Στιγμές φάιναλ φορ: Κωνσταντινούπολη 1992

Το χρονόμετρο έδειχνε 10 δευτερόλεπτα και ο φωτεινός πίνακας 70 – 68. Η Μπανταλόνα, που έμοιαζε και το μεγάλο φαβορί πριν τον αγώνα, πλέον φαινόταν ότι σε λίγες στιγμές θα πανηγύριζε την κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Ο Τόμας Τζοφρέσα, σκοράροντας με ένα δύσκολο τζαμπ-σουτ το 18^ο πόντο του, είχε δώσει το προβάδισμα των 2 πόντων στην Καταλανική ομάδα και είχε με αυτόν τον τρόπο ολοκληρώσει το μεγάλο καμ-μπακ των Ισπανών που ήταν πια σχεδόν σίγουροι πρωταθλητές. Μόνο που τα «τρομερά μωρά» της Παρτιζάν δεν είχαν πει ακόμη την τελευταία τους λέξη…

Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς πήρε την μπάλα από την επαναφορά, κατέβηκε γρήγορα μόνος του το παρκέ πάτησε στη γραμμή του τριπόντου και ξεκίνησε τον προσωπικό του θρύλο… Τα επόμενα δευτερόλεπτα, οι Σέρβοι της Παρτιζάν, ένα κουβάρι στο γήπεδο, πανηγύριζαν το 71-70 και τον ανέλπιστο τίτλο. Το μεγάλο θρίαμβο του αουτσάιντερ. Την επικράτηση της νέας γενιάς του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Πρωταθλήτρια Ευρώπης ήταν μία ομάδα με μέσο όρο ηλικίας τα 21,7 έτη!

Το τρελό τρίποντο του Τζόρτζεβιτς που ανέτρεψε τα προγνωστικά, ήταν ο 23^ος πόντος του. Ο άλλος θρύλος που χάραζε τότε την πορεία του, ήταν ο Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς (τότε 22 χρονών), που τελείωσε τον τελικό με 25 πόντους και έφυγε με τον τίτλο του MVP. Εκτός από τους δύο παίκτες που πήραν μόνοι τους τον τελικό και ένα άλλο άστρο ανέτειλε εκείνο το βράδυ στην Κωνσταντινούπολη: για τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς εκείνος ήταν ο πρώτος ευρωπαϊκός τίτλος ως προπονητή, σε μια καριέρα που μένει στην ιστορία.

Από την Μπανταλόνα του Λόλο Σάινθ, που είδε μια εντυπωσιακή χρονιά, με το καλύτερο ρεκόρ στην κανονική περίοδο, να μην τελειώνει με τον επιθυμητό τρόπο, ξεχώρισαν ο Πρέσλεϊ με 20 πόντους, ο Τόμας Τζοφρέσα με 18 και ο Βιγιακάμπα με 13.

Εκείνη η χρονιά δεν ήταν και η ιδανική για την Παρτιζάν. Σέρβοι και Κροάτες βρίσκονταν σε πόλεμο και για τους παίκτες μόνο εύκολο δεν ήταν να παίξουν μπάσκετ. Δεδομένου και της μικρής ηλικίας των παικτών, το κατόρθωμα του τίτλου λαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις. Ο εμφύλιος είχε επεκταθεί και στο μπάσκετ και η Παρτιζάν από το Βελιγράδι είχε να ανταγωνιστεί τις 2 άλλες ομάδες από τη Γιουγκοσλαβία, οι οποίες ήταν Κροατικές (η Τσιμπόνα από το Ζάγκρεμπ και η Σλόμποντνα του Σπλιτ). Ήταν θέμα τιμής για αυτήν, κατ’ αρχήν να φτάσει πιο μακριά από τις ομάδες της «μισητής» Κροατίας.

Όλη τη σεζόν, λόγω του πολέμου, η Παρτιζάν (με απόφαση της FIBA) αναγκάστηκε να παίζει τα εντός έδρας παιχνίδια της, μακριά από τη χώρα της, στη Φουενλαμπράντα της Ισπανίας. Οι Σέρβοι τελείωσαν τον όμιλο της Β΄φάσης τέταρτοι και ετοιμάζονταν να παίξουν με ένα από τα μεγάλα φαβορί της διοργάνωσης, την Κνορ Μπολόνια (με Ζντοβτς, Μπρουναμόντι, Γουένινγκτον, Μπινέλι, Κολντεμπέλα…). Ο εντός έδρας αγώνας συμφωνήθηκε να γίνει στο Βελιγράδι (ο μοναδικός της σεζόν) και η Παρτιζάν τον κέρδισε, αποκλείοντας τελικά την ιταλική ομάδα με 2-1 νίκες.

Στο final-4 στην Τουρκία, στον ημιτελικό την περιμένε μια άλλη ιταλική ομάδα, η Ολίμπια Φίλιπς Μιλάνο με μεγάλους παίκτες (Αντονέλο Ρίβα, Ντάρυλ Ντόκινς, Ρικάρντο Πίτις, Τζόνι Ρότζερς) και τον Μάικ Ντ’Αντόνι στον πάγκο. Όμως, η Παρτιζάν δεν μπορούσε να χάσει. Πήρε τη νίκη με 82-75 (Ντανίλοβιτς και Τζόρτζεβιτς συνέθεσαν και πάλι ένα αξεπέραστο δίδυμο με 22 και 21 πόντους αντίστοιχα), πριν τη μεγάλη αναμέτρηση για τον τίτλο που κατέληξε στο θρίαμβο…

“Good night, and good luck”

by BEN

ΥΓ. Δείτε σε αυτό το βίντεο το τελευταίο μισό λεπτό του ιστορικού τελικού της Κωνσταντινούπολης.