Τελείωσε το ζέσταμα και αρχίζουν τα δύσκολα στο Eurocup. Πλέον, η διοργάνωση έχει μόνο ομάδες υψηλού επιπέδου και ανάμεσά τους είναι δύο ελληνικές, οι οποίες, μάλιστα, πέρασαν ως πρώτες από τους ομίλους τους, κάνοντας καθεμία το χρέος της.
Ο Άρης στο Ισραήλ έβαλε το ευρωπαϊκό του κουστούμι και κέρδισε τη Χαποέλ για να πάρει την πρωτιά του ομίλου. Η ομάδα που πριν τρεις ημέρες είχε βάλει 48 πόντους στην έδρα της (και κάποιες ημέρες νωρίτερα 51), έβαλε 32 σε ένα δεκάλεπτο στο Ισραήλ, περισσότερους από όσους είχε σε ένα ημίχρονο στο ματς με τον Πανελλήνιο. Στην πραγματικότητα, με τον Πανελλήνιο, ο Άρης χρειάστηκε 26 λεπτά για να φτάσει τους 32 πόντους. Σίγουρα, κάθε ματς είναι διαφορετικό από το άλλο, αλλά τα στατιστικά δεν λένε ψέματα, δείχνουν τεράστια αστάθεια με συνεχή σκαμπανεβάσματα του Άρη.
Ας πούμε πόσοι έχουν παρατηρήσει ότι ο Μιχάλης Κακιούζης έχει 7.4 πόντους, 6.1 ριμπάουντ, 0.7 ασίστ με 21% στα τρίποντα στην Α1, ενώ στο Eurocup έχει 13.4 πόντους, 5.4 ριμπάουντ, 1.2 ασίστ με 64% στα τρίποντα και 4 ματς με πάνω από 15 ranking; Ο Άρης προς το παρόν βελτιώνεται πάρα πολύ στα περισσότερα ευρωπαϊκά του παιχνίδια, τουλάχιστον σε σχέση με την εικόνα που παρουσιάζει στην Α1. Είναι πολύ πιο εύστοχος σε όλες τις κατηγορίες (βολές, δίποντα, τρίποντα), πράγμα που δείχνει είτε μεγαλύτερο κίνητρο, είτε λιγότερη πίεση, είτε πιο καθαρό μυαλό, είτε ένα μείγμα όλων αυτών μαζί με 2-3 άλλα πράγματα.
Στο Ισραήλ ο Άρης δεν πήγε για να προστατεύσει τη διαφορά. Μόλις λίγες ημέρες μετά το καταστροφικό ματς με τον Πανελλήνιο, άλλαξε τελείως πρόσωπο και ξεκίνησε τον αγώνα σε καταιγιστικούς ρυθμούς. Μετά από 5 λεπτά είχε 15 πόντους και συνέχισε έτσι σε όλη την πρώτη περίοδο για να φτάσει τους 32. Ταυτόχρονα έπαιζε αρκετά καλή άμυνα (δέχτηκε 21 πόντους, αλλά η περίοδος είχε πολύ γρήγορο ρυθμό και οι Ισραηλινοί έκαναν 19 σουτ εντός παιδιάς για να πετύχουν 21 πόντους), αν και η αλήθεια είναι ότι σκόραρε 6 τρίποντα στα πρώτα 10 λεπτά, νούμερο τεράστιο και αφύσικο για τα περισσότερα παιχνίδια. Πάντως, αν και η βελτίωσή του επιθετικά δεν ήταν τεράστια (είχε πάλι σχεδόν ίδιο αριθμό τριπόντων και διπόντων και έκανε τριπλάσια λάθη από τους Ισραηλινούς), μπόρεσε να διαχειριστεί το αποτέλεσμα του δεκαλέπτου και να κρατήσει τη διαφορά σε όλη την υπόλοιπη διάρκεια του αγώνα (η Χαποέλ προσπέρασε μόνο μια φορά με 1 πόντο και αμέσως έμεινε ξανά 10 πόντους πίσω), παίρνοντας νίκη και πρωτιά.
Σαφώς πιο σημαντικός ήταν ο αγώνας στην Ελλάδα, όπου ο Πανελλήνιος δεν έπαιζε απλά για την πρωτιά, αλλά και για την πρόκριση. Το γεγονός ότι οι δύο ομάδες ήξεραν πως με νίκη αποκλείονταν τις έκανε αρκετά διστακτικές, ενώ ευνόησε τα πολλά λάθη (37 λάθη έκαναν και οι δύο μαζί), τις σκληρές άμυνες και τις πεταμένες επιθέσεις.
Ο Πανελλήνιος δεν ήταν όσο καλός μας έχει συνηθίσει, είχε αρκετές λάθος επιλογές, πέταξε πολλές επιθέσεις (εκτός από τα 17 λάθη, είχε και αρκετές επιθέσεις που εκδηλώθηκαν λάθος) απόρροια του άγχους, αλλά 49 επιθέσεις του έφτασαν σε σουτ και σε 17 από αυτές το καλάθι βγήκε μετά από ασίστ (δηλαδή εκ των πραγμάτων πιο εύκολα και σωστά), ενώ οι αντίστοιχοι αριθμοί για τους Γάλλους ήταν 54 και 9 (η αναλογία του Πανελληνίου είναι 1 ασίστ ανά 2,9 επιθέσεις, ενώ της Νανσί 1 ασίστ ανά 6 επιθέσεις). Ο Πανελλήνιος, πάντως, έδειξε χαρακτήρα. Τα περισσότερα σουτ του ήταν καλά, ιδίως στα κρίσιμα σημεία στο τέλος, έβαλε τις βολές, ενώ όταν το ματς πήγε στο 62-62 με 5 λεπτά να απομένουν, έδειξε την αδιαμφισβήτητη φετινή του ποιότητα κλείνοντας τον αγώνα με 15-2 σερί και σφραγίζοντας την πρόκριση, αναγκάζοντας τους Γάλλους σε 7 χαμένα σουτ και 4 λάθη στο τελευταίο πεντάλεπτο (11 χαμένες επιθέσεις δηλαδή). Μέσα σε όλα, ο Πανελλήνςιο ευτύχησε να δει τον Τζος Ντέιβις να κάνε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας του και να είναι ασταμάτητος στο δεύτερο ημίχρονο.
Ο Άρης, πια, έχει μπροστά του τις Άλμπα Βερολίνου, Λε Μαν και Μπανταλόνα, όμιλο δηλαδή πολύ δύσκολο, αλλά, αν θυμάστε τη συζήτηση που είχαμε την περασμένη εβδομάδα, λίγο πιο εύκολο από αυτόν που θα είχε με ήττα. Η πρόκριση σαφώς και είναι στα μέτρα του, καθώς μπορεί να έχει ομάδες γνωστές, αλλά καμία δεν είναι με τέτοιο ρόστερ που να κάνει απαγορευτική την πίστη πως ο Άρης είναι καλύτερος.
Ο Πανελλήνιος καλείται να αντιμετωπίσει τις Μπιλμπάο, Μπενετόν Τρεβίζο και Μπαμπέργκ, σε έναν εξίσου δυνατό όμιλο. Στον όμιλο υπάρχει η τελικά μοναδική ομάδα της διοργάνωσης που έβγαλε αήττητη τον πρώτο γύρο (Μπιλμπάο), η οποία έχει πραγματικά υψηλό επίπεδο, αλλά θεωρώ ότι ο Πανελλήνιος μπορεί να προκριθεί και ότι η πρωτιά (αλλά και η πρόκριση) θα κριθεί στις λεπτομέρειες.
Βασικό και για τις δύο εκπροσώπους μας στη διοργάνωση είναι να κρατήσουν αλώβητη την έδρα τους. Από εκεί ξεκινούν όλα, καθώς οι όμιλοι πια είναι πολύ δυνατοί και είναι πιθανή η διασπορά των αποτελεσμάτων. Οπότε όποιος «ξεκινήσει» με 3-0 στην έδρα του, έχει πλεονέκτημα.
by Rasheed.
Ο Άρης στο Ισραήλ έβαλε το ευρωπαϊκό του κουστούμι και κέρδισε τη Χαποέλ για να πάρει την πρωτιά του ομίλου. Η ομάδα που πριν τρεις ημέρες είχε βάλει 48 πόντους στην έδρα της (και κάποιες ημέρες νωρίτερα 51), έβαλε 32 σε ένα δεκάλεπτο στο Ισραήλ, περισσότερους από όσους είχε σε ένα ημίχρονο στο ματς με τον Πανελλήνιο. Στην πραγματικότητα, με τον Πανελλήνιο, ο Άρης χρειάστηκε 26 λεπτά για να φτάσει τους 32 πόντους. Σίγουρα, κάθε ματς είναι διαφορετικό από το άλλο, αλλά τα στατιστικά δεν λένε ψέματα, δείχνουν τεράστια αστάθεια με συνεχή σκαμπανεβάσματα του Άρη.
Ας πούμε πόσοι έχουν παρατηρήσει ότι ο Μιχάλης Κακιούζης έχει 7.4 πόντους, 6.1 ριμπάουντ, 0.7 ασίστ με 21% στα τρίποντα στην Α1, ενώ στο Eurocup έχει 13.4 πόντους, 5.4 ριμπάουντ, 1.2 ασίστ με 64% στα τρίποντα και 4 ματς με πάνω από 15 ranking; Ο Άρης προς το παρόν βελτιώνεται πάρα πολύ στα περισσότερα ευρωπαϊκά του παιχνίδια, τουλάχιστον σε σχέση με την εικόνα που παρουσιάζει στην Α1. Είναι πολύ πιο εύστοχος σε όλες τις κατηγορίες (βολές, δίποντα, τρίποντα), πράγμα που δείχνει είτε μεγαλύτερο κίνητρο, είτε λιγότερη πίεση, είτε πιο καθαρό μυαλό, είτε ένα μείγμα όλων αυτών μαζί με 2-3 άλλα πράγματα.
Στο Ισραήλ ο Άρης δεν πήγε για να προστατεύσει τη διαφορά. Μόλις λίγες ημέρες μετά το καταστροφικό ματς με τον Πανελλήνιο, άλλαξε τελείως πρόσωπο και ξεκίνησε τον αγώνα σε καταιγιστικούς ρυθμούς. Μετά από 5 λεπτά είχε 15 πόντους και συνέχισε έτσι σε όλη την πρώτη περίοδο για να φτάσει τους 32. Ταυτόχρονα έπαιζε αρκετά καλή άμυνα (δέχτηκε 21 πόντους, αλλά η περίοδος είχε πολύ γρήγορο ρυθμό και οι Ισραηλινοί έκαναν 19 σουτ εντός παιδιάς για να πετύχουν 21 πόντους), αν και η αλήθεια είναι ότι σκόραρε 6 τρίποντα στα πρώτα 10 λεπτά, νούμερο τεράστιο και αφύσικο για τα περισσότερα παιχνίδια. Πάντως, αν και η βελτίωσή του επιθετικά δεν ήταν τεράστια (είχε πάλι σχεδόν ίδιο αριθμό τριπόντων και διπόντων και έκανε τριπλάσια λάθη από τους Ισραηλινούς), μπόρεσε να διαχειριστεί το αποτέλεσμα του δεκαλέπτου και να κρατήσει τη διαφορά σε όλη την υπόλοιπη διάρκεια του αγώνα (η Χαποέλ προσπέρασε μόνο μια φορά με 1 πόντο και αμέσως έμεινε ξανά 10 πόντους πίσω), παίρνοντας νίκη και πρωτιά.
Σαφώς πιο σημαντικός ήταν ο αγώνας στην Ελλάδα, όπου ο Πανελλήνιος δεν έπαιζε απλά για την πρωτιά, αλλά και για την πρόκριση. Το γεγονός ότι οι δύο ομάδες ήξεραν πως με νίκη αποκλείονταν τις έκανε αρκετά διστακτικές, ενώ ευνόησε τα πολλά λάθη (37 λάθη έκαναν και οι δύο μαζί), τις σκληρές άμυνες και τις πεταμένες επιθέσεις.
Ο Πανελλήνιος δεν ήταν όσο καλός μας έχει συνηθίσει, είχε αρκετές λάθος επιλογές, πέταξε πολλές επιθέσεις (εκτός από τα 17 λάθη, είχε και αρκετές επιθέσεις που εκδηλώθηκαν λάθος) απόρροια του άγχους, αλλά 49 επιθέσεις του έφτασαν σε σουτ και σε 17 από αυτές το καλάθι βγήκε μετά από ασίστ (δηλαδή εκ των πραγμάτων πιο εύκολα και σωστά), ενώ οι αντίστοιχοι αριθμοί για τους Γάλλους ήταν 54 και 9 (η αναλογία του Πανελληνίου είναι 1 ασίστ ανά 2,9 επιθέσεις, ενώ της Νανσί 1 ασίστ ανά 6 επιθέσεις). Ο Πανελλήνιος, πάντως, έδειξε χαρακτήρα. Τα περισσότερα σουτ του ήταν καλά, ιδίως στα κρίσιμα σημεία στο τέλος, έβαλε τις βολές, ενώ όταν το ματς πήγε στο 62-62 με 5 λεπτά να απομένουν, έδειξε την αδιαμφισβήτητη φετινή του ποιότητα κλείνοντας τον αγώνα με 15-2 σερί και σφραγίζοντας την πρόκριση, αναγκάζοντας τους Γάλλους σε 7 χαμένα σουτ και 4 λάθη στο τελευταίο πεντάλεπτο (11 χαμένες επιθέσεις δηλαδή). Μέσα σε όλα, ο Πανελλήνςιο ευτύχησε να δει τον Τζος Ντέιβις να κάνε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας του και να είναι ασταμάτητος στο δεύτερο ημίχρονο.
Ο Άρης, πια, έχει μπροστά του τις Άλμπα Βερολίνου, Λε Μαν και Μπανταλόνα, όμιλο δηλαδή πολύ δύσκολο, αλλά, αν θυμάστε τη συζήτηση που είχαμε την περασμένη εβδομάδα, λίγο πιο εύκολο από αυτόν που θα είχε με ήττα. Η πρόκριση σαφώς και είναι στα μέτρα του, καθώς μπορεί να έχει ομάδες γνωστές, αλλά καμία δεν είναι με τέτοιο ρόστερ που να κάνει απαγορευτική την πίστη πως ο Άρης είναι καλύτερος.
Ο Πανελλήνιος καλείται να αντιμετωπίσει τις Μπιλμπάο, Μπενετόν Τρεβίζο και Μπαμπέργκ, σε έναν εξίσου δυνατό όμιλο. Στον όμιλο υπάρχει η τελικά μοναδική ομάδα της διοργάνωσης που έβγαλε αήττητη τον πρώτο γύρο (Μπιλμπάο), η οποία έχει πραγματικά υψηλό επίπεδο, αλλά θεωρώ ότι ο Πανελλήνιος μπορεί να προκριθεί και ότι η πρωτιά (αλλά και η πρόκριση) θα κριθεί στις λεπτομέρειες.
Βασικό και για τις δύο εκπροσώπους μας στη διοργάνωση είναι να κρατήσουν αλώβητη την έδρα τους. Από εκεί ξεκινούν όλα, καθώς οι όμιλοι πια είναι πολύ δυνατοί και είναι πιθανή η διασπορά των αποτελεσμάτων. Οπότε όποιος «ξεκινήσει» με 3-0 στην έδρα του, έχει πλεονέκτημα.
by Rasheed.
1 σχόλιο:
Καλημέρα παιδιά! Μια ερώτηση θα ήθελα να κάνω: τα παιχνίδια τα είδατε? Γιατί εγώ έψαχνα μανιωδώς κάποιο stream στο internet αλλά μάταια.
Άντε και μια δεύτερη: Για ποιον λόγο η κρατική (ή έστω του Γιουροσπορτ) δεν έδειξαν τον Άρη, ενώ έχουν τα δικαιώματα? Περίεργα πράγματα
Δημοσίευση σχολίου