Arenas for President!

Το Age of Basketball έχει αδυναμία στον Ζιλμπέρτ Αρίνας και δεν το έχει κρύψει. Ο άσος των Ουάσινγκτον Ουίζαρντς, ο οποίος αυτό τον καιρό είναι τραυματίας, είναι ένας από τους πιο χαρισματικούς παίκτες του NBA και είναι… εναλλακτικό είδωλο. Δεν είναι… mainstream, όπως ο Κόμπι ή ο ΛεΜπρον, και αυτό του δίνει πόντους, καθώς δεν μας έχουν τρελάνει στην προπαγάνδα προώθησης από τη στιγμή που έπιασε μπάλα στα χέρια του.

Ο Αρίνας, λοιπόν, έκανε μια σπάνια δήλωση στο blog του. Ανέφερε ότι θέλει να πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ότι την προηγούμενη φορά που ήταν στην εθνική, τον πείραξε πάρα πολύ που «κόπηκε». Για όσους δεν θυμούνται, ο Αρίνας είχε φροντίσει να κάνει αισθητή τη… δυσαρέσκειά του, με 40άρες και 50άρες στο πρωτάθλημα όποτε πετύχαινε τους προπονητές που τον έκοψαν (ύστερα από εξωτερικές πιέσεις) από την εθνική. Όμως, τώρα ήταν ξεκάθαρος. Είπε το εξής… αιρετικό για Αμερικανό παίκτη: «προτιμώ ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο από ένα δαχτυλίδι πρωταθλητή στο NBA». Και συμπλήρωσε: «ίσως είμαι ένας από τους λίγους παίκτες που σκέφτονται έτσι». Ίσως είσαι ο μοναδικός Αμερικανός παίκτης που σκέφτεται έτσι συμπληρώνω εγώ. Για μένα, αυτό τον τιμάει. Η εθνική ομάδα, τα έχουμε ξαναπεί, είναι η ανώτερη τιμή για κάθε αθλητή. Είναι η απόλυτη καταξίωση. Όποιος παίζει στην εθνική αναγνωρίζεται ως ένας από τους 12 καλύτερους της χώρας του τη συγκεκριμένη περίοδο. Ιδίως για εθνικές ομάδες σημαντικών μπασκετικών δυνάμεων, είναι τεράστια τιμή και αναγνώριση να είσαι μέλος τους.

Όμως, όποιος θυμηθεί έναν Αμερικανό μπασκετμπολίστα τα τελευταία 10 χρόνια που να σκεφτόταν ανάλογα, να μου το πει, γιατί εκτός από την… ανεκδιήγητη Η.Π.Α. του 1998, δεν θυμάμαι καμία άλλη με παίκτες που να είχαν όρεξη να παίξουν. Δηλαδή, δεν υπάρχει κανείς NBAερ που να θεωρεί τιμή του την εθνική ομάδα. Κάτι έχει πάει να πει ο ΛεΜπρον, αλλά έμεινε στο περίπου και χωρίς να πείσει. Όσο για τους άλλους; Χρειάστηκε να μπουν κυρώσεις στο παιχνίδι, προκειμένου να εμφανιστούν σε προετοιμασία.

Και υπάρχει και ο Αρίνας. Για μένα, ασυζητητί θα έπρεπε να είναι πενταδάτος στην εθνική Η.Π.Α.. Αν υπάρχουν δύο εν ενεργεία Αμερικανοί παίκτες με επιθετικό ταλέντο τέτοιο που δεν αντιμετωπίζεται, αυτοί είναι ο Κόμπι και ο Αρίνας. Αλλά τα είπαμε… Ο Αρίνας δεν είναι καθόλου εύκολο να παίξει εθνική. Γιατί ως τώρα, ο Κόμπι έχει πει το… τζορντάνειο «ή εγώ ή αυτός». Δεν έχει πάρει τη δημοσιότητα που είχε τότε στην κόντρα Τζόρνταν-Τόμας, αλλά ισχύει.

Και θα είναι κρίμα ο μοναδικός παίκτης που θέλει πραγματικά να παίξει στην εθνική ομάδα, να είναι εκείνος που θα κοπεί για εξωαγωνιστικούς λόγους.

Βέβαια, υπάρχει και η άλλη άποψη, που αναφέρει ότι… θα έχουν και δικαιολογία οι Αμερικάνοι για το χρυσό που θα χάσουν (αν το χάσουν). Θα λείπουν ο Γκαρνέτ και ο Αρίνας. Γιατί αν δεν το έχετε καταλάβει, στην Κίνα κατεβαίνουν όλοι. Και η ήττα, αν έρθει, θα είναι χωρίς τις γνωστές, χαζές δικαιολογίες.

Στην ΑΕΚ τα πράγματα έχουν μπλέξει, καθώς ο Δρόσος δείχνει να έχει κουραστεί ελαφρώς ήδη μετά από 4 μήνες. Τα εξώδικα φτάνουν με συχνότητα νιφάδων σε χιονοθύελλα και εκείνος καλείται να πείσει τους πάντες ότι… δεν είναι ελέφαντας. Είδε και απόειδε και παραιτήθηκε από το Δ.Σ. για να πιέσει τον Φιλίππου. Να δούμε. Η συνέλευση της 10^ης Ιανουαρίου αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον και ίσως είναι καθοριστικής σημασίας για το μέλλον της ομάδας. Πολλά θα κριθούν από τη στάση που θα κρατήσει η πλευρά Φιλίππου, αλλά και από τις αντιδράσεις του Δρόσου. Πάντως, για να τα λέμε όλα, ο Δρόσος το ήξερε πού έμπαινε όταν μπήκε. Μένει να δούμε αν θα βγει, ή αν το εννοούσε ότι θα κάτσει μέχρι να μην τον θέλει ο κόσμος.

by Rasheed.

Υ.Γ.: Ο τίτλος δεν είναι τυχαίος, αφού ο Αρίνας τιτλοφορείται... The Black President. Κάποια στιγμή θα ετοιμάσουμε ένα άρθρο-απόλαυση για τις λιγότερο γνωστές στιγμές του Αρίνας.