Την Τρίτη είχαμε δύο δικαστικές αποφάσεις και μια εξέλιξη που αφορούν το γυναικείο μπάσκετ και δείχνουν σε τι κατάσταση βρίσκεται στην Ελλάδα το άθλημα. Όσοι μας διαβάζετε καιρό θα θυμάστε πέρσι την υπόθεση που είχαμε αναφέρει με τον Άρη Χολαργού που ενώ είχε αφήσει απλήρωτες κάποιες αθλήτριές του, όταν εκείνες έκαν προσφυγή και ζήτησαν τα λεφτά τους για να μείνουν ελεύθερες, η ομάδα ζήτησε να πληρώσουν εκείνες πρόστιμο και να τους επιβληθεί 10μηνη διακοπή συμβολαίου.
Η φωνή της λογικής, αν και σπανίζει στην Ελλάδα, επικράτησε στη συγκεκριμένη περίπτωση και η Ζωή Κεχαγιά με την Ντένια Μάργαρη δικαιώθηκαν από τα δικαστήρια, θα πάρουν τα δεδουλευμένα τους και θα μπορούν να συνεχίσουν την καριέρα τους στις νέες τους ομάδες (Αθηναϊκό και Πειραϊκό αντίστοιχα). Τουλάχιστον δεν είχαμε… τιμωρία αθλητή επειδή η ομάδα του δεν ήταν συνεπής.
Βέβαια, η κατάσταση στη γυναικεία Α1 είναι πολύ χειρότερη από την αντίστοιχη των αντρών, όσο κι αν αυτό φαντάζει αδύνατο σε όσους από εμάς δεν έχουν συχνή επαφή με το γυναικείο μπάσκετ. Ο Παγχιακός παρότι πέρσι κατάφερε να σωθεί χωρίς ξένες και μειώνοντας το μπάτζετ του στα κατώτατα επίπεδα, φέτος δήλωσε ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις και αποχώρησε από το πρωτάθλημα πριν αρχίσει. Αυτό δεν είναι κακό, καθώς έτσι οι αθλήτριες έμειναν ελεύθερες και μπορούν να παίξουν σε άλλη ομάδα της Ελλάδας φέτος.
Όμως, τη Δευτέρα τα Χανιά ανακοίνωσαν ότι θα αποχωρήσουν από το πρωτάθλημα λόγω αδυναμίας κάλυψης των οικονομικών εξόδων που απαιτούνται. Η αποχώρηση των Χανίων… εγκρίθηκε την Τρίτη από την ΕΟΚ και η κρητική ομάδα πλέον υποβιβάζεται αυτόματα δύο κατηγορίες. Αλλά αυτό είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει.
Τα Χανιά έχουν 12 Ελληνίδες αθλήτριες οι οποίες πλέον θα μείνουν απλήρωτες, αλλά και δεν θα έχουν το δικαίωμα να αγωνιστούν σε άλλη ομάδα της Ελλάδας φέτος. Δηλαδή καταδικάζονται οικονομικά και αγωνιστικά, καθώς το εξωτερικό δεν αποτελεί ρεαλιστική λύση αυτή την περίοδο, πόσο μάλλον στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Ένα έγκλημα το οποίο δεν θα έχει τιμωρία και πάλι, αφού μπορεί η ομάδα να υποβιβάστηκε, αλλά κανείς δεν θα θεωρηθεί υπεύθυνος (αυτά μας είναι γνωστά και από την Α1, όπου συζητάμε αν η ΑΕΚ, η Ολύμπια ή ο ΠΑΟΚ πιο παλιά θα έπρεπε να παίζουν, αλλά όχι ποια άτομα από το διοικητικό τους συμβούλιο θα έπρεπε να πάνε φυλακή).
Τα Χανιά από πέρσι είχαν πολλά προβλήματα στο να είναι συνεπείς στις οικονομικές τους υποχρεώσεις, προβλήματα που κουτσά στραβά «ξεπεράστηκαν». Και το βάζω εντός εισαγωγικών, καθώς η ομάδα έκανε τόσες μετεγγραφές χωρίς να έχει ακόμη ξεχρεώσει τις περσινές παίκτριες. Όμως, στα Χανιά επιτράπηκε να ανέβουν στην Α1 για να φτάσουμε στην τωρινή κατάσταση όπου 12 παίκτριες καταδικάζονται. Η κατάσταση στο γυναικείο μπάσκετ είναι πια στο απροχώρητο.
Και δεν είναι μόνο οι ομάδες και οι διοικήσεις που δημιουργούν μια νοσηρή κατάσταση. Η ΓΓΑ χρωστά επιχορηγήσεις δύο χρόνων στις ομάδες, η ΓΓΑ που είχε επικεφαλής τον υφυπουργό αθλητισμού Γιάννη Ιωαννίδη, τον άνθρωπο του μπάσκετ που νοιάζεται για το άθλημα και που άδικα τον κατηγορούσε ο ΠΣΑΚ για αδιαφορία. Επίσης, η ΕΟΚ δεν έχει μπορέσει να καταβάλλει τα οδοιπορικά ενός έτους στις ομάδες, καθώς (λένε οι ομάδες) δεν έχει πάρει ακόμα αυτά τα λεφτά. Δηλαδή, μιλάμε για ένα πρωτάθλημα πλήρως απαξιωμένο από την Πολιτεία και την Ομοσπονδία, ένα πρωτάθλημα που δεν έχει σχεδόν καμία διέξοδο στα μέσα, κανένα τρόπο προβολής, δεν έχει ουσιαστικά έσοδα και καλείται στην πλάτη των αθλητριών και όσων αγαπούν το γυναικείο μπάσκετ να αντιμετωπίσει απατεώνες, αρπαχτές και αδιαφορία των φορέων. Όλοι είναι άμοιροι ευθυνών: η Πολιτεία ποτέ δεν φταίει, η ΕΟΚ δεν έχει πάρει λεφτά από την Πολιτεία, οι διοικήσεις υπολόγιζαν στη βοήθεια της Πολιτείας και της ΕΟΚ. Οπότε μας μένουν μόνο ως αποκλειστικά υπεύθυνες οι παίκτριες.
Κοντεύουμε στο 2010 και είμαστε στην Ελλάδα…
by Rasheed.
Η φωνή της λογικής, αν και σπανίζει στην Ελλάδα, επικράτησε στη συγκεκριμένη περίπτωση και η Ζωή Κεχαγιά με την Ντένια Μάργαρη δικαιώθηκαν από τα δικαστήρια, θα πάρουν τα δεδουλευμένα τους και θα μπορούν να συνεχίσουν την καριέρα τους στις νέες τους ομάδες (Αθηναϊκό και Πειραϊκό αντίστοιχα). Τουλάχιστον δεν είχαμε… τιμωρία αθλητή επειδή η ομάδα του δεν ήταν συνεπής.
Βέβαια, η κατάσταση στη γυναικεία Α1 είναι πολύ χειρότερη από την αντίστοιχη των αντρών, όσο κι αν αυτό φαντάζει αδύνατο σε όσους από εμάς δεν έχουν συχνή επαφή με το γυναικείο μπάσκετ. Ο Παγχιακός παρότι πέρσι κατάφερε να σωθεί χωρίς ξένες και μειώνοντας το μπάτζετ του στα κατώτατα επίπεδα, φέτος δήλωσε ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις και αποχώρησε από το πρωτάθλημα πριν αρχίσει. Αυτό δεν είναι κακό, καθώς έτσι οι αθλήτριες έμειναν ελεύθερες και μπορούν να παίξουν σε άλλη ομάδα της Ελλάδας φέτος.
Όμως, τη Δευτέρα τα Χανιά ανακοίνωσαν ότι θα αποχωρήσουν από το πρωτάθλημα λόγω αδυναμίας κάλυψης των οικονομικών εξόδων που απαιτούνται. Η αποχώρηση των Χανίων… εγκρίθηκε την Τρίτη από την ΕΟΚ και η κρητική ομάδα πλέον υποβιβάζεται αυτόματα δύο κατηγορίες. Αλλά αυτό είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει.
Τα Χανιά έχουν 12 Ελληνίδες αθλήτριες οι οποίες πλέον θα μείνουν απλήρωτες, αλλά και δεν θα έχουν το δικαίωμα να αγωνιστούν σε άλλη ομάδα της Ελλάδας φέτος. Δηλαδή καταδικάζονται οικονομικά και αγωνιστικά, καθώς το εξωτερικό δεν αποτελεί ρεαλιστική λύση αυτή την περίοδο, πόσο μάλλον στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Ένα έγκλημα το οποίο δεν θα έχει τιμωρία και πάλι, αφού μπορεί η ομάδα να υποβιβάστηκε, αλλά κανείς δεν θα θεωρηθεί υπεύθυνος (αυτά μας είναι γνωστά και από την Α1, όπου συζητάμε αν η ΑΕΚ, η Ολύμπια ή ο ΠΑΟΚ πιο παλιά θα έπρεπε να παίζουν, αλλά όχι ποια άτομα από το διοικητικό τους συμβούλιο θα έπρεπε να πάνε φυλακή).
Τα Χανιά από πέρσι είχαν πολλά προβλήματα στο να είναι συνεπείς στις οικονομικές τους υποχρεώσεις, προβλήματα που κουτσά στραβά «ξεπεράστηκαν». Και το βάζω εντός εισαγωγικών, καθώς η ομάδα έκανε τόσες μετεγγραφές χωρίς να έχει ακόμη ξεχρεώσει τις περσινές παίκτριες. Όμως, στα Χανιά επιτράπηκε να ανέβουν στην Α1 για να φτάσουμε στην τωρινή κατάσταση όπου 12 παίκτριες καταδικάζονται. Η κατάσταση στο γυναικείο μπάσκετ είναι πια στο απροχώρητο.
Και δεν είναι μόνο οι ομάδες και οι διοικήσεις που δημιουργούν μια νοσηρή κατάσταση. Η ΓΓΑ χρωστά επιχορηγήσεις δύο χρόνων στις ομάδες, η ΓΓΑ που είχε επικεφαλής τον υφυπουργό αθλητισμού Γιάννη Ιωαννίδη, τον άνθρωπο του μπάσκετ που νοιάζεται για το άθλημα και που άδικα τον κατηγορούσε ο ΠΣΑΚ για αδιαφορία. Επίσης, η ΕΟΚ δεν έχει μπορέσει να καταβάλλει τα οδοιπορικά ενός έτους στις ομάδες, καθώς (λένε οι ομάδες) δεν έχει πάρει ακόμα αυτά τα λεφτά. Δηλαδή, μιλάμε για ένα πρωτάθλημα πλήρως απαξιωμένο από την Πολιτεία και την Ομοσπονδία, ένα πρωτάθλημα που δεν έχει σχεδόν καμία διέξοδο στα μέσα, κανένα τρόπο προβολής, δεν έχει ουσιαστικά έσοδα και καλείται στην πλάτη των αθλητριών και όσων αγαπούν το γυναικείο μπάσκετ να αντιμετωπίσει απατεώνες, αρπαχτές και αδιαφορία των φορέων. Όλοι είναι άμοιροι ευθυνών: η Πολιτεία ποτέ δεν φταίει, η ΕΟΚ δεν έχει πάρει λεφτά από την Πολιτεία, οι διοικήσεις υπολόγιζαν στη βοήθεια της Πολιτείας και της ΕΟΚ. Οπότε μας μένουν μόνο ως αποκλειστικά υπεύθυνες οι παίκτριες.
Κοντεύουμε στο 2010 και είμαστε στην Ελλάδα…
by Rasheed.
2 σχόλια:
Δυστυχώς αυτή η κατάσταση επικρατεί σε πολλά αθλήματα. Δεν αντέχει μια χώρα στο μέγεθος της Ελλάδας να έχει επαγγελματικά πρωταθλήματα σε αρκετά αθλήματα, με τον όρο "επαγγελματικά" να χωράει αρκετή κουβέντα. Όταν μιλάμε για μη ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, αναγκασικά θα πρέπει να υπολογίζουμε τις ομάδες σαν επιχειρήσεις με όλα τα συνεπακόλουθα. Μοιραία λοιπόν οι ομάδες επιβιώνουν σε μια άρρωστη κατάσταση που δεν είναι ούτε ερασιτεχνική ούτε επαγγελματική. Η αθλητική αγορά της Ελλάδας είναι πολύ μικρή για να σηκώσει τέτοιου είδους πρωταθλήματα και σε συνδυασμό με την έλλειψη ανάπτυξης φίλαθλης παιδείας στα σχολεία και τις οικογένειες, το μέλλον δεν φαίνεται ευοίωνο. Δυστυχώς οι ομάδες στηρίζονται στο όποιο πάθος και ταλέντο μπορεί να παρουσιαστεί σε μια φουρνιά παικτών και σε λίγες περιπτώσεις προσπαθούν να αναπτύξουν νέα ταλέντα σε βάρος μιας πρόσκαιρης νίκης. Αν αναλύσουμε την κατάσταση με καθαρά τεχνοκρατική σκέψη, η απάντηση είναι εύκολη και γρήγορη: Δεν πρέπει να υπάρχουν επαγγελματικά πρωταθλήματα αν οι ομάδες δεν είναι ικανές να σηκώσουν το βάρος του πρωταθλητισμού.
Από μια άλλη οπτική γωνία θα παρουσιαστεί ο αντίλογος πως με αυτό τον τρόπο θα απομακρυνθεί η νεολαία από τον αθλητισμό. Αυτή η άποψη είναι μια τεράστια παγίδα αφού εκτός από ανθρώπους πραγματικά ρομαντικούς που μπορεί να αγαπούν ένα άθλημα, αρκετές φορές κρύβονται άλλες σκέψεις από τον περίγυρο μιας ομάδας, μιας ομοσπονδίας, μάνατζερ... Άμα έχεις βουτήξει το δάχτυλο στο μέλι, δεν το αφήνεις να στεγνώσει... θέλεις πάντα περισσότερο!!!
Να κανω μια "κακιασμένη" ερωτηση:ξερετε ανθρωπο που να εχει να πει θετικα για τον Ιωαννιδη;
Και ως χαρακτηρα και ως προσφορα στον αθλητισμο;
Οσο για τα χαλια του αθλητισμου θεωρω πως ηταν αναμενομενο: εδω οταν σε πολλες επιχειρησεις εργαζομενοι μενουν απληρωτοι οταν κλεινει η εταιρια,απολυονται χωρις λογο ή και πληρώνονται με καθυστερήσεις,ειναι πολυ λογικο να συμβαινουν και στον αθλητισμο τετοια φαινομενα,καθοτι κομματι και αυτος της κοινωνιας.
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΟΛΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ Η ΧΩΡΑ ΝΟΣΟΥΝ ΒΑΡΥΤΑΤΑ,ΝΟΣΕΙ ΚΑΘΕ ΤΟΜΕΑΣ ΤΟΥΣ.
Δημοσίευση σχολίου