Πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα η κλήρωση των ομίλων του Top-16 της Ευρωλίγκας:
Ο Ολυμπιακός ήταν και στο δεύτερο γύρο τυχερός στην κλήρωση και είδε στον όμιλό του να μπαίνουν οι τρεις καλύτερες ομάδες που θα μπορούσαν να του τύχουν δεδομένων των περιορισμών. Η Ταού είναι μια πολύ έμπειρη ομάδα, με ικανά και ταλαντούχα στελέχη. Φέτος έχει μακράν την καλύτερη επίθεση στην Ευρωλίγκα, αλλά είναι αρκετά αδύναμη στην άμυνα, δείγμα του ότι παίζει ένα λίαν επιθετικό μπάσκετ που στηρίζεται στην δεινότητα στο σκοράρισμα του Ρακόσεβιτς και στον «ομφάλιο λώρο» των επιθετικών της plays: το πικ εν ρολ μεταξύ Πριτζιόνι και Σπλίτερ. Μπορεί να έχει φέτος μέχρι τώρα σε όλες τις διοργανώσεις ρεκόρ 24-3, ωστόσο, δεν αποτελεί φόβητρο, είδε τη Ρόμα να φεύγει νικήτρια από τη Βιτόρια και παρότι είναι μια πολύ καλή ομάδα και ισχυρή δύναμη του ευρωπαϊκού μπάσκετ, είναι αντίπαλος μέσα στις δυνατότητες του, καλού, Ολυμπιακού ακόμα και για δύο νίκες. Η Αρμάνι είναι μια καλή και ισορροπημένη ομάδα που έκανε ουσιαστικά όλες τις νίκες που χρειαζόταν στο δεύτερο γύρο της πρώτης φάσης. Στηρίζεται πολύ στις ατομικές προσπάθειες του, πολύ καλού, Χόκινς, αλλά θα βρεθεί στο top-16 χωρίς τον καλύτερο της σουτέρ, Μάρκο Μορντέντε. Μπορεί να είναι η πιο εύστοχη ομάδα της Ευρωλίγκας στις βολές και να ξέρει να υπερασπίζει την έδρα της (όπου έχασε μόνο από την Εφές), αλλά είναι σαφώς μια ταχύτητα κάτω από τις πρωτοκλασάτες του ομίλου. Η Προκόμ είναι μια σκληροτράχηλη ομάδα που παίζει δυνατή άμυνα και είναι η πρώτη στα ριμπάουντ μέχρι τώρα στην Ευρωλίγκα. Στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στους 6 ξένους της (τους… μισότρελους Γιούιν και Λόγκαν, τους αξιόλους Μπερκ και Μπαρέλ, τους ρολίστες Άρτσιμπονγκ και Νέσοβιτς) και τον Ντίλεβιτς, ο οποίος είναι ο μόνος από τους γηγενείς που παίζει πάνω από 12 λεπτά. Κρατάει τους αντιπάλους της σε χαμηλά σκορ, αλλά δεν έχει κερδίσει κανένα ματς που να είναι πέρα από τις δυνατότητές της.
Στον όμιλο F (που διασταυρώνεται με αυτόν των «ερυθρολεύκων»), πέρα από την Μπαρτσελόνα, οι υπόλοιπες είναι ομάδες μέσα στις δυνατότητες του, καλού, Ολυμπιακού, ο οποίος, αν προκριθεί και αποφύγει τους Καταλανούς θα έχει κάνει ένα μεγάλο βήμα για το φάιναλ-φορ. Η Μπαρτσελόνα ήταν η καλύτερη ομάδα του πρώτου γύρου, με εντυπωσιακές νίκες και πολύ ωραίο μπάσκετ. Το μεγαλύτερο της ερωτηματικό στο ξεκίνημα, ο νεαρός κόουτς Χαβιέ Πασκουάλ, αναδεικνύεται σε «μαέστρο» του πάγκου: κάνει φοβερό rotation (όλη η δωδεκάδα της ομάδας παίζει τουλάχιστον 10 λεπτά ανά αγώνα!!!), παίρνει το καλύτερο από τους περισσότερους παίκτες του (με μερική εξαίρεση τον Σαντιάγο) και την πιθανή έλλειψη κλασικού «άσου» τη λύνει με τον ανερχόμενο Σάντα! Γεμάτο ροστέρ, αστέρια και ρολίστες, βαριά φανέλα, ωραίο και αποτελεσματικό μπάσκετ… ποιος τη θέλει για αντίπαλο; Η Ρεάλ, που δεν πείθει, θα κληθεί να κάνει υπέρβαση για να προκριθεί. Κερδίζει καθαρά χάρη στο ρόστερ της και τα ατομικά χαρίσματα πολύτιμων μονάδων της, αλλά με τον Πλάθα ανήμπορο να κατευθύνει σωστά το ρόστερ, μια ακόμη πλήρως αποτυχημένη χρονιά φαντάζει το πιθανότερο σενάριο. Οι Μαδριλένοι έχουν το el clasico στον όμιλο, αλλά πιο πολύ την ανησυχεί η άνοδος της Μακάμπι που μοιάζει το φαβορί για τη δεύτερη θέση του ομίλου. Η ομάδα του λαού και ο Γκέρσον μοιάζουν να βρίσκουν την… υγειά τους και οι δύο από τη νέα μεταξύ τους συνεργασία και με τους εκπληκτικούς φέτος Ελιάχου και Φίσερ και τα σημαντικά ονόματα Αρόγιο και Μπράουν στην περιφέρεια να ηγούνται ενός καλού ρόστερ το μέλλον δεν είναι δυσοίωνο. Τέλος, η Άλμπα των 8 ξένων (οι 6 Αμερικάνοι) δεν μπορεί να ελπίζει σε πρόκριση, παρότι είναι μια καλή ομάδα που ξέρει να παίζει καλή άμυνα. Αν δεν τον έχετε προσέξει τα τελευταία 2,5 χρόνια, δείτε τον ΜακΕλρόι, που στα 28 του μοιάζει πανέτοιμος για το βήμα παραπάνω. Δίπλα του, ελπίζει να βρει τη φόρμα που είχε πριν τον τραυματισμό που του έχει στερήσει πολλά φέτος, ένας παίκτης-κλειδί για την ομάδα, ο Τζούλιους Τζένκινς.
Group G: Ο όμιλος του Παναθηναϊκού κρύβει πολλές παγίδες και είναι πολύ πιο δύσκολος απ’ ότι φαίνεται με πρώτη ματιά. Ο Παναθηναϊκός που θα έπαιζε όπως αναλογεί στο ρόστερ του, θα ήταν το φαβορί για την πρώτη θέση. Πλέον, σε αυτή τη φάση, ξεκινάει από την ίδια βάση με τις υπόλοιπες τρεις αντιπάλους του. Η ιδιομορφία του ομίλου του Παναθηναϊκού συνίσταται στο γεγονός ότι όλες οι ομάδες έχουν τη δυνατότητα να κερδίσουν κάθε αντίπαλο, ιδίως στην έδρα τους.
ΜΑΛΑΓΑ: Οι Ισπανοί φέτος είναι χειρότεροι από πέρσι, αλλά στον πρώτο γύρο έκαναν επίδειξη… επαγγελματικής ικανότητας. Μόλις δύο ήττες, μια απολύτως φυσιολογική στο ΣΕΦ με τον φορμαρισμένο τότε Ολυμπιακό, μία στην Ιταλία με την Αβελίνο και στη συνέχεια 7 συνεχόμενες νίκες μέχρι το τέλος: προστάτεψε την έδρα της πλήρως, πήρε μέσα-έξω τη Μακάμπι και έδειξε ότι ξέρει να παίρνει αυτό που θέλει. Ο δεύτερος γύρος θα είναι πιο δύσκολος αλλά οι Ισπανοί μπαίνουν ως ένα από τα δύο φαβορί για πρόκριση. Ποιος θα τους κερδίσει στην έδρα τους; Αν κάνουν 3-0 εκεί, τότε με μία εκτός έδρας νίκη μάλλον περνάνε.
ΡΟΜΑ: Η Ρόμα έφτασε μια ανάσα από τη πρωτιά, αλλά τελικά στο τέλος δεν άντεξε και λύγισε. Όμως, έδειξε ότι μπορεί να κερδίζει στις δυσκολότερες έδρες της Ευρώπης, αφού πέρασε από τη Φερνάντο Μπουέσα Αρίνα της Ταού που λογικά είναι απόρθητο κάστρο. Η Ρόμα μπορεί να μην έχει το όνομα που θα τρομάξει, αλλά έχει μια ιδιαίτερα άρτια και πλήρη ομάδα που φέτος κοιτάει ψηλά. Η αρχή στην έδρα της με την Μάλαγα θα δείξει πολλά. Δεν θα είναι εύκολο να αποκλειστεί.
ΠΑΡΤΙΖΑΝ: Στα χαρτιά η χειρότερη ομάδα του ομίλου, όμως στην έδρα της έχασε μόνο από την ΤΣΣΚΑ φέτος. Κέρδισε Ρεάλ και Εφές και όποιον άλλον ταξίδεψε στο Βελιγράδι. Αυτό δείχνει ότι κανείς δεν θα έχει εύκολο βράδυ εκεί. Ακόμη κι αν δεν περάσει, αφού είναι το αουτσάιντερ του ομίλου, θα κρίνει ισορροπίες. Όποιος χάσει (ή και αντίθετα, όποιος κερδίσει) στο Βελιγράδι αλλάζει τις ισορροπίες στην κορυφή.
Τι πρέπει να κάνει ο Παναθηναϊκός; Αρχής γενομένης, να μπει με νίκη. Αν, δε, κερδίσει και στην Ισπανία, τότε έχει περάσει. Αλλά κι αυτό να μη γίνει, ακολουθούν οι δύο τελικοί με Ρόμα, στους οποίους η νίκη είναι απαραίτητη. Μετά ακολουθεί το δύσκολο διασταύρωμα με ΤΣΣΚΑ ή Σιένα. Είναι ένα θέμα ποιος μπορεί να κερδίσει σε 14 μέρες τρεις φορές τη Σιένα, που τόσες χάνει… συνολικά σε μια χρονιά, ή ποιος μπορεί να αποκλείσει την (πιο θνητή από πέρσι) ΤΣΣΚΑ. Αλλά έχουμε καιρό γι’ αυτό, εξάλλου αν περάσει ο Παναθηναϊκός σημαίνει ότι θα έχει βελτιωθεί και τότε θα μοιάζει ξανά σίγουρος για τον εαυτό του.
GROUP E: Παράσταση για δύο ρόλους λογικά, αλλά όχι και εξακριβωμένο ποιος θα πάρει… τον πρωταγωνιστικό και ποιος τον δεύτερο. Τα δύο φαβορί λογικά θα περάσουν χωρίς προβλήματα, αν και η Φενέρ μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα.
ΤΣΣΚΑ: Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι οι πρωταθλητές Ευρώπης μπαίνουν ως φαβορί στον όμιλο; Όμως η ΤΣΣΚΑ δεν είναι το τρένο που ήταν άλλες χρονιές. Φέτος έκανε 3 ήττες, χάνοντας από μια αρκετά πιο αδύναμη ομάδα (Αρμάνι) και χάνοντας στην έδρα της δύο φορές (Ρεάλ και Παρτιζάν). Όποιες κι αν ήταν οι συνθήκες στο κάθε ματς (ας πούμε αδιάφορη στο ματς με την Παρτιζάν) η φετινή αγωνιστική εικόνα της ΤΣΣΚΑ είναι κάτι στο οποίο δεν μας έχουν συνηθίσει οι Ρώσοι τα τελευταία χρόνια και κάτι το οποίο δείχνει πως φέτος έχουν αχίλλεια πτέρνα.
ΣΙΕΝΑ: Η μόνιμη πρωταθλήτρια Ιταλίας, μια ομάδα που έχει εθιστεί στις νίκες όσο λίγες στην Ευρώπη, η ομάδα που με εμφανώς χαμηλότερο μπάτζετ από τις υπόλοιπες, συγκαταλέγεται στο γκρουπ των πανίσχυρων πλέον, μπαίνει στον όμιλο για την πρωτιά. Ξεκάθαρο. Άλλωστε ποιος είναι σίγουρος ότι η ΤΣΣΚΑ θα περάσει από την Ιταλία; Μπορούν να στραβοπατήσουν οι Ιταλοί; Δύσκολα λέει η πορεία τους. Η Σιένα ονειρεύεται φάιναλ φορ και φέτος μοιάζει να έχει καλύτερη ομάδα από πέρσι. Πολύ σκληρή, με τρομακτική άμυνα (όπως και η ΤΣΣΚΑ), είναι ομάδα που μπορεί να σπάσει την πρωτιά των Ρώσων. Και μετά στα νοκ άουτ θα νιώθει σίγουρη για τον εαυτό της.
ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ: Οι Τούρκοι έδειξαν ότι απέχουν από τις αδύναμες ομάδες, αλλά και ότι απέχουν από τις ισχυρές. Ίσως πιο κοντά στις δεύτερες, αλλά ένας όμιλος με Σιένα και ΤΣΣΚΑ, ας είμαστε ρεαλιστές, δεν τους δίνει πολλές δυνατότητες. Αρχικά θέλουν το 2-0 με την Τσιμπόνα και μετά τα δύο εντός έδρας με Σιένα και ΤΣΣΚΑ. Αλλά μπορούν; Η λογική λέει πως όχι. Τι θα αλλάξει; Ίσως ο Γκόρνταν Γκίριτσεκ. Και λέμε ίσως γιατί κάθε εβδομάδα ο Κροάτης είναι έτοιμος να επιστρέψει, αλλά μέχρι στιγμής δεν τον έχει δει κανείς στο παρκέ. Έφτασε μέχρι την προθέρμανση… αλλά ως εκεί. Σίγουρα παίκτης που αλλάζει τις ισορροπίες, αλλά φτάνει; Μάλλον η Φενέρ πάει για τρίτη.
ΤΣΙΜΠΟΝΑ: Και μόνο το γεγονός ότι προκρίθηκε είναι τιμητικό. Είναι εμφανώς η πιο αδύναμη ομάδα του ομίλου. Στον πρώτο γύρο εκμεταλλεύτηκε την έδρα της, στην οποία «λύγισε» Ολυμπιακό και Μακάμπι. Η λογική λέει ότι πάει… για 1-5 ή 0-6 σε τέτοιο όμιλο. Κάθε νίκη θα αποτελεί έκπληξη, αλλά πριν παίξει κανείς δεν αποκλείστηκε, οπότε ακόμη και η Τσιμπόνα μπορεί να ελπίζει. Κλειδί (για την ελπίδα) ο πρώτος γύρος, όπου έχει εντός τις Σιένα και Φενέρ (και την ΤΣΣΚΑ εκτός). Αν πάρει τα 2 ματς εντός κοιτάζει προς την πρόκριση, αν πάρει 1 σε κάποιον… έκανε χαλάστρα, αν τα χάσει και τα δύο θα κάνει… τουρισμό στο δεύτερο μισό του ομίλου.
Ο Ολυμπιακός ήταν και στο δεύτερο γύρο τυχερός στην κλήρωση και είδε στον όμιλό του να μπαίνουν οι τρεις καλύτερες ομάδες που θα μπορούσαν να του τύχουν δεδομένων των περιορισμών. Η Ταού είναι μια πολύ έμπειρη ομάδα, με ικανά και ταλαντούχα στελέχη. Φέτος έχει μακράν την καλύτερη επίθεση στην Ευρωλίγκα, αλλά είναι αρκετά αδύναμη στην άμυνα, δείγμα του ότι παίζει ένα λίαν επιθετικό μπάσκετ που στηρίζεται στην δεινότητα στο σκοράρισμα του Ρακόσεβιτς και στον «ομφάλιο λώρο» των επιθετικών της plays: το πικ εν ρολ μεταξύ Πριτζιόνι και Σπλίτερ. Μπορεί να έχει φέτος μέχρι τώρα σε όλες τις διοργανώσεις ρεκόρ 24-3, ωστόσο, δεν αποτελεί φόβητρο, είδε τη Ρόμα να φεύγει νικήτρια από τη Βιτόρια και παρότι είναι μια πολύ καλή ομάδα και ισχυρή δύναμη του ευρωπαϊκού μπάσκετ, είναι αντίπαλος μέσα στις δυνατότητες του, καλού, Ολυμπιακού ακόμα και για δύο νίκες. Η Αρμάνι είναι μια καλή και ισορροπημένη ομάδα που έκανε ουσιαστικά όλες τις νίκες που χρειαζόταν στο δεύτερο γύρο της πρώτης φάσης. Στηρίζεται πολύ στις ατομικές προσπάθειες του, πολύ καλού, Χόκινς, αλλά θα βρεθεί στο top-16 χωρίς τον καλύτερο της σουτέρ, Μάρκο Μορντέντε. Μπορεί να είναι η πιο εύστοχη ομάδα της Ευρωλίγκας στις βολές και να ξέρει να υπερασπίζει την έδρα της (όπου έχασε μόνο από την Εφές), αλλά είναι σαφώς μια ταχύτητα κάτω από τις πρωτοκλασάτες του ομίλου. Η Προκόμ είναι μια σκληροτράχηλη ομάδα που παίζει δυνατή άμυνα και είναι η πρώτη στα ριμπάουντ μέχρι τώρα στην Ευρωλίγκα. Στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στους 6 ξένους της (τους… μισότρελους Γιούιν και Λόγκαν, τους αξιόλους Μπερκ και Μπαρέλ, τους ρολίστες Άρτσιμπονγκ και Νέσοβιτς) και τον Ντίλεβιτς, ο οποίος είναι ο μόνος από τους γηγενείς που παίζει πάνω από 12 λεπτά. Κρατάει τους αντιπάλους της σε χαμηλά σκορ, αλλά δεν έχει κερδίσει κανένα ματς που να είναι πέρα από τις δυνατότητές της.
Στον όμιλο F (που διασταυρώνεται με αυτόν των «ερυθρολεύκων»), πέρα από την Μπαρτσελόνα, οι υπόλοιπες είναι ομάδες μέσα στις δυνατότητες του, καλού, Ολυμπιακού, ο οποίος, αν προκριθεί και αποφύγει τους Καταλανούς θα έχει κάνει ένα μεγάλο βήμα για το φάιναλ-φορ. Η Μπαρτσελόνα ήταν η καλύτερη ομάδα του πρώτου γύρου, με εντυπωσιακές νίκες και πολύ ωραίο μπάσκετ. Το μεγαλύτερο της ερωτηματικό στο ξεκίνημα, ο νεαρός κόουτς Χαβιέ Πασκουάλ, αναδεικνύεται σε «μαέστρο» του πάγκου: κάνει φοβερό rotation (όλη η δωδεκάδα της ομάδας παίζει τουλάχιστον 10 λεπτά ανά αγώνα!!!), παίρνει το καλύτερο από τους περισσότερους παίκτες του (με μερική εξαίρεση τον Σαντιάγο) και την πιθανή έλλειψη κλασικού «άσου» τη λύνει με τον ανερχόμενο Σάντα! Γεμάτο ροστέρ, αστέρια και ρολίστες, βαριά φανέλα, ωραίο και αποτελεσματικό μπάσκετ… ποιος τη θέλει για αντίπαλο; Η Ρεάλ, που δεν πείθει, θα κληθεί να κάνει υπέρβαση για να προκριθεί. Κερδίζει καθαρά χάρη στο ρόστερ της και τα ατομικά χαρίσματα πολύτιμων μονάδων της, αλλά με τον Πλάθα ανήμπορο να κατευθύνει σωστά το ρόστερ, μια ακόμη πλήρως αποτυχημένη χρονιά φαντάζει το πιθανότερο σενάριο. Οι Μαδριλένοι έχουν το el clasico στον όμιλο, αλλά πιο πολύ την ανησυχεί η άνοδος της Μακάμπι που μοιάζει το φαβορί για τη δεύτερη θέση του ομίλου. Η ομάδα του λαού και ο Γκέρσον μοιάζουν να βρίσκουν την… υγειά τους και οι δύο από τη νέα μεταξύ τους συνεργασία και με τους εκπληκτικούς φέτος Ελιάχου και Φίσερ και τα σημαντικά ονόματα Αρόγιο και Μπράουν στην περιφέρεια να ηγούνται ενός καλού ρόστερ το μέλλον δεν είναι δυσοίωνο. Τέλος, η Άλμπα των 8 ξένων (οι 6 Αμερικάνοι) δεν μπορεί να ελπίζει σε πρόκριση, παρότι είναι μια καλή ομάδα που ξέρει να παίζει καλή άμυνα. Αν δεν τον έχετε προσέξει τα τελευταία 2,5 χρόνια, δείτε τον ΜακΕλρόι, που στα 28 του μοιάζει πανέτοιμος για το βήμα παραπάνω. Δίπλα του, ελπίζει να βρει τη φόρμα που είχε πριν τον τραυματισμό που του έχει στερήσει πολλά φέτος, ένας παίκτης-κλειδί για την ομάδα, ο Τζούλιους Τζένκινς.
Group G: Ο όμιλος του Παναθηναϊκού κρύβει πολλές παγίδες και είναι πολύ πιο δύσκολος απ’ ότι φαίνεται με πρώτη ματιά. Ο Παναθηναϊκός που θα έπαιζε όπως αναλογεί στο ρόστερ του, θα ήταν το φαβορί για την πρώτη θέση. Πλέον, σε αυτή τη φάση, ξεκινάει από την ίδια βάση με τις υπόλοιπες τρεις αντιπάλους του. Η ιδιομορφία του ομίλου του Παναθηναϊκού συνίσταται στο γεγονός ότι όλες οι ομάδες έχουν τη δυνατότητα να κερδίσουν κάθε αντίπαλο, ιδίως στην έδρα τους.
ΜΑΛΑΓΑ: Οι Ισπανοί φέτος είναι χειρότεροι από πέρσι, αλλά στον πρώτο γύρο έκαναν επίδειξη… επαγγελματικής ικανότητας. Μόλις δύο ήττες, μια απολύτως φυσιολογική στο ΣΕΦ με τον φορμαρισμένο τότε Ολυμπιακό, μία στην Ιταλία με την Αβελίνο και στη συνέχεια 7 συνεχόμενες νίκες μέχρι το τέλος: προστάτεψε την έδρα της πλήρως, πήρε μέσα-έξω τη Μακάμπι και έδειξε ότι ξέρει να παίρνει αυτό που θέλει. Ο δεύτερος γύρος θα είναι πιο δύσκολος αλλά οι Ισπανοί μπαίνουν ως ένα από τα δύο φαβορί για πρόκριση. Ποιος θα τους κερδίσει στην έδρα τους; Αν κάνουν 3-0 εκεί, τότε με μία εκτός έδρας νίκη μάλλον περνάνε.
ΡΟΜΑ: Η Ρόμα έφτασε μια ανάσα από τη πρωτιά, αλλά τελικά στο τέλος δεν άντεξε και λύγισε. Όμως, έδειξε ότι μπορεί να κερδίζει στις δυσκολότερες έδρες της Ευρώπης, αφού πέρασε από τη Φερνάντο Μπουέσα Αρίνα της Ταού που λογικά είναι απόρθητο κάστρο. Η Ρόμα μπορεί να μην έχει το όνομα που θα τρομάξει, αλλά έχει μια ιδιαίτερα άρτια και πλήρη ομάδα που φέτος κοιτάει ψηλά. Η αρχή στην έδρα της με την Μάλαγα θα δείξει πολλά. Δεν θα είναι εύκολο να αποκλειστεί.
ΠΑΡΤΙΖΑΝ: Στα χαρτιά η χειρότερη ομάδα του ομίλου, όμως στην έδρα της έχασε μόνο από την ΤΣΣΚΑ φέτος. Κέρδισε Ρεάλ και Εφές και όποιον άλλον ταξίδεψε στο Βελιγράδι. Αυτό δείχνει ότι κανείς δεν θα έχει εύκολο βράδυ εκεί. Ακόμη κι αν δεν περάσει, αφού είναι το αουτσάιντερ του ομίλου, θα κρίνει ισορροπίες. Όποιος χάσει (ή και αντίθετα, όποιος κερδίσει) στο Βελιγράδι αλλάζει τις ισορροπίες στην κορυφή.
Τι πρέπει να κάνει ο Παναθηναϊκός; Αρχής γενομένης, να μπει με νίκη. Αν, δε, κερδίσει και στην Ισπανία, τότε έχει περάσει. Αλλά κι αυτό να μη γίνει, ακολουθούν οι δύο τελικοί με Ρόμα, στους οποίους η νίκη είναι απαραίτητη. Μετά ακολουθεί το δύσκολο διασταύρωμα με ΤΣΣΚΑ ή Σιένα. Είναι ένα θέμα ποιος μπορεί να κερδίσει σε 14 μέρες τρεις φορές τη Σιένα, που τόσες χάνει… συνολικά σε μια χρονιά, ή ποιος μπορεί να αποκλείσει την (πιο θνητή από πέρσι) ΤΣΣΚΑ. Αλλά έχουμε καιρό γι’ αυτό, εξάλλου αν περάσει ο Παναθηναϊκός σημαίνει ότι θα έχει βελτιωθεί και τότε θα μοιάζει ξανά σίγουρος για τον εαυτό του.
GROUP E: Παράσταση για δύο ρόλους λογικά, αλλά όχι και εξακριβωμένο ποιος θα πάρει… τον πρωταγωνιστικό και ποιος τον δεύτερο. Τα δύο φαβορί λογικά θα περάσουν χωρίς προβλήματα, αν και η Φενέρ μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα.
ΤΣΣΚΑ: Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι οι πρωταθλητές Ευρώπης μπαίνουν ως φαβορί στον όμιλο; Όμως η ΤΣΣΚΑ δεν είναι το τρένο που ήταν άλλες χρονιές. Φέτος έκανε 3 ήττες, χάνοντας από μια αρκετά πιο αδύναμη ομάδα (Αρμάνι) και χάνοντας στην έδρα της δύο φορές (Ρεάλ και Παρτιζάν). Όποιες κι αν ήταν οι συνθήκες στο κάθε ματς (ας πούμε αδιάφορη στο ματς με την Παρτιζάν) η φετινή αγωνιστική εικόνα της ΤΣΣΚΑ είναι κάτι στο οποίο δεν μας έχουν συνηθίσει οι Ρώσοι τα τελευταία χρόνια και κάτι το οποίο δείχνει πως φέτος έχουν αχίλλεια πτέρνα.
ΣΙΕΝΑ: Η μόνιμη πρωταθλήτρια Ιταλίας, μια ομάδα που έχει εθιστεί στις νίκες όσο λίγες στην Ευρώπη, η ομάδα που με εμφανώς χαμηλότερο μπάτζετ από τις υπόλοιπες, συγκαταλέγεται στο γκρουπ των πανίσχυρων πλέον, μπαίνει στον όμιλο για την πρωτιά. Ξεκάθαρο. Άλλωστε ποιος είναι σίγουρος ότι η ΤΣΣΚΑ θα περάσει από την Ιταλία; Μπορούν να στραβοπατήσουν οι Ιταλοί; Δύσκολα λέει η πορεία τους. Η Σιένα ονειρεύεται φάιναλ φορ και φέτος μοιάζει να έχει καλύτερη ομάδα από πέρσι. Πολύ σκληρή, με τρομακτική άμυνα (όπως και η ΤΣΣΚΑ), είναι ομάδα που μπορεί να σπάσει την πρωτιά των Ρώσων. Και μετά στα νοκ άουτ θα νιώθει σίγουρη για τον εαυτό της.
ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ: Οι Τούρκοι έδειξαν ότι απέχουν από τις αδύναμες ομάδες, αλλά και ότι απέχουν από τις ισχυρές. Ίσως πιο κοντά στις δεύτερες, αλλά ένας όμιλος με Σιένα και ΤΣΣΚΑ, ας είμαστε ρεαλιστές, δεν τους δίνει πολλές δυνατότητες. Αρχικά θέλουν το 2-0 με την Τσιμπόνα και μετά τα δύο εντός έδρας με Σιένα και ΤΣΣΚΑ. Αλλά μπορούν; Η λογική λέει πως όχι. Τι θα αλλάξει; Ίσως ο Γκόρνταν Γκίριτσεκ. Και λέμε ίσως γιατί κάθε εβδομάδα ο Κροάτης είναι έτοιμος να επιστρέψει, αλλά μέχρι στιγμής δεν τον έχει δει κανείς στο παρκέ. Έφτασε μέχρι την προθέρμανση… αλλά ως εκεί. Σίγουρα παίκτης που αλλάζει τις ισορροπίες, αλλά φτάνει; Μάλλον η Φενέρ πάει για τρίτη.
ΤΣΙΜΠΟΝΑ: Και μόνο το γεγονός ότι προκρίθηκε είναι τιμητικό. Είναι εμφανώς η πιο αδύναμη ομάδα του ομίλου. Στον πρώτο γύρο εκμεταλλεύτηκε την έδρα της, στην οποία «λύγισε» Ολυμπιακό και Μακάμπι. Η λογική λέει ότι πάει… για 1-5 ή 0-6 σε τέτοιο όμιλο. Κάθε νίκη θα αποτελεί έκπληξη, αλλά πριν παίξει κανείς δεν αποκλείστηκε, οπότε ακόμη και η Τσιμπόνα μπορεί να ελπίζει. Κλειδί (για την ελπίδα) ο πρώτος γύρος, όπου έχει εντός τις Σιένα και Φενέρ (και την ΤΣΣΚΑ εκτός). Αν πάρει τα 2 ματς εντός κοιτάζει προς την πρόκριση, αν πάρει 1 σε κάποιον… έκανε χαλάστρα, αν τα χάσει και τα δύο θα κάνει… τουρισμό στο δεύτερο μισό του ομίλου.
2 σχόλια:
pedia pote 8a kanete to arthro gia to alma?
Φίλε θα ανέβει απόψε και όπως έχω δει τι έστειλε ο Dr.Ball θα μείνετε απόλυτα ικανοποιημένοι και μετά που θα ακολουθήσετε αυτά που προτείνει ο Dr.Ball... θα καρφώνει πολύς κόσμος στην Ελλάδα.
Rasheed.
Δημοσίευση σχολίου