Ημέρα των ντέρμπι, των διπλών, των μεγάλων αποτελεσμάτων και της (διαιτητικής) γκρίνιας (με τη διαιτησία να παραμένει ανεκδιήγητη φέτος) ήταν το Σάββατο. Προφανώς, ξεχωρίζει η νίκη της ΑΕΚ επί του Άρη, ιδίως με τον τρόπο που ήρθε. Είχα γράψει πριν λίγο καιρό ότι η ΑΕΚ θα μπορούσε να πάει με 6 ήττες μέχρι τη 13η αγωνιστική, αφού αντιμετώπιζε Πανελλήνιο, Άρη, Μαρούσι, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ τον έναν μετά τον άλλο. Ήδη η «Ένωση» μπορεί να λέει ότι πήρε πολλά από αυτή τη σειρά αγώνων, ενώ δείχνει εμφανή σημάδια βελτίωσης και ανόδου, παρά τα απίστευτα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Το Ελληνικό είχε κόσμο, είχε καταπληκτική ατμόσφαιρα και η ΑΕΚ δεν παράτησε το ματς σε κανένα σημείο από την αρχή ως το τέλος. Ο Φλεβαράκης, όταν η ΑΕΚ έμεινε πίσω, ζήτησε από τους παίκτες του να πιέσουν τους περιφερειακούς του Άρη. Μάγος δεν χρειάζεται να είσαι, όποιος έχει δει φέτος τον Άρη καταλαβαίνει ότι αυτή είναι μια σημαντική αδυναμία της ομάδας. Η ΑΕΚ έκανε δύο σερί 9-0 (από 23-25 σε 32-25) και 14-3 (από 37-46 σε 51-49) με αυτόν ακριβώς τον τρόπο, παίρνοντας σκορ από 5 παίκτες στα διαστήματα αυτά και πιέζοντας τον Άρη (και δικαιώθηκε όχι με τα λάθη των πλέι μέικερ, που δεν ήρθαν, αλλά με το μπλοκάρισμα των επιθέσεων όταν η μπάλα έφευγε από τους άσους του Άρη). Ο Άρης για δεύτερη συνεχόμενη φορά στην Αθήνα, έχασε δικό του παιχνίδι και μοιάζει να μην βελτιώνει τις αδυναμίες του.
Η εμπειρία του Άρη πήγε τον αγώνα στο 70-75 με μόλις 40 δευτερόλεπτα να απομένουν. Αντί να τελειώσει η σεμνή τελετή και όλοι να πάνε σπίτια τους, ο Άρης «κατόρθωσε» να δώσει στην ΑΕΚ ελπίδες νίκης με αλλεπάλληλες κακές επιθέσεις και λάθη, αφού πρώτα είχε περάσει 1:32 (από το 2:12 ως το 00:40) χωρίς σκορ. Ουσιαστικά «αυτοκτόνησε» με τραγικά λάθη, όπως αυτό του Ντίξον που περίμενε χωρίς λόγο στη γωνία της ρακέτας του να του γίνει φάουλ και όταν οι παίκτες της ΑΕΚ πολύ έξυπνα του έκαναν (καθαρή) παγίδα πέταξε την μπάλα, την επίθεση και τη νίκη. Ο ΜακΓκραθ έκανε κάτι σπάνιο βάζοντας 3 βολές συνεχόμενες (και σε τέτοιο σημείο με την ομάδα του να είναι στο -2), ο Άρης έκανε άθλια επίθεση με απόλυτη ευθύνη του Κατσικάρη (που δεν έφτιαξε ξεκάθαρο σύστημα αλλά ζήτησε από τους παίκτες του ντράιβ για να επιδιώξουν το φάουλ), ήταν τυχερός, αλλά και στο σουτ του Μάιλς στην εκπνοή δεν άλλαξε τη μοίρα του. Έτσι πήγε στράφι η μεγαλειώδης εμφάνιση του Ντίξον, που στο τέλος «ντύθηκε» μοιραίος, ενώ η ΑΕΚ είχε αρκετούς πρωταγωνιστές που έπαιξαν ιδιαίτερα ορθολογικά καθ’ όλη τη διάρκεια του ματς. Η ΑΕΚ έπαιξε πολύ πιο σωστά, ενώ ο Άρης είχε 25 τρίποντα, με τους παίκτες του να επιμένουν χωρίς λόγο έξω από τη γραμμή των 6.25 εκτός συστημάτων.
Στο Περιστέρι το Μαρούσι κατάφερε να μείνει αήττητο από κάθε άλλη ομάδα πλην των «αιωνίων» σε μία έδρα όπου πολλοί θα χάσουν και όπου έχει ήδη χάσει ο Πανελλήνιος. Το Περιστέρι ήταν μπροστά σε όλο σχεδόν τον αγώνα, αλλά το Μαρούσι έδειξε την εμπειρία του όταν στο τέλος έκανε όσα έπρεπε για να πάρει τη νίκη. Χαρακτηριστικό είναι ότι από το 71-64 ακολούθησε ένα καθαρό 3-13 του Αμαρουσίου που ανέτρεψε πλήρως την κατάσταση και έδειξε ότι το Περιστέρι έχει ακόμη λίγο δρόμο μέχρι να μπορεί να ελέγχει παιχνίδια που πρέπει (όπως εξελίσσονται). Ο Σκουρτόπουλος έχει παράπονα από τη διαιτησία, όμως δεν κρίθηκε εκεί το ματς. Για τις βολές του Κις, στις οποίες στάθηκε, και τα 8 φάουλ που κέρδισε ο Αμερικανός ήταν σωστά. Ο Σκουρτόπουλος θεωρώ ότι έκανε λάθος στο τέλος, όταν χαράμισε 22 δευτερόλεπτα χωρίς να κάνει φάουλ, αλλά απ’ την άλλη μιλάω εκ του ασφαλούς, καθώς αν είχε βγει η άμυνα, τότε θα μιλάγαμε για ιδιοφυή σκέψη να παίξει καθαρά. Ο Μπαρτζώκας έστησε πολύ καλά τους παίκτες του στην τελευταία επαναφορά, ενώ τα όσα έγιναν στο γήπεδο καλό θα ήταν να λείψουν. Δεν χρειάζεται όσες ομάδες ανεβαίνουν κατηγορία να προσπαθούν να μιμηθούν στην καφρίλα αυτές που είναι ήδη εκεί. Όσο για τον γελοίο που μπήκε στο παρκέ, προσποιήθηκε ότι είναι ο πρόεδρος του Περιστερίου (!) και έβριζε τους διαιτητές, τουλάχιστον του αναγνωρίζω ότι είχε βάλει κουστούμι και γραβάτα (ίδιου χρώματος με του Σκουρτόπουλου!), δηλαδή ήταν... προμελετημένο. Βέβαια, ο τύπος αυτός και την ερχόμενη εβδομάδα θα είναι ξανά στο γήπεδο ανενόχλητος.
Στη Ρόδο ο Πανελλήνιος εκμεταλλεύτηκε ένα ξέσπασμα στη δεύτερη περίοδο για να καθαρίσει το παιχνίδι, αφού γρήγορα μετέτρεψε το 25-23 σε 28-42 με σερί 3-19 σε διάστημα 5 αγωνιστικών λεπτών. Η διαφορά κλάσης φάνηκε στο σημείο αυτό, αλλά είναι προς τιμήν του Κολοσσού που συνέχισε να παλεύει και έμεινε κοντά στο σκορ μέχρι το τέλος. Ακόμη και στο τελευταίο τρίλεπτο, αν και δεν κινδύνευσε ουσιαστικά να χάσει το προβάδισμα ο Πανελλήνιος, το παιχνίδι είχε παλμό και κρατούσε αμείωτο το ενδιαφέρον. Ο Κολοσσός εξακολουθεί να είναι πολύ ψηλά στο πρωτάθλημα, ενώ ο Πανελλήνιος δεν είχε περιθώρια ήττας.
Ο Παναθηναϊκός έκανε υγιεινό περίπατο με τον Ηλυσιακό, που είναι άτυχος γιατί οι Αμερικανοί του τραυματίζονται ο ένας μετά τον άλλο. Οι «πράσινοι» επανήλθαν στις νίκες, ξεμούδιασαν ξεχνώντας την ήττα στο ΟΑΚΑ και προφανώς δεν αντιμετώπισαν κανένα πρόβλημα. Το ματς δεν αντέχει σε κριτική, ο Παναθηναϊκός μετά την ήττα στο ΟΑΚΑ και το κακό πρώτο ημίχρονο θέλησε να πατήσει το πόδι στο γκάζι περισσότερο για δική του ηρεμία και όχι επειδή τέθηκε θέμα νικητή. Έτσι ήρθε το +25 του δευτέρου ημιχρόνου. Ο Ομπράντοβιτς έκανε πλήρες ροτέισον, έδωσε χρόνο στον Γιασικεβίτσιους για να βρίσκει σταδιακά πατήματα, ενώ πολύ χρόνο πήρε και ο Σερμαντίνι, τον οποίο περιμένουμε να δούμε αν με το νέο έτος θα εμπιστευτεί και στα δύσκολα παιχνίδια.
by Rasheed.
Το Ελληνικό είχε κόσμο, είχε καταπληκτική ατμόσφαιρα και η ΑΕΚ δεν παράτησε το ματς σε κανένα σημείο από την αρχή ως το τέλος. Ο Φλεβαράκης, όταν η ΑΕΚ έμεινε πίσω, ζήτησε από τους παίκτες του να πιέσουν τους περιφερειακούς του Άρη. Μάγος δεν χρειάζεται να είσαι, όποιος έχει δει φέτος τον Άρη καταλαβαίνει ότι αυτή είναι μια σημαντική αδυναμία της ομάδας. Η ΑΕΚ έκανε δύο σερί 9-0 (από 23-25 σε 32-25) και 14-3 (από 37-46 σε 51-49) με αυτόν ακριβώς τον τρόπο, παίρνοντας σκορ από 5 παίκτες στα διαστήματα αυτά και πιέζοντας τον Άρη (και δικαιώθηκε όχι με τα λάθη των πλέι μέικερ, που δεν ήρθαν, αλλά με το μπλοκάρισμα των επιθέσεων όταν η μπάλα έφευγε από τους άσους του Άρη). Ο Άρης για δεύτερη συνεχόμενη φορά στην Αθήνα, έχασε δικό του παιχνίδι και μοιάζει να μην βελτιώνει τις αδυναμίες του.
Η εμπειρία του Άρη πήγε τον αγώνα στο 70-75 με μόλις 40 δευτερόλεπτα να απομένουν. Αντί να τελειώσει η σεμνή τελετή και όλοι να πάνε σπίτια τους, ο Άρης «κατόρθωσε» να δώσει στην ΑΕΚ ελπίδες νίκης με αλλεπάλληλες κακές επιθέσεις και λάθη, αφού πρώτα είχε περάσει 1:32 (από το 2:12 ως το 00:40) χωρίς σκορ. Ουσιαστικά «αυτοκτόνησε» με τραγικά λάθη, όπως αυτό του Ντίξον που περίμενε χωρίς λόγο στη γωνία της ρακέτας του να του γίνει φάουλ και όταν οι παίκτες της ΑΕΚ πολύ έξυπνα του έκαναν (καθαρή) παγίδα πέταξε την μπάλα, την επίθεση και τη νίκη. Ο ΜακΓκραθ έκανε κάτι σπάνιο βάζοντας 3 βολές συνεχόμενες (και σε τέτοιο σημείο με την ομάδα του να είναι στο -2), ο Άρης έκανε άθλια επίθεση με απόλυτη ευθύνη του Κατσικάρη (που δεν έφτιαξε ξεκάθαρο σύστημα αλλά ζήτησε από τους παίκτες του ντράιβ για να επιδιώξουν το φάουλ), ήταν τυχερός, αλλά και στο σουτ του Μάιλς στην εκπνοή δεν άλλαξε τη μοίρα του. Έτσι πήγε στράφι η μεγαλειώδης εμφάνιση του Ντίξον, που στο τέλος «ντύθηκε» μοιραίος, ενώ η ΑΕΚ είχε αρκετούς πρωταγωνιστές που έπαιξαν ιδιαίτερα ορθολογικά καθ’ όλη τη διάρκεια του ματς. Η ΑΕΚ έπαιξε πολύ πιο σωστά, ενώ ο Άρης είχε 25 τρίποντα, με τους παίκτες του να επιμένουν χωρίς λόγο έξω από τη γραμμή των 6.25 εκτός συστημάτων.
Στο Περιστέρι το Μαρούσι κατάφερε να μείνει αήττητο από κάθε άλλη ομάδα πλην των «αιωνίων» σε μία έδρα όπου πολλοί θα χάσουν και όπου έχει ήδη χάσει ο Πανελλήνιος. Το Περιστέρι ήταν μπροστά σε όλο σχεδόν τον αγώνα, αλλά το Μαρούσι έδειξε την εμπειρία του όταν στο τέλος έκανε όσα έπρεπε για να πάρει τη νίκη. Χαρακτηριστικό είναι ότι από το 71-64 ακολούθησε ένα καθαρό 3-13 του Αμαρουσίου που ανέτρεψε πλήρως την κατάσταση και έδειξε ότι το Περιστέρι έχει ακόμη λίγο δρόμο μέχρι να μπορεί να ελέγχει παιχνίδια που πρέπει (όπως εξελίσσονται). Ο Σκουρτόπουλος έχει παράπονα από τη διαιτησία, όμως δεν κρίθηκε εκεί το ματς. Για τις βολές του Κις, στις οποίες στάθηκε, και τα 8 φάουλ που κέρδισε ο Αμερικανός ήταν σωστά. Ο Σκουρτόπουλος θεωρώ ότι έκανε λάθος στο τέλος, όταν χαράμισε 22 δευτερόλεπτα χωρίς να κάνει φάουλ, αλλά απ’ την άλλη μιλάω εκ του ασφαλούς, καθώς αν είχε βγει η άμυνα, τότε θα μιλάγαμε για ιδιοφυή σκέψη να παίξει καθαρά. Ο Μπαρτζώκας έστησε πολύ καλά τους παίκτες του στην τελευταία επαναφορά, ενώ τα όσα έγιναν στο γήπεδο καλό θα ήταν να λείψουν. Δεν χρειάζεται όσες ομάδες ανεβαίνουν κατηγορία να προσπαθούν να μιμηθούν στην καφρίλα αυτές που είναι ήδη εκεί. Όσο για τον γελοίο που μπήκε στο παρκέ, προσποιήθηκε ότι είναι ο πρόεδρος του Περιστερίου (!) και έβριζε τους διαιτητές, τουλάχιστον του αναγνωρίζω ότι είχε βάλει κουστούμι και γραβάτα (ίδιου χρώματος με του Σκουρτόπουλου!), δηλαδή ήταν... προμελετημένο. Βέβαια, ο τύπος αυτός και την ερχόμενη εβδομάδα θα είναι ξανά στο γήπεδο ανενόχλητος.
Στη Ρόδο ο Πανελλήνιος εκμεταλλεύτηκε ένα ξέσπασμα στη δεύτερη περίοδο για να καθαρίσει το παιχνίδι, αφού γρήγορα μετέτρεψε το 25-23 σε 28-42 με σερί 3-19 σε διάστημα 5 αγωνιστικών λεπτών. Η διαφορά κλάσης φάνηκε στο σημείο αυτό, αλλά είναι προς τιμήν του Κολοσσού που συνέχισε να παλεύει και έμεινε κοντά στο σκορ μέχρι το τέλος. Ακόμη και στο τελευταίο τρίλεπτο, αν και δεν κινδύνευσε ουσιαστικά να χάσει το προβάδισμα ο Πανελλήνιος, το παιχνίδι είχε παλμό και κρατούσε αμείωτο το ενδιαφέρον. Ο Κολοσσός εξακολουθεί να είναι πολύ ψηλά στο πρωτάθλημα, ενώ ο Πανελλήνιος δεν είχε περιθώρια ήττας.
Ο Παναθηναϊκός έκανε υγιεινό περίπατο με τον Ηλυσιακό, που είναι άτυχος γιατί οι Αμερικανοί του τραυματίζονται ο ένας μετά τον άλλο. Οι «πράσινοι» επανήλθαν στις νίκες, ξεμούδιασαν ξεχνώντας την ήττα στο ΟΑΚΑ και προφανώς δεν αντιμετώπισαν κανένα πρόβλημα. Το ματς δεν αντέχει σε κριτική, ο Παναθηναϊκός μετά την ήττα στο ΟΑΚΑ και το κακό πρώτο ημίχρονο θέλησε να πατήσει το πόδι στο γκάζι περισσότερο για δική του ηρεμία και όχι επειδή τέθηκε θέμα νικητή. Έτσι ήρθε το +25 του δευτέρου ημιχρόνου. Ο Ομπράντοβιτς έκανε πλήρες ροτέισον, έδωσε χρόνο στον Γιασικεβίτσιους για να βρίσκει σταδιακά πατήματα, ενώ πολύ χρόνο πήρε και ο Σερμαντίνι, τον οποίο περιμένουμε να δούμε αν με το νέο έτος θα εμπιστευτεί και στα δύσκολα παιχνίδια.
by Rasheed.
5 σχόλια:
Ενδιαφερων:Η Ρεαλ συνετριβη απο την Καχα Λαμποραλ.Φαινεται πως ο αγωνας στο ΟΑΚΑ την αδειασε απο δυναμεις.
ΥΓ.Και κατι που δεν εχει πει κανεις: ο ΠΑΟ πλεον εχει 50% πιθανοτητες να πεσει στον Β γυρο με την Μπαρτσα.
Ενδιαφερων,πολυ ενδιαφερων...
Πολύ μεγάλη νίκη -τόσο σε βαθμολογική όσο κυρίως σε ψυχολογική σημασία- για την ΑΕΚ χθες.
Ο Αρης στα τελευταία δευτερόλεπτα έβγαλε τα μάτια του . ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.
Όσο για κάτι σχόλια σε εφημερίδες για τις βολές... Πως να βαρέσει βολές ο Αρης, όταν οι δικοί μας για νιοστή φορά φέτος, δεν κάνανε φάουλ ενώ είχανε ; (πχ στο 3ο δεκάλεπτο είμασταν με 1 μέχρι το 28-29' και αφήναμε τον Ντιξον να κανει μπασιματα), ενώ στην 4η τα φάουλ τα κάναμε μαζεμένα για να στείλουμε σε βολές τον Ντίξον στα τελευταια δευτερολεπτα..
ΠΩΣ ΣΧΟΛΙΑΖΕΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΗΣ ρεαλ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΧΑ ΛΑΜΠΟΡΑΛ?
Η Λαμποράλ έπαιξε εξαιρετική άμυνα, πήρε τα ριμπάουντ (+10), είχε απίστευτο ποσοστό στα τρίποντα (60%). Αυτό που φαίνεται είναι ότι η Ρεάλ δεν είναι στην καλύτερή της φάση τώρα (έχει άλλωστε 3 ήττες στα τελευταία 4 της ματς), ίσως η επιστροφή του Ρέγιες χάλασε λίγο της ισορροπίες, αλλά δεν παύει να είναι μία μεγάλη ομάδα που διάβασε σωστά τον Παναθηναϊκό, ο οποίος επίσης δεν είναι σε καλή φόρμα.
Το Λαμποράλ-Ρεάλ είναι ένα ντέρμπι ανάμεσα σε δύο σπουδαίες ομάδες, οπότε η νίκη και η διαφορά είναι θέμα ψυχολογίας, σωστής αντιμετώπισης και ημέρας.
Όσον αφορά και το σχόλιο του πρώτου φίλου για την κλήρωση, κάθε αγώνας και κάθε κλήρωση κρίνεται από την έκβαση, με όποιους και να κληρωθεί ο Παναθηναϊκός έχει την κλάση για να παίξει σωστά τη σωστή στιγμή.
BEN
αν τελείωνε σήμερα η πρώτη φάση και η κατάταξη των ομάδων έμενε ως έχει ο παο παίρνει χωρίς κήρωση τη μπάρτσα και ο ολυμπιακός την ταού, η ρεάλ τη σιένα και η τσκα τη μάλαγα.
Δημοσίευση σχολίου