ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ

Το Age of Basketball μπορείτε πια να το βρείτε στη διεύθυνση www.ageofbasketball.net μαζί με το πλήρες αρχείο του. Το παρόν blog δεν θα ανανεωθεί ξανά. Σας περιμένουμε στην Εποχή του Μπάσκετ, το πρώτο ηλεκτρονικό περιοδικό μπάσκετ στη χώρα, με την πληρέστερη Αθλητιατρική Πύλη στο ελληνικό διαδίκτυο!

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2008

8 χρόνια σε 1 εβδομάδα!


Η πρώτη αγωνιστική της φετινής Ευρωλίγκας σηματοδότησε το τέλος ενός σημαντικού σερί, ενός ιστορικού ρεκόρ. Ήταν η πρώτη φορά από την πρώτη εβδομάδα του… 2000 που ο Ντέρικ Σαρπ φόρεσε τη φόρμα της Μακάμπι, πήγε στο γήπεδο για έναν αγώνα της πρώτης τη τάξει διοργάνωση, και δεν έπαιξε. Έτσι, ο σημαντικότερος ξένος παίκτης, από άποψη προσφοράς, στην ιστορία της Μακάμπι, είδε το σπουδαίο σερί του να σταματάει στο 158. Μιλάμε, δηλαδή, για 3213 ημέρες!

Αυτά τα 8 χρόνια, ο Σαρπ (37 ετών πλέον) έπαιξε 5 ευρωπαϊκούς τελικούς, κερδίζοντας τους 2, έχοντας συνήθως καθοριστική προσφορά στα δύσκολα. Αυτά, βέβαια, αφορούν μόνο την Ευρωλίγκα, αφού ο Σαρπ είναι στη Μακάμπι από το 1996, και έπαιξε μαζί της στη Σουπρολίγκα τη σεζόν 2000-01, όπου έφτασε φυσικά μέχρι την κατάκτηση του κυπέλλου. Αν συμπεριλάβουμε και τη Σουπρολίγκα, τότε οι συνεχόμενοι αγώνες του Σαρπ θα φτάσουν τον… εξωφρενικό αριθμό των 195, κατατάσσοντάς τον, βέβαια, πρώτο στο σχετικό πίνακα!

Η λογική του κοινού θεατή φαντάζομαι ότι θα σκεφτεί πως ο Σαρπ ήταν τραυματίας και γι’ αυτό έχασε το σερί του. Η απάντηση είναι «όχι», ο Ντέρικ δεν είχε κανένα πρόβλημα τραυματισμού, απλώς ο ευφυής προπονητής του, Έφι Μπιρενμπόιμ, τον κράτησε στον πάγκο. Δε θα σχολιάσω καν το αν ο Σαρπ, ακόμα και στα 37 του θα ήταν χρήσιμος στη Μακάμπι σε έναν αγώνα τον οποίο οι Ισραηλινοί έχασαν από την Τσιμπόνα, αλλά το γεγονός ότι ένας προπονητής θα πρέπει να ενδιαφέρεται λίγο για τα επιτεύγματα των παικτών που, ενίοτε, τον κάνουν μάγκα. Ο μεγάλος Σαρπ, πάντως κάλυψε τον Μπιρενμπόιμ, λέγοντας: «είμαι σίγουρος ότι ο Έφι δεν το ήξερε, αλλιώς θα με άφηνε πιθανότατα να μπω στο παρκέ, έστω και για πολύ λίγο χρόνο». Η απάντηση; Τη δεύτερη αγωνιστική, αγωνίστηκε για 1 λεπτό και 6 δευτερόλεπτα…

Το παράξενο των ημερών είναι ότι ο – δεύτερος αν υπολογίσουμε τη Σουπρολίγκα – πρώτος σε συνεχόμενες συμμετοχές στην Ευρωλίγκα, Τζ.Ρ. Χόλντεν συνέπεσε να τραυματιστεί μόλις χθες στο δεξί του χέρι (τραυματισμός που θα τον κρατήσει τουλάχιστον για 1 μήνα εκτός παρκέ) με αποτέλεσμα, μέσα σε μια εβδομάδα να λάβουν τέλος τα δύο μεγαλύτερα σερί στη σύγχρονη ιστορία της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής διοργάνωσης!

Ο Χόλντεν είχε 164 συνεχόμενους αγώνες, ξεκινώντας από τις 10 Οκτωβρίου του 2001, με τη φανέλα, φυσικά, της ΑΕΚ. Αφού αμφισβητήθηκε και υποτιμήθηκε από τους διάφορους… μπασκετικούς φωτεινούς παντογνώστες της χώρας μας, ο Τζέι-Αρ μετακόμισε στη Ρωσία και την ΤΣΣΚΑ, όπου όχι μόνο… βρήκε την υγειά του, αλλά εδραιώθηκε, αποθεώθηκε, έφτασε σε 6 φάιναλ-φορ, κατακτώντας 2 τίτλους (θυμηθείτε την ιστορία του που την είχαμε γράψει). Το ακόμη πιο εντυπωσιακό για τον Χόλντεν είναι ότι από αυτούς τους 164 αγώνες ήταν βασικός στους 161! Ενώ, χρειάζεται 2 ακόμη αγώνες για να περάσει τον Ντένις Μαρκονάτο και να γίνει ο παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές στην Ευρωλίγκα!

Ο τρίτος της λίστας με τις περισσότερες συνεχόμενες συμμετοχές είναι ο, επίσης γνωστός μας, Νταβόρ Κους, αλλά αρκετά μακριά από τους άλλους δύο, με 125 αγώνες.

“Good night, and good luck”
by BEN

ΥΓ. Στα ψιλά πέρασε η μετεγγραφή του μπασκετμπολίστα με το πιο ωραίο όνομα στο παγκόσμιο μπάσκετ! Η Φορτιτούντο Μπολόνια, πήρε τον Ντι-Τζέι Στρόμπερι (DJ Strawberry). Ο… Φράουλας στα decks!!!

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Οοοοοχι δε θα τελειώσει εδώ η παρακμή που διεπει τις ελληνικές ομάδες.
Η Καβάλα αποφάσισε να μην κατέβει στο κύπελλο γιατι δεν την ενδιαφερει τοσο ωστε να καταπονεμησει την ομάδα!!

ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΡΑΒΑ...

Ανώνυμος είπε...

Με αυτή τη προπονητική λογική θα έπρεπε να αφήσει ο Γιαννάκης το Μπουρούση σε όλο τον αγώνα. Θα έσπαγε το ρεκόρ του Φώτση στα ριμπαάουντ,έτσι όπως πήγαινε, ενώ
θα γινόταν ο δεύτερος με 20-20στα στατιστικά του.

Μίλτος

Age of Basketball είπε...

@ανώνυμος: Δεν έχω να προσθέσω κάτι, το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται.

@Μίλτος: Κάνεις λάθος φίλε μου, οι περιπτώσεις δεν είναι συγκρίσιμες. Ένας προπονητής θα πρέπει να σέβεται τους παίκτες του, τον ιδρώτα και τη διάρκειά τους. Ο Σαρπ είναι ιστορία για τη Μακάμπι και οι 195 συνεχόμενοι αγώνες του τα λένε όλα. Στο κάτω κάτω, αν είδες τον αγώνα Τσιμπόνα - Μακάμπι, δεν μπορεί παρά να κατάλαβες ότι δε θα έκανε κακό το να μπει στο παρκέ ο παίκτης που λίγους μήνες πριν είχε συμβάλλει καθοριστικά στο να περάσουν οι Ισραηλινοί στον τελικό της Ευρωλίγκας.

Και για να αναφερθώ στο παράδειγμα που έθεσες για Μπουρούση - Γιαννάκη, δε λειτουργεί έτσι όπως το θέτεις, δεν μπορεί ο προπονητής να περιμένει από τους παίκτες έναν ολόκληρο αγώνα για να κάνουν κάτι και ούτε είπα κάτι τέτοιο. Εάν, ωστόσο, ο Μπουρούσης είχε 20 πόντους - 19 ριμπάουντ, π.χ., στο 36ο λεπτό (ή κάποιος άλλος ήταν στα όρια του τριπλ-νταμπλ για παράδειγμα) θα ήταν τουλάχιστον ανόητο από τον προπονητή να τον τραβήξει έξω, εμποδίζοντας τον από το να γράψει ιστορία.

Είναι θέμα σεβασμού στον ιδρώτα του αθλητή. Αυτοί άλλωστε είναι το μπάσκετ.
Να είσαι καλά.
BEN

Ανώνυμος είπε...

Ρε παιδιά μια προσπάθεια 8 χρόνων είναι ίδια με 7 ριμπάουντ; Ταισοπεδώνουμε όλα; Προφανώς και δεν μπορούν να συγκριθούν τα μεγέθη. Το μπάσκετ υπάρχει μόνο για τους παίκτες και γι αυτό οι Αμερικάνοι είναι πολύ μπροστά: γιατί κάτι τέτοια τα προσέχουν. Αν δεν προσέξεις τα ρεκόρ σου είναι σα να μην προσέχεις την ιστορία σου. Αυτό είναι νόμος.

Ωραίο άρθρο, καλά κάνατε και το είπατε, γιατί εδώ στην Ελλάδα τα έχουμε παρανοήσει τα πράγματα. Νομίζουμε ότι οι παράγοντες, οι οπαδοί και τοι προπονητές είναι πάνω από τους παίκτες.

Ο Μπιρενμπόιμ απλώς απέδειξε με την ενέργειά του ότι είναι ανεπαρκής προπονητής για μεγάλη ομάδα. Το να μην ξέρεις το δεύτερο μεγαλύτερο ρεκόρ στη μεγαλύτερη διασυλλογική διοργάνωση είναι απλώς απαράδεκτο.

Κρίμα για τον Σαρπ, που είναι η ιστορία της Μακάμπι και θα μπορούσε να πάρει το σερί του στους 190 αγώνες εύκολα και να κυνηγήσει τα 200.
Τάσος

Age of Basketball είπε...

@Τάσος: Δε χρειάζεται να προσθέσω κάτι, στο ίδιο κλίμα είναι και το άρθρο, συμφωνώ απόλυτα. Να είσαι καλά.

BEN

Ανώνυμος είπε...

Το πιο ωραίο όνομα το έχει ο Τσικαμπουμ, ότι και να λέτε εσείς....

Age of Basketball είπε...

Καλή η πρότασή σου, αλλά θα επιμείνω στον DJ Φράουλα! Χωρίς διάθεση ειρωνείας προς τους παίκτες βέβαια!
BEN