Έγιναν οι πρώτοι ημιτελικοί του Κυπέλλου την Τετάρτη κι ενώ μέρες που είναι θα θέλαμε να μιλήσουμε για μπασκετάκι ήρεμα και με νότα γιορτινή, οι κάφροι μετέτρεψαν ξανά τους αγώνες σε παρέλαση ηλιθιότητας και χαμηλού επιπέδου.
Στη Θεσσαλονίκη ο Ηρακλής θα μπορούσε να συνδύαζε τον αγώνα αυτόν με τον Παναθηναϊκό με μια φιέστα για την επικείμενη επιστροφή του στην Α1. Μια γιορτινή ατμόσφαιρα που θα ήταν ο προάγγελος των όσων θα έρθουν (όπως θέλει η ομάδα) του χρόνου, να δείξει και με αυτόν τον τρόπο ότι πρέπει να επιστρέψει στην Α1 και ότι δεν αντιμετωπίζει με κόμπλεξ το ματς, αλλά με χαρά που… επιστρέφει.
Όμως, γίναμε ξανά μάρτυρες της ελληνικής οπαδικής καφρίλας σε έναν αγώνα που θα έπρεπε να μην έχει αρχίσει ή στην χειρότερη περίπτωση να έχει διακοπεί οριστικά κατά του Ηρακλή (και τον Ηρακλή να τιμωρηθεί… μέχρι το 2011). Βέβαια, ποιος να τολμήσει να κάνει κάτι τέτοιο, όταν θα είχαμε πρόβλημα με το δεύτερο παιχνίδι, αφού αν ο Ηρακλής έχανε το ματς στα χαρτιά… δεν θα έπρεπε να γίνει δεύτερος ημιτελικός (εκτός αν γινόταν με την πιθανότητα… να τον πάρει στα χαρτιά), καθώς το 20-0 δεν είναι σκορ που το ξεπερνάς αν κερδίσεις με 21 πόντους! Ποιος να ασχοληθεί, όμως, και να πάρει πάνω του την απόφαση; Κανείς. Έτσι, υπομείναμε για ακόμη μια φορά τον πλήρη βιασμό του μπάσκετ, με τους οπαδούς του Ηρακλή να εξευτελίζουν την προσπάθεια των παικτών της ομάδας, τις προσπάθειες της διοίκησης, αλλά και να διασύρουν γελοιοποιημένο το ίδιο το άθλημα με τα όσα έκαναν (χαρτιά, μπουκάλια κτλ μετά από καλάθι για να μην βγάζει ο Παναθηναϊκός γρήγορη επίθεση) στη διάρκεια του αγώνα, πέραν των κροτίδων, φωτοβολίδων και πυρσών. Προφανώς είχαν πιστέψει ότι αν έκοβαν το ρυθμό του Παναθηναϊκού η ομάδα τους θα είχε… ελπίδες πρόκρισης. Ή απλά επειδή δεν είχε, θέλησαν να καταστρέψουν τον αγώνα.
Και αυτό το ματς τελείωσε, όπως έχουν τελειώσει όλα ως τώρα στην Ελλάδα και όπως θα συνεχίσουν να τελειώνουν ακόμη και όταν θα έχουμε τον πρώτο νεκρό εντός του γηπέδου. Απλώς γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται.
Πλέον, επειδή το θέμα έχει κουράσει, επειδή τα σπορ στην Ελλάδα έχουν χάσει κάθε αξία, επειδή έχουν γίνει έρμαιο υπανάπτυκτων, καθυστερημένων κάφρων, επειδή ο κόσμος που αγαπά πραγματικά το μπάσκετ δεν τολμάει να πάει στο γήπεδο σε ντέρμπι, επειδή ο υγιής φίλαθλος δεν τολμάει καν να διαμαρτυρηθεί με… mail στην ομάδα και είτε μένει σπίτι του είτε υπομένει την καφρίλα (και οι ομάδες συντηρούν το θέμα, μη χάσουν τους 500 κάφρους, γιατί όλος ο υπόλοιπος κόσμος που γεμίζει τα γήπεδα με υγιείς φιλάθλους είναι ηλίθιος κι εμείς οι έξυπνοι), επειδή έχουμε ξενερώσει απίστευτα, επειδή πλέον δεν καταλαβαίνουμε το νόημα του αθλητισμού στη χώρα, θα αλλάξουμε στάση. Από εδώ και στο εξής και μέχρι να κλείσουμε το Age of Basketball, σε όποιο παιχνίδι οι οπαδοί μιας ομάδας κάνουν τέτοιας έκτασης (ή χειρότερα) επεισόδια, το άρθρο θα περιλαμβάνει στηλίτευση των επεισοδίων, ανάλυση της άλλης ομάδας, αλλά καμία αναφορά στην ομάδα της οποίας οι οπαδοί έκαναν τα επεισόδια. Όσοι πιστεύετε ότι αδικούμε τις ομάδες και τους παίκτες (που δεν φταίνε), διαβάστε τις (μόνιμες) δηλώσεις που χαϊδεύουν τα αυτιά των κάφρων, όπως τις τραγικές του Κακιούση, θυμηθείτε τους Αγγελόπουλους και τους Γιαννακόπουλους και τα όσα λένε κάθε φορά και ξανασκεφτείτε το. Οι ομάδες τους συντηρούν, εμείς θα αντιδράσουμε με τον μόνο τρόπο που μπορούμε.
Ο Παναθηναϊκός χρησιμοποίησε και τους 12 παίκτες του στο παιχνίδι, σε έναν αγώνα που από την αρχή ήξερε πως θα κέρδιζε, καθώς η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες είναι τεράστια, αφού τις χωρίζει μια ολόκληρη κατηγορία, με την καλύτερη μάλιστα να είναι και πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ο Παναθηναϊκός δεν πάτησε το πόδι στο γκάζι, αποδιοργανώθηκε πολλές φορές από τις διακοπές, ιδίως στο δεύτερο ημίχρονο, ενώ μετά τη μεγάλη διακοπή και τη (μισή) εκκένωση του γηπέδου οι παίκτες του Ομπράντοβιτς απλά έκαναν υπομονή για να τελειώσει ο αγώνας. Γαϊδουρινή μάλιστα, γιατί ο αγώνας δεν θα έπρεπε να τελειώσει, εφόσον διακόπηκε.
Υπάρχει μπροστά και η τυπική ρεβάνς, που θα είναι ευκαιρία για τον Ομπράντοβιτς να ξεκουράσει τους βασικούς (τότε), ρεβάνς η οποία θα γίνει σε περίπου 1 μήνα από τώρα, στη διακοπή της Ευρωλίγκας και θα είναι ταυτόχρονα ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό να μείνει σε αγωνιστικούς ρυθμούς (2 αγώνων την εβδομάδα).
Στο ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να πιάσει καλή απόδοση, έπαιξε ξανά μέτρια, αλλά είχε τον Σχορτσανίτη σε πολύ καλή μέρα, ήταν σοβαρός, έπαιξε καλή άμυνα για περισσότερα από 20 λεπτά και είχε απέναντί του μια ανεκδιήγητη ομάδα χωρίς αρχή και τέλος.
Μιλάω για τη συγκεκριμένη εμφάνιση, αλλά και δυστυχώς για όλες τις εμφανίσεις του Άρη τον τελευταίο καιρό. Τεράστια αναρχία στο παιχνίδι του, λίγα συστήματα, σύνδεση του Κατσικάρη με… Κάιρο όταν δίνει εντολές στους Αμερικανούς, συνεχή τρίποντα εκτός συστήματος, στατικότητα στην επίθεση και ατομικές ενέργειες-ποικιλίες είναι αυτά που χαρακτηρίζουν το παιχνίδι του Άρη.
Πλέον, ο Άρης μπορεί να μένει κοντά στο σκορ όταν ένας παίκτης του είναι σε πολύ καλή ημέρα επιθετικά και μπορεί να σκοράρει εκτός συστήματος. Σίγουρα, ως μονάδες ο Άρης έχει αρκετούς καλούς παίκτες (σίγουρα και αδυναμίες), αλλά ποτέ μια ομάδα δεν φτιάχτηκε από το άθροισμα των μονάδων της. Δεν υπονοώ ότι ο Κατσικάρης πρέπει να απομακρυνθεί, γνώμη μου είναι ότι ο Άρης ανεξαρτήτως του τι θα γίνει αυτή τη σεζόν, πρέπει να αφήσει τον τεχνικό του να παρουσιάσει έργο για 2-3 χρόνια ακόμη τουλάχιστον. Όμως, φαινόμενα όπως αυτό των τελευταίων 40 δευτερολέπτων όταν ο Κατσικάρης λέει στο τάιμ άουτ «ολόκληρη επίθεση, μη βιάζεστε» και οι παίκτες μπαίνουν μέσα, επαναφορά στον Μάιλς, πάσα στον Ντίξον και τρίποντο στα 3 δευτερόλεπτα, δεν είναι σοβαρά για μια ομάδα που θέλει να βγει Ευρωλίγκα.
Είδαμε περισσότερες από 35 φορές μέσα στο παιχνίδι κάποιον παίκτη του Άρη να παίρνει την μπάλα, να αρχίζει τις ντρίμπλες και τελικά να σουτάρει εκτός συστήματος ή να κάνει ντράιβ, με τους άλλους τέσσερις να κινδυνεύουν να συλληφθούν επειδή περιφέρονταν ασκόπως μπροστά από το κέντρο του γηπέδου. Το νούμερο αυτό είναι τεράστιο, αν σκεφτείτε ότι αντιπροσωπεύει ποσοστό μεγαλύτερο του 50% των επιθέσεων της ομάδας. Με τον τρόπο αυτό ο Άρης αδικεί τον εαυτό του και την προσπάθεια που κάνει στην άμυνα, καθώς πια είναι θέμα τύχης το να κερδίσει καλή ομάδα.
Και πάω και στο «ανεκδιήγητη» που είπα πιο πάνω για την εμφάνιση. Όταν καταφέρνεις στην εκπνοή του ματς να επιτρέψεις στον αντίπαλό σου να έχει τη μεγαλύτερη διαφορά που πήρε ποτέ στον αγώνα, διαφορά που άγγιξε μόνο μια φορά πιο πριν, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου. Και με 1 πόντο να τελείωνε το παιχνίδι, ο Ολυμπιακός θα ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την πρόκριση, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Τώρα, όμως, η ρεβάνς είναι τυπική διαδικασία.
Στον Ολυμπιακό είδαμε τον Σχορτσανίτη σε μεγάλα κέφια, αλλά σε αντίθεση με την πλειοψηφία των Ελλήνων δημοσιογράφων δεν πρόκειται να αρχίσουμε τους τεμενάδες. Ο Σοφοκλής χαρακτηρίζεται από αστάθεια και μετά από 1-2 καλά παιχνίδια ακολουθούν 4-5 μέτρια ή άσχημα. Αυτό πρέπει να βελτιώσει, όχι να δούμε αν στη μέρα του μπορεί να παίξει κάθε ψηλό. Το δεύτερο το ξέραμε. Ο Γιαννάκης έχει δώσει ξεκάθαρη εντολή να πηγαίνει η μπάλα πάνω του σε κάθε επίθεση όσο είναι μέσα (και επειδή δεν αντέχει να μείνει για πολύ στο παρκέ) και αυτό ο Sofo πρέπει να το εκμεταλλευτεί.
Από εκεί και πέρα, είδαμε τον Μαυροκεφαλίδη να παίζει 15 λεπτά και να είναι στο ροτέισον της ομάδας, έχοντας μάλιστα αξιοπρεπέστατη παρουσία. Περιμένουμε να δούμε αν θα ενταχθεί πλήρως στο ροτέισον, ή… αν έτυχε. Πάντως, αξίζει της προσοχής μας ως παίκτης. Ο Τεόντοσιτς μείωσε… κατά 9 τα τρίποντά του και ήταν πολύ καλύτερος, την ώρα που ο Παπαλουκάς έκανε ένα από τα χειρότερα παιχνίδια της καριέρας του και ο πολύ καλός Μπέβερλι τραυματιζόταν. Η στατιστική ξεγελά με τον Μπουρούση που ήταν κακός, παρά τους 15 πόντους και τα 9 ριμπάουντ, αφού «έχασε» πολλές φάσεις στην άμυνα, ενώ ο κάτω του μετρίου Κλέιζα είχε 11 πόντους, 5 ριμπάουντ και 4 ασίστ, προσπαθώντας να μετριάσει τις άστοχες ενέργειες σε ένα ματς που έβλεπε ότι δεν του βγαίνει.
Απ’ την άλλη, ο Κλαρκ μοιάζει ξένο σώμα στα τελευταία ματς, αλλά κρατάμε μια πισινή ακόμη, μήπως του δοθούν χρόνος και ευκαιρίες ξανά στο μέλλον (ο Κατσικάρης αυτό έχει πει). Ο Μάιλς παίζει ένα επίπεδο κάτω από πέρσι και στο ματς δυσκόλευε την ανάπτυξη της ομάδας, μη δίνοντας σημασία στα οργανωτικά του καθήκοντα, ενώ Χατζηβρέττας, Ρίτσαρντσον και Ντίξον είναι ξεκάθαρα οι αστέρες στην επίθεση της ομάδας, όμως πρέπει να αρχίσουν να παίζουν για την ομάδα, να μειώσουν τις καταδικασμένες προσπάθειες, να εντάξουν τους υπόλοιπους στο σκορ στην επίθεση και να μην παίζουν για τους εαυτούς τους. Στο ματς είχαν 10/37 σουτ οι τρεις τους, 0/6 ο Χατζηβρέττας που δεν πήρε λογική προσπάθεια σε όλο τον αγώνα, 3/11 ο Ρίτσαρντσον και 7/20 ο Ντίξον, που ναι μεν έβαλε 23 πόντους, αλλά χρειάστηκε 20 σουτ για να βάλει 17 εντός παιδιάς (είχε και 6 με βολές) πόντους, στατιστικό καταδικαστικό για ευρωπαϊκό αγώνα.
Πλέον, περιμένουμε πρόκριση των «αιωνίων» στον τελικό, για να δείξουν σε όλους τους Έλληνες οπαδούς τι εστί... αθλητικός πολιτισμός, όπως άλλωστε κάθε χρόνο. Όσο για τη διαιτησία και στους δύο ημιτελικούς, πλέον μιλάμε για την επιτομή της ανικανότητας...
by Rasheed.
Στη Θεσσαλονίκη ο Ηρακλής θα μπορούσε να συνδύαζε τον αγώνα αυτόν με τον Παναθηναϊκό με μια φιέστα για την επικείμενη επιστροφή του στην Α1. Μια γιορτινή ατμόσφαιρα που θα ήταν ο προάγγελος των όσων θα έρθουν (όπως θέλει η ομάδα) του χρόνου, να δείξει και με αυτόν τον τρόπο ότι πρέπει να επιστρέψει στην Α1 και ότι δεν αντιμετωπίζει με κόμπλεξ το ματς, αλλά με χαρά που… επιστρέφει.
Όμως, γίναμε ξανά μάρτυρες της ελληνικής οπαδικής καφρίλας σε έναν αγώνα που θα έπρεπε να μην έχει αρχίσει ή στην χειρότερη περίπτωση να έχει διακοπεί οριστικά κατά του Ηρακλή (και τον Ηρακλή να τιμωρηθεί… μέχρι το 2011). Βέβαια, ποιος να τολμήσει να κάνει κάτι τέτοιο, όταν θα είχαμε πρόβλημα με το δεύτερο παιχνίδι, αφού αν ο Ηρακλής έχανε το ματς στα χαρτιά… δεν θα έπρεπε να γίνει δεύτερος ημιτελικός (εκτός αν γινόταν με την πιθανότητα… να τον πάρει στα χαρτιά), καθώς το 20-0 δεν είναι σκορ που το ξεπερνάς αν κερδίσεις με 21 πόντους! Ποιος να ασχοληθεί, όμως, και να πάρει πάνω του την απόφαση; Κανείς. Έτσι, υπομείναμε για ακόμη μια φορά τον πλήρη βιασμό του μπάσκετ, με τους οπαδούς του Ηρακλή να εξευτελίζουν την προσπάθεια των παικτών της ομάδας, τις προσπάθειες της διοίκησης, αλλά και να διασύρουν γελοιοποιημένο το ίδιο το άθλημα με τα όσα έκαναν (χαρτιά, μπουκάλια κτλ μετά από καλάθι για να μην βγάζει ο Παναθηναϊκός γρήγορη επίθεση) στη διάρκεια του αγώνα, πέραν των κροτίδων, φωτοβολίδων και πυρσών. Προφανώς είχαν πιστέψει ότι αν έκοβαν το ρυθμό του Παναθηναϊκού η ομάδα τους θα είχε… ελπίδες πρόκρισης. Ή απλά επειδή δεν είχε, θέλησαν να καταστρέψουν τον αγώνα.
Και αυτό το ματς τελείωσε, όπως έχουν τελειώσει όλα ως τώρα στην Ελλάδα και όπως θα συνεχίσουν να τελειώνουν ακόμη και όταν θα έχουμε τον πρώτο νεκρό εντός του γηπέδου. Απλώς γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται.
Πλέον, επειδή το θέμα έχει κουράσει, επειδή τα σπορ στην Ελλάδα έχουν χάσει κάθε αξία, επειδή έχουν γίνει έρμαιο υπανάπτυκτων, καθυστερημένων κάφρων, επειδή ο κόσμος που αγαπά πραγματικά το μπάσκετ δεν τολμάει να πάει στο γήπεδο σε ντέρμπι, επειδή ο υγιής φίλαθλος δεν τολμάει καν να διαμαρτυρηθεί με… mail στην ομάδα και είτε μένει σπίτι του είτε υπομένει την καφρίλα (και οι ομάδες συντηρούν το θέμα, μη χάσουν τους 500 κάφρους, γιατί όλος ο υπόλοιπος κόσμος που γεμίζει τα γήπεδα με υγιείς φιλάθλους είναι ηλίθιος κι εμείς οι έξυπνοι), επειδή έχουμε ξενερώσει απίστευτα, επειδή πλέον δεν καταλαβαίνουμε το νόημα του αθλητισμού στη χώρα, θα αλλάξουμε στάση. Από εδώ και στο εξής και μέχρι να κλείσουμε το Age of Basketball, σε όποιο παιχνίδι οι οπαδοί μιας ομάδας κάνουν τέτοιας έκτασης (ή χειρότερα) επεισόδια, το άρθρο θα περιλαμβάνει στηλίτευση των επεισοδίων, ανάλυση της άλλης ομάδας, αλλά καμία αναφορά στην ομάδα της οποίας οι οπαδοί έκαναν τα επεισόδια. Όσοι πιστεύετε ότι αδικούμε τις ομάδες και τους παίκτες (που δεν φταίνε), διαβάστε τις (μόνιμες) δηλώσεις που χαϊδεύουν τα αυτιά των κάφρων, όπως τις τραγικές του Κακιούση, θυμηθείτε τους Αγγελόπουλους και τους Γιαννακόπουλους και τα όσα λένε κάθε φορά και ξανασκεφτείτε το. Οι ομάδες τους συντηρούν, εμείς θα αντιδράσουμε με τον μόνο τρόπο που μπορούμε.
Ο Παναθηναϊκός χρησιμοποίησε και τους 12 παίκτες του στο παιχνίδι, σε έναν αγώνα που από την αρχή ήξερε πως θα κέρδιζε, καθώς η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες είναι τεράστια, αφού τις χωρίζει μια ολόκληρη κατηγορία, με την καλύτερη μάλιστα να είναι και πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ο Παναθηναϊκός δεν πάτησε το πόδι στο γκάζι, αποδιοργανώθηκε πολλές φορές από τις διακοπές, ιδίως στο δεύτερο ημίχρονο, ενώ μετά τη μεγάλη διακοπή και τη (μισή) εκκένωση του γηπέδου οι παίκτες του Ομπράντοβιτς απλά έκαναν υπομονή για να τελειώσει ο αγώνας. Γαϊδουρινή μάλιστα, γιατί ο αγώνας δεν θα έπρεπε να τελειώσει, εφόσον διακόπηκε.
Υπάρχει μπροστά και η τυπική ρεβάνς, που θα είναι ευκαιρία για τον Ομπράντοβιτς να ξεκουράσει τους βασικούς (τότε), ρεβάνς η οποία θα γίνει σε περίπου 1 μήνα από τώρα, στη διακοπή της Ευρωλίγκας και θα είναι ταυτόχρονα ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό να μείνει σε αγωνιστικούς ρυθμούς (2 αγώνων την εβδομάδα).
Στο ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να πιάσει καλή απόδοση, έπαιξε ξανά μέτρια, αλλά είχε τον Σχορτσανίτη σε πολύ καλή μέρα, ήταν σοβαρός, έπαιξε καλή άμυνα για περισσότερα από 20 λεπτά και είχε απέναντί του μια ανεκδιήγητη ομάδα χωρίς αρχή και τέλος.
Μιλάω για τη συγκεκριμένη εμφάνιση, αλλά και δυστυχώς για όλες τις εμφανίσεις του Άρη τον τελευταίο καιρό. Τεράστια αναρχία στο παιχνίδι του, λίγα συστήματα, σύνδεση του Κατσικάρη με… Κάιρο όταν δίνει εντολές στους Αμερικανούς, συνεχή τρίποντα εκτός συστήματος, στατικότητα στην επίθεση και ατομικές ενέργειες-ποικιλίες είναι αυτά που χαρακτηρίζουν το παιχνίδι του Άρη.
Πλέον, ο Άρης μπορεί να μένει κοντά στο σκορ όταν ένας παίκτης του είναι σε πολύ καλή ημέρα επιθετικά και μπορεί να σκοράρει εκτός συστήματος. Σίγουρα, ως μονάδες ο Άρης έχει αρκετούς καλούς παίκτες (σίγουρα και αδυναμίες), αλλά ποτέ μια ομάδα δεν φτιάχτηκε από το άθροισμα των μονάδων της. Δεν υπονοώ ότι ο Κατσικάρης πρέπει να απομακρυνθεί, γνώμη μου είναι ότι ο Άρης ανεξαρτήτως του τι θα γίνει αυτή τη σεζόν, πρέπει να αφήσει τον τεχνικό του να παρουσιάσει έργο για 2-3 χρόνια ακόμη τουλάχιστον. Όμως, φαινόμενα όπως αυτό των τελευταίων 40 δευτερολέπτων όταν ο Κατσικάρης λέει στο τάιμ άουτ «ολόκληρη επίθεση, μη βιάζεστε» και οι παίκτες μπαίνουν μέσα, επαναφορά στον Μάιλς, πάσα στον Ντίξον και τρίποντο στα 3 δευτερόλεπτα, δεν είναι σοβαρά για μια ομάδα που θέλει να βγει Ευρωλίγκα.
Είδαμε περισσότερες από 35 φορές μέσα στο παιχνίδι κάποιον παίκτη του Άρη να παίρνει την μπάλα, να αρχίζει τις ντρίμπλες και τελικά να σουτάρει εκτός συστήματος ή να κάνει ντράιβ, με τους άλλους τέσσερις να κινδυνεύουν να συλληφθούν επειδή περιφέρονταν ασκόπως μπροστά από το κέντρο του γηπέδου. Το νούμερο αυτό είναι τεράστιο, αν σκεφτείτε ότι αντιπροσωπεύει ποσοστό μεγαλύτερο του 50% των επιθέσεων της ομάδας. Με τον τρόπο αυτό ο Άρης αδικεί τον εαυτό του και την προσπάθεια που κάνει στην άμυνα, καθώς πια είναι θέμα τύχης το να κερδίσει καλή ομάδα.
Και πάω και στο «ανεκδιήγητη» που είπα πιο πάνω για την εμφάνιση. Όταν καταφέρνεις στην εκπνοή του ματς να επιτρέψεις στον αντίπαλό σου να έχει τη μεγαλύτερη διαφορά που πήρε ποτέ στον αγώνα, διαφορά που άγγιξε μόνο μια φορά πιο πριν, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου. Και με 1 πόντο να τελείωνε το παιχνίδι, ο Ολυμπιακός θα ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την πρόκριση, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Τώρα, όμως, η ρεβάνς είναι τυπική διαδικασία.
Στον Ολυμπιακό είδαμε τον Σχορτσανίτη σε μεγάλα κέφια, αλλά σε αντίθεση με την πλειοψηφία των Ελλήνων δημοσιογράφων δεν πρόκειται να αρχίσουμε τους τεμενάδες. Ο Σοφοκλής χαρακτηρίζεται από αστάθεια και μετά από 1-2 καλά παιχνίδια ακολουθούν 4-5 μέτρια ή άσχημα. Αυτό πρέπει να βελτιώσει, όχι να δούμε αν στη μέρα του μπορεί να παίξει κάθε ψηλό. Το δεύτερο το ξέραμε. Ο Γιαννάκης έχει δώσει ξεκάθαρη εντολή να πηγαίνει η μπάλα πάνω του σε κάθε επίθεση όσο είναι μέσα (και επειδή δεν αντέχει να μείνει για πολύ στο παρκέ) και αυτό ο Sofo πρέπει να το εκμεταλλευτεί.
Από εκεί και πέρα, είδαμε τον Μαυροκεφαλίδη να παίζει 15 λεπτά και να είναι στο ροτέισον της ομάδας, έχοντας μάλιστα αξιοπρεπέστατη παρουσία. Περιμένουμε να δούμε αν θα ενταχθεί πλήρως στο ροτέισον, ή… αν έτυχε. Πάντως, αξίζει της προσοχής μας ως παίκτης. Ο Τεόντοσιτς μείωσε… κατά 9 τα τρίποντά του και ήταν πολύ καλύτερος, την ώρα που ο Παπαλουκάς έκανε ένα από τα χειρότερα παιχνίδια της καριέρας του και ο πολύ καλός Μπέβερλι τραυματιζόταν. Η στατιστική ξεγελά με τον Μπουρούση που ήταν κακός, παρά τους 15 πόντους και τα 9 ριμπάουντ, αφού «έχασε» πολλές φάσεις στην άμυνα, ενώ ο κάτω του μετρίου Κλέιζα είχε 11 πόντους, 5 ριμπάουντ και 4 ασίστ, προσπαθώντας να μετριάσει τις άστοχες ενέργειες σε ένα ματς που έβλεπε ότι δεν του βγαίνει.
Απ’ την άλλη, ο Κλαρκ μοιάζει ξένο σώμα στα τελευταία ματς, αλλά κρατάμε μια πισινή ακόμη, μήπως του δοθούν χρόνος και ευκαιρίες ξανά στο μέλλον (ο Κατσικάρης αυτό έχει πει). Ο Μάιλς παίζει ένα επίπεδο κάτω από πέρσι και στο ματς δυσκόλευε την ανάπτυξη της ομάδας, μη δίνοντας σημασία στα οργανωτικά του καθήκοντα, ενώ Χατζηβρέττας, Ρίτσαρντσον και Ντίξον είναι ξεκάθαρα οι αστέρες στην επίθεση της ομάδας, όμως πρέπει να αρχίσουν να παίζουν για την ομάδα, να μειώσουν τις καταδικασμένες προσπάθειες, να εντάξουν τους υπόλοιπους στο σκορ στην επίθεση και να μην παίζουν για τους εαυτούς τους. Στο ματς είχαν 10/37 σουτ οι τρεις τους, 0/6 ο Χατζηβρέττας που δεν πήρε λογική προσπάθεια σε όλο τον αγώνα, 3/11 ο Ρίτσαρντσον και 7/20 ο Ντίξον, που ναι μεν έβαλε 23 πόντους, αλλά χρειάστηκε 20 σουτ για να βάλει 17 εντός παιδιάς (είχε και 6 με βολές) πόντους, στατιστικό καταδικαστικό για ευρωπαϊκό αγώνα.
Πλέον, περιμένουμε πρόκριση των «αιωνίων» στον τελικό, για να δείξουν σε όλους τους Έλληνες οπαδούς τι εστί... αθλητικός πολιτισμός, όπως άλλωστε κάθε χρόνο. Όσο για τη διαιτησία και στους δύο ημιτελικούς, πλέον μιλάμε για την επιτομή της ανικανότητας...
by Rasheed.
13 σχόλια:
Η διαιτησια ηταν πραγματι τραγικη.Προσπαθησα να βγαλω λογικη στο Ηρακλης-Παο και κατεληξα πως δεν θελανε να ευνοησουν την μια ή την αλλη ομαδα,απλα χανανε τα μισα σφυριγματα και τα αλλα σφυριγματα τους ηταν εκτος λογικης.
Οσο για τον Αρη;Εκτος του Μεσσινα, ισως θα βοηθουσε μια αλλαγη ξενων.Παντως αυτο το ΣΥΝΟΘΥΛΕΥΜΑ δεν εχει ελπιδα ουτε με το Μαρουσι ουτε με τον Πανελληνιο και βασικα ουτε και με ΠΑΟΚ-Πανιωνιο.Καποια στιγμη ομως ο Κατσικαρης οφειλει να παρουσιασει εικονα ομαδας,εστω και αν αφησει παικτες εκτος 12δας.
Οι διακοπές ρε παιδιά δεν είναι επικίνδυνες για την υγεια των παικτων γιατι κρυωνουν οι μυς;
@ανώνυμος1: Έχεις δίκιο, συμφωνούμε. Ο Άρης θέλει χρόνο για να βρει την αγωνιστική του ταυτότητα.
@ανώνυμος2: Βεβαίως και είναι. Ιδίως σε παίκτες προχωρημένης ηλικίας (άνω των 32) και όχι τόσο... gym-freaks, που ζεσταίνονται πιο δύσκολα, μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό μια τέτοια διακοπή, που θα σημάνει ζέσταμα-κρύωμα-ζέσταμα για τον παίκτη. Αλλά είναι γενικά επικίνδυνες καθώς ένας μυικός τραυματισμός... δεν θέλει πολυ.
Rasheed.
101% σωστή ανάλυση για τον Άρη. Δε μπορώ να βρω κάτι που να σκέφτηκα και να μην το γράψατε. Πλην ίσως της τραγικής εμφάνισης Μπετς - σε αντίθεση με την αρκετά καλή εμφάνιση Σκορδίλη. Αλλά δεν κρίθηκε εκεί κάτι ιδιαίτερο.
Μετρίως μέτρια η απόδοση του Ολυμπιακού (ενδεικτικά, ο παικταράς Κλέιζα ήταν αδιαμφισβήτητα αρνητικός), από σοβαρό αντίπαλο κινδύνευε σίγουρα με ήττα. Πολύ χαρακτηριστικό ήταν ότι αν έτρωγε δυο-τρία συνεχόμενα καλάθια, τον έπιανε απίστευτος πανικός (ειδικά στην επίθεση). Μια καλή ομάδα το εκμεταλλεύεται αυτό, μια κακή (όπως ο Άρης) αφήνει άνετα περιθώρια στον αντίπαλο να συνέλθει - και το αποτέλεσμα έρχεται ως φυσικό επακόλουθο.
Συμπεραίνω ότι ο Άρης έχει πραγματικά καλούς παίκτες, ειδικά στην περιφέρεια. Αλλά ως ομάδα παίζει το πολύ δέκα λεπτά (λίγο πριν το ημίχρονο, και λίγο μετά). Και το Τζόρνταν να 'χε στη σύνθεση του, έτσι όπως είναι το (σύγχρονο ευρωπαϊκό) μπάσκετ, πάνω κάτω τα ίδια αποτελέσματα θα είχε.
Είμαι σίγουρος ότι ο Κατσικάρης κάνει μεγάλη προσπάθεια, αλλά είμαι εξίσου σίγουρος ότι ως τώρα (πλην ενός σκάρτου δεκαλέπτου ανά αγώνα) πέφτει στο κενό.
arisff
ποιες διακοπες ρε παιδια, 29 δεκ. παιζει α1, 5ιαν. παιζει ευροκαπ...αντε να εχουν 3 μερες ρεπο το πολυ.
Είδαμε λοιπόν χθες στο ΣΕΦ το πρώτο ματς της σαιζόν (αν δεν κάνω λάθος) που ο Ολυμπιακός έμεινε κάτω από 80 πόντους. Πολύ ξύλο από τον Άρη, που για να καταφέρει το παραπάνω, έπαιξε σε πολλές φάσεις υπερβολικά σκληρή άμυνα. Οι παίχτες μας εκνευρίστηκαν, τόσο από το ξύλο των παιχτών του Άρη όσο και από τα αλλοπρόσαλα σφυρίγματα (τραγική διαιτησία). Κλέιζα, Τεόντοσιτς και Βούισιτς (για μια φάση μόνο) τρελάθηκαν από αυτά που έβλεπαν και παραφέρθηκαν.
Γκρίνια στην κερκίδα για τον Γιαννάκη και τα νεκρά διαστήματα της ομάδας (περισσότερη από τις τελευταίες εμφανίσεις μας στο ΣΕΦ) και οργή εναντίον πρώην παικτών του ΠΑΟ, ειδικά του Χατζηβρέττα. Επιτρέψτε μου να πω, πάντως, το πιο ενδιαφέρον ματς από πλευράς κερκίδας από την αρχή της σαιζόν.
Μαυροκεφαλίδης η ευχάριστη έκπληξη, μακάρι να ανέβει επίπεδο όπως φαινόταν από πριν δύο χρόνια ότι μπορεί, να καλύψει τη θέση του αναπληρωματικού "4" με επιτυχία. Πολύ πιο δυνατός και μπασκετικά ώριμος απ' ότι το 07-08 (που ήταν το λιγότερο soft). Κλέιζα βρίσκεται σε ένα σερί κακών παιχνιδιών, κόντρα σε Πανιώνιο και Άρη ειδικότερα, έπαιξε άσχημα. Περιμένουμε να ξαναβρεί το ρυθμό του. Ο Τεόντοσιτς, αφήνοντας στην άκρη τα ...φονικά του ένστικτα (πανάθεμά τον) έγινε και πάλι ο καλύτερος "1" της ομάδας. Χάιλάιτ που άξιζε χειροκρότημα, οι 2 λέιζερ ασίστ πάσες πίσω από το κέντρο του γηπέδου.
Τελευταίο αφήνω το Μπέβερλι, που έχει τρελάνει κόσμο. Έχει αναπτύξει απίστευτη χημεία με την κερκίδα, δείχνει να γουστάρει πολύ που είναι εδώ μαζί μας και τα δίνει όλα, κάθε δευτερόλεπτο που είναι στο παρκέ. Χθες έκανε κλέψιμο στην πρώτη επαναφορά την μπάλας στο 4ο δεκάλεπτο (και τρελάθηκε), προσπάθησε να κλέψει τη μπάλα ανάμεσα από τα πόδια (!) του Μάιλς (νομίζω), ενώ έκανε υπερπροσπάθεια για να κάνει το κόψιμο (χάιλάιτ του αγώνα) στη φάση του τραυματισμού του. Στα μάτια μου, αν βελτιώσει (κατά πάρα πολύ όμως) την τρίπλα του, τις ασίστ του και τις οργανωτικές του ιδιότητες, θα είναι ένας "1" αποκάλυψη στην Ευρώπη. Μάλλον, όμως, ζητάω πολλά.
Άξια αναφοράς τα μηδέν τρίποντα της ομάδας στο ματς, αν και τα περισσότερα εκτελέστηκαν υπό καλές συνθήκες. Μετά το φεστιβάλ τριπόντων που είχαμε δει με τα Τρίκαλα, το χθεσινό με παραξένεψε.
Ο Κατσικάρης πρέπει όσο το δυνατον γρηγορότερα να εμφυσήσει στους παίκτες και κυρίως στους Αμερικανούς το ομαδικό πνεύμα. Ειδικά οι Μάιλς και Ντίξον μοιάζουν να παίζουν για τους εαυτούς τους. Ο Μάιλς δεν θυμίζει τον περσινό του ΠΓΣΣ που ήταν ήρεμος και μοίραζε το παιχνίδι.
Αυτό που είδαμε πολλές φορές χθες ήταν εκνευριστικό και για τον απλό θεατή! Υπήρχαν φορές που οι Αμερικανοί του Άρη ενάλλασαν μόνοι τους την μπάλα στην επίθεση, αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους συμπαίκτες τους και οι πρωτοβουλίες που έπαιρναν να είναι τραβηγμένες από τα μαλλιά.
Κάτι άλλο που μου κάνει κακή εντύπωση είναι ότι οι έμπειροι παίκτες όπως ο Χατζηβρέττας και ο Ντικούδης, τους οποίους εκτιμώ σαν παίκτες, περίμενα να παίζουν περισσότερα μυαλωμένα και ψύχραιμα βάσει της πείρας τους. Αντίθετα, πολλές φορές παρασύρονται -ίσως και από τον ρυθμό που επιβάλλέται από τους Αμερικανούς- και επιδίδονται σε προσπάθειες απελπισίας και που φανερά τους επηρεάζει.
Πιστευω πως ειναι αδυνατο να συνυπαρξουν 4 αμερικανοι γκαρντ στην ιδια ομαδα διχως αυτα τα αποτελεσματα.
δεν θα επρεπε να παιζει περισσοτερο ο αργυροπουλος για να ηρεμει λιγο την ομαδα και να μην θπαρχει αυτην την ανεξελεγκτη κατασταση?
Δεν θα ηταν καλυτερο να αντικατασταθει ο ενας αμερικανος γκαρντ με ψηλο για να υπαρχει μεγαλυτερη ισορροπια?
ποια ειναι ηγνωμη σας?
@arisff: Κάνει προσπάθεια, αλλά όντως ως τώρα δεν έχει καταφέρει να περάσει τη φιλοσοφία του στην ομάδα.
@ανώνυμος9:18: Δεν είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνω. Στον Άρη (που είναι ο μόνος από αυτούς που παίζει Eurocup) δεν μιλάω για διακοπές, στον ΠΑΟΚ αναφέρομαι στο κενό της Ευρωλίγκας στις 20 Γενάρη. Πάντως, οι ομάδες έχουν ρεπό αυτές τις μέρες.
@Stefanos: Ο κόσμος πρέπει να κάνει υπομονή. Ο Ολυμπιακός δεν θα και δεν πρέπει να αλλάξει προπονητή. Όσο για τη διαιτησία, όντως είναι ανεκδιήγητη. Ο Μαυροκεφαλίδης είναι καλός επιθετικά, θέλει προσοχή.
@voyio: Έχεις δίκιο, η ομάδα παρασύρεται πάρα πολύ από το άναρχο στιλ των Αμερικανών και η μπάλα παίρνει και τους έμπειρους Έλληνες.
@ανώνυμος13:47: Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να αλλάξει παίκτη. Εγώ γενικά δεν είμαι υπέρ των αλλαγών παικτών. Όμως, πρέπει να βρει τρόπο να τους ελέγξει. Αν δεν το καταφέρει, τότε ναι συμφωνούμε, κάποιος πρέπει να φύγει. Και πάλι, όμως, ο Κλαρκ για μένα θα έπρεπε να μείνει (λέω Κλαρκ επειδή αυτός παίζει λιγότερο) γιατί είναι ο μόνος με κοινοτικό διαβατήριο.
Χώρος για ψηλό υπάρχει ούτως ή άλλως (ο Άρης έχει 5 ξένους) και συμφωνώ επιβάλλεται να έρθει ένας ψηλός ακόμη.
Rasheed.
Ποιους θεωρειται αποκαλυψεις της φετινης Ευρωλιγκας?Ποιοι απο αυτούς θεωρειται οτι μπορουν να κανουν πολυ καλή καριέρα?
Είναι κρίμα η κατάντια του ηρακλή. Η ομάδα που στα 80'ς είχε ενώσει τους έλληνες ποδοσφαιρόφιλους, η ομάδα με τον καλύτερο έλληνα ποδοσφαιριστή και έναν από τους κορυφαίους έλληνες αθλητές, αλλά και στο μπάσκετ, ομάδα με πάντα πολύ καλούς παίκτες μέχρι το '04. Και είχα την εντύπωση ότι οι "γριες" πάντα ενδιαφερόντουσαν περισσότερο για το θέαμα παρά για τις νίκες. Αλλά δυστυχώς άλλα είναι τα πρότυπα.
Ο δρόμος που έχουν ακολουθήσει οι οπαδοί του Ηρακλή είναι τελείως λάθος. Όχι μόνο για το προφανές, ότι το πρότυπο στην Ελλάδα είναι τελείως λάθος, αλλά επειδή πρωταγωνιστές σε αυτό τον δρόμο και σε αυτή την πόλη είναι μόνο δυο. Αυτό που έκανε τον Ηρακλή μεγάλο είναι η ευκαιρία που έδινε στους λιγους δικούς του αλλά και στους πολλόυς υγιείς αλλόθρησκους να παρακολουθήσουν ένα άθλημα με ποιότητα και χωρίς τα γνωστά καφριλίκια. Τώρα που έχει χάνεται και αυτό, ο Ηρακλής οδεύει στο μαρασμό.
pdiablo
Σαν οπαδός του Ηρακλή νιώθω ντροπή για τον κόσμο. Δεν ξέρω γιατί το κλίμα στο Ιβανώφειο σε κάθε αγώνα είναι σαν καζάνι που βράζει χωρίς λόγο. Το κακό είναι ότι όλοι γνωρίζουν τι πρόκειται να γίνει και από ποιους μιας και υπάρχει κόσμος που πάει για να εκτονωθεί και όχι για να δει μπάσκετ. Από τα επίσημα ώς τους φανατικούς. Αυτός είναι ο λόγος που δεν πήγα στο Ιβανώφειο ενώ ήθελα τόσο μιας και θα έπρεπε να είναι αγώνας γιορτής.
Αγωνιστικά όπως είπε και ο Κακιούσης δεν χωρά ιδιαίτερη ανάλυση μιας και η διαφορά των δύο ομάδων είναι τεράστια.
@ανώνυμος17:22: Δύσκολη ερώτηση για να την απαντήσω στα σχόλια. Επιφυλάσσομαι μέσα στην επόμενη εβδομάδα να το κάνω άρθρο.
@pdiablo & giraios: Συμφωνούμε απόλυτα.
Rasheed.
Δημοσίευση σχολίου