Παρολίγον έμφραγμα...

Ο Παναθηναϊκός και ο Άρης προσπάθησαν σκληρά να αποκλειστούν από τη 2^η αγωνιστική της Ευρωλίγκας, αλλά στο τέλος μόνο ο ένας από τους δύο… το κατάφερε.

Οι «πράσινοι» έπαιξαν με τη φωτιά στο ΟΑΚΑ και οφείλουν τη νίκη τους περισσότερο στην παροιμιώδη ανικανότητα των Σέρβων στα τελευταία λεπτά, παρά στη δική τους απόδοση. Μία αμφισβητούμενη τάπα του Μπατίστ (η μπάλα μύριζε κάθοδο, μιας και ο Τέπιτς δεν της έδωσε καμπύλη), η οποία σωστά δεν σφυρίχτηκε παράνομη και μία ηλίθια επίθεση των Σέρβων έδωσαν τη νίκη στον Παναθηναϊκό, που, αίφνης, έμεινε ζωντανός στο κυνήγι της 1^ης θέσης του ομίλου. Και προσοχή σε αυτό που λέω: 1^ης θέσης και όχι πρόκρισης. Γιατί η νίκη της Σιένα επί της Εφές, ανεβάζει τις πιθανότητες του Παναθηναϊκού για πρωτιά, αλλά τις μειώνει για πρόκριση, αν τα πράγματα πάνε στραβά. Εξηγούμαι:

Αν η Εφές είχε κερδίσει τους Ιταλούς, ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να πάρει τα 3 τελευταία παιχνίδια του (Εφές, Σιένα, @Παρτιζάν) για να περάσει, ακόμη κι αν έχανε στην Ιταλία. Θα χρειαζόταν μόνο τη διαφορά από τη Σιένα. Όμως, τώρα, με νίκη στην Ιταλία, βάζει πλώρη για την πρώτη θέση στον όμιλο (με 4/4 είναι σίγουρα πρώτος), αλλά με ήττα μπλέκει. Μετά θα θέλει 3/3 και τη διαφορά από την Εφές. Θα μου πείτε, τι να πάρει τη διαφορά από τη Σιένα, τι να την πάρει από την Εφές. Όμως, ξεκινάμε τη συζήτηση με δεδομένο ότι έχει χάσει με 10 πόντους στην Κωνσταντινούπολη. Και διψήφιες διαφορές σε τέτοια ματς είναι πολύ δύσκολο να γυρίσουν.

Τέλος πάντων, η κατάσταση δεν αλλάζει, αφού ο Παναθηναϊκός θα παίξει το πιο κρίσιμο μέχρι τώρα ματς της χρονιάς στην Ιταλία (όλα αυτά ισχύουν αν η Παρτιζάν τερματίσει με 0-6). Την άλλη Τετάρτη το βράδυ, θα μπορούμε να μιλάμε με μεγαλύτερη σιγουριά για το τι κυνηγάει το «τριφύλλι». Το οποίο, πάντως, δεν είναι σε καλή κατάσταση και το έδειξε και με την Παρτιζάν.

Η πολύ καλή απόδοση του Σπανούλη (και δυο-τρεις… βουτιές), τα ριμπάουντ του Μπατίστ και το γεγονός ότι η Παρτιζάν, προφανώς, είναι η χειρότερη ομάδα στην Ευρώπη όταν κυνηγάει αποτέλεσμα κι έχει την μπάλα στα χέρια της στο τελευταίο λεπτό (θυμηθείτε τι είχε γίνει στο 67-66 της πρώτης φάσης, αλλά και στο 90-94 του Βελιγραδίου) έδωσαν στον Παναθηναϊκό, την πολύ χρήσιμη αυτή νίκη.

Πριν αλλάξουμε ματς και… ύφος, δεν γίνεται να μην σχολιάσω τα καραγκιοζιλίκια του Θανάση Γιαννακόπουλου (αντίθετα, δεν έχει επιτεθεί σε κανέναν από τους υπευθύνους του ΟΑΚΑ, που έχουν αφήσει την ομάδα έκθετη στο κρύο εδώ και 3 εβδομάδες), ο οποίος στο ημίχρονο έκανε ένα ακόμη από τα περίφημα «ντου» του στον αγωνιστικό χώρο, βρίζοντας επιτιθέμενος τους διαιτητές. Αν είναι δυνατόν πια. Έλεος με αυτή την κατάσταση, για την οποία κανείς δεν τολμάει να κάνει κάτι. Έχει ξεπεράσει τα όρια της γραφικότητας κι έχει καταντήσει υποτιμητική για το μπάσκετ μας, αλλά και τον Παναθηναϊκό.

Για τον Άρη, θα πω πάλι την αγαπημένη μου φράση… εγώ τα έλεγα. Ο Ουάσινγκτον δεν είναι πλέι μέικερ και όσο ο Άρης θα στηρίζεται σε αυτόν τον παίκτη, δεν πάει πουθενά. Πλέον, έχει φτάσει στο σημείο η ομάδα να λειτουργεί οργανωτικά μόνο με τον Καλαϊτζή και ο Χέρμπερτ προφανώς αναγνωρίζει το ηλίθιο λάθος του να διώξει τον Καστλ, αφού δεν εμπιστεύεται στον Ουάσινγκτον να οργανώσει, όχι την επίθεση του Άρη αλλά ούτε, τα εσώρουχα στη βαλίτσα του.

Ο δε Μάσεϊ έχει πάθει ψυχολογικό σύνδρομο-Παπανικολάου και όποτε πηγαίνει στη γραμμή των βολών κάνει το σταυρό του, κλείνει τα μάτια του και όπου πάει η μπάλα. Και το σερί συνεχίζεται… 5/13 με Λιέτουβος, 2/4 με ΑΕΚ, 1/6 με Φενέρ. Όσο για τον Τέρι, πλέον αναδεικνύεται στη χειρότερη επιλογή ξένου παίκτη ανατολικά της Μεγάλης Βρετανίας από την εποχή που η Δάφνη είχε φέρει τον Γιούσι Κουμπουλάινεν το 2001-02 (δεν τον θυμάστε; Λογικό, αφού είχε καταφέρει να παίξει συνολικά 3 λεπτά σε διάστημα 2 αγώνων πριν αποχαιρετήσει). Βέβαια, στη Δάφνη πήρε 80 αγωνιστικά λεπτά να καταλάβει το λάθος της. Ο Άρης έχει αυτή τη στιγμή 1.120 και συνεχίζει ακάθεκτος…

Όσο για τον Χέμπερτ… ρε φίλε, αφού δεν τραβάει, γιατί δεν το αφήνουμε το πράγμα; Πρέπει να το κουράζουμε κι άλλο; Σκοτώνεται η ομάδα σου να επιστρέψει από το –24 (για το οποίο δεν της φταίει κανείς άλλος, παρά μόνο το κακό της μπάσκετ) και στο –9 έχεις την φαεινή έμπνευση να φας τεχνική ποινή. Μιλάμε για τρελή βοήθεια στους παίκτες. Άσε που για να φτάσει ο Άρης στο –9 χρειάστηκε να βγάλει τους Τέρι, Ουάσινγκτον έξω, καθώς με τους Αμερικανούς μέσα η ομάδα ήταν δυο κλάσεις… χειρότερη!

Ήδη, ο Άρης μετράει 6 συνεχόμενες ήττες (Εφές, Ολυμπιακός, Ολυμπιακός, Φενέρ, ΑΕΚ, Λιέτουβος) και πάει με ρυθμό να φτάσει τις 8 (έχει μπροστά Παναθηναϊκό, Ταού) ή ακόμη και τις 10 (@Πανιώνιο, @Φενέρ). Θυμάστε από πότε είχε ο Άρης να κάνει 8 (ή 10) συνεχόμενες ήττες; Ε, περιμένετε 2 εβδομάδες και μετά θα… θυμάστε («από τον Φλεβάρη του 2008. Θυμάμαι μας έπρηζε ο Rasheed στο Age of Basketball»). Εγώ το ξαναλέω… ο Ματσόν είναι ελεύθερος. Όσο είναι καιρός όμως, γιατί αν χάσεις από Παναθηναϊκό και Πανιώνιο είσαι 4^ος στην Α1, δύο νίκες από κάτω.

by Rasheed.