Ο άνθρωπος που έβλεπε το μέλλον

Εδώ και τέσσερα χρόνια υπάρχει ένας τύπος στην Ευρωλίγκα που θα έπρεπε να φορά μαύρο φράκο με ψηλό καπέλο, καθώς κάθε σεζόν βγάζει από εκεί μέσα έναν τεράστιο λαγό, ύψους 2.05 με 2.17 και ηλικίας 21-25 (την εκάστοτε σεζόν). Πολλοί θα μπορούσαν να πουν ότι είναι ο μάγος του ευρωπαϊκού μπάσκετ, το μεγαλύτερο λαγωνικό, ο άνθρωπος που… βλέπει το μέλλον, άλλοι, λιγότερο ενθουσιώδεις, απλά του βγάζουν το καπέλο, καθώς έχει χαρίσει στο ευρωπαϊκό μπάσκετ 4 αστέρες ρακέτας σε 4 χρόνια.

Ο λόγος προφανώς για τον Ντούσκο Βουγιόσεβιτς, τον άνθρωπο στην άκρη του πάγκου της Παρτιζάν εδώ και 9 χρόνια, από το 2001. Ο Βουγιόσεβιτς έχει φτιάξει πάρα πολύ καλό όνομα, είναι σεβαστός απ’ όλους στο χώρο του μπάσκετ και όλα αυτά χωρίς ποτέ να έχει προπονήσει πρωτοκλασάτη ομάδα. Κι όμως, φαίνεται να έχει κάτι που σπανίζει, κάτι που ελάχιστοι άλλοι προπονητές στον κόσμο έχουν: μάτι για να βλέπει ποια ταλέντα θα γίνουν αστέρες και, κυρίως, πότε.

Συγκεκριμένα, το 2006-07 ήταν ο Κόστα Πέροβιτς, το 2007-08 ήταν ο Νικόλα Πέκοβιτς, το 2008-09 ήταν ο Νόβιτσα Βελίτσκοβιτς και το 2009-10 είναι ο Αλεξάνταρ Μάριτς. Ο πρώτος εκείνο το καλοκαίρι έγινε ντραφτ και πέρασε τον Ατλαντικό για να δοκιμάσει στους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς, ο δεύτερος πήρε μετεγγραφή στον Παναθηναϊκό, ο τρίτος στη Ρεάλ Μαδρίτης και για τον τέταρτο ήδη ερίζουν… μεγάλες δυνάμεις. Πλέον έχει γίνει συνήθεια κάθε χρόνο η Παρτιζάν να βγάζει έναν παίκτη ρακέτας μέχρι 25 ετών του ανώτερου επιπέδου και όλοι περιμένουμε τον επόμενο.

Το 2005-06 ο Κόστα Πέροβιτς δεν ήταν άγνωστος στο μπασκετικό κοινό. Ο Βουγιόσεβιτς ήταν που σε ηλικία 17 ετών το 2002 τον είχε πάρει στην Παρτιζάν και τον προόριζε για βασικό σέντερ, ακόμη και όταν η ομάδα ακόμη στηριζόταν στις πλάτες του απίστευτου Ντέγιαν Μιλόγιεβιτς. Προφανές ήταν ότι ο αμούστακος σέντερ πέρασε και δεν άγγιξε στην πρώτη του σεζόν, αλλά από τη δεύτερη άρχισε να δείχνει την αξία του. Το 2003-04 είχε 7 πόντους και 4 ριμπάουντ, το 2004-05 είχε 9.1 πόντους και 4.7 ριμπάουντ όντας πια βασικός μοχλός της ομάδας στην οποία αστέρι ήταν ο Μιλόγεβιτς (που εκείνη τη σεζόν είχε ranking από 20 το χειρότερο ως 50 το καλύτερο!). Το 2005-06 ήταν η πρώτη χρονιά στην οποία ο Πέροβιτς ξεχώρισε. Είκοσι χρονών πια έφτασε σε διψήφιο ranking (11.7 μέσο όρο) με 10.4 πόντους και 4.4 ριμπάουντ. Και πάλι ήταν «δεύτερος» στη ρακέτα, αφού ο Μιλόγεβιτς σμπαράλιαζε κάθε ευρωπαϊκή άμυνα έχοντας σε 12 ματς 16.5 πόντους και 10.1 ριμπάουντ με 23.6 ranking.

Την επόμενη σεζόν ο Μιλόγεβιτς πήρε μετεγγραφή στη Βαλένθια (ξεκινώντας ουσιαστικά τον κύκλο που αναφέραμε πιο πάνω) και ο Πέροβιτς έπρεπε να αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί και μόνος του. Και το έκανε τόσο καλά, που όλη η Ευρώπη γύρισε να τον κοιτάξει. Ο Μιλόγεβιτς έφυγε, ο Ντρόμπνιακ ήρθε και ο Πέροβιτς ένιωθε ιδιαίτερα άνετα δίπλα σε ένα πρωτοκλασάτο τεσσάρι. Η καλύτερη σεζόν του με 10.8 πόντους, 6.3 ριμπάουντ, 1.4 ασίστ, 1.2 κλεψίματα και 1.1 τάπες ανά αγώνα με 15.2 ranking. Μεγάλη σεζόν, πολλοί μίλησαν για τον επόμενο μεγάλο Ευρωπαίο σέντερ… αλλά κανείς δεν είχε «δει» αυτό που θα ακολουθούσε.

Το 2006-07 ο Πέκοβιτς ήταν για τους πολλούς η «πεντάλεπτη άμπαλη αλλαγή του Πέροβιτς» και για τους έμπειρους ένας «τελείως άγουρος σέντερ με καλά στοιχεία αλλά και πολλή δουλειά μπροστά του». Το 2007-08 ήταν ο ασταμάτητος δυναμίτης που διέλυε κάθε αντίπαλη ομάδα, ο σέντερ που όλη η Ευρώπη έτρεμε. Σε 23 ματς είχε 16.4 πόντους. 6.9 ριμπάουντ και 19.6 ranking διαλύοντας κάθε άμυνα (πλην του Παπαδόπουλου, που είναι και τα δύο χειρότερα παιχνίδια του). Η επόμενη ομάδα του… τον ένιωσε καλά με 28 πόντους και 10 ριμπάουντ (37 ranking) στο ένα ματς και 15 πόντους και 13 ριμπάουντ (28 ranking) στο άλλο, ενώ εναντίον της Μπαρτσελόνα αναδείχτηκε MVP της αγωνιστικής, έχοντας το εξωφρενικό 13/14 δίποντα.

Όλοι αναρωτιόμασταν ποιος θα ήταν ο επόμενος άσος που θα έβγαινε από το μανίκι του Βουγιόσεβιτς. Ο Βελίτσκοβιτς κάθε άλλο παρά κακός ήταν το 2007-08, μάλιστα έκανε εκπληκτική χρονιά, αλλά «χάθηκε» πίσω από τον Πέκοβιτς. Πολλοί, όμως, αναρωτιόντουσαν αν θα μπορούσε να σταθεί ως πρώτος ψηλός, αν είχε το ειδικό βάρος να σηκώσει την ομάδα στις πλάτες του (βέβαια εμείς το είχαμε γράψει ότι θα είναι η χρονιά του ήδη από την ανάλυση των ομίλων). Το 2007-08 είχε 10.6 πόντους και 6.9 ριμπάουντ (11.7 ranking) με την ασφάλεια του Πέκοβιτς δίπλα του, το 2008-09 το τελείωσε με 11.5 πόντους, 5.1 ριμπάουντ, 1.8 ασίστ, λιγότερα λάθη (0.4 λιγότερα) και 11.7 ranking ξανά, ενώ αναδείχτηκε «ανερχόμενο αστέρι της χρονιάς» και MVP Φεβρουαρίου (αλλά και MVP της 2ης αγωνιστικής του Top-16).

Και το καλοκαίρι, όλοι προσπαθούσαμε να βρούμε ποιος θα ήταν ο επόμενος. Όταν ο Βουγιόσεβιτς έφερνε πίσω στην ομάδα τον Μιλόγεβιτς σκεφτήκαμε ότι έτσι θα κλείσει ο κύκλος και δεν υπήρχαν άλλοι λαγοί στο καπέλο. Ποιος έριξε δεύτερη ματιά στον Αυστραλοσέρβο (έχει παίξει στις μικρές εθνικές της Αυστραλίας) Αλεξάνταρ Μάριτς, που ερχόταν με 4 πόντους μέσο όρο από τη Γρανάδα;

Ο Μάριτς είχε 4 πολύ καλές σεζόν στο κολέγιο (Νεμπράσκα), αλλά οι Αμερικάνοι του γύρισαν την πλάτη γιατί δεν είχε δυνατό κορμό για σέντερ. Πλέον, το παλικάρι έχει γίνει… θηρίο, έχει δέσει τόσο πολύ που σπρώχνει και νταλίκα, ενώ από μπάσκετ… ας μιλήσουν οι αριθμοί: Με 7 παιχνίδια στη σεζόν 18.1 πόντοι, 9.9 ριμπάουντ, 1.3 ασίστ, 1.7 κλεψίματα σε 28 λεπτά ανά αγώνα με 70% στα δίποντα και 26.1 ranking. Με την Μάλαγα στο πρώτο ματς της σεζόν είχε 5 πόντους και 6 ριμπάουντ και μετά… από 20 ranking ως το εξωγήινο 49 με 34 πόντους και 16 ριμπάουντ την Πέμπτη.

Η Ευρώπη βγάζει ξανά το καπέλο στον Βουγιόσεβιτς, αυτή τη φορά ο λαγός του μοιάζει από άλλο πλανήτη, και όλοι ελπίζουμε το καπέλο να μην στερέψει και τέτοιου είδους παικταράδες να συνεχίσουν να στολίζουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ.

by Rasheed.