Ποιος είναι αυτός θα αναρωτηθούν οι περισσότεροι. Ο Ρόντνεϊ Ντεντ (Rodney Dent, 39, 2.06) είναι μία ιδιάζουσα περίπτωση μπασκετμπολίστα. Ήρθε στην Ελλάδα για τον Άρη την περίοδο 1995-96, χρονιά που εδώ έπαιζαν ο Εξέιβιερ ΜακΝτάνιελ και ο Ντομινίκ Ουίλκινς. Τελικά, σχεδόν κανείς δεν τον θυμάται να παίζει, ενώ η δήλωση του Στέργιου Βρούσγου, προέδρου τότε του Άρη («Τιμή μου και καμάρι μου που έχω την τύχη να παρουσιάζω έναν τόσο ταλαντούχο και προικισμένο παίκτη. Ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και οι άλλες ομάδες διοργανώνουν φιέστες κάθε τόσο. Εμείς που πραγματικά έχουμε κοντά μας έναν πληθωρικό παίκτη γιατί να μην το κάνουμε;») μοιάζει με ανέκδοτο, αλλά ήταν τόσο ατυχής όσο ακούγεται εκ των υστέρων;
Ας κάνουμε μια γρήγορη βόλτα στην καριέρα του Ρόντνεϊ Ντεντ. Μόνο… χτεσινός δεν ήταν στο μπάσκετ ο Ντεντ όταν ήρθε στην Ελλάδα. Στο κολέγιο ξεκίνησε στο Κεντάκι μια ιδιαίτερα υποσχόμενη καριέρα υπό τις οδηγίες του Ρικ Πιτίνο, ο οποίος ήταν ο μέντοράς του. Ο Πιτίνο από την αρχή είχε δει τον στυλοβάτη της ομάδας του Κεντάκι στο πρόσωπο του Ντεντ. Την πρώτη του χρονιά, το 1992-93, που το Κεντάκι έφτασε φάιναλ φορ, ο Ντεντ είχε επικουρικό ρόλο. Πάντως σε 34 αγώνες είχε 6.4 πόντους, 5.1 ριμπάουντ και 1.1 τάπες παίζοντας 18 λεπτά ανά αγώνα.
Η δεύτερη χρονιά ξεκίνησε ως η χρονιά εδραίωσης του Ντεντ. Ο ίδιος ήταν η βασική δύναμη της ομάδας, όμως τότε άρχισαν και οι απίστευτες ατυχίες του. Έπαιξε 11 αγώνες και είχε 12.8 πόντους μέσο όρο, 5.4 ριμπάουντ και 1.5 τάπες. Κάποια από τα παιχνίδια που έκανε στη σεζόν ήταν πραγματικά απίστευτα. Με το Ίστερν Κεντάκι είχε 16 πόντους και 11 ριμπάουντ, ενώ με το Μόρχεντ είχε 24 πόντους με 12/12 δίποντα! Γιατί 11 ματς; Γιατί μετά διέλυσε το γόνατό του. Ο Πιτίνο και η ομάδα απογοητεύτηκαν, οι δημοσιογράφοι… τα έβαψαν μαύρα, για να φτάσει ο Πιτίνο στην περίφημη ατάκα μετά από την πρώτη νίκη χωρίς τον Ντεντ: «Όχι, δεν θα παίξουμε την υπόλοιπη σεζόν για τον Ρόντνεϊ, απλώς και μόνο… γιατί δεν πέθανε! Ήταν πολύ άτυχος, αλλά είμαστε πίσω του όσο προσπαθεί να επανέλθει». Ο Ντεντ δεν ήταν… dead, όπως έκανε λογοπαίγνιο ο Πιτίνο, αλλά ήταν τελειωμένος με το κολεγιακό μπάσκετ. Τι έκανε; Η χρονιά τελείωσε και χωρίς να έχει αποθεραπευτεί δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ του 1994 παρατώντας στα κρύα του λουτρού το Κεντάκι. Παρότι ήταν τραυματίας, παρότι δεν συμμετείχε σε κανένα πρι-ντραφτ καμπ, οι δυνατότητές του ήταν αδιαμφισβήτητες, έτσι οι Ορλάντο Μάτζικ τον επέλεξαν στο νούμερο 31 του ντραφτ (4η επιλογή στο 2ο γύρο). Όμως, το γόνατό του ήταν σε άθλια κατάσταση και παρότι οι Μάτζικ τον υπέγραψαν και πέρασε τη χρονιά μαζί τους, δεν αγωνίστηκε ούτε σε ένα αγώνα το 1994-95.
Έχοντας να παίξει από τις 4 Ιανουαρίου του 1994, το καλοκαίρι του 1995 άρχισε να λοξοκοιτά και προς Ευρώπη. Τα δικαιώματά του πήγαν στους Βανκούβερ Γκρίζλις, αλλά εκείνος πέρασε τον Ατλαντικό για… τη Θεσσαλονίκη. Οι γνώστες του κολεγιακού μπάσκετ τότε είχαν αρχίσει να ελπίζουν ότι θα έβλεπαν τον παλιό, απίστευτο Ντεντ στην ομάδα του Άρη, οι υπόλοιποι απλώς είχαν… ξεσηκωθεί από τον ντόρο.
Τέλη Αυγούστου ήρθε στην Ελλάδα για να πλαισιώσει τον Χάρολντ Έλις στον Άρη. Όσα ακολουθούν μοιάζουν… με σαπουνόπερα. Απολαύστε το χρονικό του Ντεντ στον «αυτοκράτορα»: Στις 30 Αυγούστου στην προπόνηση πηδάει για ένα ριμπάουντ μόνος του και όταν προσγειώνεται στο έδαφος δεν μπορεί να κουνηθεί. Ο Ντεντ έφυγε με φορείο, η προπόνηση διακόπηκε, οι παίκτες έφυγαν μαζί του για να του συμπαρασταθούν και ο Μαρκόπουλος… τράβαγε τα μαλλιά του. Οι γιατροί φοβούνταν ολική ρήξη στον δικέφαλο του ποδιού (και… τέλος η σεζόν), αλλά τελικά οι εξετάσεις έδειξαν απλή θλάση. Μετά που βγήκε από το ιατρείο ο θηριώδης Ντεντ ξέσπασε σε λυγμούς, δείγμα της απίστευτα κακής ψυχολογικής κατάστασης στην οποία βρισκόταν μετά από 19 μήνες αγωνιστικής απραξίας. Όντας τελείως απροπόνητος τραυματίστηκε με το που πιέστηκε. Πάντως και πάλι θα έχανε 4-5 εβδομάδες, άρα τα προκριματικά στο Κόρατς ο Άρης θα τα ξεκινούσε χωρίς αυτόν. Στην επίσημη παρουσίασή του που ακολούθησε, ο Μαρκόπουλος είπε αυτό που όλοι περίμεναν: «Σας διαβεβαιώνω ότι θα βάζει τουλάχιστον 15 πόντους, ενώ θα μαζεύει και πάρα πολλά ριμπάουντ και θα κάνει πολλές τάπες». Αμ δε…
Από τις 30 Αυγούστου φτάνουμε στις 25 Σεπτέμβρη και ο Ντεντ ακόμη γυμνάζεται μόνος του, αφού όλοι φοβούνται πιθανή υποτροπή. Ο προβληματισμός είναι μεγάλος και όλοι αρχίζουν να σκέφτονται τον Λόρενς Φάντερμπεργκ, που αίφνης γίνεται ο πρώτος στόχος της ομάδας, αλλά και τον νεαρό και άπειρο Σαμίρ Γκούντα που είχε αποκτηθεί το καλοκαίρι ως επένδυση για το μέλλον. Ο Άρης στο ενδιάμεσο έχει κάνει έγκλημα και καλείται να παίξει στα προκριματικά του Κόρατς χωρίς… ξένους! Οπότε και το… φιλολογικό ντεμπούτο του Ντεντ αναβάλλεται. Ο πρώτος προκριματικός γύρος ξεκινά με τον Άρη να κερδίζει εκτός έδρας τη Σόλνοκ με 64-66. Φτάνουμε στο Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου για την 1η αγωνιστική της Α1 και το ντεμπούτο του Ρόντνεϊ Ντεντ με τη φανέλα του Άρη (ντεμπούτο που έμελλε να είναι και... κύκνειο άσμα ταυτόχρονα). Ο Άρης κερδίζει 93-84 τον Απόλλωνα Πάτρας, αλλά ο Ντεντ παίζει μόνο 17 λεπτά και έχει 4 πόντους μέχρι να αποχωρήσει πονώντας στον δικέφαλο του αριστερού ποδιού, σε υποτροπή του τραυματισμού.
Ο Βρούσγος στις 7 Οκτώβρη λέει ότι και ο Έλις και ο Ντεντ μένουν κανονικά στην ομάδα, αλλά… δεν ήταν έτσι. Στις 9 Οκτωβρίου ο Ντεντ απουσιάζει από την προπόνηση επικαλούμενος ασθένεια του παιδιού του (ήταν στην Ελλάδα με τη γυναίκα του και τα 2 παιδιά του). Στις 10 Οκτωβρίου ενημερώνει… ότι αρρώστησε και ο ίδιος και πάλι δεν εμφανίζεται για προπόνηση! Στον Άρη είναι όλοι αγανακτισμένοι και φοβούνται ότι ο Ντεντ… θα το σκάσει. Αρχίζουν να ψάχνουν ψηλό, ενώ η συνέχεια είναι τελείως τραγελαφική. Στις 11 Οκτωβρίου ο Ντεντ ήταν ξανά άρρωστος, ενώ στις 12 απουσιάζει και πάλι και ζητάει για να επιστρέψει στις προπονήσεις να πληρωθεί τη δόση του Οκτωβρίου (24.000 δολάρια), να πάρει ο μάνατζέρ του την προμήθεια για τη μετεγγραφή (27.000 δολάρια) και να του δώσει ο Άρης… 4 εισιτήρια για Η.Π.Α. με ανοικτή ημερομηνία, όπως υπήρχε όρος στο συμβόλαιο! Ο Άρης… ψυλλιάζεται τη δουλειά και αρνείται ανακοινώνοντας τη λύση της συνεργασίας με τον Αμερικανό (που είχε ήδη πάρει 50.000 δολάρια, δηλαδή την πρώτη δόση). Στις 14 Οκτωβρίου ο Άρης μαθαίνει ότι ο Ντεντ πριν ανακοινώσει τις απαιτήσεις του στην ομάδα είχε… σηκώσει από την τράπεζα τα 50.000 δολάρια που του είχε καταθέσει ο Άρης και ουσιαστικά είχε αποφασίσει να το «σκάσει».
Την Κυριακή 15 Οκτωβρίου ο Άρης παρατάσσεται στο Σπόρτιγκ χωρίς δεύτερο Αμερικανό και χάνει με 90-78 από τον Σπόρτιγκ του Μίτσελ Ουίγκινς. Η σκέψη για Φάντερμπεργκ εγκαταλείπεται (η Χαποέλ ήθελε 170.000 δολάρια για να τον αφήσει ελεύθερο, ο Άρης δεν ανέβαινε πάνω από τα 100.000) και στις 22 Οκτωβρίου, ο Άρης υποδέχεται τον Πανιώνιο με τον 23χρονο Σαμίρ Γκούντα στη σύνθεσή του. Αλλά αυτό είναι… το θέμα άλλου άρθρου.
Τι έκανε μετά τον Άρη; Ουσιαστικά τίποτα. Βολόδερνε για ένα συμβόλαιο στις Η.Π.Α., δεν έπαιξε ποτέ στο NBA, δεν έπαιξε στην Ευρώπη, ούτε σε κάποια άλλη επαγγελματική λίγκα, χτυπημένος κυρίως από τους συνεχείς τραυματισμούς. Η πρώτη και τελευταία χρονιά που τα επαγγελματικά του βήματα γίνονται γνωστά και αχνοφαίνονται είναι το 2000-01 όταν πηγαίνει στη Φινλανδία και παίζει στη Φορσάν Κοριπογιάτ μαζί με τον αδερφό του Αντόνιους (μετά από… πρόσκληση του αδερφού του που έπαιζε ήδη εκεί) και σε 12 ματς στο φινλανδικό πρωτάθλημα έχει 12.8 πόντους, 9.3 ριμπάουντ και 1.3 τάπες. Μετά και πάλι εξαφανίζεται, αποτελώντας ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα παικτών που ένας τραυματισμός και το… κεφάλι τους, τους κατέστρεψαν μια πολλά υποσχόμενη καριέρα.
Νίκος Κουσούλης
Ας κάνουμε μια γρήγορη βόλτα στην καριέρα του Ρόντνεϊ Ντεντ. Μόνο… χτεσινός δεν ήταν στο μπάσκετ ο Ντεντ όταν ήρθε στην Ελλάδα. Στο κολέγιο ξεκίνησε στο Κεντάκι μια ιδιαίτερα υποσχόμενη καριέρα υπό τις οδηγίες του Ρικ Πιτίνο, ο οποίος ήταν ο μέντοράς του. Ο Πιτίνο από την αρχή είχε δει τον στυλοβάτη της ομάδας του Κεντάκι στο πρόσωπο του Ντεντ. Την πρώτη του χρονιά, το 1992-93, που το Κεντάκι έφτασε φάιναλ φορ, ο Ντεντ είχε επικουρικό ρόλο. Πάντως σε 34 αγώνες είχε 6.4 πόντους, 5.1 ριμπάουντ και 1.1 τάπες παίζοντας 18 λεπτά ανά αγώνα.
Η δεύτερη χρονιά ξεκίνησε ως η χρονιά εδραίωσης του Ντεντ. Ο ίδιος ήταν η βασική δύναμη της ομάδας, όμως τότε άρχισαν και οι απίστευτες ατυχίες του. Έπαιξε 11 αγώνες και είχε 12.8 πόντους μέσο όρο, 5.4 ριμπάουντ και 1.5 τάπες. Κάποια από τα παιχνίδια που έκανε στη σεζόν ήταν πραγματικά απίστευτα. Με το Ίστερν Κεντάκι είχε 16 πόντους και 11 ριμπάουντ, ενώ με το Μόρχεντ είχε 24 πόντους με 12/12 δίποντα! Γιατί 11 ματς; Γιατί μετά διέλυσε το γόνατό του. Ο Πιτίνο και η ομάδα απογοητεύτηκαν, οι δημοσιογράφοι… τα έβαψαν μαύρα, για να φτάσει ο Πιτίνο στην περίφημη ατάκα μετά από την πρώτη νίκη χωρίς τον Ντεντ: «Όχι, δεν θα παίξουμε την υπόλοιπη σεζόν για τον Ρόντνεϊ, απλώς και μόνο… γιατί δεν πέθανε! Ήταν πολύ άτυχος, αλλά είμαστε πίσω του όσο προσπαθεί να επανέλθει». Ο Ντεντ δεν ήταν… dead, όπως έκανε λογοπαίγνιο ο Πιτίνο, αλλά ήταν τελειωμένος με το κολεγιακό μπάσκετ. Τι έκανε; Η χρονιά τελείωσε και χωρίς να έχει αποθεραπευτεί δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ του 1994 παρατώντας στα κρύα του λουτρού το Κεντάκι. Παρότι ήταν τραυματίας, παρότι δεν συμμετείχε σε κανένα πρι-ντραφτ καμπ, οι δυνατότητές του ήταν αδιαμφισβήτητες, έτσι οι Ορλάντο Μάτζικ τον επέλεξαν στο νούμερο 31 του ντραφτ (4η επιλογή στο 2ο γύρο). Όμως, το γόνατό του ήταν σε άθλια κατάσταση και παρότι οι Μάτζικ τον υπέγραψαν και πέρασε τη χρονιά μαζί τους, δεν αγωνίστηκε ούτε σε ένα αγώνα το 1994-95.
Έχοντας να παίξει από τις 4 Ιανουαρίου του 1994, το καλοκαίρι του 1995 άρχισε να λοξοκοιτά και προς Ευρώπη. Τα δικαιώματά του πήγαν στους Βανκούβερ Γκρίζλις, αλλά εκείνος πέρασε τον Ατλαντικό για… τη Θεσσαλονίκη. Οι γνώστες του κολεγιακού μπάσκετ τότε είχαν αρχίσει να ελπίζουν ότι θα έβλεπαν τον παλιό, απίστευτο Ντεντ στην ομάδα του Άρη, οι υπόλοιποι απλώς είχαν… ξεσηκωθεί από τον ντόρο.
Τέλη Αυγούστου ήρθε στην Ελλάδα για να πλαισιώσει τον Χάρολντ Έλις στον Άρη. Όσα ακολουθούν μοιάζουν… με σαπουνόπερα. Απολαύστε το χρονικό του Ντεντ στον «αυτοκράτορα»: Στις 30 Αυγούστου στην προπόνηση πηδάει για ένα ριμπάουντ μόνος του και όταν προσγειώνεται στο έδαφος δεν μπορεί να κουνηθεί. Ο Ντεντ έφυγε με φορείο, η προπόνηση διακόπηκε, οι παίκτες έφυγαν μαζί του για να του συμπαρασταθούν και ο Μαρκόπουλος… τράβαγε τα μαλλιά του. Οι γιατροί φοβούνταν ολική ρήξη στον δικέφαλο του ποδιού (και… τέλος η σεζόν), αλλά τελικά οι εξετάσεις έδειξαν απλή θλάση. Μετά που βγήκε από το ιατρείο ο θηριώδης Ντεντ ξέσπασε σε λυγμούς, δείγμα της απίστευτα κακής ψυχολογικής κατάστασης στην οποία βρισκόταν μετά από 19 μήνες αγωνιστικής απραξίας. Όντας τελείως απροπόνητος τραυματίστηκε με το που πιέστηκε. Πάντως και πάλι θα έχανε 4-5 εβδομάδες, άρα τα προκριματικά στο Κόρατς ο Άρης θα τα ξεκινούσε χωρίς αυτόν. Στην επίσημη παρουσίασή του που ακολούθησε, ο Μαρκόπουλος είπε αυτό που όλοι περίμεναν: «Σας διαβεβαιώνω ότι θα βάζει τουλάχιστον 15 πόντους, ενώ θα μαζεύει και πάρα πολλά ριμπάουντ και θα κάνει πολλές τάπες». Αμ δε…
Από τις 30 Αυγούστου φτάνουμε στις 25 Σεπτέμβρη και ο Ντεντ ακόμη γυμνάζεται μόνος του, αφού όλοι φοβούνται πιθανή υποτροπή. Ο προβληματισμός είναι μεγάλος και όλοι αρχίζουν να σκέφτονται τον Λόρενς Φάντερμπεργκ, που αίφνης γίνεται ο πρώτος στόχος της ομάδας, αλλά και τον νεαρό και άπειρο Σαμίρ Γκούντα που είχε αποκτηθεί το καλοκαίρι ως επένδυση για το μέλλον. Ο Άρης στο ενδιάμεσο έχει κάνει έγκλημα και καλείται να παίξει στα προκριματικά του Κόρατς χωρίς… ξένους! Οπότε και το… φιλολογικό ντεμπούτο του Ντεντ αναβάλλεται. Ο πρώτος προκριματικός γύρος ξεκινά με τον Άρη να κερδίζει εκτός έδρας τη Σόλνοκ με 64-66. Φτάνουμε στο Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου για την 1η αγωνιστική της Α1 και το ντεμπούτο του Ρόντνεϊ Ντεντ με τη φανέλα του Άρη (ντεμπούτο που έμελλε να είναι και... κύκνειο άσμα ταυτόχρονα). Ο Άρης κερδίζει 93-84 τον Απόλλωνα Πάτρας, αλλά ο Ντεντ παίζει μόνο 17 λεπτά και έχει 4 πόντους μέχρι να αποχωρήσει πονώντας στον δικέφαλο του αριστερού ποδιού, σε υποτροπή του τραυματισμού.
Ο Βρούσγος στις 7 Οκτώβρη λέει ότι και ο Έλις και ο Ντεντ μένουν κανονικά στην ομάδα, αλλά… δεν ήταν έτσι. Στις 9 Οκτωβρίου ο Ντεντ απουσιάζει από την προπόνηση επικαλούμενος ασθένεια του παιδιού του (ήταν στην Ελλάδα με τη γυναίκα του και τα 2 παιδιά του). Στις 10 Οκτωβρίου ενημερώνει… ότι αρρώστησε και ο ίδιος και πάλι δεν εμφανίζεται για προπόνηση! Στον Άρη είναι όλοι αγανακτισμένοι και φοβούνται ότι ο Ντεντ… θα το σκάσει. Αρχίζουν να ψάχνουν ψηλό, ενώ η συνέχεια είναι τελείως τραγελαφική. Στις 11 Οκτωβρίου ο Ντεντ ήταν ξανά άρρωστος, ενώ στις 12 απουσιάζει και πάλι και ζητάει για να επιστρέψει στις προπονήσεις να πληρωθεί τη δόση του Οκτωβρίου (24.000 δολάρια), να πάρει ο μάνατζέρ του την προμήθεια για τη μετεγγραφή (27.000 δολάρια) και να του δώσει ο Άρης… 4 εισιτήρια για Η.Π.Α. με ανοικτή ημερομηνία, όπως υπήρχε όρος στο συμβόλαιο! Ο Άρης… ψυλλιάζεται τη δουλειά και αρνείται ανακοινώνοντας τη λύση της συνεργασίας με τον Αμερικανό (που είχε ήδη πάρει 50.000 δολάρια, δηλαδή την πρώτη δόση). Στις 14 Οκτωβρίου ο Άρης μαθαίνει ότι ο Ντεντ πριν ανακοινώσει τις απαιτήσεις του στην ομάδα είχε… σηκώσει από την τράπεζα τα 50.000 δολάρια που του είχε καταθέσει ο Άρης και ουσιαστικά είχε αποφασίσει να το «σκάσει».
Την Κυριακή 15 Οκτωβρίου ο Άρης παρατάσσεται στο Σπόρτιγκ χωρίς δεύτερο Αμερικανό και χάνει με 90-78 από τον Σπόρτιγκ του Μίτσελ Ουίγκινς. Η σκέψη για Φάντερμπεργκ εγκαταλείπεται (η Χαποέλ ήθελε 170.000 δολάρια για να τον αφήσει ελεύθερο, ο Άρης δεν ανέβαινε πάνω από τα 100.000) και στις 22 Οκτωβρίου, ο Άρης υποδέχεται τον Πανιώνιο με τον 23χρονο Σαμίρ Γκούντα στη σύνθεσή του. Αλλά αυτό είναι… το θέμα άλλου άρθρου.
Τι έκανε μετά τον Άρη; Ουσιαστικά τίποτα. Βολόδερνε για ένα συμβόλαιο στις Η.Π.Α., δεν έπαιξε ποτέ στο NBA, δεν έπαιξε στην Ευρώπη, ούτε σε κάποια άλλη επαγγελματική λίγκα, χτυπημένος κυρίως από τους συνεχείς τραυματισμούς. Η πρώτη και τελευταία χρονιά που τα επαγγελματικά του βήματα γίνονται γνωστά και αχνοφαίνονται είναι το 2000-01 όταν πηγαίνει στη Φινλανδία και παίζει στη Φορσάν Κοριπογιάτ μαζί με τον αδερφό του Αντόνιους (μετά από… πρόσκληση του αδερφού του που έπαιζε ήδη εκεί) και σε 12 ματς στο φινλανδικό πρωτάθλημα έχει 12.8 πόντους, 9.3 ριμπάουντ και 1.3 τάπες. Μετά και πάλι εξαφανίζεται, αποτελώντας ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα παικτών που ένας τραυματισμός και το… κεφάλι τους, τους κατέστρεψαν μια πολλά υποσχόμενη καριέρα.
Νίκος Κουσούλης
2 σχόλια:
Μπραβο παιδια πολυ καλό αρθρο.Μαθαίνουμε παίχτες που δεν προλάβαμε. Δυστυχως ημουν πολυ μικρός (μόλις 9 χρονών το 1995) και δεν θυμαμαι πολλα απο εκείνες τις εποχές. Το μόνο που θυμάμαι απο εκείνη την χρονια (μπόρει να είναι και απο την επομένη διορθώστε με εάν κάνω λάθος) είναι η μπουνιά του Ελις στον Αγγελίδη πριν απο ενα ματς play off (μικρός τελικός αν θυμαμαι παλι καλά) με τον ΠΑΟΚ.
LOYKMOSH
Σε ευχαριστούμε φίλε. Και όντως, ο Έλις ήταν που είχε σπάσει το σαγονι του Αγγελίδη σε προπόνηση του Άρη.
Δημοσίευση σχολίου