Το Ευρωμπάσκετ του 1999 ήταν η διοργάνωση που άλλαξε τη ροή των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, κυρίως γιατί ήταν η τελευταία διοργάνωση που είδαμε τον Άρβιντας Σαμπόνις και η πρώτη που εμφανίστηκε ο Ντιρκ Νοβίτσκι. Το ματς, όμως, που σηματοδότησε το σημαντικότερο γεγονός της δεκαετίας στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, σε επίπεδο εθνικών, ήταν ο ημιτελικός Ιταλίας – Σερβίας.
Οι αντίπαλοι: Μια από τις καλύτερες Ιταλίες όλων των εποχών παρατάχθηκε στα γήπεδα της Γαλλίας. Τέσσερις αληθινά χαρισματικοί παίκτες (Μάιερς, Αντρέα Μενεγκίν, Μπαζίλε και Φούτσκα) ξεχώριζαν από ένα αξιόλογο σύνολο (Άμπιο, Γκαλάντα, Μαρκονάτο, Μπονόρα, ΝτεΠολ, Κιάτσιγκ, Μιάν, Νταμιάο) απ’ το οποίο ο Τάνιεβιτς έπαιρνε το 100%. Από την άλλη, η μεγαλύτερη δυναστεία, ίσως, όλων των εποχών, η Γιουγκοσλαβία, ως Σερβία-Μαυροβούνιο του Ομπράντοβιτς με Ντανίλοβιτς, Ντίβατς, Στογιάκοβιτς, Μποντιρόγκα, Τάρλατς, Τομάσεβιτς, Γκούροβιτς, Σάσα Ομπράντοβιτς, Στσεπάνοβιτς, Λουκόφσκι, Τόπιτς, Λόντσαρ.
Οι στόχοι: Οι Ιταλοί απέδιδαν καλό μπάσκετ, έμπαιναν για τη νίκη σε όλα τα παιχνίδια και πήγαιναν ολοταχώς για ένα ακόμη μετάλλιο, μετά το ασημένιο του 1997. Έχοντας χάσει από Κροατία και Λιθουανία μέχρι τότε, έστειλαν ένα σαφές μήνυμα συντρίβοντας στον προημιτελικό με 102-79 τη Ρωσία των Κουντέλιν, Πανόφ, Καράσεφ. Το βίντεο μάλλον δεν έφτασε ποτέ στα χέρια του Σέρβικου τεχνικού τιμ, που κοιτούσε μόνο την ομάδα του και μόνο το χρυσό, και μάλιστα υποδέχθηκε με χαρά τα νέα της νίκης των Ιταλών, επειδή είχαν χάσει στον όμιλο από τη Ρωσία τέσσερις ημέρες νωρίτερα.
Ο αγώνας: Άμυνα για σεμινάριο, πάθος και καλές επιλογές. Οι Σέρβοι έμειναν στη χαμηλότερη παραγωγικότητά τους στο τουρνουά, αφού ασφυκτιούσαν στα αμυντικά συστήματα του καλά διαβασμένου Τάνιεβιτς. Το ημίχρονο βρήκε τους Σέρβους να ασθμαίνουν και τους Ιταλούς έτοιμους για την εκδίκηση για τον τελικό του 1997. Ο φωτεινός πίνακας έδειχνε 37-23! Οι Σέρβοι μπήκαν στο δεύτερο μέρος με πίεση σε όλο το γήπεδο και την μπάλα στον Ντανίλοβιτς. Το σύστημα απέδωσε και το ματς γύρισε στο 57-56 υπέρ των Βαλκάνιων στο 34ο λεπτό. Οι Ιταλοί, όμως, είχαν την απάντηση. Με οδηγό τον Φούτσκα και χειροπέδες στα επιθετικά όπλα των αντιπάλων (οι Σέρβοι πέτυχαν 6 πόντους στα τελευταία 6 λεπτά!) μετέτρεψαν σε μονόλογο το τελευταίο πεντάλεπτο, μέχρι το τελικό σκορ του 71-62.
Οι πρωταγωνιστές: Ο Αντρέα Μενεγκίν στο πρώτο ημίχρονο (τελείωσε το ματς με 16 πόντους) και ο Γκρεγκόρ Φούτσκα στο δεύτερο (17 πόντοι) ήταν οι καλύτεροι για την Ιταλία. Άλλοι δύο είχαν διψήφιο αριθμό πόντων, ο Γκαλάντα και ο Μάιερς που τελείωσε το τουρνουά με 16.3 πόντους μέσο όρο. Οι ατζούρι βάζουν 7/14 τρίποντα, χάνουν τα ριμπάουντ, αλλά έχουν περισσότερες ασίστ. Για τους Σέρβους, ο Ντανίλοβιτς προσπάθησε να το πάρει πάνω του στο δεύτερο ημίχρονο, ο Μποντιρόγκα έκανε εκπληκτικό νταμπλ-νταμπλ (17 πόντοι, 13 ριμπάουντ) αλλά έκανε τόσα λάθη όσα και η υπόλοιπη ομάδα, ενώ ο Ντίβατς έμεινε χαμηλά και αποβλήθηκε με 5 φάουλ.
Η ιστορία θα κρατήσει: Τη μοναδική ήττα των Σέρβων σε σημαντικό παιχνίδι σε Ευρωμπάσκετ από το 1989 μέχρι το 2001, αφού οι Σέρβοι κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο σε όλα τα ευρωπαϊκά που κατέβηκαν (το 1993 έλειπαν λόγω των πολιτικών θεμάτων) σε αυτήν την περίοδο! Τη δεύτερη κατάκτηση Ευρωμπάσκετ από τους Ιταλούς, μετά το 1983, και πάλι με έναν Μενεγκίν στη σύνθεσή τους!
Η μνήμη θα κρατήσει: Ένα από τα εντυπωσιακότερα ρεσιτάλ προπονητικής που έχουμε δει, από τον Τάνιεβιτς. Τους Ιταλούς να έχουν 8 παίκτες που έπαιξαν τουλάχιστον 15 λεπτά. Τον Ομπράντοβιτς για πρώτη φορά στην Εθνική να διστάζει να μετακινήσει τα μεγάλα ονόματα (θα ακολουθήσει και δεύτερη μετά από μερικά χρόνια), με αποτέλεσμα οι υπερπλήρεις Σέρβοι να στηριχθούν ουσιαστικά μόνο σε 7 παίκτες και να μην μπορούν να βρουν ασφαλή διέξοδο για το καλάθι. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ πήραν 7 περισσότερα ριμπάουντ, έκαναν 11 λιγότερα σουτ (αν και, ως συνήθως για την εποχή, σούταραν περισσότερες βολές)! Τον Αντρέα Μενεγκίν να πνίγεται στην αγκαλιά του κόσμου.
Η Ελλάδα: Λίγες ημέρες πριν, η Ελλάδα με 6 παίκτες από την εφήβων που πήρε το χρυσό του 1995 συν τους Αλβέρτη, Σιγάλα, Κορωνιό, Μπαλογιάννη, Μπουντούρη, Τσακαλίδη και τον Ιωαννίδη ως τεχνικό σύμβουλο να κινεί τα νήματα, είχε ολοκληρώσει τη διοργάνωση 16η και τελευταία.
Βίντεο: Φάσεις από τον αγώνα μπορείτε να δείτε σε αυτό το βίντεο.
“Good night, and good luck”
by BEN
Οι αντίπαλοι: Μια από τις καλύτερες Ιταλίες όλων των εποχών παρατάχθηκε στα γήπεδα της Γαλλίας. Τέσσερις αληθινά χαρισματικοί παίκτες (Μάιερς, Αντρέα Μενεγκίν, Μπαζίλε και Φούτσκα) ξεχώριζαν από ένα αξιόλογο σύνολο (Άμπιο, Γκαλάντα, Μαρκονάτο, Μπονόρα, ΝτεΠολ, Κιάτσιγκ, Μιάν, Νταμιάο) απ’ το οποίο ο Τάνιεβιτς έπαιρνε το 100%. Από την άλλη, η μεγαλύτερη δυναστεία, ίσως, όλων των εποχών, η Γιουγκοσλαβία, ως Σερβία-Μαυροβούνιο του Ομπράντοβιτς με Ντανίλοβιτς, Ντίβατς, Στογιάκοβιτς, Μποντιρόγκα, Τάρλατς, Τομάσεβιτς, Γκούροβιτς, Σάσα Ομπράντοβιτς, Στσεπάνοβιτς, Λουκόφσκι, Τόπιτς, Λόντσαρ.
Οι στόχοι: Οι Ιταλοί απέδιδαν καλό μπάσκετ, έμπαιναν για τη νίκη σε όλα τα παιχνίδια και πήγαιναν ολοταχώς για ένα ακόμη μετάλλιο, μετά το ασημένιο του 1997. Έχοντας χάσει από Κροατία και Λιθουανία μέχρι τότε, έστειλαν ένα σαφές μήνυμα συντρίβοντας στον προημιτελικό με 102-79 τη Ρωσία των Κουντέλιν, Πανόφ, Καράσεφ. Το βίντεο μάλλον δεν έφτασε ποτέ στα χέρια του Σέρβικου τεχνικού τιμ, που κοιτούσε μόνο την ομάδα του και μόνο το χρυσό, και μάλιστα υποδέχθηκε με χαρά τα νέα της νίκης των Ιταλών, επειδή είχαν χάσει στον όμιλο από τη Ρωσία τέσσερις ημέρες νωρίτερα.
Ο αγώνας: Άμυνα για σεμινάριο, πάθος και καλές επιλογές. Οι Σέρβοι έμειναν στη χαμηλότερη παραγωγικότητά τους στο τουρνουά, αφού ασφυκτιούσαν στα αμυντικά συστήματα του καλά διαβασμένου Τάνιεβιτς. Το ημίχρονο βρήκε τους Σέρβους να ασθμαίνουν και τους Ιταλούς έτοιμους για την εκδίκηση για τον τελικό του 1997. Ο φωτεινός πίνακας έδειχνε 37-23! Οι Σέρβοι μπήκαν στο δεύτερο μέρος με πίεση σε όλο το γήπεδο και την μπάλα στον Ντανίλοβιτς. Το σύστημα απέδωσε και το ματς γύρισε στο 57-56 υπέρ των Βαλκάνιων στο 34ο λεπτό. Οι Ιταλοί, όμως, είχαν την απάντηση. Με οδηγό τον Φούτσκα και χειροπέδες στα επιθετικά όπλα των αντιπάλων (οι Σέρβοι πέτυχαν 6 πόντους στα τελευταία 6 λεπτά!) μετέτρεψαν σε μονόλογο το τελευταίο πεντάλεπτο, μέχρι το τελικό σκορ του 71-62.
Οι πρωταγωνιστές: Ο Αντρέα Μενεγκίν στο πρώτο ημίχρονο (τελείωσε το ματς με 16 πόντους) και ο Γκρεγκόρ Φούτσκα στο δεύτερο (17 πόντοι) ήταν οι καλύτεροι για την Ιταλία. Άλλοι δύο είχαν διψήφιο αριθμό πόντων, ο Γκαλάντα και ο Μάιερς που τελείωσε το τουρνουά με 16.3 πόντους μέσο όρο. Οι ατζούρι βάζουν 7/14 τρίποντα, χάνουν τα ριμπάουντ, αλλά έχουν περισσότερες ασίστ. Για τους Σέρβους, ο Ντανίλοβιτς προσπάθησε να το πάρει πάνω του στο δεύτερο ημίχρονο, ο Μποντιρόγκα έκανε εκπληκτικό νταμπλ-νταμπλ (17 πόντοι, 13 ριμπάουντ) αλλά έκανε τόσα λάθη όσα και η υπόλοιπη ομάδα, ενώ ο Ντίβατς έμεινε χαμηλά και αποβλήθηκε με 5 φάουλ.
Η ιστορία θα κρατήσει: Τη μοναδική ήττα των Σέρβων σε σημαντικό παιχνίδι σε Ευρωμπάσκετ από το 1989 μέχρι το 2001, αφού οι Σέρβοι κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο σε όλα τα ευρωπαϊκά που κατέβηκαν (το 1993 έλειπαν λόγω των πολιτικών θεμάτων) σε αυτήν την περίοδο! Τη δεύτερη κατάκτηση Ευρωμπάσκετ από τους Ιταλούς, μετά το 1983, και πάλι με έναν Μενεγκίν στη σύνθεσή τους!
Η μνήμη θα κρατήσει: Ένα από τα εντυπωσιακότερα ρεσιτάλ προπονητικής που έχουμε δει, από τον Τάνιεβιτς. Τους Ιταλούς να έχουν 8 παίκτες που έπαιξαν τουλάχιστον 15 λεπτά. Τον Ομπράντοβιτς για πρώτη φορά στην Εθνική να διστάζει να μετακινήσει τα μεγάλα ονόματα (θα ακολουθήσει και δεύτερη μετά από μερικά χρόνια), με αποτέλεσμα οι υπερπλήρεις Σέρβοι να στηριχθούν ουσιαστικά μόνο σε 7 παίκτες και να μην μπορούν να βρουν ασφαλή διέξοδο για το καλάθι. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ πήραν 7 περισσότερα ριμπάουντ, έκαναν 11 λιγότερα σουτ (αν και, ως συνήθως για την εποχή, σούταραν περισσότερες βολές)! Τον Αντρέα Μενεγκίν να πνίγεται στην αγκαλιά του κόσμου.
Η Ελλάδα: Λίγες ημέρες πριν, η Ελλάδα με 6 παίκτες από την εφήβων που πήρε το χρυσό του 1995 συν τους Αλβέρτη, Σιγάλα, Κορωνιό, Μπαλογιάννη, Μπουντούρη, Τσακαλίδη και τον Ιωαννίδη ως τεχνικό σύμβουλο να κινεί τα νήματα, είχε ολοκληρώσει τη διοργάνωση 16η και τελευταία.
Βίντεο: Φάσεις από τον αγώνα μπορείτε να δείτε σε αυτό το βίντεο.
“Good night, and good luck”
by BEN
6 σχόλια:
Το '99 δεν ήταν που η Ελλάδα είχε διαλύσει την Ιταλία με 30 πόντους στο Ακρόπολις; Κρίμα που έχασε τότε Λιαδελη, Αλβέρτη, Σιούτη με τραυματισμούς ενώ δεν πήγε ούτε ο Οικονόμου αν θυμάμαι καλα.
Νομίζω ξέχασες τον Σάσα Τζόρτζεβιτς από τη λίστα των παικτών της δυναστείας ;)
Ωραία η αναδρομή...Άλλα χρόνια τότε.
arisff
Για εξηγήστε και σε μένα τον άσχετο, υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που η Σερβία εδώ και 5-6 χρόνια είναι ανύπαρκτη σε επίπεδο Εθνικών ομάδων, ενώ ταυτόχρονα δε βγάζει πλέον παιχταράδες;
Έχει συμβεί κάτι συγκεκριμένο ή απλά ...δεν τους κάθεται;
@arisff: Φίλε δεν έχει γράψει τους παίκτες της δυναστείας, αλλά το ρόστερ της χρονιάς εκείνης. Ο Τζόρτζεβιτς δεν ήταν τότε.
Rasheed.
@Ανώνυμος: Όντως, είχαμε κερδίσει στο Ακρόπολις με 77-53, με 13 πόντους του Σιγάλα. Ωστόσο, άλλο τα φιλικά και άλλο τα επίσημα και η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα τότε, άσχετα από τις απουσίες δεν είχε καλό ρόστερ και η παρουσία του Ιωαννίδη ως τεχνικού σύμβουλου ήταν συνταγή αποτυχίας.
@Stefanos: Δε γίνεται μια χώρα να παράγει συνεχώς ταλέντα, λογικό είναι να κάνει κοιλιά. Δεν κυριαρχεί κιόλας πια σε εξωγηπεδικό επίπεδο λόγω Στάνκοβιτς τότε. Τους κόστισαν και κάποιες λανθασμένες επιλογές προπονητών. Η νέα γενιά πάντως μοιάζει ταλαντούχα και ανερχόμενη.
BEN
@ BEN
Ο σημαντικότερος παράγοντας για την περιορισμένη παραγωγή ταλέντων και προσωπικοτήτων, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν την χώρα σε επιτυχίες του παρελθόντος, αφορά σε κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες. Ο ΝΑΤΟϊκός βομβαρδισμός της χώρας το 1999 είχε αντίκτυπο και στο μπάσκετ, με αποτέλεσμα ολόκληρες γενιές να αφοσιωθούν σε θέματα περισσότερο ουσιαστικά. Πάντως συμφωνώ ότι οι νεότερες γενιές είναι εξαιρετικά ταλαντούχες.
Δημοσίευση σχολίου