Βρισκόμαστε λίγες ημέρες πριν από την έναρξη του Ευρωμπάσκετ και για τους περισσότερους το μεγάλο φαβορί για το χρυσό μετάλλιο φαντάζει η Ισπανία. Είστε σίγουροι, όμως, ότι θέλετε να ποντάρετε πάνω της; Θυμηθείτε πόσες άλλες φορές ήταν το φαβορί, πόσες φορές έφτασε στην «πηγή» και τι κατάληξη είχε και μάλλον θα φανείτε πιο διστακτικοί.
Στην εκπληκτική διαχρονική σειρά κόμικς «Αστερίξ», υπάρχει ένα τεύχος που κυκλοφόρησε το 1981 με τίτλο «Η Οδύσσεια του Αστερίξ». Στη συγκεκριμένη ιστορία, λοιπόν, υπάρχει ο χαρακτήρας ενός μυστικού πράκτορα που λέγεται Μηδενμηδενεξίξ (στο πρωτότυπο: Zérozérosix) ο οποίος έχει αποτύχει 6 φορές στις εξετάσεις για να γίνει δρυΐδης. Κάπως έτσι θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε και την Ισπανία που έχει φτάσει σε τελικό Ευρωμπάσκετ 6 φορές χωρίς ποτέ να καταφέρει να κερδίσει!
Η υπόθεση με τους χαμένους τελικούς ξεκίνησε από το πρώτο κιόλας Ευρωμπάσκετ της ιστορίας, το 1935! Τότε, οι Ισπανοί, των Ραφαέλ Μαρτίν, Εμίλιο Αλόνσο, κέρδισαν τις Πορτογαλία, Βέλγιο και Τσεχοσλοβακία, πριν χάσουν στον τελικό από τη Λετονία με 24-18 (τα σκορ της εποχής ήταν αρκετά διαφορετικά από τα σημερινά βεβαίως).
Χρειάστηκε να περάσουν 38 ολόκληρα χρόνια για να ξαναβρεθούν οι Ίβηρες σε τελικό Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, όταν το 1973, με τον Κλίφορντ Λιουκ και τον Ράφαελ Ρουλάν, κατέληξαν πίσω από την ανώτερη Γιουγκοσλαβία. Και αν το 1973 δεν ήταν το φαβορί, αυτό δεν ισχύει για τη διοργάνωση του 1983, όταν η ομάδα των Χουάν Αντόνιο Σαν Επιφάνιο, Χουάν Αντόνιο Κορμπαλάν, Φερνάντο Μαρτίν και Νάτσο Σολοθάμπαλ, έχασε στον τελικό από την Ιταλία (των Μενεγκίν, Μαρτζοράτι, Ρίβα), σε έναν αγώνα που θα χάριζε το πρώτο χρυσό μετάλλιο σε όποια χώρα τον κέρδιζε.
Το 1999, η Ισπανία του Λόλο Σάινθ με Ερέρος, Ντουένιας, Αλφόνσο Ρέγιες, Χιμένεθ, μπήκε στους «8» με 5-4 νίκες και απέκλεισε την, πρώτη του άλλου ομίλου, Λιθουανία των Σαμπόνις, Καρνισόβας, στα προημιτελικά και τη διοργανώτρια Γαλλία του Ριγκοντό στα ημιτελικά. Η ξέφρενη πορεία του μεγάλου αουτσάιντερ του τουρνουά, που θεωρήθηκε ικανό και για το χρυσό μετάλλιο, σταμάτησε, και πάλι, πάνω στην Ιταλία, των Μάιερς, Φούτσκα, που την κατέβαλλε με 64-56 στον τελικό.
Το 2003, η Ισπανία με το σύγχρονο πλέον κορμό της (Γκασόλ, Ναβάρο, Καλντερόν, Γκαρμπαχόσα, Φελίπε Ρέγιες) έπειθε ότι μπορούσε να κάνει όλο το δρόμο. Πράγματι, με καλές εμφανίσεις, έφτασε αήττητη μέχρι τον τελικό, όπου φάνηκε κατώτερη από τη Λιθουανία των Γιασικεβίτσιους, Ματσιγιάουσκας, Σισκάουσκας, Στομπέργκας.
Η κλασικότερη, ωστόσο, ευκαιρία της Ισπανίας για το χρυσό και η απόδειξη ότι η ψυχολογία αυτής της ομάδας στους τελικούς των Ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων είναι ηττοπαθής, ήταν το 2007. Με τη διοργάνωση στην έδρα της, το πρόγραμμά της βατό, το χρυσό στο Μουντομπάσκετ ένα χρόνο πριν, τη διαιτησία ορισμένες φορές απροκάλυπτα υπέρ της και το ρόστερ χωρίς καμία απουσία, η Ισπανία έμοιαζε το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Μετά τη νίκη επί του άλλου φαβορί, της Ελλάδας, στον ημιτελικό δεν υπήρχε κανείς που να πόνταρε εναντίον των «ταυρομάχων» ενόψει του τελικού. Κι όμως, η Ρωσία του «μαέστρου» Μπλατ, με τους Χόλντεν, Κιριλένκο και μία… χούφτα «εργαλείων» κράτησε την Ισπανία των 85 πόντων μ.ο. στο τουρνουά, στους 59! Οι υπερφίαλοι Ισπανοί είχαν 29% εντός παιδιάς και 58% στις βολές και έμειναν ξανά δεύτεροι σε έναν αγώνα που μπορεί να θεωρηθεί μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία των Ευρωμπάσκετ, είτε μία ακόμη ήττα των Ισπανών σε τελικό.
Ένα νέο Ευρωμπάσκετ ξεκινά και η Ισπανία είναι ξανά ανάμεσα στα φαβορί, κατά πολλούς είναι μακράν η επικρατέστερη ομάδα για το χρυσό, αν και δεν έχουν όλα τα πλεονεκτήματα που εμφάνιζαν το 2007. Όντας πάντα μία εξαιρετική ομάδα με τεράστια ταλέντα, που, όμως, εμφανίζει «παιδικές ασθένειες» στους τελικούς, οι Ίβηρες θα κληθούν να αποδείξουν ότι η ιστορία τους έχει διδάξει και να αποβάλλουν από πάνω τους την… ταμπέλα του loser που δικαιολογημένα τους έχει αποδοθεί. Μέχρι να, και αν, το καταφέρουν, γνωρίζω πολλούς που θα διστάσουν να «βάλουν το χέρι στη φωτιά» για να πουν ότι η Ισπανία θα πάρει το χρυσό…
“Good night, and good luck”
by BEN
Στην εκπληκτική διαχρονική σειρά κόμικς «Αστερίξ», υπάρχει ένα τεύχος που κυκλοφόρησε το 1981 με τίτλο «Η Οδύσσεια του Αστερίξ». Στη συγκεκριμένη ιστορία, λοιπόν, υπάρχει ο χαρακτήρας ενός μυστικού πράκτορα που λέγεται Μηδενμηδενεξίξ (στο πρωτότυπο: Zérozérosix) ο οποίος έχει αποτύχει 6 φορές στις εξετάσεις για να γίνει δρυΐδης. Κάπως έτσι θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε και την Ισπανία που έχει φτάσει σε τελικό Ευρωμπάσκετ 6 φορές χωρίς ποτέ να καταφέρει να κερδίσει!
Η υπόθεση με τους χαμένους τελικούς ξεκίνησε από το πρώτο κιόλας Ευρωμπάσκετ της ιστορίας, το 1935! Τότε, οι Ισπανοί, των Ραφαέλ Μαρτίν, Εμίλιο Αλόνσο, κέρδισαν τις Πορτογαλία, Βέλγιο και Τσεχοσλοβακία, πριν χάσουν στον τελικό από τη Λετονία με 24-18 (τα σκορ της εποχής ήταν αρκετά διαφορετικά από τα σημερινά βεβαίως).
Χρειάστηκε να περάσουν 38 ολόκληρα χρόνια για να ξαναβρεθούν οι Ίβηρες σε τελικό Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, όταν το 1973, με τον Κλίφορντ Λιουκ και τον Ράφαελ Ρουλάν, κατέληξαν πίσω από την ανώτερη Γιουγκοσλαβία. Και αν το 1973 δεν ήταν το φαβορί, αυτό δεν ισχύει για τη διοργάνωση του 1983, όταν η ομάδα των Χουάν Αντόνιο Σαν Επιφάνιο, Χουάν Αντόνιο Κορμπαλάν, Φερνάντο Μαρτίν και Νάτσο Σολοθάμπαλ, έχασε στον τελικό από την Ιταλία (των Μενεγκίν, Μαρτζοράτι, Ρίβα), σε έναν αγώνα που θα χάριζε το πρώτο χρυσό μετάλλιο σε όποια χώρα τον κέρδιζε.
Το 1999, η Ισπανία του Λόλο Σάινθ με Ερέρος, Ντουένιας, Αλφόνσο Ρέγιες, Χιμένεθ, μπήκε στους «8» με 5-4 νίκες και απέκλεισε την, πρώτη του άλλου ομίλου, Λιθουανία των Σαμπόνις, Καρνισόβας, στα προημιτελικά και τη διοργανώτρια Γαλλία του Ριγκοντό στα ημιτελικά. Η ξέφρενη πορεία του μεγάλου αουτσάιντερ του τουρνουά, που θεωρήθηκε ικανό και για το χρυσό μετάλλιο, σταμάτησε, και πάλι, πάνω στην Ιταλία, των Μάιερς, Φούτσκα, που την κατέβαλλε με 64-56 στον τελικό.
Το 2003, η Ισπανία με το σύγχρονο πλέον κορμό της (Γκασόλ, Ναβάρο, Καλντερόν, Γκαρμπαχόσα, Φελίπε Ρέγιες) έπειθε ότι μπορούσε να κάνει όλο το δρόμο. Πράγματι, με καλές εμφανίσεις, έφτασε αήττητη μέχρι τον τελικό, όπου φάνηκε κατώτερη από τη Λιθουανία των Γιασικεβίτσιους, Ματσιγιάουσκας, Σισκάουσκας, Στομπέργκας.
Η κλασικότερη, ωστόσο, ευκαιρία της Ισπανίας για το χρυσό και η απόδειξη ότι η ψυχολογία αυτής της ομάδας στους τελικούς των Ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων είναι ηττοπαθής, ήταν το 2007. Με τη διοργάνωση στην έδρα της, το πρόγραμμά της βατό, το χρυσό στο Μουντομπάσκετ ένα χρόνο πριν, τη διαιτησία ορισμένες φορές απροκάλυπτα υπέρ της και το ρόστερ χωρίς καμία απουσία, η Ισπανία έμοιαζε το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Μετά τη νίκη επί του άλλου φαβορί, της Ελλάδας, στον ημιτελικό δεν υπήρχε κανείς που να πόνταρε εναντίον των «ταυρομάχων» ενόψει του τελικού. Κι όμως, η Ρωσία του «μαέστρου» Μπλατ, με τους Χόλντεν, Κιριλένκο και μία… χούφτα «εργαλείων» κράτησε την Ισπανία των 85 πόντων μ.ο. στο τουρνουά, στους 59! Οι υπερφίαλοι Ισπανοί είχαν 29% εντός παιδιάς και 58% στις βολές και έμειναν ξανά δεύτεροι σε έναν αγώνα που μπορεί να θεωρηθεί μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία των Ευρωμπάσκετ, είτε μία ακόμη ήττα των Ισπανών σε τελικό.
Ένα νέο Ευρωμπάσκετ ξεκινά και η Ισπανία είναι ξανά ανάμεσα στα φαβορί, κατά πολλούς είναι μακράν η επικρατέστερη ομάδα για το χρυσό, αν και δεν έχουν όλα τα πλεονεκτήματα που εμφάνιζαν το 2007. Όντας πάντα μία εξαιρετική ομάδα με τεράστια ταλέντα, που, όμως, εμφανίζει «παιδικές ασθένειες» στους τελικούς, οι Ίβηρες θα κληθούν να αποδείξουν ότι η ιστορία τους έχει διδάξει και να αποβάλλουν από πάνω τους την… ταμπέλα του loser που δικαιολογημένα τους έχει αποδοθεί. Μέχρι να, και αν, το καταφέρουν, γνωρίζω πολλούς που θα διστάσουν να «βάλουν το χέρι στη φωτιά» για να πουν ότι η Ισπανία θα πάρει το χρυσό…
“Good night, and good luck”
by BEN
6 σχόλια:
Ωραίο άρθρο. Μακάρι να μην πάρουν ποτέ Ευρωμπάσκετ. Πολύ θα το ευχαριστηθω. Ξέρω ότι είμαστε φίλαθλοι κλπ κλπ και οτι αγαπαμε το μπάσκετ, αλλά δεν τους χωνευω ρε παιδιά. Καθόλου. Πόσο μάλλον τώρα που τους παίζει 90-10 η διαιτησία σε καθε ματς.
Δεν έχω αντίρρηση, ότι σε αρκετά παιχνίδια η διαιτησία τους ευνοεί, για να μη σταθώ στα στραβά μάτια, που κάνει στις απαράδεκτες αντιδράσεις ορισμένων παικτών της. Αυτό, όμως, δεν αρκεί, ώστε να μειώσει τη δύναμη αυτής της ομάδας, η οποία παίζει το καλύτερο μπάσκετ αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη. Συνεπώς, όσο και αν δεν μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής, η Ισπανία φρονώ, ότι θα κερδίσει το χρυσό μετάλλιο, δεδομένων και των απουσιών, που οι περισσότερες ομάδες έχουν.
Έχουν κι αυτοί πάντως μια σπουδαία απουσία. Ο Καλντερόν είναι (κατά τη γνώμη μου) ο καλύτερος ευρωπαίος play maker και αποτελεί το σήμα κατατεθέν του ισπανικού τρόπου παιχνιδιού, σε άμυνα και επίθεση. Κατά τη γνώμη μου (πάντα :P) είναι ο πιο πολύτιμος παίκτης της ομάδας, σίγουρα περισσότερο από τον Ναβάρο, ενδεχομένως και από τον Γκασόλ.
Οι άλλοι ισπανοί play maker δε με πείθουν και τόσο. Αν η δική μας ομάδα ήταν πλήρης, θα έλεγα ότι φέτος έχουμε πληρέστερο ρόστερ από τους Ισπανούς, ενώ όταν αυτοί είναι πλήρεις (δηλαδή δεν απουσιάζει ο Καλντερόν) είναι αρκετά πιο ψηλά. Τόσο σημαντικό τον θεωρώ.
Γι' αυτό ας μη βιαστούμε να τους χρίσουμε φαβορί. Είναι αλήθεια ότι οι υπόλοιπες ομάδες έχουν πολύ πιο σημαντικές απουσίες (Λιθουανία, Ρωσία, Ελλάδα) αλλά το κενό του Καλντερόν μπορεί να αποδειχτεί μοιραίο σε ένα κρίσιμο νοκ άουτ παιχνίδι με αρκετό άγχος.
arisff
Πολλοί Έλληνες (και εγώ μέσα) δε χωνεύουν τους Ισπανούς και τους θεωρούν κωλόφαρδους και γκρινιάρηδες και χίλια άλλα. Η αλήθεια όμως είναι ότι έχουν φτιάξει ένα πρωτάθλημα στολίδι και μια φουρνιά παιχτών που πρακτικά έχουν πάει όλοι στο ΝΒΑ! Και μάλιστα, μέσα σε 10 χρόνια (και γενικότερα αν το δεις, πλέον στη μπάλα, στο μπάσκετ, στο τένις, στα μηχανοκίνητα και σε πολλά άλλα δημοφιλή αθλήματα οι Ισπανοί νικάνε).
Τώρα αν τα συνδυάσεις αυτά με το τραγικό μας καφρο-πρωτάθλημα, τη μηδενική παραγωγή ΝΒΑers και τις τόσες σερί ήττες από αυτούς, θα δεις ότι είναι καλύτεροι (το είπε και ο Παπαλουκάς πέρσι στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου για όποιον θεωρεί εμένα απλά ...ανόητο)
Και θα είναι καλύτεροι και φέτος και θα το πάρουν το χρυσό περίπατο, όπως κέρδισαν την Ιταλία στα πέναλτι (για πρώτη φορά από την εποχή του Σείριου) και πήραν κούπα στη μπάλα. Για όλα υπάρχει πρώτη φορά και αν νομίζουμε, ότι με τη βοήθεια παραδόσεων θα τους κόψουμε τον τίτλο, θα έχουμε πολλές ξενέρες το Σεπτέμβρη!
Όσο για την απουσία του Καλδερόν, έχουν Ρούμπιο και εγώ Ρούμπιο-Ναβάρο-Φερνάντες-Ρέγιες-Γκασόλ δε θεωρώ ότι τους κερδίζει όχι η Ελλάδα, αλλά ούτε και οι Λέικερς με ΛεΜπρόν στο "3" και Σακ στο "5" (υπερβολή!).
Μια διευκρίνηση μόνο. Δε νομίζω να πιστεύει κανείς πως σε μια αναμέτρηση Ισπανίας - Ελλάδας δεν είναι ξεκάθαρα η Ισπανία το φαβορί. Η Ελλάδα έτσι όπως είναι φέτος, χωρίς Διαμαντίδη-Παπαλουκά, είναι ένα σκαλί κάτω από την Ισπανία, μαζί με 2-3 ομάδες που βράζουν επίσης στο ίδιο καζάνι.
Αυτό που επισημαίνω είναι ότι η Ισπανία χωρίς τον Καλντερόν δεν είναι εντελώς αχτύπητη, και μπορεί σε ένα ματς που θα κάνει το κακό της παιχνίδι να χάσει από ομάδα που είναι λιγότερη πλήρης (και φυσικά δεν εννοώ μόνο την Ελλάδα, άλλωστε εμάς μας έχουν πάρει τον αέρα). Ποιος αμφισβητεί ότι η Ισπανία είχε πληρέστερο ρόστερ από τη Ρωσία το 2007; Γιατί είναι αδύνατο να γίνει τώρα, ειδικά από τη στιγμή που λείπει ο μαέστρος τους;
Μην τρελαθούμε, μπορεί οι Ισπανοί να έχουν τα αστέρια τους, αλλά δεν ξέχασαν όλοι οι υπόλοιποι το μπάσκετ...
arisff
Δεν ξέρω γιατί τρελαθήκατε; Τα παιδιά γράφουν κάτι που όντως ισχύει. Οι Ισπανοί είναι λούζερ στα Ευρωμπάσκετ. Αυτό δείχνει το 0/6. Αυτό δεν λένε όλοι για τον Ρενέσες; Για τον Ιωαννίδη; Τότε γιατί να μην το λέμε και για τους Ισπανούς;
Όσο για το αν είναι ανίκητοι, θα δούμε. Και το 2007 ήταν, αλλά έχασαν από τον Μπίκοφ και τον Μόνια. Αν κάθε διοργάνωση την έπαιρνε ο καλύτερος στα χαρτιά, τότε δεν είχαμε λόγο να παίζουμε.
Μπορεί να το πάρουν, δε λέω, απλώς... εύχομαι να το χάσουν πάλι και να κλαίνε στο παρκέ όπως το 2007. Και τότε δεν χρειάστηκαν οι Λέικερς με δύο μετεγγραφές, όπως λέει ο φίλος, χρειάστηκε ένας καλός Αμερικανός, ένας καλό φόργουορντ και ο... Μπίκοφ με την παρέα του.
Και θυμάστε γιατί στον τελικό δεν είχαν δυνάμεις ε; Όχι γιατί έχετε μπει όλοι και υποτιμάτε την Ελλάδα, λες και δεν βλέπαμε την ίδια διοργάνωση. Γιατί στον ημιτελικό τους είχαμε βγάλει την πίστη με 80-20 διαιτησία και έπρεπε να προκριθούμε εμείς, αν δεν ήταν οι βουτιές και τα μακροβούτια της εθνικής των καραγκιόζηδων. Αλλά εξάντλησαν όλη τους τη δύναμη εκεί και μετά το θεώρησαν σίγουρο το χρυσό. Γεια σου ρε Χόλντεν!
Πετρος
Δημοσίευση σχολίου