«It’s my way or the highway»

Λίγοι προπονητές υπάρχουν στην ιστορία του μπάσκετ που έχουν συνδέσει το παιχνίδι με το όνομά τους, το έχουν επηρεάσει τόσο που έχουν καθολική αναγνώριση και δική τους «σχολή μπάσκετ». Ο Πατ Ράιλι είναι σίγουρα ένας από αυτούς, αν όχι ο σπουδαιότερος από αυτούς. Το 2008, ο Πατ Ράιλι επιλέχθηκε στο Hall of Fame, τιμή και επιστέγασμα της τεράστιας καριέρας του, που το 1996 του χάρισε μια θέση ανάμεσα στους 10 καλύτερους προπονητές όλων των εποχών στο NBA, ενώ ακόμη ήταν εν ενεργεία.

Έχει κατακτήσει 5 τίτλους ως προπονητής, τους 4 με τους Λος Άντζελες Λέικερς (1982, 1985, 1987, 1988), τους Λέικερς στην καλύτερη στιγμή της ιστορίας τους, με το καλύτερο μπάσκετ της ιστορίας τους. Τον 5ο τίτλο τον πήρε με τους Μάϊάμι Χιτ του Σακίλ Ο’ Νιλ, ενώ είχε και 4 εκπληκτικές χρονιές με τους Νιου Γιορκ Νικς του Πάτρικ Γιούιν. Επίσης, είχε κατακτήσει άλλον έναν τίτλο ως παίκτης, το 1972, με τους Λέικερς.

Για να κάνουμε τη σύνδεση με τα προηγούμενα άρθρα, ήταν το 1994, μετά τον 7ο τελικό Νικς-Ρόκετς, που ο Ράιλι είπε δημόσια ότι η απόφασή του να καθίσει στον πάγκο τον Ρολάντο Μπλάκμαν, για να παίξει ο Τζον Σταρκς (που είχε 2/18 σουτ στο ματς αυτό) ήταν «το μεγαλύτερο προπονητικό λάθος της καριέρας μου και δεν πρόκειται ποτέ να συγχωρήσω τον εαυτό μου γι’ αυτό». Αργότερα, πάντως, ο Ράιλι ζήτησε συγγνώμη για τα όσα είπε εναντίον του Σταρκς.

Πασίγνωστος για τις ατάκες του, ο Ράιλι χάρισε μια ακόμη μοναδική στιγμή όταν μετά τον τίτλο του 1987 υποσχέθηκε δημόσια στο πλήθος που πανηγύριζε το πρωτάθλημα ότι οι Λέικερς θα πάρουν και τον επόμενο τίτλο. Το 1988 κράτησε την υπόσχεσή του, οδήγησε τους «Λιμνανθρώπους» στο repeat, κάνοντάς τους την πρώτη ομάδα από το 1968 που κατάφερε κάτι τέτοιο.

Ο Πατ Ράιλι ήταν εκείνος που, μέσω της εταιρείας του Riles & Co., «πατεντάρισε» τη φράση three-peat, αλλά οι Λέικερς το 1989 δεν κατάφεραν να το κάνουν πραγματικότητα, αφού έχασαν 4-0 από τους Πίστονς.

Το 1995, ο Ράιλι παραιτήθηκε από τους Νικς για να πάει τελικά στους Μαϊάμι Χιτ, σε μια κίνηση, που προκάλεσε κατακραυγή, καθώς οι Νικς κατηγόρησαν τους Χιτ ότι κυνήγησαν τον Ράιλι ενώ είχε ακόμη συμβόλαιο στη Νέα Υόρκη. Τελικά, η… χρυσή τομή βρέθηκε και οι Χιτ έστειλαν στη Νέα Υόρκη την επιλογή τους του πρώτου γύρου στο ντραφτ (και οι Νικς πήραν τον… Ουόλτερ ΜακΚάρθι) και 1 εκατομμύριο δολάρια.

Μετά από 6 καλές χρονιές, που σημαδεύτηκαν από την αναζωογόνηση του ρόστερ των Χιτ, αλλά και τη νεφρική ανεπάρκεια με την οποία διαγνώστηκε ο Αλόνζο Μόουρνινγκ, το 2002 το Μαϊάμι τελείωσε με ρεκόρ 36-46 με τον Ράιλι να λέει ότι «είμαι τόσο αηδιασμένος από την εμφάνιση των Χιτ, που είμαι έτοιμος να με απολύσω». Κάτι που πράγματι έκανε πριν τη χρονιά 2003-04, λέγοντας ότι θα αφοσιωθεί πλήρως στη θέση του τζένεραλ μάνατζερ της ομάδας. Επέλεξε τον Ντουέιν Ουέιντ στο νούμερο 5 του ντραφτ και κατάφερε την επόμενη σεζόν να φέρει στο Μαϊάμι τον Σακίλ Ο’ Νιλ, δίνοντας τους Καρόν Μπάτλερ, Μπράιαν Γκραντ, Λαμάρ Όντομ κι ένα ντραφτ πρώτου γύρου.

Οι Χιτ έφτασαν στους τελικούς της Ανατολής, όπου έχασαν από τους Πίστονς με 4-3, αν και προηγήθηκαν με 3-2. Τον επόμενο Δεκέμβριο (12/12/2005) ο Ράιλι αποφάσισε να… «παραιτήσει» τον Σταν Βαν Γκάντι («φεύγω για να περνάω πιο πολύ χρόνο με την οικογένειά μου») μετά το ξεκίνημα 11-10 των Χιτ και να αναλάβει αυτός θέση προπονητή.

Η κίνηση θεωρήθηκε «σοκ» από την μπασκετική κοινότητα των Η.Π.Α., καθώς, όπως γράφτηκε και τότε, με τον Σακ να επιστρέφει από τραυματισμό, τον Ουέιντ να κάνει την καλύτερή του χρονιά και τους Πέιτον, Αντουάν Ουόκερ και Τζέισον Ουίλιαμς να βρίσκονται στο ρόστερ, ο Ράιλι το έκανε γιατί… μυρίστηκε δαχτυλίδι.

Και πράγματι έτσι έγινε, με τους Χιτ να κερδίζουν τους Μάβερικς στον τελικό του NBA. Μάλιστα, ο Πατ Ράιλι έγινε τότε ο μόνος προπονητής του NBA που αντικατέστησε 2 φορές έναν άλλον προπονητή στη μέση της χρονιάς και κατάφερε και πήρε τον τίτλο του πρωταθλητή NBA.

Η συνέχεια ήταν περίεργη, καθώς από τον Αύγουστο του 2006 μέχρι και τον Απρίλιο του 2008, υπήρχε συνεχώς η φήμη ότι ο Ράιλι θα αποχωρήσει από τους πάγκους, κάτι που τελικά έκανε μετά τη χειρότερη χρονιά της καριέρας του (ρεκόρ 15-67) το 2007-08. Παραμένει πρόεδρος των Χιτ και επέλεξε τον Έρικ Σπέλστρα για αντικαταστάτη του. Ο Σπέλστρα ήταν βοηθός του και έχει το προσωνύμιο… το κομπιούτερ (για εκείνους που τους αρέσουν οι παραλληλισμοί).

Γράφοντας για τον Ράιλι, δεν μπορούμε παρά να κλείσουμε με μια-δυο ατάκες του που έγραψαν ιστορία. Από το ανυπέρβλητο «It’s my way or the highway» (σε ελεύθερη μετάφραση, είτε το κάνεις με τον τρόπο μου ή έφυγες), μέχρι το «Υπάρχουν δύο επιλογές όσον αφορά τη δέσμευσή σου: είσαι μέσα ή έξω. Δεν υπάρχει τίποτα ενδιάμεσο», ή τις φράσεις… «όταν μια επιτυχημένη ομάδα προσβάλλεται από την αρρώστια του εγώ, τότε άνθρωποι που προσφέρουν το 20% στο τελικό αποτέλεσμα, αρχίζουν να πιστεύουν ότι δικαιούνται το 80% των αμοιβών», «οι προπονητές που αφήνουν μια ομάδα πρωταθλήματος να υποχωρήσει πριν γίνει δυναστεία, είναι δειλοί», «όταν επιτρέπεις στον εαυτό σου να χάσει, τότε θα χάσεις σίγουρα», «τα ίσως, τα μπορεί και τα έπρεπε δεν θα σου κερδίσουν αγώνες».

by Lord of the Stats