Έχει δρόμο ακόμα...

Η αγωνιστική το Σάββατο ξεκίνησε χωρίς εκπλήξεις. Τα φαβορί κέρδισαν σε όλους τους αγώνες, με αποτέλεσμα να έχουμε μόλις ένα διπλό, το οποίο μάλλον ήταν και το πιο στάνταρ ματς της εβδομάδας.

Το Μαρούσι πέρασε από την Πάτρα όσο εύκολα δείχνει το τελικό 73-93 και το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο του αγώνα ήταν τα 15/19 τρίποντα των παικτών του Σούλη Μαρκόπουλου. Τα 79% είναι εξωπραγματικό, αλλά καταδεικνύει εύγλωττα ότι σούταραν… μόνοι τους και χωρίς άγχος, συνταγή για σίγουρη επιτυχία σε ένα σουτ.

Στην Κυψέλη ο Πανελλήνιος είχε πάντα μια απάντηση σε κάθε… ερώτημα που έθετε ο ΑΓΟΡ και έφτασε στη νίκη, χωρίς να απειληθεί πραγματικά για ντέρμπι. Ο ΑΓΟΡ ήταν πάντα κοντά στο σκορ, αλλά ποτέ τόσο κοντά ώστε να δείξει ότι θα πάρει το ματς. Αν βάλετε σε αυτό ότι έπαιζε με έναν ξένο (που θα έλεγε και ο Συρίγος) μιας και ο Ντέιβισον αλλού πάταγε και αλλού βρισκόταν, καταλαβαίνετε γιατί έσπασε το σερί των 5 νικών.

Στη Λάρισα ο Καλαφατάκης το είπε και το έκανε. Είπε ότι είναι το κρισιμότερο παιχνίδι της χρονιάς για την ομάδα του, που δεν έχει άλλο αποτέλεσμα εκτός της νίκης και, τελικά έστειλε τον ΠΑΟΚ να παλεύει για τη ζωή του. Καλύτερη σε όλη τη διάρκεια του αγώνα η λαρισινή ομάδα, άξιζε τη νίκη, την οποία και τελικά πήρε, καθώς όταν ο ΠΑΟΚ πλησίασε σε 66-63, δέχτηκε σερί 8-0 για να τελειώσει το ματς.

Κι άλλη μία λαρισινή ομάδα ήταν καλύτερη από τον αντίπαλό της το Σάββατο, με την Ολύμπια του Γιώργου Μπαρτζώκα να περνάει από την Αθήνα κερδίζοντας το Αιγάλεω. Με τον έναν ξένο να… πακετάρει και τον άλλο να έχει πολύ άσχημη βραδιά, η Ολύμπια πήρε αυτό που ήθελε με μία άκρως επαγγελματική εμφάνιση. Τα κακά νέα για το Αιγάλεω είναι ότι πλέον αρχίζει να παρουσιάζει την εικόνα που περιμέναμε ότι θα έχει στην αρχή της χρονιάς. Δυστυχώς.

Στο Αλεξάνδρειο ο Άρης έκανε το καθήκον του και μετά από… πολύ καιρό κέρδισε. Αυτή η νίκη, ουσιαστικά του δίνει την 3^η θέση, μιας και ο Πανελλήνιος έχει ακόμη Ολυμπιακός και Παναθηναϊκό μπροστά του, οπότε πηγαίνει λογικά για 1 νίκη στα τελευταία τρία, άρα δεν προλαβαίνει να καλύψει τη διαφορά.

Στο αλατοπίπερο της ημέρας, ο Βαγγέλης Αλεξανδρής ζήτησε τη… βοήθεια του Άρη για να σωθεί η ομάδα του, λέγοντας χαρακτηριστικά, αυτό που όλοι ξέρουμε: ότι ο Άρης παίζει με ΑΓΟΡ και ΠΑΟΚ, άρα μπορεί να γίνει ρυθμιστής της βαθμολογίας στην ουρά.

Αρκετά πιο μακριά, ο Αργύρης Πεδουλάκης αρνιόταν να σχολιάσει (λόγω θέσης - σε ομάδα που είναι στην ουρά) το γεγονός ότι η Ολυμπιάδα παρατάσσεται στις τελευταίες αγωνιστικές διαλυμένη, αλλά ο Ηλίας Ζούρος πήρε το λόγο και είπε τα πράγματα με το όνομά τους: «Είναι αλλοίωση πρωταθλήματος και θα έπρεπε ο ΕΣΑΚΕ να έχει μια ασφαλιστική δικλείδα για κάτι τέτοιο». Και μπορεί ο Πεδουλάκης καλά να έκανε και δε μίλησε, αλλά επιτέλους κάποιος το είπε σε μικρόφωνο. Προφανώς είναι άδικο και είναι άδικο για τον ΑΓΟΡ, τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΛ, που είναι οι τρεις ομάδες, οι οποίες αντιμετώπισαν την Ολυμπιάδα πλήρη κι έχασαν βαθμό από αυτήν. Αν οι δύο πρώτοι τον είχαν πάρει, τότε θα είχαν σωθεί από τώρα, ενώ η ΑΕΛ θα βρισκόταν στην 5^η θέση του πρωταθλήματος.

Αν θέλετε τη γνώμη μου, κάτι πρέπει να γίνει με το συγκεκριμένο θέμα. Βέβαια, το ζήτημα είναι λεπτό, μιας και αν η ομάδα μείνει πλήρης, τότε μπορεί να επιλέξει άλλους δρόμους για να πληρώνει τους ξένους της (να παίζει ας πούμε τα παιχνίδια της στο στοίχημα), κάτι που πάλι θα είναι αλλοίωση πρωταθλήματος. Αλλά όπως και κάθε πρόβλημα, έτσι και αυτό έχει τη λύση του. Δεν είναι ο γόρδιος δεσμός.

Το πιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα της ημέρας ήταν ότι πλέον Μαρούσι, ΑΕΛ, Πανιώνιος και Αιγάλεω ισοβαθμούν στην 5^η θέση. Ο Πανιώνιος έχει ένα ματς λιγότερο (λογικά… ένα βαθμό λιγότερο), αλλά η κατάσταση είναι ανοικτή πλέον από την 5^η θέση μέχρι και τη 10^η. Γιατί η Ολύμπια είναι 9^η με μόλις έναν βαθμό λιγότερο, ενώ η ΑΕΚ είναι 10^η με δύο βαθμούς λιγότερους κι έναν αγώνα λιγότερο (λογικά χαμένο).

Αυτό καταδεικνύει πόσο λεπτές είναι φέτος οι ισορροπίες στο πρωτάθλημα, το οποίο είναι σαφώς το πιο δυνατό των τελευταίων ετών. Και στην κορυφή του, και στη μέση του, και στη βάση του.

by Rasheed.

Υ.Γ.: Κάποια στιγμή πρέπει να κάνουμε ένα φωτογραφικό αφιέρωμα μόνο με τις αντιδράσεις του Πεδουλάκη. Απόλαυση. Δεν συμφωνείτε;