ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ

Το Age of Basketball μπορείτε πια να το βρείτε στη διεύθυνση www.ageofbasketball.net μαζί με το πλήρες αρχείο του. Το παρόν blog δεν θα ανανεωθεί ξανά. Σας περιμένουμε στην Εποχή του Μπάσκετ, το πρώτο ηλεκτρονικό περιοδικό μπάσκετ στη χώρα, με την πληρέστερη Αθλητιατρική Πύλη στο ελληνικό διαδίκτυο!

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

Υπόκλιση στον Γκασόλ


Ο πρωταγωνιστής της φετινής μπασκετικής σεζόν είναι αναμφισβήτητα ο Παού Γκασόλ. Η ολοκλήρωση του Ευρωμπάσκετ τον βρίσκει κυρίαρχο, με όλον τον μπασκετικό κόσμο να υποκλίνεται στο ταλέντο και την κλάση του.

Οι δύο εβδομάδες του Ευρωμπάσκετ ήταν για τους φίλους του μπάσκετ μία εκπληκτική παράσταση, αφού ο Γκασόλ ήταν αληθινά απολαυστικός. Τελείωσε το τουρνουά με 18.7 πόντους, 8.3 ριμπάουντ και 2.2 τάπες, αριθμοί που τον φέρνουν πρώτο από όλους στο τουρνουά στις αντίστοιχες κατηγορίες. Ήταν ακόμη πρώτος σε εύστοχα δίποντα, δεύτερος σε ποσοστό στα σουτ εντός παιδιάς και τρίτος στις περισσότερες εκτελεσμένες βολές. Κυρίως, έχοντας 20.6 πόντους από το ματς και έπειτα όπου ανέκαμψε η Ισπανία, ήταν τα σίγουρα χέρια όπου ακουμπούσε η ισπανική επίθεση και ήταν αυτός που με την άνοδο του εντός και εκτός παρκέ «τράβηξε» όλη την ισπανική ομάδα μέχρι τη μοναδική επιτυχία του χρυσού μεταλλίου.

Κυριάρχησε ξεκάθαρα μέσα στη ρακέτα, με τις πλαστικές κινήσεις του, τη σωστή κίνηση μακριά από την μπάλα, τη φυσική του δύναμη και το μπασκετικό μυαλό του αποτέλεσε αξεπέραστο εμπόδιο για κάθε αντίπαλο. Η αναμενόμενη ανακήρυξή του σε MVP του τουρνουά ήρθε απλώς σα μία επιβεβαίωση και αναγνώριση της ανωτερότητας του από κάθε άλλον σε αυτήν τη διοργάνωση.

Λίγες εβδομάδες πριν το Ευρωμπάσκετ ο Γκασόλ χτύπησε τον δείκτη του αριστερού του χεριού και υποβλήθηκε σε εγχείρηση. Το σοκ των ανθρώπων της Ισπανίας ήταν τεράστιο, αφού γνώριζαν ότι χωρίς αυτόν η ομάδα θα έχανε το 50% της δύναμής της. Ο Ισπανός σταρ, όμως, όχι μόνο ανέκαμψε στην ώρα του, όχι μόνο πρόλαβε την έναρξη του τουρνουά, αλλά μπόρεσε και να φορμαριστεί στο μέγιστο βαθμό μέσα στη διοργάνωση, «κόβοντας το βήχα» κάθε αντιπάλου.

Η φετινή χρονιά ανήκει στον Παού, όχι μόνο για τις εμφανίσεις του στην Πολωνία, αλλά και στο NBA. Ήταν βασικό και καθοριστικό μέλος με καταλυτική παρουσία στους Λέικερς που κατέκτησαν το πρωτάθλημα. «Έγραψε» 18.3 πόντους και 10.8 ριμπάουντ στα πλέι-οφ και μπορεί να μην ήταν η πιο παραγωγική του χρονιά, αλλά ήταν η πιο ουσιώδης και γι’ αυτό άλλωστε συμπεριλήφθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του σε μία από τις καλύτερες πεντάδες του NBA, την τρίτη.

Από την εποχή που ταξίδεψε στην Αμερική με μόνο μία μεγάλη χρονιά στην Ευρώπη και ανακηρύχθηκε ρούκι της χρονιάς το 2002, έχει κυλήσει πολύ νερό στα αυλάκι. Η περσινή του απόφαση να γίνει ανταλλαγή από το Μέμφις για το Λος Άντζελες ήταν καθοριστική για την καριέρα του, αφού μπορεί πλέον να μην είναι το πρώτο βιολί στην ομάδα του, αλλά παίζοντας έναν εξίσου καθοριστικό ρόλο, πήρε το πρώτο του δαχτυλίδι και ελπίζει ότι θα συνεχίσει την καταμέτρηση.

Με το πέρασμα των χρόνων ο Γκασόλ έχει τελειοποιήσει το παιχνίδι του και έχει καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου ως ένας από τους καλύτερους Ευρωπαίους σέντερ όλων των εποχών, αφού έχει φέρει το παιχνίδι του σέντερ στο υψηλότερο επίπεδο. Διαθέτει μια πληθώρα κινήσεων, ενώ η κίνησή του χωρίς την μπάλα και η ικανότητά του να ολοκληρώνει τις προσπάθειές του με το δεξί ή το αριστερό χέρι καθιστά σχεδόν αδύνατη την αντιμετώπισή του στο ένας εναντίον ενός. Ταυτόχρονα εξελίσσει τις ικανότητές του προσπαθώντας να βάλει και το σουτ από μέση απόσταση μέσα στο παιχνίδι του, μην παραμελώντας ποτέ τα ριμπάουντ και τις τάπες. Δηλαδή, το πλήρες πακέτο σέντερ.

Εκτός παρκέ ο Γκασόλ διατηρεί έναν εκπληκτικό ιστότοπο στη διεύθυνση www.paugasol.com, όπου έχει εισάγει μία σπάνια λειτουργία. Εάν επισκεφθείτε τη σελίδα http://www.paugasol.com/flash/main.html?language=es και έχετε λίγο υπομονή μέχρι να φορτώσει (ανάλογα με την ταχύτητα του υπολογιστή σας) θα εμφανιστεί μπροστά σας μία αληθινού μεγέθους φιγούρα του Παού Γκασόλ που θα κινείται ανάλογα με τα κλικ που κάνετε! Πραγματικά εντυπωσιακό site για έναν τεράστιο σύγχρονο παίκτη.

“Good night, and good luck”

by BEN

Υ.Γ.: Με μεγάλη λύπη αναγκαζόμαστε για ακόμη μία φορά (ελπίζω τελευταία) να αναφερθούμε στα σχόλια του σάιτ. Επειδή το θέμα τις τελευταίες ημέρες ξέφυγε, ξεκαθαρίζω ότι από εδώ και στο εξής ο μετριασμός των σχολίων θα είναι ακόμη πιο αυστηρός, απαιτώντας από τους αναγνώστες να κρατούν το ανώτερο επίπεδο. Οποιαδήποτε εμπαθής, μειωτική, υβριστική, ειρωνική, αγενής ή ασεβής αναφορά υπάρχει σε αυτά με αποδέκτες τους συντελεστές του σάιτ (ή όσους φιλοξενούνται γράφοντας σε αυτό), πρόσωπα στα άρθρα ή άλλους αναγνώστες, θα αρκεί για να μην εμφανιστεί το σχόλιο στο AoB, ακόμη κι αν η αναφορά αυτή είναι έμμεση. Αν το εν λόγω σχόλιο είναι επώνυμο, τότε ο αναγνώστης να διαγράφεται αυτομάτως από τα μέλη του AoB και οι συντελεστές θα επιφυλάσσονται για κάθε νόμιμο δικαίωμά τους. Τα σχόλια θα πρέπει να περιορίζονται στο αθλητικό περιεχόμενο του άρθρου και σε εποικοδομητική μπασκετική κριτική, ή σε αθλητική ερώτηση/απορία. Η κριτική ή η μειωτική αναφορά προς τους συντελεστές απλά δεν θα γίνονται δεκτές, οποιαδήποτε σύνδεση της μπασκετικής κριτικής με τους συντελεστές επίσης θα απορρίπτεται, ακόμη κι αν το σχόλιο είναι 500 λέξεις και η αναφορά μόνο μία μέσα σε αυτές. Πλέον (σε αντίθεση με το παρελθόν), ακόμη και τα σχόλια που ακροβατούν ανάμεσα στις δύο πλευρές ή είναι δίσημα προς την ερμηνεία τους, θα απορρίπτονται. Όσοι θέλετε η γνώμη σας να φαίνεται στο σάιτ θα πρέπει να τηρείτε ευλαβικά τους βασικούς κανόνες της Netiquette. Το επόμενο βήμα, αν δεν λειτουργήσει το μέτρο αυτό, θα είναι να γίνονται δεκτά μόνο σχόλια με αναφορά ονοματεπώνυμου και ηλεκτρονικής διεύθυνσης. Σας ευχαριστούμε. Οι συντελεστές του Age of Basketball.

10 σχόλια:

Unknown είπε...

Έχω την εντύπωση ότι υπερβάλλετε λίγο για τη φυσική δύναμη του Γκασόλ. Νομίζω πως σε αυτό υστερεί έναντι (ειδικά) των σέντερ του NBA. Βέβαια δεν έχει πρόβλημα, το καλύπτει με την ταχύτητα και τις σωστές τοποθετήσεις του. Στην επίθεση δεν έχει απολύτως κανένα πρόβλημα, στην άμυνα έναντι δυνατών σέντερ νομίζω δυσκολεύεται περισσότερο, βασίζεται κυρίως στην άμυνα ψηλά (βλ ματς απ με Σχορτσιανίτη).

Μιας και περί Γκασόλ ο λόγος, και με αφορμή την πρόσθεση του "σουτ από μέση απόσταση", πως κρίνετε το γεγονός ότι ενώ παλιότερα έπαιζε πιο μακριά από το καλάθι, έγινε σέντερ αποκλειστικά; Δε νομίζω πως ο Γκασόλ έχει (ή είχε) κακό σουτ ποτέ. Προσωπικά, όσο τον θυμάμαι μικρό, περίμενα πιο πολύ να εξελιχτεί σε τεσσάρι.

Για να εξηγούμαστε, τέτοιο ταλέντο ό,τι και να παίζει καλός είναι. Απλά υπάρχει μια διάθεση να δίνονται λεπτά και σε άλλες θέσεις ή να μεταφέρονται ψηλοί παίκτες και πιο έξω, γιατί μαρκάρονται ακόμη πιο δύσκολα (οι βοήθειες είναι απείρως πιο δύσκολες). Παραδείγματος χάρη, αν η Ισπανία είχε ένα καλό σέντερ (στιλ Σχορτσιανίτη), δε θα ήταν κρίμα να μη μπορούν να παίξουν μαζί;

arisff

ΥΓ. Αν έκανε ανάλογη εμφάνιση και στον τελικό, προσωπικά θα έδινα το βραβείο στον Τεόντοσιτς (ακόμα και μετά από χαμένο τελικό). Βέβαια κι αν η γιαγιά μου είχε ρόδες....

Χ. είπε...

έχετε κάνει ένα λάθος, ενδεχομένως "τυπογραφικό", δεν είχε 13,8 πόντους αλλά 18,3.

εξάλλου συμφωνώ σε όλα όσα λέτε. για τη δύναμη να πω στον παραπάνω φίλο, ότι δύναμη δεν είναι τα μεγάλα μπράτσα και οι ώμοι (όχι οτι δεν έχουν σημασία) αλλά κυρίως τα δυνατά πόδια. και ο πάου είναι πολύ δυνατός στα πόδια..

τέλος δεν νομίζω ότι κάποιος ευρωπαίος σέντερ ήταν καλύτερός του.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ θέλω να γράψω κάτι σε συνέχεια του πολύ καλού σχολίου του arisff, περί Καζλάσουσκας και ρόστερ, με τον οποίο συμφωνώ.

Ουσιαστικά, το ταβάνι μας, με το παρόν ρόστερ η δεύτερη θέση. Μπορεί να επισημαίνετε τις αλλαγές στο ρόστερ, αλλά δεν ήταν και τόσο καθοριστικές, με εξαίρεση του Καλδερόν, η οποία καλύφθηκε με τους δυο ταλαντόυχα και ένα έμπειρο πλέη, Λόπεθ, Ρούμπιο, Γιουλ (και όχι Τζουλ) και με το παραπάνω κουπί των Ναβάρο και Ρούντι. Οι δικές μας οι απουσίες ήταν καθοριστικότερες και το ρόστερ της ομάδας μας περισσότερο αλλαγμένο.

Αν το δούμε συνολικά όλο το τουρνουά, η Ισπανία και Ελλάδα ήταν οι ομάδες οι οποίες με βάση την ποιότητα και την εμπειρία, έπρεπε να είναι τελικό, με την Ισπανία ξεκάθαρο φαβορί για χρυσό. Τα διασταυρώματα ήρθαν έτσι, ώστε να παίξουμε ημιτελικό.

Εγώ δεν κατηγορώ τον Γιόνας που έχασε από τους Ισπανούς. Φυσιολογικό είναι να υπάρχει πίεση για νίκη ενάντια στους Ισπανούς, μεγάλη ομάδα είμαστε, αλλά θα τους κερδίζαμε στην κακή τους μέρα, όχι στην καλή τους, όπως πήγε να γίνει το '07.

Το λάθος που είδα είναι αυτό που επισημαίνετε και εσείς, τη διαχείριση του ρόστερ, αλλά υπό διαφορετική σκοπία και όχι επειδή έπρεπε να πάρουν σημαντική συμμετοχή στα κρίσιμα παιχνίδια οι Καλαμπόκης, Γλυνιαδάκης, Καιμακόγλου, Κουφός και Καλάθης (αν και ο τελευταίος έδειξε πολλά και ελπιδοφόρα). Για μένα θα έπρεπε, εφόσον το τουρνουά ήρθε όπως ήρθε, με τη Ρωσία και τη Γαλλία να βάλει 20-25 λεπτά τους καινούργιους και ας τα έχανε (όπως τελικά και έγινε) ώστε να είναι οι παλιοι φρέσκοι για τα νοκ άουτ. Τότε πιστεύω θα καθαρίζαμε άνετα οποιαδήποτε άλλη εθνική πλην της Ισπανίας (και όχι με τον ψυχοβγάλτη) και με την τελευτάια ίσως να την παλεύαμε καλύτερα.

pdiablo

Age of Basketball είπε...

@Χ.: Έχεις απόλυτο δίκιο για τους πόντους, είναι 18.3. Διορθώθηκε. Ευχαριστούμε που το επεσήμανες.

Περί δύναμης: Υπάρχει ένας άτυπος όρος που μπορούμε να το πούμε "μπασκετική δύναμη". Δεν αφορά το πόσο γυμνασμένος ή χοντρός είναι ο άλλος, αλλά τον τρόπο που τοποθετεί το σώμα του και τη δύναμη που μπορεί να διαθέσει όταν έχει αντίπαλο στην πλάτη του. Σε αυτόν τον τομέα Ευρωπαίοι παίκτες, όπως ο Γκασόλ και ο Νοβίτσκι, είναι πάρα πολύ δυνατοί και δεν αντιμετωπίζονται καθόλου εύκολα ακόμη και στο physical ένας εναντίον ενός με παίκτες αρκετά βαρύτερους. όποιος έχει παίξει μπάσκετ, και ιδίως τη θέση του σέντερ σε μικρή ηλικία, αποκτά αυτή τη δύναμη που εντάσσεται στο στυλ παιχνιδιού του ασυτνείδητα στη συνέχεια.

@Arisff: Το σουτ του Γκασόλ δεν είναι κάτι τόσο ιδιαίτερο για να παίξει περιφερειακά. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε, κάθε παίκτης εξελίσσεται με διαφορετικό καλούπι. Όσο για τον MVP, συνήθως είναι υποκειμενικό, αλλά η γνώμη μου είναι να είναι πάντα από την ομάδα που κερδίζει.

@pdiablo: Συμφωνούμε. Και μια παρένθεση για το όνομα του Llull: οι Ισπανοί έχουν διαφορετική προφορά για το "ll" ανάλογα με την περιοχή. Οπότε ή το προφέρουν κάτι σαν το νησιώτικό δικό μας "λλι" ή κάπως σαν "γιου". Σε κάθε περίπτωση είναι δύσκολο να γραφεί. Αλλά αυτό που πρέπει να καταλάβουν όσοι αναμεταδίδουν είναι ότι δεν μπορεί τον ίδιο φθόγγο να τον διαβάζουν διαφορετικά στην αρχή και διαφορετικά στο τέλος. Άρα ή Λιουλ, ή Γιουγ (δε διαβάζονται βέβαια ακριβώς όπως γράφτηκαν εδώ).

Ανώνυμος είπε...

Στα καστιλιάνικα το γράμμα ll (φθόγγος από το '94) προφέρεται γ. Τώρα δεν είναι και πολύ συνηθισμένο να τελειώνει μια λέξη σε ll, επίσης ορισμένα γράμματα προφέρονται διαφορετικά, αναλόγως του τι ακολουθεί ή αν βρίσκονται στο κέντρο της λέξης.

Μετά από σύντομη αναζήτηση δεν διαπίστωσα κάποια εξαίρεση (όπως είχα υποθέσει αρχικά), οπότε ένας ισπανός εκφωνητής θα τον έλεγε γιουγ. Το λιουλ είναι επίσης δόκιμο για ορισμένες ισπανόφωνες περιοχές της Λατινικής αμερικής.

pdiablo

Unknown είπε...

Διευκρινίζω. Γράφετε για τη "φυσική δύναμη". Κατόπιν στο σχόλιο λέτε για "μπασκετική δύναμη", που είναι ακριβώς αυτό που αναλύετε, και εδώ που τα λέμε αυτό που μετράει. Τι να την κάνεις τη δύναμη αν δε μπορείς να τοποθετήσεις σωστά το σώμα σου ώστε κατ' αρχάς να πάρεις τη μπάλα και κατά δεύτερον να μπορείς να απειλήσεις με τον τρόπο που θέλεις.

Ο Γκασόλ έχει επιπλέον πλεονέκτημα με το ύψος, το άλμα και τα μακριά του χέρια. Αν ο αντίπαλος βγει από μπροστά, διακινδυνεύει ένα άνετο alley-oop. Όπως και να'χει, μαρκάρεται πολύ δύσκολα, δεν είπα το αντίθετο. Ούτε ότι έχει πρόβλημα εναντίον δυνατότερου αμυντικού, ούτε ότι υπάρχει καλύτερος Ευρωπαίος σέντερ. Όμως στο προηγούμενο σχόλιο μου για την άμυνα μίλησα.


Λιουλ μπορεί να είναι. Γιουγ επίσης. Γιουλ περνάει, μικρό το λάθος. Τζούλ όμως αποκλείεται! Έβγαζε μάτι αυτό!

arisff

ΥΓ. Θενκς pdiablo.

Χ. είπε...

παρακολουθώντας τα παιχνίδια μέσω της σελίδας του σκάι, άκουσα τους αγγλόφωνους δημοσιογράφους να τον λένε γιουλ..
τα ισπανικά έχουν πολλές διαφορετικές διαλέκτους. αν επιτρέπεται ένα ποδοσφαιρικό σχόλιο, θυμάμαι όταν είχε πρωτοέρθει ο galleti στον ολυμπιακό, είχα ακούσει κάποιον δημοσιογράφος να λέει ότι το «γκαλέτι» που χρησιμοποιούμε για να διαβάσουμε το όνομά του είναι εντελώς λανθασμένο. και ότι υπάρχουν δυο τρόποι προφοράς του: είτε «γκαγιέτι» (σαν το γαλλικό -ll- δηλαδή, βλέπε fille) είτε «γκαζέτι».
ισπανικά δε γνωρίζω οπότε αν ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος έλεγε ανακρίβειες, τότε σας μεταφέρω και εγώ ανακρίβεις...

Age of Basketball είπε...

Πιθανώς να τα λες σωστά για το "γκαλέτι", αλλά για τον αγγλόφωνο δημοσιογράφο άσ'το καλύτερα! Είναι εντυπωσιακό το πόσο αλλάζουν την προφορά των ονομάτων οι Άγγλοι, κυρίως, και οι Αμερικάνοι! Καταντάει προσβλητικό το ότι προφέρουν όλα τα ονόματα με βάση τη δική τους γλώσσα και όχι της χώρας προέλευσης του αθλητή.

Για παράδειγμα, στο NBA ακούμε κάτι σαν "Νογουίτσκι" και όχι το ορίτζιναλ "Νοβίτσκι"! Για να χρησιμοποιήσω και εγώ ένα ποδοσφαιρικό παράδειγμα, οι Άγγλοι προφέρουν τον Γάλλο ποδοσφαιριστή Makelele ως "Μακελέλι"!

Για τον Llull, πάντως, είναι Λιουλ ή Γιουγ.

Τέλος, για τη δύναμη, ενίοτε ταυτίζεται η φυσική με την μπασκετική. Ένας άνθρωπος μπορεί να έχει δυνατό κορμί χωρίς να έχει γυμναστεί ποτέ. Υπάρχουν τα κλασικά παραδείγματα όπως ο Σοφοκλής-"τέρας της φύσης"-Σχορτσιανίτης ή ο Ντουάιτ-"έχω χτυπηθεί στα βάρη"-Χάουαρντ, αλλά και αδύνατοι αθλητές διαθέτουν καλή δύναμη στον κορμό τους.

BEN

Ανώνυμος είπε...

Να συμπληρώσω επίσης ότι το Γκαζέτι μου φαίνεται υπερβολικό 1) Οι Ισπανοί δεν έχουν στην αλφαβητο γράμμα που να προφέρεται σαν το ζ το δικό μας. Το s ακούγεται σαν ζ μεταξυ δυο φωνηέντων (Iζαμπελ ακουγεται, Isabel γράφεται). Αρα αν λεγότανε gaseti θα ακουγόταν Γκαζέτι (όπως gasol->Γκαζολ). Και πάλι δεν είναι σαν το ζ το δικό μας. Σωστό είναι Γκαγιετι, όπως Γκιγιέρμε π.χ.

Στα γαλλικά το ll προφέρεται γ μόνο μετά από το i (στο je m'appelle προφέρεται λ). Από εκεί μου βγήκε μάλλον το Γιουλ.

Το Τζουλ είναι βλακεία γιατί στα (καστιλιανικα) Ισπανικά, αν θυμάμαι καλά, δεν υπάρχει φθόγγος για το τζ, όπως ούτε για το ξ,ψ και το γκ.

Αλλά τι περιμένεις, οι της ΝΕΤ δεν ξέρουν ούτε καλά αγγλικά να μιλήσουν, σε τέτοιες λεπτομέρειες θα κολλήσουμε τώρα.


pdiablo

Ανώνυμος είπε...

Δεν θέλω να κουράσω γιατί το θέμα δεν έχει τρομερή σημασία. Μερικές πληροφορίες για την προφορά του Llull.

Στην Μινόρκα (από εκεί είναι ο αθλητής) και γενικά στην Καταλονία, το όνομα προφέρεται με παχύ λάμδα, ανύπαρκτο στα ελληνικά, εκτός απο κάποιες τοπικές διαλέκτους.

Το παχύ αυτό λάμδα δεν υπάρχει στα ισπανικά επομένως είτε προφέρεται ως απλό Λ (όταν γίνεται προσπάθει να προσεγγίσουν τη σωστ'η προφορά) είτε ως κάτι σαν το δικό μας Γ όταν το προφέρουν σαν να ήταν 'ονομα ισπανικό.

Σε μερικές περιοχές της Νοτίου Αμερικής, όπως για παράδειγμα η Αργεντινή, το γράμμα ll πρόφερεται σαν πάρα πολύ παχύ ζ (δεν φθάνει κατά τη γνώμη μου στο τζ).

Το πρόβλημα των ελληνικών είναι ότι με 5 μόνο ήχους φωνηέντων και με ορισμένα σύμφωνα που λείπουν, είναι αδύνατον να αναπαραχθούν λέξεις απο ηχητικά πλουσιότερες γλώσες. 'Ενα απλό παράδειγμα απο τα αγγλικά / για πολλούς 'Ελληνες τα ακόλουθα είναι ομόηχα (για τους Άγγλους δεν είναι με διασκεδαστικές συνέπειες)
shit σκατά
sheet σεντόνι
seat κάθισμα
sit κάθομαι

Δυο λύσεις βλέπω>
1) χρήση του φωνητικού αλφαβήτου
2) χρήση του λατινικού αλφαβήτου (δεν επαρκεί όμως για ασιατικά και άλλα αλφάβητα)

Πάντως ένοχοι είναι όλοι - ο Ισπανός εκφωνητής κατά τη διάρκεια του τελικού, έλεγε ΤέπιΚ, ΤρίπκοβιΚ κλπ. και επίσης λέει Θήσης (Ζήσης).

Υ.Γ. Συγχαρητήρια για τα πρόσφατα μέτρα. Πρέπει κάποια στιγμή να αρχίσει ο εκπολιτισμός της χώρας. Η αγένεια δεν είναι μαγκιά, είναι ένδειξη 'ελλειψης πολιτισμού και επιχειρημάτων.