Άσχημη βραδιά για τις ελληνικές ομάδες η Πέμπτη, αφού Ολυμπιακός και Μαρούσι γνώρισαν ισάριθμες ήττες. Οι «ερυθρόλευκοι» ήταν κακοί στη Σερβία και δεν μπόρεσαν να κερδίσουν την Παρτιζάν, η οποία πάλευε για την επιβίωσή της.
Όλοι είχαν κακή βραδιά, από τον Γιαννάκη, μέχρι τον Τεόντοσιτς και τον Μπουρούση, που αγωνιστικά ήταν οι κυριότεροι λόγοι ήττας για τον Ολυμπιακό, καθώς ήταν οι δύο που απογοήτευσαν περισσότερο με την απόδοσή τους.
Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε με απουσίες (Παπαλουκάς), με παίκτες ανέτοιμους (Μπέβερλι, Βούισιτς), είχε ατυχίες (τον τραυματισμό του Σχορτσανίτη), οπότε υπάρχουν δικαιολογίες, αλλά καμία δεν είναι τόσο μεγάλη που να σβήνει την πολύ κακή εικόνα.
Ούτε καν το επερχόμενο ντέρμπι, καθώς τα λέγαμε και χτες: μόνο κακό μπορεί να κάνει η χαλαρότητα πριν από ένα καθοριστικό ματς. Καλή εμφάνιση έκαναν μόνο τρεις παίκτες (Κλέιζα, Τσίλντρες, Χαλπερίν) και υπό κανονικές συνθήκες οι τρεις αυτοί θα έφταναν για τη νίκη. Όμως, αυτά που θα γίνονταν υπό κανονικές συνθήκες, δεν έγιναν. Υπό κανονικές συνθήκες, ο Ολυμπιακός δεν θα έχανε τα ριμπάουντ (40-32) και υπό κανονικές συνθήκες θα έπαιζε οργανωμένα, καθώς μπορεί να έκανε 6 λάθη λιγότερα, αλλά οι επιθέσεις που «κατέστρεψαν» ο Τεόντοσιτς και ο Μπέβερλι και δεν φαίνονται στη στατιστική ήταν απείρως περισσότερες. Μια επίθεση που δεν έχει κίνηση και φτάνει στο τέλος της χωρίς λύσεις για καλό σουτ, είναι χαμένη επίθεση. Αυτή είναι η κεφαλαιώδης διαφορά του Παπαλουκά από τους άλλους πλέι μέικερ του Ολυμπιακού και ο λόγος που ο Τεόντοσιτς δεν είναι σε αυτό το επίπεδο (ακόμη τουλάχιστον).
Δεν είναι τυχαίο ότι οι παίκτες που μάρκαραν ο Τεόντοσιτς και ο Μπουρούσης κατά διαστήματα (Ράσιτς, ΜακΚάλεμπ, Μάριτς) ήταν οι τρεις καλύτεροι του αντιπάλου, με τον Μάριτς να κάνει ό,τι θέλει τον Έλληνα σέντερ και τον Ράσιτς να παραδίδει μαθήματα στον άσο. Ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να έχει πολύ χαμηλά ποσοστά στα τρίποντα και με τέτοιο ρόστερ, με συγχωρείτε αλλά, είναι θέμα ψυχολογίας. Δεν είναι ένα ματς, είναι φαινόμενο που επαναλαμβάνεται.
Ο Τεόντοσιτς δεν βοηθούσε την ομάδα από τον άσο, ο Μπουρούσης έχανε κάθε μονομαχία στη ρακέτα (ο Μάριτς πήρε 15 ριμπάουντ με 8 επιθετικά), Βούισιτς και Μπέβερλι ήταν ανέτοιμοι και αυτό φαινόταν ξεκάθαρα, Παπανικολάου και Βασιλόπουλος είχαν διακοσμητικό ρόλο, καθώς δεν μπήκαν καθόλου στο κλίμα του αγώνα και δεν έβγαζαν ενέργεια ούτε στην άμυνα, ενώ ο Γιαννάκης αδικαιολόγητα δεν έδωσε χρόνο στον Γλυνιαδάκη, που αμυντικά τουλάχιστον θα έκλεινε τον Μάριτς καλύτερα απ’ ότι ο Μπουρούσης και ο Βούισιτς.
Κλέιζα και Τσίλντρες δημιούργησαν πάρα πολλά προβλήματα στην Παρτιζάν, ενώ ο Χαλπερίν ήταν ασταμάτητος (μέχρι την ακατανόητη τελευταία επίθεση, όταν το ματς βέβαια είχε κριθεί). Το να έχεις τρία από τα αστέρια σου σε πολύ θετική βραδιά (μπορεί Κλέιζα και Τσίλντρες να είχαν 7/20 εντός παιδιάς, αλλά είχαν 21/26 βολές και κέρδισαν 15 φάουλ) και να μην μπορούν οι υπόλοιποι να παίξουν στοιχειωδώς καλά για να κερδίσεις, είναι μεγάλο θέμα. Εν πολλοίς θεωρώ ότι έφταιγε η καθοδήγηση από το πλέι μέικερ και η απουσία του Παπαλουκά, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία, καθώς για τη «γύμνια» του Ολυμπιακού στον άσο τα λέμε από το καλοκαίρι. Δεν γίνεται να ρισκάρεις να παίζεις όλο το χρόνο μόνο με έναν εγνωσμένης αξίας άσο και απλώς να ελπίζεις ότι… θα είναι βιονικός.
Ο Μπέβερλι δεν είναι για το επίπεδο του Ολυμπιακού ακόμα, ενώ ο Ουέιφερ είναι αλλού (θα τα πούμε σύντομα αναλυτικά, μάλλον αμέσως μετά το ντέρμπι), οπότε… άλλαξέ τον και πάρε τον Σόλομον. Εκτός κι αν ο Σόλομον είναι πολύ «λίγος» για τον Ολυμπιακό, όπως ο ΜακΙντάιρ ήταν 33, ο Χόλντεν 34 (οι καλοκαιρινές δικαιολογίες) και η ομάδα δεν χρειάζεται άλλο πλέι μέικερ.
Παρότι το Μαρούσι παρουσιάστηκε μαχητικό στο Ισραήλ, δεν μπορώ να καταλάβω το φετινό κλίμα ότι το Μαρούσι είναι ηρωική ομάδα επειδή… παλεύει στα ίσια τα παιχνίδια της στην Ευρωλίγκα και χάνει. Θα είχε ο Άρης τέτοια μεταχείριση; Είχε πέρσι ο Πανιώνιος; Θα έχουν ποτέ οι «αιώνιοι»; Αν το Μαρούσι πίστευε ότι ήταν για το επίπεδο του Eurocup, ας αρνιόταν τη θέση στην Ευρωλίγκα για να παίξει εκεί. Εφόσον δεν το έκανε και προκρίθηκε στην Ευρωλίγκα, κρίνεται με όρους Ευρωλίγκας. Και με όρους Ευρωλίγκας έχει 1-4 και δεν μπορεί να πάρει κανένα παιχνίδι με κλειστό σκορ στο τέλος. Αυτό είναι αποτυχία. Αν παίζεις Ευρωλίγκα θα πρέπει και να αντέχεις κριτική ως ομάδα Ευρωλίγκας (αλλά και να την απαιτείς, γιατί σημαίνει σεβασμό).
Ότι ο όμιλος ήταν δύσκολος, ότι οι πιθανότητες πρόκρισης δεν ήταν πολλές, τα είχαμε πει από την αρχή. Αλλά να πανηγυρίζουμε επειδή μια ομάδα… χάνει δύσκολα, ε, όχι, το ελληνικό μπάσκετ έχει καλύτερο επίπεδο. Αυτά για τους τίτλους και τις κριτικές προς το «ηρωικό» Μαρούσι, αλλά και τις δηλώσεις ανθρώπων της ομάδας και αντιπάλων.
Στο Ισραήλ, το Μαρούσι ήταν μπροστά για ένα σχεδόν ημίχρονο, αλλά η αλήθεια είναι ότι στην επανάληψη δεν μπόρεσε ποτέ να φτάσει σε απόσταση βολής για να διεκδικήσει τη νίκη. Η Μακάμπι δεν έπαιξε καλό μπάσκετ όμως δεν πιέστηκε, το Μαρούσι τη δυσκόλεψε με την άμυνά του, ο Μαυροειδής απέδειξε ξανά ότι είναι πολύ υψηλού επιπέδου, αλλά και πάλι κάτι έλειπε. Οι Κις, Μαυροειδής και Λούκας δεν φτάνουν, Καϊμακόγλου και Πελεκάνος δεν παίζουν όπως θα έπρεπε, η κάθε απουσία κοστίζει πολύ, εύκολο σκορ δεν υπάρχει, έχουν γίνει σοβαρά λάθη στις επιλογές των υπόλοιπων ξένων. Πια, φαίνεται ότι το Μαρούσι θα πρέπει να κρατήσει τη φετινή εμπειρία και να διδαχτεί για το μέλλον, καθώς η πρόκριση μοιάζει με αχνό όνειρο σε θαμπωμένο καθρέπτη.
Το παιχνίδι που όλη η μπασκετική Ευρώπη περίμενε, το ένα από τα δύο σημαντικότερα της πρώτης φάσης (το άλλο ήταν το Ρεάλ-Παναθηναϊκός) έγινε στην Ιταλία και ο Πασκουάλ καλείται να επιστρέψει ταυτότητες και λοιπά τιμαλφή στον Πιανιτζάνι. Η Σιένα ήταν ως τώρα η μόνη κορυφαία ομάδα στην Ευρώπη που ήταν αήττητη, άρα και η πιο φορμαρισμένη. Όμως, το χαστούκι που έφαγε ήταν τεράστιο, καθώς δεν έχασε απλά, αλλά παραδόθηκε αμαχητί στην Μπαρτσελόνα, που ήταν στημένη πολύ καλύτερα, είχε καλύτερο αγωνιστικό πλάνο, καλύτερες επιθετικές επιλογές και μακράν καλύτερη άμυνα. Η πιο επιθετική άμυνα της Ευρώπης δέχτηκε 84 πόντους σε μια βραδιά που εκτέθηκε πλήρως. Τα νούμερα είναι αδυσώπητη απόδειξη για το τι έγινε στην Τοσκάνη: 26-32 τα ριμπάουντ, 13-10 τα λάθη, 5-22 οι ασίστ, 59% στα δίποντα και 42% στα τρίποντα η Μπαρτσελόνα. Οι Ιταλοί έχασαν λογικά την πρώτη θέση στον όμιλο (όχι τόσο σημαντικό), αλλά από εδώ και στο εξής κανείς δεν θα τους θεωρήσει ξανά φαβορί φέτος μέχρι να βρεθούν στο Παρίσι (το σημαντικότερο).
Η Εφές έκανε περίπατο στην Τουρκία με την Ορλεάν, παίζοντας κατά διαστήματα καλό μπάσκετ, η Ρεάλ τα χρειάστηκε με την Αρμάνι, αλλά το -9 έγινε +3 και μετά το 70-67 έγινε 80-67 για να αποδείξει την ποιότητα της ομάδας του Μεσίνα, ενώ η Μάλαγα συνεχίζει αήττητη στην Ευρωλίγκα, φτάνοντας πια πολύ κοντά στην 1η θέση στον όμιλό της. Οι Ισπανοί μπορεί να μην έχουν θεαματικό ρόστερ, μπορεί να έχουν σκαμπανεβάσματα μέσα στο ματς (το +15 έγινε γρήγορα +1 με τη Λιέτουβος), αλλά η εμπειρία τους και το μυαλωμένο μπάσκετ (με την μπαγκέτα στον Κουκ) που παίζουν τους βοηθά να κερδίζουν.
Άφησα για το τέλος τη νίκη της ΤΣΣΚΑ στην Ισπανία, με την Λαμποράλ να αποδεικνύει πως παρότι… άλλαξε όνομα παραμένει εξίσου ασταθής και αφερέγγυα και τον Σισκάουσκας ότι μπορεί ακόμη να κερδίσει οποιαδήποτε πρωτοκλασάτη ομάδα της Ευρώπης μόνος του. Η ΤΣΣΚΑ δεν έχει καμία σχέση με την περσινή αρμάδα, αλλά κανείς δεν είπε ότι θα… φύγει εύκολα από τη μέση.
by Rasheed.
Υ.Γ.: Πάνω που νομίζαμε ότι η Μπαρτσελόνα δεν μπορούσε να βρει χειρότερες εμφανίσεις από τις λαχανί φωσφοριζέ σαλιάρες, ήρθαν οι φούξια φωσφοριζέ σαλιάρες (με ασορτί σορτσάκι) για να μας διαψεύσουν… οικτρά.
Όλοι είχαν κακή βραδιά, από τον Γιαννάκη, μέχρι τον Τεόντοσιτς και τον Μπουρούση, που αγωνιστικά ήταν οι κυριότεροι λόγοι ήττας για τον Ολυμπιακό, καθώς ήταν οι δύο που απογοήτευσαν περισσότερο με την απόδοσή τους.
Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε με απουσίες (Παπαλουκάς), με παίκτες ανέτοιμους (Μπέβερλι, Βούισιτς), είχε ατυχίες (τον τραυματισμό του Σχορτσανίτη), οπότε υπάρχουν δικαιολογίες, αλλά καμία δεν είναι τόσο μεγάλη που να σβήνει την πολύ κακή εικόνα.
Ούτε καν το επερχόμενο ντέρμπι, καθώς τα λέγαμε και χτες: μόνο κακό μπορεί να κάνει η χαλαρότητα πριν από ένα καθοριστικό ματς. Καλή εμφάνιση έκαναν μόνο τρεις παίκτες (Κλέιζα, Τσίλντρες, Χαλπερίν) και υπό κανονικές συνθήκες οι τρεις αυτοί θα έφταναν για τη νίκη. Όμως, αυτά που θα γίνονταν υπό κανονικές συνθήκες, δεν έγιναν. Υπό κανονικές συνθήκες, ο Ολυμπιακός δεν θα έχανε τα ριμπάουντ (40-32) και υπό κανονικές συνθήκες θα έπαιζε οργανωμένα, καθώς μπορεί να έκανε 6 λάθη λιγότερα, αλλά οι επιθέσεις που «κατέστρεψαν» ο Τεόντοσιτς και ο Μπέβερλι και δεν φαίνονται στη στατιστική ήταν απείρως περισσότερες. Μια επίθεση που δεν έχει κίνηση και φτάνει στο τέλος της χωρίς λύσεις για καλό σουτ, είναι χαμένη επίθεση. Αυτή είναι η κεφαλαιώδης διαφορά του Παπαλουκά από τους άλλους πλέι μέικερ του Ολυμπιακού και ο λόγος που ο Τεόντοσιτς δεν είναι σε αυτό το επίπεδο (ακόμη τουλάχιστον).
Δεν είναι τυχαίο ότι οι παίκτες που μάρκαραν ο Τεόντοσιτς και ο Μπουρούσης κατά διαστήματα (Ράσιτς, ΜακΚάλεμπ, Μάριτς) ήταν οι τρεις καλύτεροι του αντιπάλου, με τον Μάριτς να κάνει ό,τι θέλει τον Έλληνα σέντερ και τον Ράσιτς να παραδίδει μαθήματα στον άσο. Ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να έχει πολύ χαμηλά ποσοστά στα τρίποντα και με τέτοιο ρόστερ, με συγχωρείτε αλλά, είναι θέμα ψυχολογίας. Δεν είναι ένα ματς, είναι φαινόμενο που επαναλαμβάνεται.
Ο Τεόντοσιτς δεν βοηθούσε την ομάδα από τον άσο, ο Μπουρούσης έχανε κάθε μονομαχία στη ρακέτα (ο Μάριτς πήρε 15 ριμπάουντ με 8 επιθετικά), Βούισιτς και Μπέβερλι ήταν ανέτοιμοι και αυτό φαινόταν ξεκάθαρα, Παπανικολάου και Βασιλόπουλος είχαν διακοσμητικό ρόλο, καθώς δεν μπήκαν καθόλου στο κλίμα του αγώνα και δεν έβγαζαν ενέργεια ούτε στην άμυνα, ενώ ο Γιαννάκης αδικαιολόγητα δεν έδωσε χρόνο στον Γλυνιαδάκη, που αμυντικά τουλάχιστον θα έκλεινε τον Μάριτς καλύτερα απ’ ότι ο Μπουρούσης και ο Βούισιτς.
Κλέιζα και Τσίλντρες δημιούργησαν πάρα πολλά προβλήματα στην Παρτιζάν, ενώ ο Χαλπερίν ήταν ασταμάτητος (μέχρι την ακατανόητη τελευταία επίθεση, όταν το ματς βέβαια είχε κριθεί). Το να έχεις τρία από τα αστέρια σου σε πολύ θετική βραδιά (μπορεί Κλέιζα και Τσίλντρες να είχαν 7/20 εντός παιδιάς, αλλά είχαν 21/26 βολές και κέρδισαν 15 φάουλ) και να μην μπορούν οι υπόλοιποι να παίξουν στοιχειωδώς καλά για να κερδίσεις, είναι μεγάλο θέμα. Εν πολλοίς θεωρώ ότι έφταιγε η καθοδήγηση από το πλέι μέικερ και η απουσία του Παπαλουκά, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία, καθώς για τη «γύμνια» του Ολυμπιακού στον άσο τα λέμε από το καλοκαίρι. Δεν γίνεται να ρισκάρεις να παίζεις όλο το χρόνο μόνο με έναν εγνωσμένης αξίας άσο και απλώς να ελπίζεις ότι… θα είναι βιονικός.
Ο Μπέβερλι δεν είναι για το επίπεδο του Ολυμπιακού ακόμα, ενώ ο Ουέιφερ είναι αλλού (θα τα πούμε σύντομα αναλυτικά, μάλλον αμέσως μετά το ντέρμπι), οπότε… άλλαξέ τον και πάρε τον Σόλομον. Εκτός κι αν ο Σόλομον είναι πολύ «λίγος» για τον Ολυμπιακό, όπως ο ΜακΙντάιρ ήταν 33, ο Χόλντεν 34 (οι καλοκαιρινές δικαιολογίες) και η ομάδα δεν χρειάζεται άλλο πλέι μέικερ.
Παρότι το Μαρούσι παρουσιάστηκε μαχητικό στο Ισραήλ, δεν μπορώ να καταλάβω το φετινό κλίμα ότι το Μαρούσι είναι ηρωική ομάδα επειδή… παλεύει στα ίσια τα παιχνίδια της στην Ευρωλίγκα και χάνει. Θα είχε ο Άρης τέτοια μεταχείριση; Είχε πέρσι ο Πανιώνιος; Θα έχουν ποτέ οι «αιώνιοι»; Αν το Μαρούσι πίστευε ότι ήταν για το επίπεδο του Eurocup, ας αρνιόταν τη θέση στην Ευρωλίγκα για να παίξει εκεί. Εφόσον δεν το έκανε και προκρίθηκε στην Ευρωλίγκα, κρίνεται με όρους Ευρωλίγκας. Και με όρους Ευρωλίγκας έχει 1-4 και δεν μπορεί να πάρει κανένα παιχνίδι με κλειστό σκορ στο τέλος. Αυτό είναι αποτυχία. Αν παίζεις Ευρωλίγκα θα πρέπει και να αντέχεις κριτική ως ομάδα Ευρωλίγκας (αλλά και να την απαιτείς, γιατί σημαίνει σεβασμό).
Ότι ο όμιλος ήταν δύσκολος, ότι οι πιθανότητες πρόκρισης δεν ήταν πολλές, τα είχαμε πει από την αρχή. Αλλά να πανηγυρίζουμε επειδή μια ομάδα… χάνει δύσκολα, ε, όχι, το ελληνικό μπάσκετ έχει καλύτερο επίπεδο. Αυτά για τους τίτλους και τις κριτικές προς το «ηρωικό» Μαρούσι, αλλά και τις δηλώσεις ανθρώπων της ομάδας και αντιπάλων.
Στο Ισραήλ, το Μαρούσι ήταν μπροστά για ένα σχεδόν ημίχρονο, αλλά η αλήθεια είναι ότι στην επανάληψη δεν μπόρεσε ποτέ να φτάσει σε απόσταση βολής για να διεκδικήσει τη νίκη. Η Μακάμπι δεν έπαιξε καλό μπάσκετ όμως δεν πιέστηκε, το Μαρούσι τη δυσκόλεψε με την άμυνά του, ο Μαυροειδής απέδειξε ξανά ότι είναι πολύ υψηλού επιπέδου, αλλά και πάλι κάτι έλειπε. Οι Κις, Μαυροειδής και Λούκας δεν φτάνουν, Καϊμακόγλου και Πελεκάνος δεν παίζουν όπως θα έπρεπε, η κάθε απουσία κοστίζει πολύ, εύκολο σκορ δεν υπάρχει, έχουν γίνει σοβαρά λάθη στις επιλογές των υπόλοιπων ξένων. Πια, φαίνεται ότι το Μαρούσι θα πρέπει να κρατήσει τη φετινή εμπειρία και να διδαχτεί για το μέλλον, καθώς η πρόκριση μοιάζει με αχνό όνειρο σε θαμπωμένο καθρέπτη.
Το παιχνίδι που όλη η μπασκετική Ευρώπη περίμενε, το ένα από τα δύο σημαντικότερα της πρώτης φάσης (το άλλο ήταν το Ρεάλ-Παναθηναϊκός) έγινε στην Ιταλία και ο Πασκουάλ καλείται να επιστρέψει ταυτότητες και λοιπά τιμαλφή στον Πιανιτζάνι. Η Σιένα ήταν ως τώρα η μόνη κορυφαία ομάδα στην Ευρώπη που ήταν αήττητη, άρα και η πιο φορμαρισμένη. Όμως, το χαστούκι που έφαγε ήταν τεράστιο, καθώς δεν έχασε απλά, αλλά παραδόθηκε αμαχητί στην Μπαρτσελόνα, που ήταν στημένη πολύ καλύτερα, είχε καλύτερο αγωνιστικό πλάνο, καλύτερες επιθετικές επιλογές και μακράν καλύτερη άμυνα. Η πιο επιθετική άμυνα της Ευρώπης δέχτηκε 84 πόντους σε μια βραδιά που εκτέθηκε πλήρως. Τα νούμερα είναι αδυσώπητη απόδειξη για το τι έγινε στην Τοσκάνη: 26-32 τα ριμπάουντ, 13-10 τα λάθη, 5-22 οι ασίστ, 59% στα δίποντα και 42% στα τρίποντα η Μπαρτσελόνα. Οι Ιταλοί έχασαν λογικά την πρώτη θέση στον όμιλο (όχι τόσο σημαντικό), αλλά από εδώ και στο εξής κανείς δεν θα τους θεωρήσει ξανά φαβορί φέτος μέχρι να βρεθούν στο Παρίσι (το σημαντικότερο).
Η Εφές έκανε περίπατο στην Τουρκία με την Ορλεάν, παίζοντας κατά διαστήματα καλό μπάσκετ, η Ρεάλ τα χρειάστηκε με την Αρμάνι, αλλά το -9 έγινε +3 και μετά το 70-67 έγινε 80-67 για να αποδείξει την ποιότητα της ομάδας του Μεσίνα, ενώ η Μάλαγα συνεχίζει αήττητη στην Ευρωλίγκα, φτάνοντας πια πολύ κοντά στην 1η θέση στον όμιλό της. Οι Ισπανοί μπορεί να μην έχουν θεαματικό ρόστερ, μπορεί να έχουν σκαμπανεβάσματα μέσα στο ματς (το +15 έγινε γρήγορα +1 με τη Λιέτουβος), αλλά η εμπειρία τους και το μυαλωμένο μπάσκετ (με την μπαγκέτα στον Κουκ) που παίζουν τους βοηθά να κερδίζουν.
Άφησα για το τέλος τη νίκη της ΤΣΣΚΑ στην Ισπανία, με την Λαμποράλ να αποδεικνύει πως παρότι… άλλαξε όνομα παραμένει εξίσου ασταθής και αφερέγγυα και τον Σισκάουσκας ότι μπορεί ακόμη να κερδίσει οποιαδήποτε πρωτοκλασάτη ομάδα της Ευρώπης μόνος του. Η ΤΣΣΚΑ δεν έχει καμία σχέση με την περσινή αρμάδα, αλλά κανείς δεν είπε ότι θα… φύγει εύκολα από τη μέση.
by Rasheed.
Υ.Γ.: Πάνω που νομίζαμε ότι η Μπαρτσελόνα δεν μπορούσε να βρει χειρότερες εμφανίσεις από τις λαχανί φωσφοριζέ σαλιάρες, ήρθαν οι φούξια φωσφοριζέ σαλιάρες (με ασορτί σορτσάκι) για να μας διαψεύσουν… οικτρά.
8 σχόλια:
Και πάλι απογοητευτικός ο Γιαννάκης χθες το βράδυ... Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω τι έχει στο κεφάλι του, τι διεργασίες γίνονται και αυτό που βγαίνει προς τα έξω είναι τόσο αλλοπρόσαλο και μπερδεμένο...
Ένας από τους καλύτερους παίχτες χθες ο Τσίλντρες. Τον αποσύρει από τον αγώνα στο 28' και ενώ κερδίζουμε με 5 (ή κάτι τέτοιο) και τον επιστρέφει στο 36' ενώ χάνουμε με άλλους τόσους. Επίσης, φροντίζει ούτως ώστε να μην πάρει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ μέχρι το τέλος του ματς (και συνολικά ούτε μια προσπάθεια από το 28' και πέρα).
Περνάμε σχεδόν 10 πόντους μπροστά στην αρχή του τρίτου δεκαλέπτου. Ο Τεόντοσιτς δεν την παλεύει. Δεν τον βγάζει, παρ' όλο που τα λάθη διαδέχονται το ένα το άλλο. 4 σερί κλεψίματα, εκ των οποίων 2 καταλήγουν σε αιφνιαδιασμό, όλα προερχόμενα από πίεση στο Σέρβο.
Ο Παπανικολάου είχε 0 δευτερόλεπτα συμμετοχής το ΣΚ στην Πυλαία. Χθες τον ξεκινάει. Τον βγάζει στο λεπτό πάνω και τον ξαναβάζει στο ...39 και κάτι.
Σε όσα τάιμ άουτ παίρνει, και ειδικά στα τελευταία λεπτά, δε βλέπουμε κάτι σχεδιασμένο να λαμβάνει χώρα στο γήπεδο (διαχρονικό πρόβλημα, το έχουμε παρατηρήσει και σε άλλα ματς). Οι παίχτες του, τον γράφουν;
Οι παίχτες μας, ποιον προπονητή θέλουν για να κάνουν σωστή επαναφορά της μπάλας από την πλάγια γραμμή (2 λάθη χθες, στην 3η περίοδο) και να βάλουν βολές (πόσες φορές έχει χάσει ο Κλέιζα 3 σερί βολές σε κλίμα αγώνα;)
Δε θέλω να φωνάζω μαζί με τους μισούς φίλους του Ολυμπιακού να διώξουν επιτέλους το Γιαννάκη. Δε θέλω να είμαι σίγουρος, όπως το 90% των φίλων του Ολυμπιακού, ότι θα μας καταπιεί και πάλι ο ΠΑΟ την Κυριακή. Όμως ας μου πει κάποιος, βλέπει λύση με αυτόν τον τύπο διχειριστή του ρόστερ μας, και ποια; Ας μου πει κάποιος, τι από τα παραπάνω είναι προκατειλημμένη ή λανθασμένη άποψη;
Ο Κλέιζα δεν ήταν σε καλή βραδιά χθες. Τα άστοχα σουτ του, ειδικά προς το τέλος, ήταν κρίσιμα για την έκβαση του ματς αλλά και από ψυχολογικής απόψεως καθώς ο ΟΣΦΠ δεν έβρισκε τον δρόμο προς το καλάθι.
Όσο για το Μαρούσι όλα κρίθηκαν στο διάστημα που η Μακάμπι έκανε σερί 22-6 και το σκορ από 32-40 έγινε 54-46. Η αδυναμία, κατά την άποψη μου, του Αμαρουσίου -πέρα των τραυματισμών- είναι η έλλειψη ρόλου κάποιων παικτών με αποτελέσμα να απουσιάζει αυτό το "κάτι παραπάνω" και να έχει πολλά νεκρά διαστήματα στα παιχνίδια του.
Γιώργος Β.
Εικονες απο τις παλιες και νέες σαλιάρες;
ΥΓ.Η ηττα θα κανει καλο στη Σιενα.Για την ακριβεια,καλο ειναι να φαινονται οι αδυναμιες τωρα παρα στους 8.Οσο για την Μπαρτσα,καθε χρονο μπαινει φουριοζα ΑΛΛΑ...
για μένα είναι λάθος να εστιάζουμε σε συγκεκριμένα λάθη του γιαννάκη. λάθη κάνουν όλοι. και σε αυτά που λέει ο στέφανος μπορώ να προσθέσω το γεγονός ότι ο πιο καλός παίκτης μας χθες, ο χαλπερίν, έπαιξε μόλις 24 λεπτά. αλλά ξαναλέω: λάθη κάνουν όλοι!
το βασικό πρόβλημα κατά τη γνώμη μου με το γιαννάκη είναι ότι, ενώ έχειτο ακριβότερο και ένα από τα καλύτερα ρόστερ της ευρώπης, είναι πάντα αυτός που ακολουθεί το παιχνίδι των αντίπαλων προπονητών. θέλει παιχνίδι χωρίς ρυθμό ο βουγιόσεβιτς;; ο γιαννάκης ακολουθεί. θέλει γρήγορο παιχνίδι ο ρενέσες;; ο γιαννάκης ακολουθεί. θέλει παιχνίδι με ελαφρία σχήματα και με γρήγορους ψηλούς ο μαρκόπουλος;; ο γιαννάκης ακολουθεί. θέλει παιχνίδι χωρίς σέντερ ο κόουτς της ρύτας;; ο γιαννάκης ακολουθεί. όταν δεν μπορεί να επιβάλει το παιχνίδι του σε αυτούς του (καλούς μεν) προπονητές έχοντας πολύ δυνατότερο ρόστερ, τότε πως θα επιβάλει το παιχνίδι του στον ομπράντοβιτς;;
Συμφωνώ απόλυτα με τον Στέφανο στα όσα σχολιάζει. Έχω να προσθέσω, βέβαια, την (για άλλη μια φορά) μη χρησιμοποίηση του Wafer σε αντίθεση με την χρησιμοποίηση για πολύ περισσότερο χρόνο από ότι θα έπρεπε του Beverley, ο οποίος εκτός του ότι προερχόταν από τραυματισμό έδειξε παντελώς ανέτοιμος τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά! Σχετικά τώρα με τα όσα ακούγονται για τον Wafer, τον οποίο γνωρίζω και παρακολουθούσα πέρισυ στους Rockets, προσωπικά τα ακούω βερεσέ. Δεν έχει, λέει, εγκλιματιστεί στον ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού... Δεκτόν και φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού! Όμως, για πείτε μου ποιος μεγάλος αμερικανός παίχτης χωρίς προηγούμενη ευρωπαϊκή εμπειρία έχει εγκλιματιστεί άμεσα? Για να μην ξεχνάμε οτί ο Childress πέρισυ μας έκανε να αναρωτιόμαστε όλοι για ποιο λόγο δώσανε τόσα λεφτά οι Αγγελόπουλοι για να τον φέρουν στο Λιμάνι τους πρώτους του μήνες! Και εν πάση περιπτώση πώς να εγκλιματιστεί κάποιος όταν τα συνολικά του αγωνιστικά λεπτά ως τώρα συμπληρώνουν δε συμπληρώνουν ένα 25λεπτο και αυτά σε δόσεις των 2-3!! Τέλος πάντων, κλείνοντας ήθελα να πω (για όσους δεν το καταλάβανε ήδη) ότι την Κυριακή θα είμαι από αυτούς που θα κράζουν τον Γιαννάκη μπας και πάρουν πρέφα οι Αγγελόπουλοι ότι είναι ελάχιστος και αυτός και το υπόλοιπο τεχνικό team για το ρόστερ και την ιστορία του Ολυμπιακού!!
ΥΓ: ΔΕΝ υπάρχει άλλη υπομονή στον κόσμο του Ολυμπιακού!! Αρκετά!!
Συνεχίζω να διαφωνώ με την άποψη ότι ο Ολυμπιακός έχει το καλύτερο δυνατό ρόστερ. 'Εχει τον Παπαλουκά στο ένα που είναι παίκτης κλάσης και ευφυέστατος αλλά δεν έχει σουτ και δεν μπορεί να παίζει 35 λεπτά. Από εκεί και μετά το χάος στη θέση 1. Για κοιτάξτε τις λύσεις πολυτελείας του Παναθηναικού, της Barca και της Real. 'Εχει τον Vujcic που αν υπήρχε μπασκετική MENSA θα ήταν μέλος της αλλά δεν τρέχει και δεν μπορεί να αμυνθεί ενάντια σε θηρία ούτε να παίζει πολλή ώρα. 'Εχει τον Kleiza που είναι αστέρας στο ατομικό επιθετικό παιχνίδι, αλλά φρέσκος στο θέμα της ευρωπαικής άμυνας και των αυτοματισμών. 'Εχει τον Childress που βγάζει μάτια όταν του δώσεις χώρο αλλά δεν έχει σουτ και παραείναι "μαλακός" σε σχέση με τα αθλητικά του προσόντα. Οι Μπουρούσης, Halperin, Βασιλόπουλος είναι εξαιρετικοί αλλά μια παίζουν και μία όχι. Ο Παπανικολάου επίσης αλλά θέλει χρόνο. Ο Σοφοκλής είναι ασταθής. Ο Γλυνιαδάκης δεν είναι αυτού του επιπέδου, ο von Wafer είναι ένα αναίτιο πείραμα, ο Beverley δεν επιτρέπεται να παίζει τόσο πολύ σε ομάδα τέτοιου επιπέδου κι ας πιέζει εντυπωσιακά στην μπάλα κλπ και ο Teodosic μπορεί να σκοράρει αλλά χαλάει το ρυθμό του παιχνιδιού γιατί δεν είναι άσος. Τι να πρωτοφτίαξει κανείς; Πάντως συμφωνώ με την κριτική στον πάγκο. Αν υπάρχει κατεύθυνση, είναι ακατανόητη σε έναν θεατή.
Alex
Και γω που νόμιζα ότι το'γραψες για τον pollo diablo...
Προσωπικά συμφωνώ και επαυξάνω με τον τελευταίο ανώνυμο (alex). Επιπλέον, θα έλεγα και ότι ο Παπαλουκάς έκανε καριέρα ως έκτος παίκτης,και για μένα αυτό πρέπει να συνεχιστεί, ειδικά τώρα που μεγαλώνει. Δεν ήταν βασικός όταν ήταν κάτω από 30, έπαιρνε τα περισσότερα λεφτά στην Ευρώπη και κατακτούσε τίτλους. Με ποια λογική να γίνει τώρα; Κατά τα άλλα συμφωνώ, αλλά με την εξής ένσταση/απορία:
Το ρόστερ αυτό, ποιος το έφτιαξε; Κι επιπλέον, πόσα από αυτά τα στοιχεία ...προέκυψαν στην πορεία, και δεν τα ξέραμε;
Απορούσα από το καλοκαίρι, ποια είναι η φιλοσοφία πίσω από το σχεδιασμό του Ολυμπιακού. Εξακολουθώ να απορώ.
Βέβαια το δεύτερο που θέλω να τονίσω, είναι η αλαζονία του Ολυμπιακού, και του τρόπου που τον αντιμετωπίζουν (σε πλήρη αντίθεση με το Μαρούσι). Γιατί δηλαδή να απαγορεύεται μια κακή εμφάνιση σε μια έδρα κόλαση, απέναντι στη Γιουγκοσλαβική σχολή; Κάπου πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι εκτός από τον Ολυμπιακό και τους άλλους μεγάλους, υπάρχουν και οι υπόλοιπες ομάδες, που μπορούν στην έδρα τους να κάνουν πολύ καλή εμφάνιση και να αναγκάσουν τον αντίπαλο σε κακή δική του.
Τα τελευταία χρόνια, οι μόνες ομάδες που μου έδωσαν την εντύπωση ότι δε χάνουν αν πιάσουν τα στοιχειώδη όρια απόδοσης τους, ανεξαρτήτως αντιπάλου, είναι ο ΠΑΟ και η ΤΣΣΚΑ (όχι φέτος φυσικά). Καμία άλλη. Όλες οι άλλες πίστευα και πιστεύω ότι χάνουν, όταν βρεθούν κάτω από δύσκολες συνθήκες, όσα εκατομμύρια ρόστερ κι αν έχουν, και ότι δεν εξαρτώνται τα πάντα μόνο από τη δική τους απόδοση.
arisff
Δημοσίευση σχολίου