκρίθηκε λύση από Ελλάδα με τον Κατσικάρη να φαντάζει ιδανική στους ανθρώπους της ομάδας γιατί ως νέος και ταλαντούχος ήλπιζαν ότι θα φτιάξει μια ομάδα καλή για πολλά χρόνια, θέλοντας να αφήσει έργο.
@ανώνυμος: Δεν μπορούσα να δημοσιεύσω αυτούσιο το σχόλιό σου προς τον banou, γιατί ήταν ειρωνικό στην αρχή του και στη μέση του. Αν θες ξαναγράψ' το. Επειδή, όμως, είχε ένα σημείο ενδιαφέρον ως επισήμανση, έβαλα το δεύτερο μέρος του, όπως το είχες αυτούσιο. Αν θες το ξαναγράφεις αλλιώς και το σβήνω τελείως από εδώ το μισό.
Rasheed.
Ανώνυμος: "δεν ειναι ετσι πως τα παρουσιαζετε
Λες και αμα δεν ηθελε ολοκληρος Μπλατ να ερθει θα του εκανε ντα ο ισπανος ή θα τον επαιρνε απο το αυτι να τον εφερνε στην Θεσ/νικη
Όλος ο συλλογισμός που υπονοείται θα καταρρεύσει σαν χαρτινος πυργος αμα ο Μπλατ μεινει και του χρονου
[...] ψαξου με ποιον μανατζερ του Μπλατ εγιναν οι συζητησεις με τον Δαμιανιδη.Γιατι αλλος μανατζερ ήταν στο πλευρο του Μπλατ χθες"
Rasheed
"[...] ψαξου με ποιον μανατζερ του Μπλατ εγιναν οι συζητησεις με τον Δαμιανιδη.Γιατι αλλος μανατζερ ήταν στο πλευρο του Μπλατ χθες"
Ο Κύπριος Παπαδόπουλος δεν είναι καν μάνατζερ...
@banou: Προφανώς δεν κατάλαβες. Το σχόλιο ήταν του ανώνυμου φίλου. Εξ ου και τα εισαγωγικά. Διάβαζε πιο προσεκτικά ό,τι βλέπεις αν θες να σχολιάσεις.
Rasheed.
Μαλιστα δεν ειναι μανατζερ
Ο Παπαδακης ειναι μανατζερ?Γιατι ο Παπαδακης ειναι ο μανατζερ του Κατσικαρη και όπως ειναι γνωστο ο συνεργατης του Παπαδακη στην Ισπανια ειναι ο Αrrinda
http://www.fcmbasketball.com/displayITM1.asp?ITMID=33
Μηπως ο μανατζερ του Μπλατ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ειναι ο Αrrinda?Γιατι και τον Μπουρουση λεει ότι εχει αλλα δεν ηταν ο Arrinda περσι στα γραφεια του οσφπ πόσες μέρες προσπαθωντας να ανανεωσει το συμβολαιο του.
Το να εχεις μανατζερ τον Αrrinda διαφερει από το να εχεις μανατζερ στην ισπανια τον Αrrinda
Δημοσίευση σχολίου