Είναι εκτός από τους μεγαλύτερους σέντερ όλων των εποχών και ένα από τα καλύτερα παιδιά που πάτησαν ποτέ πόδι σε γήπεδο μπάσκετ στο NBA. Πάντα σοβαρός, πειθαρχημένος, ήρεμος, μετριόφρων, με παραδειγματική ζωή και ακόμη πιο… παραδειγματικό σώμα, με τεράστια φιλανθρωπική συνεισφορά, πλέον Hall of Famer: ο Ναύαρχος. Ο Ντέιβιντ Ρόμπινσον στις 11 Σεπτεμβρίου του 2009 μπήκε κι αυτός στο πάνθεον των καλύτερων, εκεί που, ας μην κρυβόμαστε, δικαιωματικά ανήκει.
Ο Ρόμπινσον είναι από τις μοναδικές περιπτώσεις στην ιστορία του μπάσκετ. Ένας αθλητής-μαθητής, με τη λέξη μαθητής να πρέπει πιθανότατα να μπει πρώτη. Σκοπός του από νεαρή ηλικία ήταν να σπουδάσει, κάτι που κατάφερε στο Ναυτικό των Η.Π.Α., όπου πήρε πτυχίο στα μαθηματικά. Για να μπει εκεί, είχε απίστευτα υψηλό μέσο όρο στις εξετάσεις (τις λεγόμενες S.A.T.), εξωφρενικό θα λέγαμε για τα στάνταρ των αθλητών.
Πρώτη του επαφή με το μπάσκετ ήταν σε ηλικία 13-14 ετών, όταν λόγω ύψους (1.75μ.) δοκίμασε να παίξει, αλλά δεν τον κέρδισε. Έως τότε ήταν άριστος μαθητής και ο καλύτερος του σχολείου του σε πολλά αθλήματα, εκτός βεβαίως του μπάσκετ. Μέχρι τα 17 του δεν είχε παίξει ποτέ οργανωμένο μπάσκετ, αν και τότε είχε φτάσει τα 2.01 μέτρα! Τότε ο προπονητής της ομάδας μπάσκετ του σχολείου αποφάσισε να τον συμπεριλάβει στην ομάδα και έκανε μεγάλη χάρη στο μπάσκετ! Ο Ρόμπινσον στην πρώτη του επαφή με το μπάσκετ αναδείχτηκε καλύτερος παίκτης της περιφέρειας, αλλά κανένα κολέγιο δεν ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα γι’ αυτόν, περισσότερο ίσως επειδή ο ίδιος είχε ξεκαθαρίσει ότι αυτό που ήθελε ήταν να μορφωθεί.
Έτσι, επέλεξε το Αμερικανικό Ναυτικό του οποίου… αναγνωρίζεται ως ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών. Μέχρι να αρχίσει η πρώτη σεζόν στο ναυτικό ο Ρόμπινσον ήταν 2.06μ. και έφτασε μέχρι τα 2.13μ. στην κολεγιακή του καριέρα και τα 2.16μ. στη συνέχεια. Στα τελευταία του δύο χρόνια ήταν μέλος της καλύτερης πεντάδας του NCAA και κέρδισε τα δύο πιο σημαντικά βραβεία στο κολεγιακό μπάσκετ, το Νέισμιθ και το Γούντεν. Σε αυτές τις δύο χρονιές είχε 22.7 πόντους, 13.0 ριμπάουντ και 28.2 πόντους, 11.8 ριμπάουντ αντίστοιχα, ενώ εκεί του έδωσαν το προσωνύμιο «the Howler» (αυτός που ουρλιάζει) γιατί… τρομοκρατούσε τους αντιπάλους φωνάζοντας όταν επιχειρούσαν κρίσιμο σουτ.
Αποφοιτώντας από το πανεπιστήμιο, όλες οι ομάδες είχαν το δίλημμα αν θα τον επιλέξουν στο ντραφτ του 1987. Τελικά, καμία δεν χρειάστηκε… να σκεφτεί πολύ, καθώς οι Σπερς με συνοπτικές διαδικασίες τον επέλεξαν στο νούμερο 1 και άλλαξαν την ιστορία τους. Ο λόγος που υπήρχε αυτός ο… σκεπτικισμός ήταν ότι ο Ρόμπινσον θα έπρεπε να υπηρετήσει 2 χρόνια (από τα 5 συνολικά) στο Ναυτικό πριν παίξει μπάσκετ, ενώ μετά θα μπορούσε κάλλιστα να επιλέξει να μην υπογράψει στην ομάδα που τον διάλεξε και να γίνει φρι έιτζεντ! Οι Σπερς ρίσκαραν, περίμεναν ως το 1989, αλλά δικαιώθηκαν απόλυτα.
Ο Ρόμπινσον ήταν άριστος σκακιστής, ενώ στις εξετάσεις της Ακαδημίας πήρε τον καλύτερο μέσο όρο από όλους τους υπόλοιπου αθλητές στη… γυμναστική, παρότι ήταν τότε 2.01μ. και το μέσο ύψος ενός αθλητή γυμναστική στην ιστορία της Ακαδημίας 1.83μ.! Βέβαια, τα εκπληκτικά φυσικά του προσόντα είναι γνωστά σε όλους, όπως ας πούμε και το απίστευτο σώμα του, που διατήρησε σε όλη του την καριέρα με ποσοστό λίπους κάτω από το 2%! Για να καταλάβετε τι σημαίνει αυτό, ένας μέσος άνθρωπος κανονικού βάρους έχει ποσοστό λίπους 15-20% στο σώμα του, ενώ ένας επαγγελματίας αθλητής 6-13%.
Στο NBA, ο Ρόμπινσον πήρε το προσωνύμιο «ο Ναύαρχος» λόγω της θητείας του στο Ναυτικό, αλλά στην πραγματικότητα ήταν… 8 βαθμούς πιο κάτω από αυτόν του ναυάρχου. Πάντως, στο παιχνίδι του θύμιζε ναύαρχο, κυριαρχώντας στο παρκέ.
Ο Ρόμπινσον έχει κατακτήσει δύο χρυσά μετάλλια με την εθνική ομάδα των Η.Π.Α. σε Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1992 με την Dream Team και το 1996 στην Ατλάντα. Επίσης, έχει κατακτήσει χρυσό μετάλλιο το 1986 στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας με την εθνική Η.Π.Α. και χάλκινο το 1988 στους Ολυμπιακούς της Σεούλ.
Πριν από αυτό το τουρνουά τον είδαν ο Γκρεγκ Πόποβιτς (τότε βοηθός στο Σαν Αντόνιο) και ο Λάρι Μπράουν (προπονητής των Σπερς τότε) σε προπονήσεις της εθνικής. Ο Μπραουν θυμάται: «Μετά που τον είδα σε 2-3 φάσεις, απλά άρχισα να γελάω. Σκέφτηκα ότι ήταν ό,τι πιο κοντινό μπορούσε να βγάλει το μπάσκετ στον Μπιλ Ράσελ και τον Νέιτ Θέρμοντ». Το ίδιο ενθουσιάστηκε και ο Πόποβιτς: «Μας πήρε μόνο μια προπόνηση για να δούμε ότι ήταν… άλλο πράγμα. Τότε άρχισαν οι Σπερς να κερδίζουν πάλι: όταν ήρθε ο Ντέιβιντ».
Στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος θα δούμε την τεράστια καριέρα του Ρόμπινσον στο NBA, τα ρεκόρ που τον κατατάσσουν στους θρύλους του αθλήματος, αλλά και την ακόμη μεγαλύτερη φιλανθρωπική προσφορά του, που τον ξεχωρίζει από τους περισσότερους αθλητές.
by Rasheed.
Ο Ρόμπινσον είναι από τις μοναδικές περιπτώσεις στην ιστορία του μπάσκετ. Ένας αθλητής-μαθητής, με τη λέξη μαθητής να πρέπει πιθανότατα να μπει πρώτη. Σκοπός του από νεαρή ηλικία ήταν να σπουδάσει, κάτι που κατάφερε στο Ναυτικό των Η.Π.Α., όπου πήρε πτυχίο στα μαθηματικά. Για να μπει εκεί, είχε απίστευτα υψηλό μέσο όρο στις εξετάσεις (τις λεγόμενες S.A.T.), εξωφρενικό θα λέγαμε για τα στάνταρ των αθλητών.
Πρώτη του επαφή με το μπάσκετ ήταν σε ηλικία 13-14 ετών, όταν λόγω ύψους (1.75μ.) δοκίμασε να παίξει, αλλά δεν τον κέρδισε. Έως τότε ήταν άριστος μαθητής και ο καλύτερος του σχολείου του σε πολλά αθλήματα, εκτός βεβαίως του μπάσκετ. Μέχρι τα 17 του δεν είχε παίξει ποτέ οργανωμένο μπάσκετ, αν και τότε είχε φτάσει τα 2.01 μέτρα! Τότε ο προπονητής της ομάδας μπάσκετ του σχολείου αποφάσισε να τον συμπεριλάβει στην ομάδα και έκανε μεγάλη χάρη στο μπάσκετ! Ο Ρόμπινσον στην πρώτη του επαφή με το μπάσκετ αναδείχτηκε καλύτερος παίκτης της περιφέρειας, αλλά κανένα κολέγιο δεν ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα γι’ αυτόν, περισσότερο ίσως επειδή ο ίδιος είχε ξεκαθαρίσει ότι αυτό που ήθελε ήταν να μορφωθεί.
Έτσι, επέλεξε το Αμερικανικό Ναυτικό του οποίου… αναγνωρίζεται ως ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών. Μέχρι να αρχίσει η πρώτη σεζόν στο ναυτικό ο Ρόμπινσον ήταν 2.06μ. και έφτασε μέχρι τα 2.13μ. στην κολεγιακή του καριέρα και τα 2.16μ. στη συνέχεια. Στα τελευταία του δύο χρόνια ήταν μέλος της καλύτερης πεντάδας του NCAA και κέρδισε τα δύο πιο σημαντικά βραβεία στο κολεγιακό μπάσκετ, το Νέισμιθ και το Γούντεν. Σε αυτές τις δύο χρονιές είχε 22.7 πόντους, 13.0 ριμπάουντ και 28.2 πόντους, 11.8 ριμπάουντ αντίστοιχα, ενώ εκεί του έδωσαν το προσωνύμιο «the Howler» (αυτός που ουρλιάζει) γιατί… τρομοκρατούσε τους αντιπάλους φωνάζοντας όταν επιχειρούσαν κρίσιμο σουτ.
Αποφοιτώντας από το πανεπιστήμιο, όλες οι ομάδες είχαν το δίλημμα αν θα τον επιλέξουν στο ντραφτ του 1987. Τελικά, καμία δεν χρειάστηκε… να σκεφτεί πολύ, καθώς οι Σπερς με συνοπτικές διαδικασίες τον επέλεξαν στο νούμερο 1 και άλλαξαν την ιστορία τους. Ο λόγος που υπήρχε αυτός ο… σκεπτικισμός ήταν ότι ο Ρόμπινσον θα έπρεπε να υπηρετήσει 2 χρόνια (από τα 5 συνολικά) στο Ναυτικό πριν παίξει μπάσκετ, ενώ μετά θα μπορούσε κάλλιστα να επιλέξει να μην υπογράψει στην ομάδα που τον διάλεξε και να γίνει φρι έιτζεντ! Οι Σπερς ρίσκαραν, περίμεναν ως το 1989, αλλά δικαιώθηκαν απόλυτα.
Ο Ρόμπινσον ήταν άριστος σκακιστής, ενώ στις εξετάσεις της Ακαδημίας πήρε τον καλύτερο μέσο όρο από όλους τους υπόλοιπου αθλητές στη… γυμναστική, παρότι ήταν τότε 2.01μ. και το μέσο ύψος ενός αθλητή γυμναστική στην ιστορία της Ακαδημίας 1.83μ.! Βέβαια, τα εκπληκτικά φυσικά του προσόντα είναι γνωστά σε όλους, όπως ας πούμε και το απίστευτο σώμα του, που διατήρησε σε όλη του την καριέρα με ποσοστό λίπους κάτω από το 2%! Για να καταλάβετε τι σημαίνει αυτό, ένας μέσος άνθρωπος κανονικού βάρους έχει ποσοστό λίπους 15-20% στο σώμα του, ενώ ένας επαγγελματίας αθλητής 6-13%.
Στο NBA, ο Ρόμπινσον πήρε το προσωνύμιο «ο Ναύαρχος» λόγω της θητείας του στο Ναυτικό, αλλά στην πραγματικότητα ήταν… 8 βαθμούς πιο κάτω από αυτόν του ναυάρχου. Πάντως, στο παιχνίδι του θύμιζε ναύαρχο, κυριαρχώντας στο παρκέ.
Ο Ρόμπινσον έχει κατακτήσει δύο χρυσά μετάλλια με την εθνική ομάδα των Η.Π.Α. σε Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1992 με την Dream Team και το 1996 στην Ατλάντα. Επίσης, έχει κατακτήσει χρυσό μετάλλιο το 1986 στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας με την εθνική Η.Π.Α. και χάλκινο το 1988 στους Ολυμπιακούς της Σεούλ.
Πριν από αυτό το τουρνουά τον είδαν ο Γκρεγκ Πόποβιτς (τότε βοηθός στο Σαν Αντόνιο) και ο Λάρι Μπράουν (προπονητής των Σπερς τότε) σε προπονήσεις της εθνικής. Ο Μπραουν θυμάται: «Μετά που τον είδα σε 2-3 φάσεις, απλά άρχισα να γελάω. Σκέφτηκα ότι ήταν ό,τι πιο κοντινό μπορούσε να βγάλει το μπάσκετ στον Μπιλ Ράσελ και τον Νέιτ Θέρμοντ». Το ίδιο ενθουσιάστηκε και ο Πόποβιτς: «Μας πήρε μόνο μια προπόνηση για να δούμε ότι ήταν… άλλο πράγμα. Τότε άρχισαν οι Σπερς να κερδίζουν πάλι: όταν ήρθε ο Ντέιβιντ».
Στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος θα δούμε την τεράστια καριέρα του Ρόμπινσον στο NBA, τα ρεκόρ που τον κατατάσσουν στους θρύλους του αθλήματος, αλλά και την ακόμη μεγαλύτερη φιλανθρωπική προσφορά του, που τον ξεχωρίζει από τους περισσότερους αθλητές.
by Rasheed.
1 σχόλιο:
Πωπω,ο παιδικος μου ηρωας ηταν ο ναυαρχος και ο λογος που στηριζω τους Σπερς
Δημοσίευση σχολίου