(Το άρθρο για τα πλέι οφς της Α1 ακολουθεί παρακάτω)
Ο «ξένος» ημιτελικός του φάιναλ-φορ εκ πρώτης ματιάς περιλαμβάνει μία σύγκρουση δύο τεράστιων ευρωπαϊκών ονομάτων, δύο ομάδες με ογκώδη μπάτζετ και ίδιο αριθμό ηττών στη φετινή Ευρωλίγκα. Μια πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση, όμως, δείχνει ότι ο αγώνας έχει πολύ περισσότερα επίπεδα:
Α. Το ΤΣΣΚΑ-Μπαρτσελόνα είναι ένα ματς ανάμεσα σε δύο ομάδες που, στην πραγματικότητα, ξεκινούν από διαφορετική βάση: από τη μια πλευρά, μία από τις πιο επιτυχημένες ομάδες των τελευταίων ετών στην Ευρωλίγκα, η ΤΣΣΚΑ που πηγαίνει για έβδομη συνεχόμενη χρονιά στο φάιναλ-φορ και μετράει δύο τίτλους τα τελευταία χρόνια. Από την άλλη, η Μπαρτσελόνα, που «διψάει» πολύ για τον τίτλο και κάθε χρόνο ανεβάζει ακόμη περισσότερο το μπάτζετ κοιτάζοντας μόνο την κορυφή, την οποία έχει μόνο το 2003.
Β. Ο ημιτελικός είναι μία σύγκρουση ανάμεσα σε δύο διαφορετικές σχολές μπάσκετ. Η ΤΣΣΚΑ ξεκινάει από την άμυνα, όπου δέχεται λιγότερους από 62 πόντους ανά αγώνα (και σκοράρει 75), ενώ η Μπαρτσελόνα κερδίζει τα ματς από την επίθεση, σκοράροντας κάτι παραπάνω από 81 πόντους (ενώ δέχεται περίπου 68). Οι αριθμοί δε δείχνουν καθοριστικά τη διαφορά, αλλά η φιλοσοφία κάθε ομάδα και ο τρόπος με τον οποίο αγωνίζεται στο παρκέ. Θεωρητικά, οι Μοσχοβίτες έχουν ως στόχο να κερδίζουν με… 15-0 στο πρώτο δεκάλεπτο, ενώ οι Καταλανοί με… 25-10.
Ας συγκρίνουμε τις δύο ομάδες και ανά θέση:
1. Στον «άσο», η ΤΣΣΚΑ με Πλάνινιτς, Χόλντεν, Ζήση, είναι πλήρης αλλά της λείπει η κλάση του Παπαλουκά που έκανε τη διαφορά τα προηγούμενα χρόνια. Στο φάιναλ-φορ σίγουρα θα περιμένει κάτι καλύτερο από τον Πλάνινιτς, ενώ ο Χόλντεν έχει την εμπειρία για να είναι ο καταλύτης. Από την άλλη, η Μπαρτσελόνα στηρίζεται στον έμπειρο, αλλά… «1,5», Λάκοβιτς και τον πολύ καλό, αλλά άπειρο, Σάντα. Στο να γίνει πιο πληθωρικό το παιχνίδι της συμβάλλει ο Ναβάρο, που έχει τον υψηλότερο μέσο όρο σε ασίστ φέτος και από τις δύο ομάδες.
2. Στην περιφέρεια της ΤΣΣΚΑ δεσπόζει ίσως το καλύτερο δίδυμο στην Ευρώπη, Λάνγκτον-Σισκάουσκας, παίκτες που μπορούν να πάρουν τέτοια ματς μόνοι τους. Ωστόσο, δεν έχουν άξιο αντικαταστάτη, οπότε είτε θα ανεβαίνει στο «2» ο Χόλντεν είτε θα κατεβαίνει στο «3» ο Χριάπα. Η Μπαρτσελόνα έχει και αυτή δύναμη στην περιφέρεια, με τον τεράστιο Ναβάρο, ίσως το καλύτερο δυάρι στην Ευρώπη, τον έμπειρο σκόρερ Μπαζίλε, τον πληθωρικό σουίνγκμαν Μπάρτον και τον Γκριμάου που κάνει καλή δουλίτσα ερχόμενος από τον πάγκο.
3. Η φροντ-λάιν των Μοσχοβιτών περιλαμβάνει τον σπουδαίο Σμόντις σε μία περίεργη χρονιά, που το σε τι κατάσταση θα βρίσκεται αναμένεται να κρίνει εν πολλοίς τις περισσότερες μάχες στη ρακέτα. Δίπλα του, το δίδυμο Λόρμπεκ (πρώτος σκόρερ της ΤΣΣΚΑ) – Μόρις, κάνει πολύ καλά τη δουλειά του, ενώ ο Χριάπα αποτελεί το σύνδεσμο με την περιφέρεια και φέτος παίζει πολύ καλύτερα απ’ ό,τι στην περσινή επιστροφή του. Η Μπαρτσελόνα έχει στηριχθεί πολύ στους ψηλούς της για τρεις λόγους: διότι έχει δύο πολύ έμπειρους και «μπασκετικούς» παίκτες στα πρόσωπα των Άντερσεν (πέρυσι στην ΤΣΣΚΑ) και Σαντιάγο, δεύτερον, επειδή έχει τον Βάθκεθ στην καλύτερή του χρονιά στην Ευρωλίγκα και, τέλος, επειδή έχει πάρει από τον Ιλασόβα μια εντυπωσιακή χρονιά με πολύπλευρη προσφορά και 3 βραβεία MVP μέσα στη χρονιά.
Το ρόστερ της Μπαρτσελόνα είναι πιο πλήρες, αλλά η ΤΣΣΚΑ έχει πιο έμπειρους παίκτες και προπονητή. Ο Μεσίνα είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές στην Ευρώπη και οι κινήσεις του σε αυτά τα ματς έχουν συμβάλλει ώστε να χαρακτηριστεί ένας από αυτούς. Αποτελεί μεγάλο όπλο για τους Μοσχοβίτες. Στην άλλη άκρη, ο Πασκουάλ, αποτελεί το… κρυφό όπλο των Ισπανών, έχει εντυπωσιάσει φέτος με το κοουτσάρισμά του, παρά την απειρία του και έχει πάρει πάρα πολλά από τους περισσότερους παίκτες του. Ο μόνος, ίσως, παίκτης τον οποίο δεν έχει μπορέσει να εκμεταλλευτεί πλήρως, είναι ο Σαντιάγο.
Η ουσία είναι ότι και οι δύο ομάδες έχουν πετύχει εντυπωσιακές νίκες φέτος. Η ΤΣΣΚΑ παρότι έχει αλλάξει λίγο το ρόστερ της, συνεχίζει με αυτόματο πίλοτο. Μπορεί να μην εντυπωσιάζει και να μη φοβίζει όπως άλλες χρονιές, αλλά παίζει πολύ οργανωμένο μπάσκετ και ξέρει να φτάνει στο στόχο της. Από την άλλη, η Μπαρτσελόνα έχει εντυπωσιάσει φέτος και ανά διαστήματα δημιουργεί την εντύπωση ότι φέτος είναι η χρονιά της. Ωστόσο, την περιβάλλουν και πολλά ερωτήματα για το κατά πόσο θα μπορέσει να αποδώσει σωστά στο κατάλληλο σημείο και να εμφανίσει το καλύτερό της πρόσωπο τη στιγμή που πρέπει.
“Good night, and good luck”
by BEN
Α. Το ΤΣΣΚΑ-Μπαρτσελόνα είναι ένα ματς ανάμεσα σε δύο ομάδες που, στην πραγματικότητα, ξεκινούν από διαφορετική βάση: από τη μια πλευρά, μία από τις πιο επιτυχημένες ομάδες των τελευταίων ετών στην Ευρωλίγκα, η ΤΣΣΚΑ που πηγαίνει για έβδομη συνεχόμενη χρονιά στο φάιναλ-φορ και μετράει δύο τίτλους τα τελευταία χρόνια. Από την άλλη, η Μπαρτσελόνα, που «διψάει» πολύ για τον τίτλο και κάθε χρόνο ανεβάζει ακόμη περισσότερο το μπάτζετ κοιτάζοντας μόνο την κορυφή, την οποία έχει μόνο το 2003.
Β. Ο ημιτελικός είναι μία σύγκρουση ανάμεσα σε δύο διαφορετικές σχολές μπάσκετ. Η ΤΣΣΚΑ ξεκινάει από την άμυνα, όπου δέχεται λιγότερους από 62 πόντους ανά αγώνα (και σκοράρει 75), ενώ η Μπαρτσελόνα κερδίζει τα ματς από την επίθεση, σκοράροντας κάτι παραπάνω από 81 πόντους (ενώ δέχεται περίπου 68). Οι αριθμοί δε δείχνουν καθοριστικά τη διαφορά, αλλά η φιλοσοφία κάθε ομάδα και ο τρόπος με τον οποίο αγωνίζεται στο παρκέ. Θεωρητικά, οι Μοσχοβίτες έχουν ως στόχο να κερδίζουν με… 15-0 στο πρώτο δεκάλεπτο, ενώ οι Καταλανοί με… 25-10.
Ας συγκρίνουμε τις δύο ομάδες και ανά θέση:
1. Στον «άσο», η ΤΣΣΚΑ με Πλάνινιτς, Χόλντεν, Ζήση, είναι πλήρης αλλά της λείπει η κλάση του Παπαλουκά που έκανε τη διαφορά τα προηγούμενα χρόνια. Στο φάιναλ-φορ σίγουρα θα περιμένει κάτι καλύτερο από τον Πλάνινιτς, ενώ ο Χόλντεν έχει την εμπειρία για να είναι ο καταλύτης. Από την άλλη, η Μπαρτσελόνα στηρίζεται στον έμπειρο, αλλά… «1,5», Λάκοβιτς και τον πολύ καλό, αλλά άπειρο, Σάντα. Στο να γίνει πιο πληθωρικό το παιχνίδι της συμβάλλει ο Ναβάρο, που έχει τον υψηλότερο μέσο όρο σε ασίστ φέτος και από τις δύο ομάδες.
2. Στην περιφέρεια της ΤΣΣΚΑ δεσπόζει ίσως το καλύτερο δίδυμο στην Ευρώπη, Λάνγκτον-Σισκάουσκας, παίκτες που μπορούν να πάρουν τέτοια ματς μόνοι τους. Ωστόσο, δεν έχουν άξιο αντικαταστάτη, οπότε είτε θα ανεβαίνει στο «2» ο Χόλντεν είτε θα κατεβαίνει στο «3» ο Χριάπα. Η Μπαρτσελόνα έχει και αυτή δύναμη στην περιφέρεια, με τον τεράστιο Ναβάρο, ίσως το καλύτερο δυάρι στην Ευρώπη, τον έμπειρο σκόρερ Μπαζίλε, τον πληθωρικό σουίνγκμαν Μπάρτον και τον Γκριμάου που κάνει καλή δουλίτσα ερχόμενος από τον πάγκο.
3. Η φροντ-λάιν των Μοσχοβιτών περιλαμβάνει τον σπουδαίο Σμόντις σε μία περίεργη χρονιά, που το σε τι κατάσταση θα βρίσκεται αναμένεται να κρίνει εν πολλοίς τις περισσότερες μάχες στη ρακέτα. Δίπλα του, το δίδυμο Λόρμπεκ (πρώτος σκόρερ της ΤΣΣΚΑ) – Μόρις, κάνει πολύ καλά τη δουλειά του, ενώ ο Χριάπα αποτελεί το σύνδεσμο με την περιφέρεια και φέτος παίζει πολύ καλύτερα απ’ ό,τι στην περσινή επιστροφή του. Η Μπαρτσελόνα έχει στηριχθεί πολύ στους ψηλούς της για τρεις λόγους: διότι έχει δύο πολύ έμπειρους και «μπασκετικούς» παίκτες στα πρόσωπα των Άντερσεν (πέρυσι στην ΤΣΣΚΑ) και Σαντιάγο, δεύτερον, επειδή έχει τον Βάθκεθ στην καλύτερή του χρονιά στην Ευρωλίγκα και, τέλος, επειδή έχει πάρει από τον Ιλασόβα μια εντυπωσιακή χρονιά με πολύπλευρη προσφορά και 3 βραβεία MVP μέσα στη χρονιά.
Το ρόστερ της Μπαρτσελόνα είναι πιο πλήρες, αλλά η ΤΣΣΚΑ έχει πιο έμπειρους παίκτες και προπονητή. Ο Μεσίνα είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές στην Ευρώπη και οι κινήσεις του σε αυτά τα ματς έχουν συμβάλλει ώστε να χαρακτηριστεί ένας από αυτούς. Αποτελεί μεγάλο όπλο για τους Μοσχοβίτες. Στην άλλη άκρη, ο Πασκουάλ, αποτελεί το… κρυφό όπλο των Ισπανών, έχει εντυπωσιάσει φέτος με το κοουτσάρισμά του, παρά την απειρία του και έχει πάρει πάρα πολλά από τους περισσότερους παίκτες του. Ο μόνος, ίσως, παίκτης τον οποίο δεν έχει μπορέσει να εκμεταλλευτεί πλήρως, είναι ο Σαντιάγο.
Η ουσία είναι ότι και οι δύο ομάδες έχουν πετύχει εντυπωσιακές νίκες φέτος. Η ΤΣΣΚΑ παρότι έχει αλλάξει λίγο το ρόστερ της, συνεχίζει με αυτόματο πίλοτο. Μπορεί να μην εντυπωσιάζει και να μη φοβίζει όπως άλλες χρονιές, αλλά παίζει πολύ οργανωμένο μπάσκετ και ξέρει να φτάνει στο στόχο της. Από την άλλη, η Μπαρτσελόνα έχει εντυπωσιάσει φέτος και ανά διαστήματα δημιουργεί την εντύπωση ότι φέτος είναι η χρονιά της. Ωστόσο, την περιβάλλουν και πολλά ερωτήματα για το κατά πόσο θα μπορέσει να αποδώσει σωστά στο κατάλληλο σημείο και να εμφανίσει το καλύτερό της πρόσωπο τη στιγμή που πρέπει.
“Good night, and good luck”
by BEN
3 σχόλια:
Συμφωνώ πλήρως με το άρθρο. Η απουσία του Παπαλουκά είναι αισθητή, ενώ ο Πλάνινιτς είναι περισσότερο σκόρερ (και 2άρι) παρά οργανωτής. Και αυτό έχει λείψει από την ΤΣΣΚΑ φέτος.
Από την άλλη και η Μπαρτσελόνα έχει πρόβλημα στον άσο, γιατί μόνο με Λάκοβιτς δε γίνεται προκοπή (πως θα αντιδράσει άραγε ο Σάντα σε μία τέτοια διοργάνωση?).
Ίσως τελικά να είναι και αυτά που θα κρίνουν υπέρ των ελληνικών ομάδων (όποια και αν προκριθεί) τον τελικό.
Από εκεί και πέρα, θεωρώ πως η Μπαρτσελόνα είναι το φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου (όχι αδιαφιλονίκητο, μιλάμε ότι δίνω ένα 30% σε Μπάρτσα και 23.3% στους υπόλοιπους π.χ.) αλλά όπως πολύ σωστά επισημαίνετε, υπάρχει ο Μεσίνα. Ο Πασκουάλ φαίνεται πολύ καλός, αλλά είναι άπειρος από τέτοιες διοργανώσεις. Βέβαια και ο Ζοτς άπειρος ήταν το 1992...
Απλώς, λέω, ότι δε γνωρίζουμε πως θα διαχειριστεί μία άσχημη κατάσταση. Συν το γεγονός ότι στην Μπαρτσελόνα μόνο ο Ναβάρο μπορεί να χαρακτηριστεί ηγέτης.
Αντίθετα, σε ΤΣΣΚΑ υπάρχει ο Σισκάουσκας, στον ΠΑΟ ο Γιάσκε και ο Διαμαντίδης, και στον ΟΣΦΠ οι Παπαλουκάς και Βούισιτς. Για να μην αναφερθώ στην προσωπικότητα και εμπειρία των τριών προπονητών...
Πιστεύω ότι το φαβορί για τον τίτλο θα κριθεί ανάλογα το ζευγάρι. Ο Παναθηναικός έχει περισσότερες ελπίδες με την ΤΣΣΚΑ, αν κοιτάξουμε την παράδοση Ομπράντοβιτς-Μεσίνα. Αντίθετα έχει λιγότερες με την Μπαρτσελόνα. Μπορεί τότε που έπαιξαν να ήταν ο Παο ντεφορμέ, αλλά και τις δύο φορές έχασε με πολύ πειστικό τρόπο.
Αντίθετα θεωρώ ότι καλύτερος αντίπαλος για τον Ολυμπιακό είναι η Μπάρτσα καθώς πρόκειται για δύο ομάδες καινούργιες με τη διαφορά ότι ο Ολυμπιακός διαθέτει δύο παίκτες με τεράστια εμπειρία στο φάιναλ φορ. Ενώ η ΤΣΣΚΑ έχει σίγουρα μεγαλύτερη εμπειρία.
Βέβαια είναι τόσο ισορροπημένη η τετράδα που πετυχημένα προγνωστικά θα μπορούσαν να βγουν και από τα ζώδια. Αν έπρεπε σε κάποιον να δώσω το προβάδισμα είναι αυτός είναι ο Παναθηναικός, λόγω εμπειρίας, ρόστερ και ψηλότερο από τους άλλους ταβάνι στην απόδοση του.
Κάτι στο οποίο διαφωνώ, είναι η λεγόμενη "παράδοση" για τη σύγκρουση των ελληνικών ομάδων στους ημιτελικούς. Το '94 ο Ολυμπιακός το έχασε επειδή άφησε την Μπανταλόνα στο παιχνίδι και "θόλωσε" στο τελευταίο λεπτό και το '95 επειδή η Ρεάλ ήταν πολύ ανώτερη και έπαιζε και εντός έδρας. Όχι γιατί είχε κερισει τον Παναθηναικό πιο πριν. Και δεν είναι ότι όταν κερδίζεις τον αιώνιο αντίπαλο καταφέρνεις κάτι τόσο μοναδικό ώστε να αποσυντονιστείς (όπως π.χ. όταν διαλύεις τους πολυδιαφημισμένους σταρ του ΝΒΑ).
Συμφωνούμε απόλυτα, άλλωστε παρόμοια πράγματα λέμε, αλλά διαφωνώ στο τελευταίο. Ο "εμφύλιος" ημιτελικός είναι πολύ ψυχοφθόρος και επηρεάζει την ψυχολογία. Για παράδειγμα το '94 (αναφέρω αυτή τη σεζόν γιατί ο Ολυμπιακός ήταν τότε σαφώς ποιοτικότερος από την Μπανταλόνα) προσωπικά πιστεύω ότι η ιστορία θα ήταν διαφορετική αν οι Πειραιώτες είχαν παίξει ημιτελικό, π.χ. με την Μπαρτσελόνα.
Ας ελπίσουμε, πάντως, φέτος να το διαψεύσουν και ο ένας από τους δύο να φέρει πίσω την κούπα.
Δημοσίευση σχολίου